Nieuwe Vlaardingsche courant

,

MLXXXVII. ^ Op den wag van den Haag naar Loosduinen t agen vele buitenplaatsen. Enkele ervan zijn reeds geheel verdwenen en alleen hun naam . eeft nog in de herinnering voort. Andere heb- j oen een bestemming gekregen zooals Bloemen- j. daal, dat een krankzinnigengesticht is. Er zijn s er .nog een paar over en de gemeente den Haag ( heeft thans één der overgeblevenen gekocht. Het j is het landgoed Ockenburg, één der oudste en , fraaiste. Oorspronkelijk heeft veel meer terrein ( tot dit goed behoort, maar het oude deel met ; veel bosschages is toch nog over. Bijna 35 ; Hectaren is er nog over en de gemeente kan het , voor negenhonderd duizend gulden koopen. , ’t Is een lief kapitaaltje, maar de gemeente , kan niet anders doen met het oog op de steeds ] aanhoudende uitbreiding der gemeente. Een park , als dit is een onmisbaar bezit. Men zou anders genoodzaakt zijn er één aan te leggen en dat is ook niet goedkoop. Dit wordt dan het wandelpark voor de Loosduiners zooals den Haag indertijd in Voorburg reeds het park Vreugd en Rust aanhield ten believe van de Voorburgenaren, aspirant-Hage,naren. Hoe braaf zorgt toch de gemeente voor haar aangenomen kinderen, zelfs reeds voor de kinderen, die ze te eeniger tijd zal aannemen. Heel dankbaar zijn die toekomstige pleegkinderen niet; zij blijven zich nog altijd tegen opneming verzetten. Hopen wij dat het niet baten zal. Bij de stemming voor de candidaten voor den dubbelen gemeenteraad zijn 10 tegenstanders en zeven voorstanders gekozen. Dat zegt natuurlijk nog niets voor de definitieve verkiezing, die nog wel anders kan uitvallen. Grappig is, dat de bezwaren tegen annexatie alle alleen hier op neer komen, dat men conservatief is. Dat er geen enkele reden is om een aan een groote stad geheel en1 al vastgebouwde gemeente, die geen eigen karakter meer heeft, geen maatschappelijke complex meer vormt, zeltsitandig te laten voortbestaan, wordt niet aanvaard. Men kijkt alleen naar wat er anders zal worden en dat andere leest men niet omdat men nu eenmaal schuw is voor het nieuwe. Men geeft nu hóóg-op van de methode van samenwerking van aangrenzende gemeenten maar wij weten 'dat dit alleen maar geschreat om te laten zien hoe gaarne men tot concessies bereid is als men maar zelfstandig blijft. Het eigenaardige in onze wetgeving is, dat ze in geI vallen als deze aan de te anmexeeren gemeente I 'dezelfde rechten geeft Ms aan de gemeente, die i 'annexeeren wil bij de behandeling n.1. van het t annexatie-vraagstuk. Hier hebben gemeenten (al jaren lang geleefcften koste van den Haag en a.toi (TOAmtnr vim den, uitsTO-ei van den Haag.

Nu den Haag wenscht, dat daaraan een einde zal komen, beroept men zich op zijn deugden, waarvan de ontwikkeling alleen mogelijk was door de nabijheid van de groote stad. Men beroept er zich op, dat men zich zoo prachtig heeft ontwikkeld en- dat men tegen die groei opgewassen was, maar men vergeet, dat dit alleen aan den Haag is te danken. Gas, electriciteit, water, telefoon, alles heeft men van den Haag en dus beter en goedkooper dan men het ooit zelfstandig had kunnen krijgen 1 Hopen wij dus dat de ingezetenen verstandiger zullen zijn. In Rijswijk zit men toevallig zonder burgemeester en de Regeering heeft één der wethouders tot tijdelijk burgemeester aangewezen. Een mooie gelegenheid dus om nu tot annexatie over te gaan. Met een enkel woord willen wij gewag maken van het zilveren ambtsjubilé van onzen gemeentelijken museum-directeur dr. H. E. van Gelder. Tot zijn komst was het met ons gemeentelijk archief en onze musea niet al te best gesteld. Hij heeft er orde in gebracht en nadat hij het Archief op de been had gebracht is dit aan een speciale directeur overgelaten, zoodat dr. Van Gelder zich alleen aan de musea kon wijden. Dat heeft hij op voortreffelijke wijze gedaan. Ook hier schiep hij orde in den chaos en wij begrijpen, dat het voor hem de kroon op zijn werk zal zijn als het groote Berlage-museum gereed zal zijn. Er is veel meer belangstelling voor onze kunstschatten gekomen al zouden wij wenschen dat die nog veel grooter was. De gemeente bezit nu reeds eenige musea en geregeld breidt de schat aan kunstwerken zich uit. Geregelde publicaties over hetgeen er reeds is hebben de belangstelling gewekt en als op dien weg wordt voortgegaan zal nog veel te bereiken zijn. Uitteraard blijft nu het bezit der gemeente slechts een aantrekkelijkheid voor een deel der burgerij maar ook dit zal, hopen wij, op den duur beter worden. Over het algemeen staat de Overheid nogal linksch tegenover de kunst; zij mist het orgaan om die te bevorderen maar zij kan tenminste geld beschikbaar stellen voor aankoop en dat is al van veel gewicht. We mogen al blij zijn dat dit inderdaad ook beschikbaar wordt gesteld en dat het goed besteed wordt. Voor dit laatste zorgde dr. Van Gelder en wij brengen hem daarvoor gaarne hulde. HAGENAAR.

