| J Eerste Blad.
De beroemde „oude kous” weer in eere hersteld! — De klinkende gouden schrijven doen in het buitenland weer opgeld. — De concurrentiestrijd tusschen New-York en Parijs. — De a.s. parlementsverkiezingen in Engeland. — De strijd zal met ongemeene felheid gestreden worden. — Het Mantsjoerijsche conflict. — Een mildere stemming ingetreden. — Dank zij den grooten invloed, welken Amerika in het Verre Oosten heeft. De beroemde „oude kous” is weer in eere her! steld! De klinkende gouden schijven doen in het buitenland weer opgeld, het wantrouwen in waardepapieren groeit met den dag ! Er is een internationale run op het goud te opnstateeren. de nationale geldmarkten worden gekenmerkt door ’n concurrentiestrijd tusschen New York en Parijs, » Deze wedloop komt tot uiting in verhooging van het disconto en in de voortdurende goud I verliezen van Amerika aan Frankrijk. Het algemeene wantrouwen heeft nu ook den dollar aangetast en het alles beheerschende gevolg hiervan is, dat de ongekende machtsposi“'tie van Frankrijk er nog door versterkt wordt ! De Franschen (en ook Nederland) zetten hun dollarwaarden te New York in goud om, waardoor de goudschat van Amerika in 4 weken tijds met evenveel honderden millioenen verminderd is, als er gedurende de laatste 2 jaren bijgekomen was ! Voor de Yankees heeft dit het onaangename gevolg, dat hun dekkingsbedragen als basis hunner credietpolitiek ernstig geschokt dreigen te worden, hetgeen weer bijdraagt tot een z.g. „vlucht” van den dollar L Toch zijn er ook hier grenzen van de Fransche meedoogenlooze maatregels en het begin van een haltsignaal is al merkbaar ! In Parijsche financieele kringen houdt men zich namelijk bezig met het- groote gevaar, dat j gelegen zou zijn in het feit, dat Amerika onder den druk der omstandigheden er toe zou kunnen overgaan den gouden standaard prijs te geven en tot den papieren dollar overgaan. Een dergelijke gebeurtenis zou de goudvaluta eenvoudig'blokkeeren en den toestand van Frank rijk hoogst moeilijk maken. Het Fransche economische organisme zou prijs gegeven worden aan de crisis in haar scherpste vorm, daar het de concurrentie niet zou kunnen volhouden met de landen met papieren valuta. Reeds thans doen zich in verband met den aanval van het papieren pond depressies gelden. Een geisoleerd gouden valuta wordt volkomen onhoudbaar geacht, daar de goudwaarde onmiddellijk moet dalen, zoodra dit metaal ophoudt de internationale uitwisseling van goederen te dienen. Het is dan ook duidelijk, dat de gevolgen niet te overzien zouden zijn van een achteruitloopen van het goud, terwijl de huidige voortdurende stroom van goud naar Frankrijk eveneens een gevaar vormt. Wanneer het goud, hoe dan ook, weer naar ’t buitenland terug vloeien zou, zou aan het Fransche geldsysteem een geweldigen slag worden toegebracht. Hoewel men te Parijs nog niet aan een direct gevaar gelooft, is het meer dan tijd energieke maatregelen te i nemen. En reeds komt uit New York het bericht, dat de Bank van Frankrijk zich bereid zou hebben verklaard bij de Federal Reserve Bank te New ! York 300 millioen dollar aan goud te deponeeren j terwijl de Federal Reserve Bank langzamerhand I haar disconto tot vijf procent zal verhoogen en j de niet gegarandeerde credieten aan handel en industrie zal inkrimpen. Deze regeling zou het resultaat zijn van besprekingen, sedert eenige j dagen gevoerd tusschen vertegenwoordigers j der Bank van Frankrijk en leidende persoonlijkI heden in de Federal Reserve Bank, teneinde aan de dreigende onttroning van het goud als interI nationaal betalingsmiddel te ontkomen ! * * * Terwijl voor de Engelsche parlements-verkiezingen in 1929 in het geheel 1730 candidaten werden gesteld, bedraagt dit aantal thans 1286. I Aan den strijd nemen dit jaar vrij wat meer groepen en partijen deel, dan anders. De concervatieven stellen 517, Labour 513, de liberalen onder leiding van Samuel 121, de liberale natii onalisten, waarvan Simon het hoofd is, 39, de nationale Labourgroep 21, de nieuwe partij var Mosley 23, de communisten 25 en de onafhankelijken 27 candidaten. In deze cijfers zijn ook de candidaten begrepen, die geen tegenstanders hebben te bestrij-
