Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

De Duitsche regeering heeft per noodverordeling met' één pennestreek het geheele cadeau- 1 telsel in den handel afgesdhaft, omdat het caleaustelsel in strijd wordt geacht met een gezond ledrijfsbeheer. Na 1 Juli zullen in Duitschland jeen cadeaux bij den aankoop van waren meer jegeven mogen worden, verder zijn voorwaarien gesteld ter voorkoming van veelvuldige uitrerkoopen en z.g. eenheidswinikels mogen de ;erstvolgende twee jaren niet worden geopend n steden met minder dan 100.000 inwoners. Over bescherming van den middenstand gesproken, men durft daar Ln Duitschland tot drastische bepalingen over te gaan. We zijn geen voorstander van het regeeren per noodverordening, de regeering-Brüning in Duitschland evenmin, maar de nood breekt daar wet. En toch vermoeden we zoo, dat menig middenstander bij het vernemen van deze bepalingen even wenschte, dat we hier ook maar zoo’n noodverordening hadden. Want onder de middenstanders bestaat vrijwel geen verschil van meening meer over het cadeaustelsel. Men is er algemeen tegen, omdat het de juiste concurrentie op gebied van prijs, kwaliteit en bediening onzuiver maakt. Ook onder de groote massa van consumenten bestaat allerminst sympathie voor het cadeaustelsel, omdat zij wel degelijk weten, dat zij de cadeaux toch zelf moeten betalen-, hetzij in den prijs, hetzij in de kwaliteit der gekochte waren, waarbij dan nog komt dat het cadeaustelsel veelal een speculatie is op de aanlokkelijkheid van prullerijen en snuisterijen, welke vooral onder de volks klasse schijnt te bestaan. Maar wat doet onze regeering nu eigenlijk tegen het cadeaustelsel. In Duitschland verbiedt men het eenvoudig en daar is de zaak mee uit. In Holland studeert men, overweegt men. en doet men niets. Toch zou hier niemand treuren, als de cadeaux werden afgeschaft, omdat deze een belemmering zijn om het inkomen zoo economisch mogelijk te besteden, hetgeen toch vooral in dezen tijd een allereerste vereischte is. Maar de middenstand vraagt hier jaar en dag om maatregelen, men laat haar vragen en men komt nooit verder dan toezeggingen, welke toch niet worden vervuld. Als men in Duitschland het een algemeen economisch belang vindt om het cadeaustelsel af te schaffen en wel een belang van zoo dringende orde, dat men de afschaffing per noodverordening noodzakelijk acht, geldt dan dit dringende belang niet eveneens ten onzent. En mogen wij dan niet van onze regeering verwachten, dat zij ook eens wat sneller op dit gebied aan het werk gaat.

De presidentsverkiezing in uuiiscniano. — Hindenburg slechts 168452 stemmen beneden de meerderheid. — Hernieuwde strijd op 10 April a.s. — Sir Joh Simon’s Ijver en activiteit te Genève. — Internationale politiek in grooten stijL — De twistappel Palestina. — De Engelsche politiek veroordeeld. Bij het schrijven van dit overzicht heeft dn Duitschland de verkiezing voor het nieuwe zevenjarige rijkspresidium reeds plaats gehad-. 43 millioen- kiesgerechtigden hebben Zondag hun stem kunnen uitbrengen door een- kruisje te zetten achter een der volgende vijf namen: Düsterb-erg, candi-daat der Duitse h - nationale n, Hitler, der mationaal-soeialisten, Thaim-ann der communisten, Winter van -een- -groep voorstanders eener reval-orisatie van- de waardel-ooze Markibiljetten, Von 'Hindenburg, candidaat van het Centrum-, de sociaal-democraten, de Duitsche Volkspartij, de Christelijk-socialen, de Economische partij, -de Duitsche Staatspartij, die Beiersche Volkspartij en -het Landvolk. Wie zal het hebben gewonnen? We weten het thans nog niet, doch kunnen, naar den uitslag raden en dit op gro-nd va-n goedgefundeerde verwachtingen. En dan l-uiden de