Nieuwe Vlaardingsche courant

Wijziging verschijndagen.

Het volgende nr. verschijnt 1 Januari a.s.

Copy en advertentie-opdrachten voor dit no. moeten: u-iterlijk in ons bezit zijn Donderdag 31 December, des voormlddags per eerste post. AL WAT LATER KOMT, MOET TERZIJDE GELEGD WORDEN.

In het Nieuwjaarsnummer kan ieder, die dit wenscht, aan Familie, Vrienden

CU UCRC1IUC11 &1JU Nieuwjaarsgroet brengen. De prijs van zulk eene advertentie, niet grooter dan 6 regels, bedraagt f I.—; voor iederen gewonen regel meer wordt 25 cents btjberekend. Men wordt beleefd verzocht er voor te zorgen, dat de advertentiën uiterlijk in den morgen van 30 December in ons bezit zijn. Zoo mogelijk ontvangen wij de opgaven gaarne vroegtijdig. HH. Brievengaarders, Correspondenten en advertentie-bureaux nemen ook bestellingen aan.

Eerste Blad.

De icommunisti-sche oproeren in de groote steden .geven de politie handen vol werk. En meer en meer blijkt het, dat deze onlusten lang niet van onschuldi-gen aard zijn. In Rotterdam werd1 reeds een politie-inspecteur neergeschoten, terwijl het onderzoek heeft uitgemaakt dat er onder de relletjesmakers meerderen waren, die een revolver bij zich droegen. In Arnhem. Werd ook een politieagent 'gemolesteerd en in Amsterdam moest de politie vorige week chargeeren onder een regen van steenen, pannen en potten die uit de huizen op de agenten werd neergelaten.. Deze actie is niet ontstaan uit een redelijke ontevredenheid, maar zij is eenvoudig het gevolg van de ophitsing vanuit Moskou aangeblazén en op instructies en met geld van Moskou door Nederlandsche communisten geleid. We zullen in de komende dagen stellig herhaling van deze relletjes mogen verwachten. We behoeven ons daardoor niet in paniekstemming te laten brengen. Ons Nederlandsche volk is over het algemeen te nuchter van oordeel en van inzicht, om zich 'aan een revolutieavontuur te wagen. Van den anderen kant moeten we ons echter ook niet in slaap laten wiegen, maar blijft waakzaamheid geboden, op dat de raddraaiers ook niet tijdelijk de overhand: verkrijgen. En in dit verband rijst de vraag of de ophitsing door de communistische leiders in woord en geschrift nu maar zoo door moet gaan. Er zullen allicht straks slachtoffers vallen, hetzij onder het politiecorps, hetzij onder de herriemakers, want de politie behoeft zich ten slotte niet te laten steenigen en evenmin te laten neerschieten door het rapalje van de straat. Zij zal allicht wat hardhandiger gaan optreden en dan is Leiden in last. Intussöhen verklaart de heer De Visser in de Tweede Kamer ronduit dat hij naar Twenthe trekt om de arbeiders op te ruien. Hij reist daarheen op een vrij biljet eerste klasse, hij geniet tijdens zijn reis rijkssalaris en recht op pensioen en we laten dit alles maar stil toe. Avond aan avond' staan de communistische bladen vol met ophitsende artikelen en er is niemand die er iets tegen doet. Als een bakker ’s morgens in zijn eigen bakkerij werkt, dan wordt het justitieapparaat onmaddellijk in werking gesteld, om den schuldige te straffen. Maar de volksvergiftiging en de massa-ophitsing kunnen ongestraft voortgaan. Daar staat de justitie machteloos tegenover. We verlangen allerminst naar de noodverordening van dr. Brüning in Duitsch land, maar de vraag rijst toch of we moeten doorgaan met ons onbeperkt vrijheidssysteem, dat tot bandeloosheid voert.