den en die als herkozen kunnen worden be- c schouwd. * Terwijl den vorigen keer in maar 102 kiesdis- 1 frieten strijd werd gevoerd tusschen slechts i twee candidaten, 'heeft zich dit aantal nu tot é 409 verhoogd. Dit is te danken aan de \ overeenkomsten, welke gesloten zijn tusschen c de groepen, die in de nationale regeering zijn t vereenigd. In 313 kiesdistricten zien conservatieven zich « tegenover Labouraanhangers geplaatst, in 24 f liberale nationalisten tegenover Labour, in 14 1 nationale Labourmannen tegenover leden der < officeele Labour Partij, in 20 liberale Samuelis- j ten tegenover Labour, in 29 convervatieven te- 1 genover Simonieten. De overige tweegevechten ' vinden plaats tusschen conservatieven en Labour < aan den eene, onafhankelijk, communisten en ' Mosley-aanhangers aan den anderen kant. In 14 kiesdistricten treden vier candidaten op; 1 in 99 gevallen heeft men te maken met drie can- j didaten. Het aantal candidaten dat zonder strijd in het Lagerhuis terug keert, bedraagt 65; in 1 1929 waren het er maar 7. Het aantal vrouwelijke candidaten is van 68 tot 61 teruggeloopen. Labour brengt de meeste vrouwen in het veld (36); hierop volgen de conservatieven- met 16. In een Londisch kiesdistrict staan alleen twee vrouwen tegenover elkaar. De officieele Labour partij en -het vakvereenigingscongres sloven zich uit om den- eerste ministen in het tegenwoordig kiesdistrict (Seaham) te verslaan. De beste sprekers zullen Macdonald „te lijf gaan” en vergaderingen, waarin deze tot dusver zijn kiezerl? heeft toegesproken, droegen een zeer bewogen karakter. Enkele dagen geleden was het -hem, daar zijn tegenstanders hem voortdurend in -de rede vielen, onmogelijk zich verstaanbaar te maken, zooda-t hij het vergaderlokaal moest verlaten. De Labour Party trekt thans haar propaganda samen óp de contröle van hetgeen zij „het financieele mechanisme van den staat” noemt. De jongste gebeurtenissen — aldus argumenteeren haar woordvoerders — hebben getoond, dat bankiers en financiers de veiligheid van een land kunnen bedreigen, wanneer zij de regeering een politiek laten voorstaan, waarvoor deze van het land geen opdracht heeft ontvangen. De Züricher Zeitung is van oordeel, dat tegenover deze misleidende voorstelling van zaken, die aan de desertie der Labour-ministers vooraf gingen, een andere kan worden geplaatst, die aanmerkelijk dichter bij de waarheid is: de tweede Labourregeering, -die een minderheidsregeering was, had van -het land niet de opdracht ontvangen o-m tegen de duidelijke belangen van het algemeen in, welke op dat tijdstip bezuinigingsmaatregelen vereischten, een geheel ander luidend dictaat der vakvereenigingsexecutieve te aanvaarden, zooals geschiedde door die leden welke de regeering den rug toekeerden. Snowden, die om gezondheidsredenen niet aan den verkiezlngsveldtocht deelneemt, heeft in een brief aan de nationale Labour-candidaten de meest vernietigende kritiek, die -men sinds het begin van den verkiezingstrijd te hooren heeft gekregen, op zijn vroegere ambtgenooten geoefend; hij wijst erop, dat het manifest eer officieele Labour partij zich heelemaal niet bezig houdt met de dringende