voorspellingen-, dat Von H-indenb-urg 15 k 16 millioen I stemmen zal hebben behaald, Hitler 12 millioen, Th&lman 6 en Dlisterberg 2 millioen. Winter’s sterr-menclifer zal de moeite niet waard1 zijn. Aldus zou Von Hindenburg met bij de eerste stem- ne m-ing gekozen zijn. Wat er da-n moet gebeu- I wi ren, is van 1-ater zorg. -Doch het -is heel go-edi no mogelijk, dat Von Hindenburg wel gekozen is. ge Dit hangt af eerstens van de sociaal-democra- mc ten. Zij zijn den- strijd- ingegaan onder de 1-eu- te ze: Tegen Hitler! Ze bedoelden daarmede na- -pe tuurlijk: vóór Hindenburg, maar dit werd niet vo al te -luid gezegd, omdat het voor den recht- ge geaarden Marxist een gruwel is op een op generaal-veldmaarschalk te m-oeten1 stemmen, sa Veel sociaal-democraten zullen dan -ook wel hun stem op een- communist hebben uitg-ebracht. wTweedens is e:r d-e breede, kleurlooze massa, pl die wel den doorslag zal hebben -gegeven. Om se getwijfeld zal de grijze rijks-president groote w aantrekkingskracht blijken te hebben uitgeoe- wfend op vele onverschilligen, want hij is partij- d-e loos en acht zich slechts ondergeschikt aan n« God, het Vaderland en zijn geweten! dt Int-usschen is de strijd om den nieuwen rijks1- cc president met fanatisme gevoerd. Waarom-? m Men moet niet uit het oog verliezen, dat in la Duits c-h-landi d-e rij-kspresident geen zuiver deco- re ratief persoon- is. N-iet enkel d-e wachter van de la Grondwet moet -hij zijn, doch hij ontvangst -ook v; het -opperbevel over het leger, de verdediging sc der grenzen, ligt in zijn hand. Mede kan hij, cc wanneer dit noodd-g -is, de -gewapende macht vgebruiken- in de Duitsche landen zelf, o-m- de k; grondwet te handhaven. Ebert heeft eens van rc deze macht gebruik gemaakt. Maar de groot- zi sle macht is den- Rijkspresident wel gegeven in zi artikel 48 van de Grondwet. Dit beroemde artikel, dat Ebert eveneens dikwijls te hul-p riep, heeft ook Hindenburg in 1931 en ’32 herhaalde lijk gebruikt; het geeft aan het -hoofd van den V staat het recht, om in tijd van nood onmiddei- d lijk in te grijpen en o-m, in belang van de open- e bare orde en veiligheid, zelfs -gron-d-wettelijke d rechten tijdelijk op te heffen. Daar de aanwen^ tding van deze machtsmiddelen enkel en alleen c van het oordeel van den riikspresident afhangt 1< (de rijksdag Ikian slechts achteraf bepaalde ver- g ordeningen weer opheffen) kan -men igemakkelijk inzi-en, van hoeveel gewicht het is, welke a cand-id-aat wordt uitgeroepen, om zeven jaar v lang aan het hoofd van -het Duitsche Rijk te z ; staan. *) I • * r * i i Het kan niet worden beweerd1, -dat sir John . Simon, de Engelsche minister van Buitenland- c ! sche Zaken, zijn dagen te Genève, waar op het c I oog-enblik de ontwapeningsconferentie wordt gehouden, in lediggang d-oorbrengt. Integen- r deel: hij legt een grooten ijver aan- den, dag en t 1 het doel dezer activiteit is niet slechts ertoe bij i ■ te dragen, dat in het Verre Oosten weer -nor- i ' male toestanden- terugkeeren. Ook in and-er op- c : zicht doet hij zijn best internationale politiek in i ï grooten stijl te voeren. De bewapening speelt - natuurlijk een zeer belangrijke rol: zal deze toe- < ; perkt worden*, dan mo-eten de volkeren zich vei- i j lig voelen. Zullen d-e volkeren zich ve-iili-g voe- -I j len, dan- moeten -de politieke toestanden w-or£ den verbeterd en willen de politieke toestanden < beter word-en, 'da-n is -het noodzakielijk, dat er .; op ernstige wijze een begin wordt gemaakt i im-et de beperking der bewapeningen. Dit is de eene cirkel. De andere cirkel wordt gevormd -door de eco, nomische vraagstukken en de wetten, -d-ie daaraan ten grondslag liggen: slechts in een wereld, die w-eer tot