Het Hoover-moratorium door het Ameri- i kaansche Huis van Afgevaardigden goedge- 1 keurd. — Tot het laatste «ogenblik was de uitslag onzeker. — Een verbijsterende vrijspraak In Oostenrijk. — Aanstichters tot een ■ staatsgreep vrijgesproken! — Alleen hoogverraad, dat met succes bekroond wordt, in Oostenrijk blijkbaar strafbaar. — Maar wie zal slagende hoogverraders moeten bestraffen? — Toch niet de staat, die zij omver hebben geschopt — Nieuwe strijd in Britsch Indië. — De terreur-beweging weer in vóllen gang. Het Hoover-moratorium is goedgekeurd! Met 317 tegen 100 stemmen heeft het Amerikaansche Huis van Afgevaardigden zijn goedkeuring gehecht aan Hoover’s besluit van Juni j.1. om alle buitenland'sclhe vorderingen een. j'aar op te schorten. Het heeft gespannen te Washington; tot het laatste oogenblik was de uitslag onzeker, doch Hoover paste een probaat middel toe en noodigde daags voor de stemming de partijleiders bij zich op een gesoigneerde lunch, ten. einde via de maag de harten te vermurwen. Dit is prachtig ,gelukt en Hoover heeft zijn zin gèkregen. Doch hij heeft niet geschroomd dien. heeren precies te zeggen, dat een goedkeuring absoluut noodzakelijk is, want zijn opinie over den weretdtoestand is zeer pessimistisch! i Veel veranderd zal er niet worden, na deze verstandige daad van het Amerikaansobe Re-1 piesentantenhuis, hoogstens kan er een psy-l chiologische invloed ten goede van uitgaan. Doch ooilc deze wordt weer direct getemperd over de gelijktijdige weigering van het Amerikaansche Huis van Afgevaardigden om de oorlogsschulden van Engeland, Frankrijk, etc. te schrappen of te verlagen! En juist hiernaar zit de .geheele wereld, te snakken! Vóórdat er geen schoon schip gemaakt is op internationaal politiek-financieel gebied, kan er ónmogelijk verbetering in den economischen toestand komen. Men weet, dat deze schulden met de herstelbetalingen omstreeks midden Januari op een nieuiwe groote internationale conferentie (v-ermoedelijk weer in Den Haag) opnieuw ter sprake zullen komen, omdat men voor de besliste noodzakelijkheid staat, deze kwestie op te lossen, op straffe van een ineenstorting van Midden-Euröpa! Nu werkt d.e houding van Amerika zeer ontmoedigend op de financieels besprekingen te Bazel, welke de inleiding vormen tot de a.s. regeeringsconferentie, want de Amerikaansche regeering w.il aan die eventueele derde Haagsche conferentie over de schulden en herstelbetalingen niet officieel deelnemen en daarheen slechts een waarnemer zenden, terwijl anderzijds, zooals reeds is vermeld, het Amerikaansche Congres niet in schrapping of vermindering der schulden wil toestemmen.. Deze Amerikaansche houding heeft, zooals men zal begrijpen, ontmoedigend gewerkt, op ae schuldeischend'e staten en op Duitschland, zoodat van Fransahe zijde reeds wordt gewezen op de mogelijkheid, dat in verband met de houding van Amerika de 'bijeenkoming van een regeeringsconferentie, die de rapporten der Ba! zelsche deskundigen zal moeten behandelen, 1 zal worden uitgesteld. Onder de leden der deskundigencommiissie schijnt althans algemeen teleurstelling over dit vooruitzicht te bestaan, daar alle deskundigen zonder uitzondering van oordeel zijn, dat, met het oog op den critieken toestand, niet slechts van Duitschland, doch in andere landen snel handelen noodzakelijk ,is, hetgeen echter alleen door de regeeringsconferentie zal kunnen geschieden! Toch dienen we de hoop niet op te geven, want telegrammen uit Washington maken gewag van pogingen om daar nog tijdig een ommekeer in de opinie te bewerkstelligen! Zoo heeft minister Stimson in de Senaatscommissie „vertrouwelijk verklaard” (hetgeen dus toch gepubliceerd is!) dat de toestand in Midden-Europa zeer verontrustend is, dat er ellk oogenblik ernstige gebeurtenissen kunnen plaats hebben en dat men op het ergste voorbereid moet zijn. * * * Dat Stimson hier niet overdrijft, wordt bewezen door die merkwaardige gebeurtenis in , Oostenrijk, waar een man als dr. Pfriemer, die een paar maanden geleden in Stiermarken een | (mislukte) staatsgreep deed, met alle andere beklaagden vrijgesproken ls, omdat da jury hen