Eerste Blad.

d di België moet aan het bezuinigen. — Een g. heel typisch verschijnsel bij de bezuinigingsplannen. — Schreeuwende misstanden. — Een totaal onnoodlge verkwisting van geldmiddelen. — Mussollni als moraal- p theoloog. — Gevaarlijke hebbelijkheden fl van het fascisme. — Een minder prettige d verhouding tusschen de Japansche en Chi- ® neesche regeering. — Door de anti-Chinee- ^ sche ongeregeldheden in Korea. — China jj en Korea „slachtoffers van het Japansche e imperialisme”. België moet aan het bezuinigen. Welk land moet dit nu niet zal men vragen è en we zouden dit onderwerp dan ookyjpiet aan- * geroerd hebben, wanneer er bij deze bezuini- 1 gingsplannen niet een heel typische geschiede- J nis te voorschijn was gekomen; In de eerste plaats dit: Het Hoover-plan ver- c mindert, voorloopig althans, de inkomsten van £ de schatkist terwijl bovendien andere bronnen ‘ zoo uitgedroogd zijn, dat er een deficit van een c imliard francs moet worden gedekt. . Nu is men voor de bezuinigingen gaan den- t k-en aan de pensioenen en tegelijkertijd is de 1 aandacht gevestigd op een rapport over deze t quaestie ultgebracht, dat streng geheim was. ) Met gevolg natuurlijk, dat het nu tot in fines- 1 ses bekend1 geworden is, zooals idat meer met 1 dergelijke rapporten gebeurt. ( Dit rapport, dooreen studie-oommissie voor < de pensioenen uitgebracht, brengt schreeuwen- < de misstanden aan het licht, waar niemand 1 maar eenig idee van had. l| Het pensioenen-systeem in België is gewoir- ; den tot een totaal’ onnoodige verkwisting van ! geldmiddelenu _ __ _,, In het rapport wordt volgens de „N. K. C. 1 vastgesteld, dat de pensioenen voor een bedrag l van. 2165 'millioen' op de begrooting zijn Inge- t schreven voor 1931: 700 millioen voor de ouderdoms en mijnwerkerspensioenen, 330 millioen voor de ambtenaarspensioenen, 895 millioen voor de oorlogpensioenen. en 240 millioen voor de militaire ancienniteitspensioenen. Deze bedragen zullen nog verhoogen. De commissie vóórziet 2250 millioen, wat meer is, 'dan wat betaald wordt aan loonen aan het gansdie personeel van den staat, uitgezonderd de uitgaven voor landsverdediging. De pensioenen vertegenwoordigen 8>/2 % van de belastingopbrengst Dit is wel een in geen enkel land bereikte verhouding. Verschillende misbruiken worden opgenoemd, welke het gevolg zijn van bestaande toestanden Het is voor militair en burgelijk staatpersoneel verplichtend zich te laten pensionneeren nog voor een bepaalde leeftijd bereikt is. De theorie luidt, dat alleen een ziek beambte gepensioneerd kan worden, voor hij een bepaald aantal dienstjaren heeft bereikt, maar m de practijlk kan ieder beambte zich na ongeveer tien jaren dienst laten pensionneeren. Een man in de kracht van zijn leven — stel dat hij op zijn 35ste jaar gepensionneerd wordt — heeft dan een vast inkomen en kan daarnaast ©en andere functie uitoefenen. Zoo heeft het kunnen voorkomen, dat er gepensionneerden zijn van 65 jaar, die kinderen hadden, die gepensionneerd waren en groote inkomens hadden. Het meeste misbruik werd vastgesteld bij de militaire pensioenen, altijd volgens het rapport. Vooral het aantal officieren en militaire dokters die van een invaliditeitspensioen genieten, is abnormaal. Indien er 22.50 % van de oud-strijder9 invalide zijn, dan zijn er 57.83 % van de officieren-oud-strijders invalide. Van de 26 luitenants-generaal ontvangen er 26 een invaliditeitpensioen, van de 37 generalen-majoor zijn er 37, van de 127 kolonels zijn er 115 gepensiI’ onneerd als invalide, van de 133 luitenanis-kol-onel zijn er 133, van de 361 majoors zijn er 323 enz. enz. In het geneeskundige korps zijn alle meerderen van hooigeren rang invalide. Deze invaliditeit wisselt af tusschen 20 en 30 %. AUs voorbeeld van misbruiken wordt door de commissie het feit aangehaald, dat de oud-strijders met een hoog invaliditeits-peroentage er in slagen levensverzekeringen af te sluiten. Zij is van meening, dat een nieuw geneeskundig onder\ zoek zou moeten gelast worden van bepaalde 1 mvaliden, wier invaliditeit niet van buitengeernstigen aard is, nadat eerst een 500-tal