r-ust is gekomen, -is te berei- ken dat -de volkeren -hun krankzinnig econ-oj_ misch nationalisme -la-ten varen. Voor de kald meering der wereld en -d-e normaliseering der economische betrekkingen is een- es-sentieele n voorwaarde, dat -het vraagstuk der internatiol- nal-e schulden niet langer als een last op de vodkeren weegt en het vraagstuk der internationale i. schulden kan alleen: bevredigend worden opgedost, wanneer de rust weer in de wereld is teil ruggekeer-d. -Op dit punt raken de cirkels eli- kaar. De pacificatie der wereld te -bevorderen, 3 een oplossing der ontwapenings- en schuldenn- problemen nader -bij te brengen, ziedaar de t- voornaamste redenen,, waarom sir John S-im-on zoo lang in -de Vol-kenbondsstad vertoeft, wtaiar r, hij terloops ook in de gelegenheid is zijn aani- dacht te wijden aan het geschil tusschen Japan '6 en China, vandaar dat groote beteekenis moet u- worden gehecht aan de besprekingen, -d-ie sir et John Simon te Genève voert -met andere staatsie -lieden, vooral met den; Franschen m-inistery- pr-esident Tard-ieu, die zich meer roert dan wie i- ook. i , In de Engelsche hoo-fdstad heeft, naar -de Lon:n d-ensche correspondent der Frankfurter Zeitung t- opmerkt, een hoofdartikel in de Ternps sterk r- d-e aandacht -getrokken.. Men neemt aan, -da,t :1- in dit artikel wordt uiteengezet, wat Tardieu. ;n zijn Engelschen ambtgenoot te Genève dui-den, lijk heeft trachten- te maken: Frankrijk is bere-id •’s tot een tegemoetkoming o-p het stuk der her.1- stelschulden; 'het zou er genoegen -mee kunnen

lemen, dat het moratorium op een reci,eiijK.e jol vijze wordt verlengd eni dat de herstel-schuld gei log slechts -een, nominaal- karakter draagt. Engeland zou dan de -dubbele verplichting op zich | r-eg noeten nemen, de Vereen-igde Staten ertoe over voi e halen, de intergeall-ieerd-e schulden te schrap- gin >en en Duitschland- ertoe te brengen, -dat -het pu: r-oorgoed en, op een wijze, waardoor h-et wordt acl jebenden, afziet van alle plannen, die aansturen v-a: >p een herziening v-an het verdrag van Ver- br< tailles. Na Voorloopig kan n-o-g niet worden vastgesteld, eei velke houding Engeland- i-n -de tegenwoordige gr jhas-e tegenover de gedachten-gangen der Fran- ko sche politiek zal- aannamen.. Afgewacht -moet worden, of Frankrijk niet t-e veel vergt, als het da wenscht dat Engeland zich aan ’t hoofd -plaatst be der Europeesche schuldenaars o-m Amerika, uit ha n-aam van allen-, kwijtsch-el-ding van de s-chui- he d-en te vragen. Aan den anderen- kant meent -de —; correspondent, dat er voor meni-gen Engelsche man veel aanlokkelijks in -is gelegen om Duitsch land- ertoe te b-ewegen in zeer groote im-ate de revisiegedachten te laten varen. Dient Duitschland, zoo redeneeren vele Engelschen, ook n-iet van zijn kant concessies te doen, wanneer zijn schuld wordt geannuleerd en wordt door d-ez-e concessies werkelijk te veel van Duitschland gevergd, wanneer -daardoor ooki tot zijn voordeel kan worden bijgedragen tot kalmeering der wereld en op deze wijze tot -ontwapening? Men ziet, ook in het concrete en practische bewegen zich de gedachten in een cirkel. • • * Palestina is altijd een twistappel gewees-t. Van -den tijd der Romeinen af tot heden -kent de historie veel strijd om Palestina: Arabieren en Turken-, Christenen -en. Joden, allen begeerden dat centrum van Voor-Azië. De kruistochten brachten slechts een korte periode van christen-heerschappij: -de Turken hebben Palestina eeuwenlang als deel van hun enorm uitgestrekt rijk gehad. Maar de „Zieke Man” in Konstantin-opel, zoo als de -sultan- van Turkije in d-e vervalperio-de va-n zijn rijk genoemd werd-, was -niet in staat zijn talrijke landen te behouden: eer-st