Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad

De Koninklijke Luchtvaart Maatschappij, beter bekend onder haar initialen K. L. M., heeft haar 12>/2-jarig bestaan herdacht. Dit jubileum is zeker een herdenking waard, want als ooit is bewezen dat de Nederlanders nog koene ondernemende varenslieden zijn, dan heeft de K. L. M. dit bewijs geleverd. De ondernemingsgeest welke in de 17de eeuw, de gouden eeuw, ons volk groot heeft gemaakt, was in dezelfde mate gevaren in de luchtvaarders van 1920. De Nederlandsohe marine was van haar vooraanstaande plaats verdrongen door de wisselingen welke na het Napoleontische tijdperk in Europa plaats vonden, maar de Nederlandsche handelsvloot heeft haar vooraanstaande plaats op de wereld behouden en de Nederlandsche luchtvloot staat mede op de voorste plaats. In 1920 begon de K. L. M. haar luchtdienst met een van een Engelsohe maatschappij gehuurd vliegtuig. Ln 1921 werd 350.000 K.M. gevlogen, 1664 passagiers werden vervoerd en 44.000 K.G. goederen. Thans beschikt de K. L. M. over een vloot van 30 vliegtuigen, heeft in totaal bijna 14 millioen K.M. gebogen of 350 maal rond de aarde. Met alle groote steden van Europa worden geregelde verbindingen onderhouden en met de regelmatigheid van een klok vertrekt elke week een postvliegtuig naar Indië. Die Indië-route wekt den naijver op van geheel Europa. Nóch Engeland, nóch Frankrijk konden zoo’n regelmatigen dienst op zoo’n lang traject vaststellen. De Engelschen hebben het met spijt moeten erkennen, dat de Hollanders hun in deze de baas waren. En als er al eens een vliegtuig verongelukt, dan verandert dat .niets aan de regelmaat, waarmee de dienst loopt. De K. L. M. heeft laten zien, dat Hollands energie en ondernemingslust nog lang niet uitgeput zijn. Wij zijn geen land meer van eerste klas vechtersbazen, we zijn maar een klein land, maar op economisch gebied hebben we een groote reputatie. Als een Amerikaansch millionair wereldvluchten wil maken, chartert hij een K. L. M. vliegtuig met Nederlandsche bemanning en als de Belgische koninklijke familie per vliegtuig reist, dan wordt daarvoor bij voorkeur de K. L. M. uitgekozen. Een 121/2-jarig jubileum is geen gewichtige gebeurtenis en de K. L. M. denkt er ook zoo over, maar wanneer gebleken is dat in 12V2 Jaar een bedrijf zich van niets heeft opgewerkt tot een organisatie waar de heele wereld met verwondering .naar kijkt, dan mag dit zeker wel gememoreerd worden, omdat daaruit blijkt, dat de Nederlandsche volkskracht nog tot knappe dingen in staat is. In de erkenning van dit feit schuilt geen overdreven chauvinisme. Het is een aanwijzing, dat wij Nederlanders nog tot flinke daden in staat zijn. We zijn graag geneigd, om het goede van het eigen land niet te willen zien of te kleineeren en daarentegen een overdreven bewondering te koesteren voor hetgeen in het buitenland geschiedt. Dit komt misschien voort uit een soort bescheidenheid, maar zulke bescheidenheid is niet altijd een deugd. Vooral in deze do,nkere tijden moeten wij er voor waken, dat onze volkskracht niet aangetast wordt, dat we onze durf en ondernemingszin behouden. Een I voorbeeld als de K. L. M. thans gegeven heeft, werkt zeker stimuleerend en daarom leek het ons goed om op dit 12i/2-jarig jubileum op deze plaats de aandacht te vestigen. .n ——

De Rijksbanier doet vrijwillig afstand van haar strijdkarakter. — Waardoor mede het gevaar voor een burgeroorlog In Dultschland aanmerkelijk Is verminderd. — De a.s. Kamerverkiezingen In Frankrijk. — De strijd gaat tusschen Tardieu en Herriot. — Nederlandsche voorstellen ter ontwapeningsconferentie. — De „luciferskoning” Kreuger op wel vreeselijke wijze van zijn voetstuk gerukt Een tweede gewichtige stap is gezet in de bevestiging van Duitschlands öinnenilandschen