vraagstukken van het oogenblik en alleen punten bevat, waarvan de leiders wisten, dat ze, zelfs wanneer een meerderheid hen weer op het kussen bracht, niet ter hand konden worden genomen. Snowden heeft zich bovendien gekant tegen de nationaliseerings plannen met betrekking tot de financieele instellingen der city. De Labourleiders worden door Snowden- dan ook fel veroordeeld en aangeduid als „de mannen, die in de ure des gevaars aan i den haal gingen”. De woorden van den gewezen minister van fi| nandiën, die buitengewoon scherp waren, heb1 ben een hevige verbittering gewekt en zullen er i stellig toe bijdragen, dat de verkiezingsstrijd in i Engeland ditmaal met ongemeene felheid zal t worden gevoerd. ; * * * I Er is plotseling iets veranderd in Japan: de " crisis in het Mantsj-oerijsche conflict stond Dinsdag op haar hoogtepunt en onmiddellijk daar-na is een mildere s-temming te Tokio ingetreden. Het begon met een besluit der Japansche re- geering om in geen -geval uit den Volkenbond i te treden. Deze beslissing hield tevens een in-. directe goedkeuring in van het officieele „waarr nemersschap” der Vereenigde Staten aan de - Raadstafel te Genève. Voorts was de regeering i te Tokio bevreesd, dat Amerika dwang op Japan - zou uitoefenen en dat de Volkenbond gebruikt e zou worden, om onderhandelingen met China te II voorkomen. -, in officieele kringen te Tokio koestert men de I hoop dat de Volkenbond begint in te zien, dat - elke poging tot dwang niet het gewenschte re- sultaat zou hebben. Bepaalde waarnemers van i
den -toestand daar geven te verstaan, uat ue houding van Japan, oogenschijnlijk onverzoen-j lijk met de voorstellen van den Volkenbond, een manoevre was om tijd te winnen, omdat Japan geloofde dat de Volkenbond tenslotte de zienswijze der Japanners zou begrijpen en zou inzien dat China eenvoudig trachtte den Volkenbond i te drijven tot een niet-noodzakelijke actie. 1 Japan is volgens sommige waarnemers eveneens van meening, dat de Chineesche regeering te Nanking heen en weer slingert en dat -de re- geering die haar weldra opvolgt, vertegenwoor- : digers van Kanton zal bevatten, die -meer bereid 1 zijn te erkennen dat Japan waarachtig grieven : heeft wat Mantsjoerije betreft, en dientengevolge meer geneigd zouden zij-n, reohtstreeksche onderhandelingen te beginnen tot het verkrijgen van een stevige regeling van zaken. Japan is van meening, dat onderhandelingen en het terugtrekken van de troepen twee geheel verschillende kwesties zijn, en ontkent, dat men bij voorbaat zou kunnen veronderstellen dat Japan ten onrechte bepaalde punten buiten de spoorwegzone bezette. Ln Volkenbondskringen ziet men thans in het feit, dat de Japansche regeering haar verzet tegen de deelneming der Vereenigde Staten aan de beraadslagingen over het Japansch-Chineesche conflict heeft opgegeven, een nieuwe aanwijzing voor de ingetreden ontspanning. Deze wijziging in de houding van Japan is het gevolg van een onderhoud, dat de Japansche gezant te Washington met staatssecretaris Stimson heeft gehad en waarbij alle misverstanden over de deelneming van de Vereenigde Staten aar- de beraadslagingen uit den weg zijn geruimd. Principieel handhaaft Japan echter zijn bezwaar tegen de deelneming der Vereenigde Staten, aangezien dit feitelijk volgens het statuut van den Volkenbond ontoelaatbaar is. De Japansche gezant heeft verder aan Stimson meegedeeld, dat Japan het eskader van bombardeervliegtuigen -heeft teruggeroepen en ook een deel van de troepen zal terugtrekken. -Dat Japan zijn oppositie heeft opgegeven en handelbaarder blijkt, is dus een nieuw bewijs van den grooten invloed, welken Amerika in het Verre Oosten heeft! Er