dossiers zouden onderzocht zijn bij wijze van te steekproef. Meer dan 23,000 invaliden beviin- 11 den zich lm staatsdienst, bovendien. Voor deze categorie worden verminderings-maatregelen aanbevolen. Men vrage zddi af, hoe het mogeHjk ls, dat k dergelljlki toestanden kunnen: bestaan in een land g, dat zijn geld heusch wel beter kan besteden. o En bovenal, wat een indruk moet dit schan- r< delijk profiteeren van de staatsruif maken op de particulieren die in dezen tijd een wanhopi- c gen strijd voeren tegen het malaise-spook. g ï d Mussolinie heeft te Ravenna de waterleiding ü plechtig in gebruik doen nemen. En daarbij flink geredevoerdl Hij legde er 'den nadruik op, o dat sinds vijftienhonderd jaar pas het fascisme in d staat is geweest den droom van die Ravenneezen a het bezit van een waterleiding tot werkelijkheid h te m-aken. Zeer zeker een bijzonder verdienste- a lijk werk! Vijftien eeuwen lang droomen over een te verwezenlijken ideaal — de meeste men- - moet verzekeren en het een steeds hooger besef !3 moet geven van zijn nieuwe grootheid.” Ie Men hoort het hoe — bij alle afwezigheid van ae aanmatiging, gegrond op titel of op zelfzucht 16 van den rijkdömi — uit Mu-ssolini’s woorden opï- nieuw een sterke mate van politiek zelfbewustrs zijn spreekt, die van het zich zelf als zoodanig i- erkennend en verheerlijkend talent. Dat zich, in volgens de gewoonte, beurtelings bedient -van r- de vredesschalmei en van den toon der krijgsje klaroen — gestoken tegen niemand afzonderlijk, e- doch tegen allen. Deze zoo dikwijls tot onderal linge tegenspraak tusschen de verklaringen aan-