view, nauai ncu 10 troepen, die een staat in den staat dreigde te vormen, van hoogerhand zijn ontbonden', heeft thans de republikeinsche organisatie „Rijksbanier Zwart Rood Goud” harerzijds besloten vrijwillig afstand te doen van 'haar strijdkarakter. Het gevaar voor een burgeroorlog in Duitschlond, met alle gevolgen die deze zou meebrengen in de internationale politiek, is hiermee op gelukkige wijze bezworen. De noodverordening, krachtens welke Von Hindenburg de stormafdeelingen en alle militaire organisaties der nationaal-socialisten verbiedt, zou al eerder zijn afgekomen, indien de vervroeging den rijkspresident niet in ongelegenheid zou hebben gebracht. Immers had men hem met een schijn van recht kunnen verwijten, dat hij zijn hooge positie misbruikt om Hitler in den verkiezingsstrijd voor het presidentschap te handicappen door de nationaal-sociahstische partij te blameeren bij het publiek. Daarom werd met 'den maatregel gewacht tot de herstemming achter dien rug zou zijn. Men zegt, dat de sociaal-democraten hadden gedreigd, op hun beurt de arbeiders militair te scholen — waarmee zij trouwens hier en daar al een begin 'hadden gemaakt — indien aan het gevaarlijke soldaatje-spelen van Hitler geen einde werd gesteld. Om nu alle ongelijkheid op dit gebied te voorkomen, en vooral om in die naaste toekomst botsingen onmogelijk te maken, heeft de regeering doorgetast. Dat het noodig was, bleek uit de wapens, transportmiddelen, vlaggen, militaire Weedingen, veldkeukens en allerlei militaire voorbereidingen, welke in beslag werden genomen. Het is desondanks niet gemakkelijk geweest, een einde te maken aan het privé-legertje van den heer Hitler, dat altijd gewenscht was voor de eere-revue bij plechtige gelegenheden en die parade voor den leider evenals voor de actie in debat-vergaderingén en bij overvallen, wanneer de wapenen hardhandig werden gehanteerd. Hitler had zijn soldaten heel wat voor hun prestaties beloofd, als het derde rijk eenmaal zou gevestigd zijn. Sommige aanvoerders werden bezoldigd, ofschoon zij al van de Schatkist officiers-pensioen genoten, anderen kregen kleeding, huisvesting, voeding, enz. Geen wonder, dat de bruinhemden alles in het werk hebben gesteld, om hun soldateska op de been te houden. Daarentegen drongen Rijnland, Westfalen en andere landen van het Duitsche rijk voortdurend op ontbinding aan. Een beslist voordeel van de ontbinding is, dat de verkiezingen in Pruisen zonder nationaal-socialistische terreur zuilen plaats vinden. Sommige centrale posten van Hitler hebben, tijdig ingelipht, hun archieven, militaire uitrusting stukken en auto-materiaal weten te verdonkeremanen, maar die Schupo’s blijven waakzaam, vooral wijl de vrees, dat wanhoop de bruinhemden tot een Putsch zou hebben gedreven, als na den tegenvaller bij de presidentsverkiezing ook de Pruisische verkiezingen, een teleurstelling zou brengen, stellig tot het uitvaardigen van de noodverordening heeft bijgedragen. Zeker is, dat de desillusies van den iaatsten tijd al memigen geldschieter van de bruine partij minder scheutig hebben gemaakt. En van een goed betaalde propaganda moet de kleine Napoleon Hitler het hebben. Dat hem het militaire pakje wordt uitgetrokken, is minder erg dan dat hem de zilveren knoopen worden ontnomen. * * • Bij alle belangstelling voor de zeer gewichtige stemming, welke op 24 April a.s. in Pruisen, Beieren en nog andere Duitsche staten vooi den Landdag gehouden zal worden, mogen we niet uit het oog verliezen, dat op 1 Mei a.s. hel Fransche (mannelijke) volk ter stembus za: gaan, ter verkiezing van een geheel nieuwe Kamer van afgevaardigden. Het is duidelijk, dat deze Kamerverkiezinger in Frankrijk van de grootste beteekenis zijr voor het lot van Europa, want de uitspraak dei kiezers bepaalt de richting der regeering. Het gaat er dus om of Tardieu aan het bewind zal blijven of dat Herriot de macht za krijgen. Rechts tegen links dus! t Tardieu is de man van rechts, van het ultranationalisme, van de veiligheids-politiek-tothet-uiterste, van een zwaar bewapend Frankje rijk, van een1 op den loer liggen tegenove Duitschland'. ’ Herriot is de man van links, van het gema' tigd nationalisme, van een soepeler buitenland ' sche politiek, van een gematigd optreden tegei Duitschland. Beiden hebben reeds de verkiezingscampagm ■ geopend, waarbij Herriot een felle aanval op di i‘ regeeringspolitiek deed.