zijn nu gunstiger vooruitzichten voor het handhaven van den vrede -in Mantsjoerijel U Brieven uit de Hofstad. MXCVII. Het was wel een bizonder oogenblik verleden week in de groote zaal van het Vredespaleis, toen het Tribunal d’honneur voor de internationale journalisten geïnstalleerd werd. Het bizondere schuilt niet alleen in dit Gerechtshof zelf als wel in de wijze waarop het hier werd geïnstalleerd. In het Vredespaleis! Daarmede is op het nieuwe instituut al een merkwaardig stempel gedrukt: men voelt dit instituut als een gewichtig element in de verhouding der volken en al zal het praktisch effect ook niet zóó groot zijn, -men vergete nooit de preventieve werking van het -bestaan èn de suggestieve werking die ervan uitgaat. Maar wat ons niet minder als een belangrijk verschijnsel bij deze gelegenheid voorkwam, dat was de samenwerking die hier aan den dag kwam tusschen de regeeringsautoriteiten èn de pers. Er is toch waarlijk in de laatste kwarteeuw iets veranderd in de verhouding van die twee. De oudste onder de journalisten, de 82jarige Haaxman, eerelid van zijn organisatie, heeft het meermalen volmondig erkend, dat hij telkens weer verbaasd staat over de enorme wijzigingen, die er in -deze verhouding zijn gekomen. Hij en hij zeker met zijn zestig-jarige ervaring'heeft andere tijden en toestanden gekend; de pers was zeer laag i.n aanzien; vaak een voet-veeg voor de ho-oge oomes; hij kwam in den regel ook niet verdèr dan de deurmat en kon daar dankbaar in ontvangst nemen wat de heeren hem wenschten, af te staan. En nu op dien 12en October? De pers recipieerde in het befaamd Vredespaleis en d-e autoriteiten kwamen. Vóór-op de Prins der Nederlanden, kopstukken als Van Karnebeek, Heemskerk, Loder, Van Schaik, Beelaerts van Blokland, om er maar een greep uit te doen, zij kwamen om getuige te zijn van dit historische moment. ’s-Avonds recipieerde de minister-president in ; de Ridderzaal. Hooger kan het al niet. En in ’ zijn geestige rede herinnerde hij aan den groei : van de fédératie, die een macht is van beteeke: nis, de vierde macht in den Staat. _ De uitvoerende regeermacht — Koning en Ministers — is ■ één, het Parlement — de wetgevende macht t is twee, het Recht en de rechtspraak is drie en . als vierde volgt de Pers, de controleejende ij macht. Deze opvatting is van Engelsche origine;
de Duitschers noemden de pers altijd de zevende „Groszmadht”. Bij die drie kwamen nog het onderwijs, de Kerk en het leger. Of men met name dit laatste nog handhaaft, is ons niet bekend. De pers zelf zal die macht zeker niet meer erkennen, nu ze in deze internationale bijeenkomst een krachtige motie heeft aangenomen voor internationale ontwapening. De öhtvangst in de Ridderzaal is voor vreemdelingen altijd een gunstig succesnummer. Er is iets van een sprookje in die -omgeving; wie het voor het eerst ziet, staat paf, onder den indruk van dien aan-blik. Neen, zoo’n zaal vind j-e nergens; daar hangt een sfeer van voornaamheid, daar spreekt een kunstzin die ongeëvenaard is. En op zoo’-n avond is er nog iets veranderd dat wel iets wegneemt van het schoons. De tafels met keurige gerechten hooren er niet en de ietwat societeitsachtige ensceneering is ook niet geheel in stijl aan de totale indruk van deze zaal, is zoo overweldigend, dat deze kleine oneffenheden in het -niet' zinken. Het is interessant de indrukken van de vreemdelingen eens te -hooren. Algemeen is men opgetogen over de ontvangst hier te lande. Merkwaardig is het, dat ze altijd weer één en dezelfde opmerking maken n.1. over de groote gemoedelijkheid waarmede alles loopt en gaat. Daar zijn sommige eenvoudig verstomd over. Die genoegelijke, -bijna