iding gevende vaagheid lijkt een der gevaarksie hebbelijkheden van het fascisme. * * * Door de anti-Chlneesche ongeregeldheden in orea, welke van begin tot midden Juli hebben i ïd'uurd, is er een minder prettige verhouding itstaan tusschen de Japansche en Ohineesche :geering. Georganiseerde aanvallen op groote 1 :haal, -die door Koreanen werden gedaan op hineesche kolonisten in Korea, hebben reeds eleid tot -de vermoording van ruim honderd hineezen, terwijl enkele honderden personen -vaar werden gewond. De Koreanen zelf en e Japansche politie hebben slechts geringe vereZen gslgd'cn, In de Chinêesche pers neemt men met verntwaardiging aan, dat het groote bloedbad oor de Japansche autoriteiten moedwillig is angericht, ómdat zij het als delkm-antel noodig ebben voor nieuwe eischen aan China, die een gressieve politiek in Mandsjoerije belichamen. Een deel der Amerikaansche pers in China uit ezeifde beschuldigingen. Telegrammen der Ihineesche Kamer in Seoel, de hoofdstad van lorea, aan Chineesche corporaties van kooplieen in Sjanghai verklaren, dat Japansche, voor rede en o-rde verantwoordelijke, overheden bij -e opstanden betrokken zijn, terwijl de vereeniring van Koreanen1 te Sjanghai in een pubii’atie te kennen geeft, dat Japanners niet-ingedjde Koreanen als werktuigen hebben gebruikt, lelde dus, China en Korea, worden „slachtofers van het Japansche imperialisme”. De Jalanneirs wijzen die beschuldigingen van -de ia-1-d. De pers in Tokio werpt den Ohineeschen utoriteiten van Mandsjoerije zelfs voor de voeen Koreaansohe kolonisten op wreede wijze te lebben vervolgd. De regeering te Nanking op mar beurt heeft een officieel protest naar Tokno gezonden, waarin zij schadevergoeding eischt ilsmede bescherming van het leven harer onierdanen in het gebied, dat door de Japanners vordt bestuurd.

Jonge grootmoeders. Vroeger was een grootmoeder beslist een 3ude dame met grijs haar en een ouderwetsche deedij, die eenige tientallen van jaren achter vas bij die van het hedendaagsche geslacht. Zoo zijn er nog. Hoevelen zijn er echter niet in den tegenwoordigen tijd, wien men deze waardigheid van grootmoeder volstrekt niet kan aanzien. Dit is volstrekt niet het gevolg van de omstandigheid, dat tegenwoordig op jongeren leeftijd getrouwd wordt, want het geslacht, dat grootmoeder woirdt, behoort tot de categorie, welke juist eerst vrijl laat in het huwelijk is -getreden, uitzonderingen van toen en thans natuurlijk buiten beschouwing gelaten. Wij gelooven eerder, dat de mode van tegenwoordig de hoofdoorzaak is dat de grootmoer'pr

er jeuigdiig uitziet, zonder dat zij dit in overdrijving in haar kleeding behoeft te zoeken. Natuurlijk zijn er schoonheidsmiddelen gevonden, welker toepassing meehelpt de bezwaren van rimpels, vale huidskleur, enz. enz. te doen verdwijnen en te maskeeren. Er is op dit gebied keus te over, hoewel de kwakzalverij helaas een groote, veel te belangrijke rol vervult en middelen tegen hoogen prijs doet verkoopen, waarvan het nut geenszins vaststaat. De sport en de mode maken het tegenwoordig geslacht op alle leeftijden jong en frisch. Toch is er voor oudere dames wel eens een moeielijkheid in de keuze, vooral bij de verstandige dames, die niet willen overdrijven en zich bij den stand van zaken hebben neergelegd. Ik ontmoette eens een oude dame in gezelschap, die er heuscii geen behoefte aan had op modegebied te worden voorgelicht en die er charmant en aantrekkelijk uitzag met haar witte haar, fijn gezichtje en uitstekend passende zwart satijnen japon, welke zij zeer elegant wist te dragen. Zij begroette mij hartelijk, trok mij naast zich op een stoel en vertelde mij dat zij geregeld mijn rubriek las, vooral als er wat over mode in stond, doch dat zij mij nu toch naar aanleiding daarvan wat te verwijten had. Zij had namelijk opgemerkt, dat er nu nooit eens iets in stond over oude dames. „Die kunnen het wel met wat ouds doen of zich in een aardappelzak hullen”, besloot zij lachend. Toen ik daarop niet dadelijk antwoord wist te geven, zeide zij verder, dat zij nu wel geen twintig of dertig of zelfs veertig meer was e, dat zij heel goed wist dat men beweerde dat de dames niet oud meer werden, doch er kwam nu eenmaal een oogenblik, dat men zichzelf moest bekennen, dat noch het figuur, noch de haardracht, noch het gezicht de moderne toiletten, geschikt voor de jongeren, zonder meer te dragen, toelieten. Ik moest dan ook mijn oude vriendin beloven eens iets te vertellen over toiletten, welke ook geschikt waren voor de oudere dames. Ik doe dit daarom zoo gaarne, omdat het zoo jammer is, dat vele dames den strijd met haar leeftijd aanbinden en toiletten dragen, bestemd voor jonge vrouwen, terwijl het mogelijk is te kiezen uit velerlei dat zoo uitstekend staat bij het uiterlijk van onze grijzende jeugdige | grootmoeders. Wanneer ge eens toet onderscheid ziet tussohen een oudere dame, die kinderlijkjeugdiige toiletten aantrekt, terwijl onder haar hoedrand een oud gezichtje schuil gaat, dat zij beproefd heeft te verjongen met poeder en andere hulpmiddelen en een dame, die het verlies van haar jeugdig uiterlijk durft aanvaarden en toiletten draagt, die daarmee in overeenstemming zijn, zult ge mij gelijk geven. De tegenwoordige mode leent zich uitstekend voor dit doel. Juist de mode der langere rokken is voor dit doel zooveel meer geschikt dan toen de rokken zoo kort waren, dat de oudere dames er goedschiks niet aan mee konden doen. Men zal goed doen alles te vermijden, wat jeugdig moet doen schijnen, zooals hel gekleurde dassen, volants en pelerines op de schouders. Daarentegen is een eoharpe, losjes om de schouders van meer distinctie. Neem de garneering in de lengte van het figuur, waardoor toet figuur slanker lijkt en gebruik daarvoor veel zwart of gedekte kleuren. Meen overigens niet, dat ik haar altijd en uitsluitend zwart zou willen aanraden. Er zijn tal, van kleuren als bruin, grijs, mauve, violet, die geschikt zijn, al geef ik voor mijn persoon de voorkeur aan zwart en wit, dat thans zoozeer in de mode is.