liet schuldig verklaarde aan hoogverraad! Nog vel onder stormachtige toejuichingen van het Dubliek werd deze openlijke wetsverkrachting legroet met den kreet: „Heil ’t Stiermarkensche ■echt!” Zooals bekend gaf dr. Pfriemer, de leider van k Stiermarkensche „Heimwehr”, welke sterke latio-naal-socialistische sympathieën koestert in tegenstelling met de Heimwehr-scharen van orins Stahremberg, den 12 Sept. j.1. aan zijn getrouwen bevel tot een opmarsch naar Weelen om zich van die staatsmacht meester te maten. Naar het schijnt kwam dit ‘bevel 24 jut te vroeg, daar dr. Pfriemer de concurreerende Heimwehr-leid'ers vóór wilde zijn en, als ;r nu toch naar Weenen gegrepen werd, graag den eersten greep wilde doen. Doch het verging Pfriemer als een zekeren Italiaanschen ofricier aan het front bij de Isonso, die heldhaftig jil den loopgraaf omhoog sprong en zijn mannen energiek en theotraal toeschreeuwde: .Avanti, Avanti.” De manschappen applausi3'eerden, maar bleven zitten, waar zij zaten en verroerden geen vin, zoodat de officier ten einde raad .maar weer bij hen in de bloed-gracht kroop. Ook de volgelingen van Pfriemer lieten tiun leider in den steek en keken eerst de ïtaatskat uit den. boom. Toen koos Pfriemer :iet hazenpad' naar Joego-Slavië. Verschillende rijner aanhangers .werden gearresteerd. De beraamde „Putsch” was mislukt. Daarna nam de Oostenrijksche regeering een wonderlijke houding aan. Zij trachtte het hee-le geval IJe verkleinen tot een belachelijke onderneming van eenige totaal ongevaarlijke avonturiers., juist zooals de Hongaarsche regeering deed, toen het complot, waarin de chef der gendarmerie generaal Schil! betrokken bleek, werd. ontdekt. En inderdaad, het optreden van dr. Pfriemer was ook belachelijk, waar het van zooveel ijdelheid, lichtvaardigheid en gebrek aan organisatie-vermogen getuigde. Maar dat nam toch niet weg dat Pfriemer’s manifest en bevel aan .duidelijkheid niets te wenschen overlieten. Wanneer een onhandige dief betrapt wordt bij. een poging tot inbraak, wordt hij volgens elke behoorlijke rechtspraak als een- misdadiger beschouwd en veroordeeld, zijn gebrek aan technische vakkennis kan daarbij nooit als een verzachtende omstandigheid worden aangeveerd. In Oostenrp schijnt die rechtspraak echter deze algemeene gangbare juridische opvatting niet te deelen. De pas beëindigde comedie van Graz bewijst dit op welhaast verbijsterende wijze. Hoezeer die Oostenrijksche regeering ook overtuigd moge zijn geweest van de onschadelijkheid der Pfriemerbeweging, zij mocht, om haar prestige niet te verspelen, haar niet dulden. Zij duldde haar officieel ook niet, maar nam die heele geschiedenis zóó laconiek op, dat zij den indruk wekte óf niet tegen de „hoogverraders” te durven optreden óf het in hun hart met hen eens te zijn. Deze beide mogelijkheden werden in de buitenlandlsche pers aan geduid, maar door die Oostenrijksche regeering verontwaardigd ontkend. Intusschen liet zij prins Stahremberg, d!ie na de vlucht van Pfriemer een groote activiteit aan den dag legde, op vergaderingen vrijelijk een heftige revolutionnaire taal voeren en zijn mannen ophitsen tot gewelddaden tegen de regeering. Vorige week hebben dr. Pfriemer en de voornaamsten van zijn aanhangers te Graz terechtgestaan, beschuldigd van hoogverraad. Zooals men weet, had de voortvluchtige Pfriemer zichzelf bij die politie aangegeven. Gewapend met een patriarchaten baard, kwam hij het land weer’ binnen, om1 zich aan >de politie over te geven. Zou Pfriemer dit gedaan hebben, indien hij er niet vrij zeker van zou zijn geweest, dat het tegen hem aanhangig gemaakte proces goed voor hem zou afloopen? Een held is Pfriemer niet, getuige zijn vlucht naar JoegoSlavië. Niettegenstaande het heftige proces van hef openbaar ministerie zijn Pfriemer en de zijnen thans vrijgesproken. Met algemeene stemmen verklaarde de jury, dat zij zich niet hebben schuldig gemaakt aan hoogverraad. Men vraagf zich met verbazing af, of alleen hoogverraad: dat met succes bekroond wordt, in Oostenrijk nog strafbaar is.. Maar wie zal slagende hoogverraders moeten bestraffen? Toch niét de staat, die zij omver hebben geschopt. ♦ * • Gand'hi, die Britsch-Indische Hindoe-leider, is op de terugreis van Londen naar zijn land, nadat hij heeft deelgenomen aan de Ronde Tafelconferentie. Overal waar hij passeert, tréid deze asceet uit het Morgenland de algemeene aandacht, omdat hij steeds gekleed gaat in eer kemelharen mantel, blootshoofd en onbedekte beenen! Deze man, die een millionair als secretaris he*ft, demonetreert met opeet een behoeftelooe-