kameraadschappelijke wijze waarop de autoriteiten zich hier tusschen de gasten bewegen, schijnt elders nog lange niet te bestaan. Men vertelt ons daarvan wel eens de vreemdste dingen. In een zeker land, een heel groot land, komt bij een gelegenheid als deze de minister met minstens twee secretarissen, op bezoek. De excellentie gaat op een speciale zetel zitten, zijn secretarissen staan naast hem en achtereenvolgens maken de gasten hun opwachting voor den grooten heer. Hier te lande gaat -het een tikje anders. Daar staat de minister-president bij den ingang van de zaal en heet alle gasten persoonlijk welkom, drukt hun de hand en heeft voor alle een vriendelijk woord. De meeste van zijn land-genooten zijn hem bekend en minister Ruys heeft zelfs menig grapje bij de -hand waarmee hij zijn „kennissen” ontvangt. Ten slotte is het inderdaad een verschijnsel van groote beteekenis dat de journalisten van alle landen zich vereenigd hebben en niet zullen stil zitten. Er zit in deze internationale nog jeugdig vuur en va-n alle kanten blijkt, dat men hier nu geen vriendschappelijk onder-onsje van wil maken, maar met daden wil komen zoowel wat de pers zelf betreft als wat haar verhouding tot het maatschappelijk leven betreft. Voor ons land is het wel weer aardig, -dat de . vice-president, die blijvend is, terwijl de president telkensi wisselt, een Hollander is, Mr. Voorbeijtel, een zeer bekende Hollahdsche figuur Ln Parijs. Langzaam maar zeker gaan wij toch vooruit! HAGENAAR. o Rubriek voor Vrouwen. Onze kinderen naar In-dië? Wij hoorden dezer dagen door de radio een spreker de vraag behandelen- of men zijn kinderen naar Indië zal zenden of niet. De spreker , stelde die vraag met het oog op de moreele ge| varen en uit godsdienstig oogpunt. Hij kwiam 11 tot de conclusie dat men toch vooral de kinderen ;! niet moet weerhouden er -heen te gaan, als zij | dit willen. Terecht oordeelde spreker dat het
leven In Indië voor ons Europeanen geen bezwaar meer opleverde, dat de toestanden er zoodanig waren, dat men er In veel korter tijd dan in Europa een behoorlijk pensioen kon verwerven of op andere wijze zich voor den ouden dag veilig kon stellen en dat men bovendien goed deed -het Hollandsohe element te versterken hetgeen aan Indië niet anders dan ten goede fcon komen. Natuurlijk gelden -deze overwegingen, behalve het laatste gedeelte, ook voor andere vreemde landen in warme streken dan alleen ons Indië. Met groote beslistheid kunnen we ons aansluiten bij deze opvatting, omdat het gaan naar Indië alle aanbevelingen verdient. Wij weten natuurlijk wel dat Indië op het oogenblik evenzeer een moeilijken tijd doormaakt evenals Nederland en geheel de wereld, doch men mag toch niet van het denkbeeld uitgaan, dat er -geen verbetering mogelijk zou zijn, waardoor ook de arbeidersverhoudingen en de vooruitzichten weer verbeteren zullen. Men vergete bovendien niet, dat al worden op -het oogenblik in bepaalde vakken en richtingen geen nieuwe krachten aangenomen, dat over eenigen tijd natuurlijk wel het geval zal moeten zijn, zoodat kinderen, die hun opleiding nog niet hebben voltooid of daaraan nog moeten beginnen, gerust in de door -hen gekozen richting kunnen voortgaan of beginnen. Vooral bij -het onderwijs zal altijd plaats zijn op -den duur. Feitelijk is men bij het onderwijs altijd nog achter. Overal kunnen en zullen nog scholen worden opgericht. Op allerlei plaatsen zal men inrichtingen van middelbaar en hooger onderwijs gaan stiohten, waarvoor leerkrachten noodig zijn. Ook -het nijverheids- en 'huishoudonderwijs breidt zich -op natuurlijke wijze uit en vraagt dus ook om leerkrachten. Opleiding in Europa verdient nog altijd verre