Voor de morgenuren is een geschikt tailleur oostuuim de aangewezen dracht, waarvoor don- i kerbruin of zwart tweed met moesjes zeer aanbevelenswaard is. Het jasje reikt tot over de heupen en kan getailleerd zijn, zooals een tailleur behoort te zijn. De blouse daaronder kan wit zijn, doch ook van een gedekte kleur en : eventueel met zwart gecombineerd. Uw tweed- , mantel van gedekte kleur laat een ceintuur toe, zonder dat ge haar sterk behoeft aan te halen. De deux-pièces van grijs yersey waarvan de wat wijde rok met plooien u bij verschillende gelegenheden van groot nut kan zijn. De blouse van dezelfde stof kan eenvoudig van maaksel zijn met knoopjes en een kleine echarpe. Voor den middag kan men gerust elegante modellen en fraaie kleuren kiezen. Stoffen als crêpe ma- .1 rocain, bedrukte Chineesche zijde in motieven van zwart en wit, grijs, donkerbruin, hier en 1 daar met kant gegarneerd zullen het gewenschte 1 effect hebben. De zwarte mantel met de wit bonten kraag en garneering zullen daarbij een goed geheel vormen. Voor den avond zijn de lange jurken zander veel garneering, van onder wijd en van boven meer aan de taille gesloten, in crepe-satin, crepe gorgette en mousseline de soie de aangewezen toiletten, waarmede de oudere dames een uitstekend figuur zullen maken, wanneer zij de gedekte kleuren kiezen en 1 daarover een kanten jasje dragen, waardoor een < stemmig en toch gedistingueerd effect verkregen i wordt. Draag daarbij niet te kleine hoedjes en i ge zult zien, dat een dame van gevorderde leef- j tijd volstrekt niet beperkt is tot eenvormige i ouderwetsche drachten, doch gerust de mode i kan volgen, mits smaak en eenvoud betracht ' worden. i LOUISE. !

Is het U bekend: Dat Peter de Groote de laatste vorst was, die nu en dan als beul fungeerde? Dat het Suezkanaal 1.500.000 gulden per K.M. kostte? Dat door een Italiaan een lichtstraal -is uitgevonden, die tot 300 M. in het water doordringt? Dat er onder de nieuwe vrouwengeneratie in China een sterke beweging gaande is tegen de kinderhuwelijken? Dat in China het porcelein reeds in eeuwenoude tijden als bouwmateriaal gebruikt werd? Dat in de menschenwereld zachtmoedigheid één der beste deugden is? Dat men door haar het geheim leert wél met ziohzelve en anderen te zijn? Dat groote beginselen niet in één dag worden verwezenlijkt? Dat in de geschiedenis der menschheid de tijd niet met seconden, maar met -eeuwen telt?