ging de d( Balkan verloren- en -de nederlaag in den. we- , reldoorlog scheurde ook Palestina van het eigenlijke Turkije los. S( De Engelschen verkregen Palestina als man- ^ da-atgebied: ze moesten het beheeren in op- d dracht van- den Vo-likenbond. Machtige joden zagen het oogeniblik -geko- ^ men om een- eeuwenouden- droom werkelijkheid tj te doen- worden: -een- eigen Zionistische staat n moest Palestina worden, -een nieuw vaderland- n moest de aloude geboortegrond van den Jood- b schen stam voor de, over de geheele wereld v verspreid wonende joden- worden-. Engeland- gaf bij monde van minister Balfour de plechtige belofte Palestina als joodsch rijk b te bestemmen. Maar d-e omstandigheden- ver- ^ hin-derdeni dit plan: de Arabieren in- Palestina b willen er niets va-n weten. Zij zijn er machtig g en een hevig verzet is eenige jaren geleden los- ^ gebarsten- tegen- een- Zionistisch rijk in Palesti- a Engeland zat in de knel, want het stond al- v dus tusschen twee v-uren: Joden en- Arabieren. e Met beiden moest d-e regeering te Londen goede c vrienden blijven. . c Nu eens gaf Engela-nd den Arabieren- hun zin, £ dan weer kregen de Joden voorrechten, d-o-ch de j Arabieren trokken toch practisch aan ’t langste c eind. Maar geen van- beiden was daarmede tevre- j den. Dit -moest natuurlijk spaak loo-pen -en dit j is thans gebeurd: het bestuur van de Wereld-- ] unie van Revusionistisc-he Zionisten -heeft zich ■ tegen- Engeland verklaard en de Palestina-pol-itiek van Londen veroordeeld. I-n een, opro-ep ; aan alle joden der wereld wordt o.a. gezegd, ( dat in het jaar 1930 -de Wereldconferentie van , de Unie van Revisionistische Zi-onisten verklaard ] heeft, dat met -de onlusten i-n Palestina van 1929 i onvermijdelijk de periode van het „laatste experiment” begonnen- was, waarin zou moeten : blijken of het doel van het Zionisme te bereiken 1 zou zijn met het Britsche Rijk als mandataris. Sedert dien is Engeland nog verder den weg : van een anti-Zi-onistische politiek opgegaan. ’ Zoo werd het aankoo-pen van land den Joden ■ vrijwel onmogelijk gemaakt. De Joodsch-e immigratie in. Palestina is praci tisdh tot staan gebracht. Een ontwikkelingsplan is afgekondigd en ge- deeltelijik -in werking getreden, dat voor d-e voor I uitzichten van het Zionistische werk ernstig ge: vaar oplevert. Ben- volkstelling -heeft plaats -get had- onder -omstandigheden -die wel moesten leii- den tot resultaten-, welke zeer onnauwkeurig en - in het nadeel der Joo-dsche belangen waren. i -De onveiligheid in het -land heeft onrustba■ rende afmetingen aangenomen, terwijl niette— i min het tot stand- brensren v=>n pe* rv>

Joodsche zel-fverdedigings-organi-satie van nooger hand nog steeds verhinderd wordt. Ten- slotte is, met goedkeuring der Engelsche regeering, een -goedkeuring, die welhaast den vorm van steun aannam-, e-en systematische poging ondernomen o-m Jeruzalem tot een middelpunt van Pan-Islamiietische, anti-Europeesch-e actie te maken, die ongetwijfeld het bestaan van het Jodendom- i-n Palestina i-n gevaar brengt. Men sluit de poorten van -h-et Joodsche Nationale Tehuis voor de Joodsche massa o-p een oogenblik, waarop meer dan ooit -de em-i-; gratie naar Palestina voor haar de eeni-ge uit-* komst is. > Uit dit alles krijgt mem ten volle den- indruk, dat Engeland n-iet slechts de idealen der groote beweging weigert te respeeteer-en, doch zelfs haar humanitaire beteekeni-s, waaraan Engeland heeft toegezegd zijn steun te zullen- geven. *) Volgens de voorloopige uitslag verkreeg Hindenburg 18.661.736 stemmen, ofwel 168452 stemmen beneden de meerderheid, zoodat een tweede stemming vereischt is, welke op 10 April is bepaald. Hitler verkreeg 11.328.571 stemmen.