de voorkeur, zoodat ouders in Indië daarmee ook terdege rekening houden. -Het aantal rijksambtenaren of zooals men -het in Indië noemt gouvernementsambtenaren is noodzakelijk zeer groot omdat in de kleine Europeesche en groote Inlandsche samenleving noodig is, dat de overheid zooveel ter hand neemt, wat hier in particuliere handen is. Daaronder behoort niet alleen het onderwijs, doch ook de geheele ziekenverpleging, krankzinriigen-verpleging en de uitoefening van de medische praktijk in vollen 'omvang. Een vrouwelijk arts zal ongetwijfeld in Indië fortuin maken, al is de economische toestand nog zoo slecht.. De Mo-hammedaansche en Chineesche samenleving heeft voor de behandeling -der vrouwen en kinderen bij voorkeur een vrouwelijk arts. Daarnaast hebben de talrijke zendings-en missiehospitalen, klinieken en ziekenverplegingen behoefte aan vrouw-elijk personeel-, waarbij in Indië de taak van de verpleegster veel meer leidend en verzorgend is dan hier te lande, waar, vooral in den aanvang de verpleegster veel te veel huiswerk moet doen. Vooral ook kraamverpleging en het ten platten lande bekende diploma van vroedvrouwen is in Indië van het hoogste belang, omdat de medische hulp niet altijd zoo gemakkelijk te vinden is. Heel wat zegenrijk werk is door -Hollandsc-he meisjes en vrouwen op het gebied van verpleging en- verzorging verricht en, behoorlijk beloond, heeft het menige vrouw met voldoende middelen na volbrachten levenstaak) naar Holland zien teruggaan. Daarnaast is er nog een enorm aantal plaatsen te bezetten als meester in de echten, als ontwikkelde kantoorkra-cht. Nog steeds zijn de Europeesche mode en de nijverheidsvoortbrengselen in trek, zoodat een jonge vrouw, die smaak en vaardige handen heeft, met wat geld zeer zeker behoorlijke zaken kan doen op modegebied. Vooral als zij te voren- in Parijs of Weenen of Berlijn op de groote ateliers wat ervaring heeft opgedaan. Als kinderverzorgster is er op de afgelegen ondernemingen nog een uitstekende positie te verwerven, omdat geen onderwijs kan worden genoten, daar in -den omtrek geen scholen te vinden zijn, ai is dit door auto en autobus wel heel veel veranderd. De bekende methode Klerx, waarmee men uitstekende resultaten weet te bereiken om kinderen onderwijs te geven, al heeft men zelfs ook geen onderwijs-acte schenkt aan velen de voldoening de kinderen behoorlijk te kunnen opvoeden. Wij kennen een meisje van dertien jaar, -dat de Klerx-methode had gevolgd en onder toezicht en met behulp van haar moeder zoover was, dat zij met succes toegelaten werd tot een H.B.S. -in ons land. Er zijn ouders, die hun kinderen liever niet naar scholen sturen waar zij als Europeesche kinderen verre in de minderheid zijn, omdat zij daar veel dingen leeren, die op een zuiver Europeesche schoolbevolking niet voorkomen. Men adhit dan de -methode van Klerx, die inderdaad uitstekend is, beter. De omgang met andere kinderen komt dan later wel in orde. De schriftelijke lessen zijn zeer bevattelijk, ook voor degenen, die er leiding bij geven. Er is dus ook alle reden er niet tegen op te zien de kinderen .naar Indië te laten gaan, waar men een goede werkkring onder wat moeilijker omstandigheden kan krijgen, welke als regel beter beloond wordt en de gelegenheid -schenkt op jeugdiger leeftijd op de lauweren te gaan rusten onder finantieel betere omstandigheden. Daar voor de meeste betrekkingen een keuring op goe de gezondheid gevraagd wordt, behoeft men wat dat betreft niet bang te zijn, als men -eenmaal is
goedgekeurd, want de toestanden zijn tegenwoordig zoodanig, dat bijzondere ziekten kunnen worden voorkomen, als men zich aam eenlge eenvoudige regels houdt. LOUISE.