heid, teneinde daardoor de tegenstelling tusschen Europa en, Indië des te sterker onder de aigemeene aandacht te brengen. Ongetwijfeld is er verschil in levenspeil tusschen een Engelschman en een Hindoe, alleen reeds wegens het verschil in klimaat, waarin beiden leven. De millioenenmassa’s in GrootBrittannië moeten nu eenmaal veel meer middelen ter bevrediging hunner behoeften verwerven dan de millloenenmassa in Britsch-Indië, waar de brandende zon den levensstandaard totaal anders beïnvloedt! Het is voorts noodzakelijk voor de instandhouding van Engelandis levenspeil, dat BritschIndië het groote reservoir blijft voor den afzet der producten van Lancashire en andere Engelsche industriegebieden. Engeland moet dus, uit zucht tot zelfbehoud, de baas blijven in Indië en het heeft dit den Indiërs in den loop der jaren terdege doen gevoelen. Daar de Engelschen een geheel andere koIonisatie-methode volgen dan bijv. de Nederlanders — zij beschouwen de Indiërs geheel van het standpunt van overheerschers jegens onderdrukten! — heeft dit langzaam maar zeker geleid tot een geest van verzet tegen den onderdrukker. De wereldoorlog heeft dit proces versnelt: de Indische troepen vochten met de Engelsche in Fiankrijk en op den Balkan, de positie van die Europeesche suprematie 4werd ondermijnd door het nauwe contact in de loopgraven, kortom het bekende „ontwakende” Azië komt in verzet tegen de Europeesche overheersching. Gand'hi is nu de personificatie van dezen verzetsgeest en hij streeft naar volledige onafhankelijkheid in Indië. De Engelsche regeering heeft te laat het gevaar beseft. Mac 'Donald heeft getracht op een Ronde Tafelconferentie de verwijdering tusschen Engeland en Indië te overbruggen door een geleidelijke hervorming van het bestuurswezen, maar hoewel hij 'aanvankelijk vorderingen maakte, moest eerst de onderlinge veete tusschen Hindoes en Mohammedanen opgelost worden. Na maandenlange onderhandelingen mislukte dit, doch intusschen waren in Engeland belangrijke dingen gebeurd en bracht de val der Labourregeering en het aftreden van het Nationaal kabinet, ook verandering in. de zienswijze der leidende Engelsche personen, jegens Indië. Op de slotzitting der Ronde Tafelconferentie werden schoone woorden gesproken, die de mislukking moesten verbloemen. Mac Donald bracht Gandhi de groote draagwijdte van zijn. halsstarrige houding onder het oog en drukte hem ten afscheid veelzeggend de hand! Gandhi zweeg, doch dezer dagen heeft hij., op zijn terugreis te Rome vertoevend, gesproken 1 Gandhi heeft weinig minder dan een oorlogsverklaring aan Engeland aangekondigd. Hij verklaarde dat de Ronde Tafelconferentie, als een langdurigen doodstrijd', de definitieve breuk gebracht heeft tusschen de Indische natie en de Engelsche regeering. 'De conferentie had echter dit voordeel opgeleve-rd, dat de Engelschen den geest der Indische natie en de Indiërs de werkelijke bedoelingen van Engeland hebben leeren kiemnen. Voor Indië blijft nu 'geen andere weg open- dan strijd tot het uiterste ter verovering van de volkomen- vrijheid. Gandhi zeide, naar Indië terug te keeren -om i -den strijd tegen Engeland in anderen vorm dan ■ vroeger t* hervatten. Geen- geweld' zal wor-

dien gebruikt, doch lijdelijk verzet op aller terrein. Er zullen geen belastingen aan Engeland worden betaald, de Engelsche autoriteiten,, hun politiek en instellingen zullen volstrekt genegeerd worden, alle Engelsche waren zal men in mddë boycotten! Het wordt dus een strijd tot het uiterste in Indië! Dat Gandihi niet overdreven heeft, hebben de jongste berichten uit Indië bewezen: die terreur-beweging is weer in vollen gang. Het schijnt dus, dat we in Indië een onverzoenlijken strijd om de-macht tegemoet gaan. Meer dan ooit zal Engeland’s positie als groote mogendheid van den uitslag van dien strijd afhangen I

Is het U bekend: Dat in het geraamte van een volwassen persoon 206 ' afzonderlijke beenderen gevonden worden? Dat een kaars, die te groot of te klein is voor een kandelaar precies passend gemaakt kan worden door het ondereind in warm water te houden en daarna onmiddellijk in den kandelaar te plaatsen? Dat bijna alle beschaafde landen de lijfstraf hebben 'afgeschaft? Dat in Groot-Brittannië geeselen nog steeds geoorloofd en toegepast wordt als straf voor bepaalde misdaden en vergrijpen tegen de gevangenii's-discipline? Dat een scherts, een lachend woord dikwijls de grootste zaken treffender en beter beslist dan ernst en scherpte? Dat de mensch juist zooveel goeds en kwaads om zich heen ziet, als hij goeds en kwaads in zichzelf heeft?