Nationalistische vereenigingen verrijzen in ons land als paddestoelen uit den grond. — En de eene vereeniging is al nationalistlscher dan de andere. — De natie zal wijs doen, zich zelf te blijven en deze lilUputterige nationaUsten in hun ruzietjes gaar te laten smorgen. — „De Kandelaar” en de vredesbeweging. — Een licht dat slechts duisternis brengt. — De financiering van de industrie. — Het standpunt van minister Verschuur. In de laatste jaren zien we in ons land de namalistische vereenigingen als paddestoelen uit in grond schieten. En de eene vereeniging is nationalistischer dan de andere. Zoo hadden we al sinds een paar jaren een lort fascisten, die zich de „Bezem” als symbool :bben laten aanmeten en die geweldig nationaal ïden. Blijkbaar waren ze nog niet nationaal genoeg, n zoo ontstonden dan ook enkele andere naonalistische groepen, die zich allemaal natiolal-socialistisch of nationaal-solidaristisch noeen, maar die zoo ongeveer niets om ’t lijf heb2n- dan onderling gekibbel, welke „partij” nu de rare nationalistische is en wie de leider van zaakje zal zijn. Een der beroemdste is dat van zekeren Adalert Smit, dat zich nu een heusch blad heeft toeetuigd, waaruit de originaliteit dezer richting lijkt. Het blaadje heet n.1 Het Hakenkruis” n is dan ook „versierd” met dat Duitsche dinetje, zooals de Bezemgroep ook de „Bezem” ls uithangbord vooruitdraagt. Een groot deel van het eerste nummer is geilid met geharwar tegen dr. Ridder van Rapport n nog een stuk of zes van diens handlangers, .ie blijkbaar het bureau van A. Smit hebben verrompeld, daarvoor „uit de partij” zijn gezet n nu blijkbaar zelf weer een „nieuwe partij” ebben opgericht, die den zelfden naam moet [ragen als de „groote” partij. Nationaal Sociastische Nederlandsche Arbeiders Partij (N. S. i. A. P.). We zullen dus voortaan het genoegen hebben te kunnen genieten van N. S. N. A. >. i en N. S. N. A. P. 2, allemaal om den... irbeiders maar goed te doen? Inmiddels is er .nog zoo’n patent zaakje van :ekeren Sinclair de Rochement, die al lang meeloet in den stormloop naar het nationalisme, die :r ook een blaadje — „De Aanval” — op na loudt, maar die zich daarin nu noemt: „Wij zijn ;hristen-Zionisten” ... We gelooven, dat onze natie zoo wijs zal zij.n, :ich zelf te blijven en deze lilliputterige nationaisten, die zich allen Mussolini’s in den dop walen, in hun ruzietjes zal laten gaar smoren. “ • * Nog altijd zijn er menschen, die elke vredesjeweging zondig verklaren. Zie -hier hoe de relactie van „De Kandelaar” dat klaarspeelt, het argaan van den Bond van Nederl. Hervormde Weisjesvereenigingen: Heil is alleen te verwachten van de Inwerking van Gods Geest. De enkele mensch kan zich zelven niet veranderen, evenmin, kunnen de volkeren hun aard en gezindheid in eigen kracht wijzigen. Ook voor de volken geldt het, dat zij uit zich zelve onbekwaam zijn tot eenig goed, onbekwaam om de ondeugden en zonden te bestrijden, waaruit de oorlog voortspruit. Ieder, die meent, dat het anders is, komt bedrogen uit.

Alleen wanneer de volken zich tot den Heere bekeeren, mag men verwachten, dat het oorlogsgevaar verminderen zal. Wat nu het werk van den Volkenbond betreft moeten we allereerst nagaan of deze zich stelt op den grondslag van dit beginsel. Zoekt de volkenbond haar hulp en heil alleen bij den Heere, bekent hij zijn onmacht tot het goede? Immers neen. Men meent, dat de volken in eigen kracht egoisme en hebzucht kunnen bestrijden. De volkssouvereiniteit is zijn uitgangspunt, niet de souvereiniteit Gods. Naar den wil der volken wordt gevraagd, niet naar den wil van God. Hierdoor is de volkenbond veroordeeld.” De ook christelijke „Nederlander” teekent hierbij aan: „Zelden hebben wij het verschil tusschen het Rijk der genade en het Rijk dezer wereld zóó kras zien wegdoezelen; terwijl het toch „gereformeerd is om te leeren, dat ook in dat laatste Rijk de christen een roeping heeft.

Volgens „De Kandelaar” bestaat die roeping ius niet. Dit is niet gereformeerd. Maar Gode zij dank: iet is ook niet waar! Er is iets te doen inzake de vredesbeweging; iok voor hen, die met huivering belijden, dat zij tan de zonde gelooven.” En wijl Wij doen er het zwijgen toe. Het licht van leze Kandelaar brengt o.i. slechts duisternis en :r zou naar onze meening niets verloren, doch vel iets gewonnen zijn, als het onder de korennaat werd geplaatst. * • * Minister Verschuur heeft vorige week in de :erste Kamer een belangrijke rede gehouden. Vij vestigen de aandacht op hetgeen de minister intwoordde aan den heer Wibaut, die gepleit ïad voor de oprichting van een z.g. Industrie>ank. De minister stemde n.1. met den heer Wi>aut in, dat met het oog op een economische opeving het vraagstük van financiering van de inlustrie in het oog gevat moet worden. Ook laarom is van belang, de schepping van een iconomisch apparaat aan sprekers departement, velks outillage op dit punt voordien zeker ge,eel onvoldoende was. Met het oog op een konend economisch herstel zal dit apparaat een iplossing van de vraag eener Industriebank onier de oogen kunnen zien. Tweeërlei treft ons in deze woorden, zoo chrijft „De Tijd”: Vooreerst, de erkenning, dat de outillage van iet departement van Arbeid tot dusverre onvolloende was. Kan hiermede in verband staan de aak gehoorde klacht, dat het departement bij ommige gelegenheden ietwat „weltfremd” cheen? En dat beslissingen dikwijls zeer lang op ich lieten wachten? De tweede opmerking betreft de toezegging, lat reeds nu — met het oog op een komend conomisch herstel — maatregelen worden gelomen. Wij juichen het onvoorwaardelijk toe. Alleen beperke de minister — en zijn ambtearen — zich niet tot de Industriebank. Met name de quaestie der werkloosheidsverekering vraagt de aandacht; natuurlijk niet om n dezen tijd de werkgevers met een premie te ielasten doch om — in betere tijden — paraat e zijn. Wat wij in dezen tijd met de werklooseidsverzekering meemaken, rechtvaardigt de raag naar definitieve verbetering, zeker voor de oekomst. En die verbeteirng kan thans reeds /orden voorbereid! Evenals de IndustriebankI n