Dat men zijn rede met de noodige korreltjes \ zout moet bestrooien, spreekt van zelf. In tijden van politieken tegenslag heeft de aan het bewind zijnde partij altijd het ongunstigste getij! Herriot zou in verscheidene zaken niet anders gehandeld hebben, dan Laval of Tardieu dit hebben gedaan: vóór alles blijven zij Franschen en ook voor Herriot blijft het Duitsche revanche-gevaar bestaan. Gezien het feit, dat in de Fransche politiek de strijd om de macht altijd zeer groot en fel is geweest tusschen de kopstukken, die het lot van het Fransche volk besturen, kunnen: we thans hetzelfde constateeren van Tardieu en Herriot. De strijd zal ditmaal vooral fel zijn, omdat de gevoelige teekenen van de economische crisis in Frankrijk merkbaar worden en vooral1 de fi- b nancieele schandalen in bankkringen door den s kleinen spaarder op de Schuldzijde van’ Tar- v dieu’s bewind geboekt zullen worden. b • * 1: • n d De kamp met d'en zwaar gehorenden stier b der bewapening in de arena te Genève duurt j. voort. De internationale wil om dit dier te dooden is gelijkelijk gegroeid met de onderhoud®- v kosten van dit vervaarlijke, geld-verslindende ^ monster. De piccadoren en torreadoren blij- jj ven het grimmige beest omzwerven, dat op zijn b breeden gepantserden rug Europa opnieuw wil n ontvoeren naar bedenkelijke avonturen. * g Ook Nederland toont veel belangstelling voor ^ het komend, gevecht. Zoo zijn vijf Nederlandsche voorstellen openbaar gemaakt. a Onze regeering stelt voor: j. 1. Een wijziging van de ontwerp-conventie, r doordat ook de geoefende reserve-troepen zul- v len worden beperkt en verminderd. t 2. Beperking van oorlogsmaterieel der land- t macht, in het bijzonder mitrailleuses, kanonnen e em tanks, voor zoover deze niet geheel zullen g worden afgeschaft. t 3. Een verbod van automatische contact- ; mijnen in volle zee. v 4. Een verbod van ieder werpen van bommen uit de lucht, met welk middel ook. r 5. Volkomen openbaarheid van bewapening. e > * * c r * i 1 v De „luciferskoning” Ivar Kreuger, die een r maand geleden een einde aan zijn leven maak- £ te, is op wel vreeselijke wijze van zijn voetstuk c gerukt en zijn nagedachtenis wordt bezoedeld c door een enorm financieel schandaal. Dagelijks 1 komt er meer los over door hem gepleegde fraudes, welke ten doel hadden de ineenstorting van . zijn “levenswerk, de verovering der lucifersindustrie van de wereld, te verhinderen. Hoe is het mogelijk, zoo vraagt men zich s af, dat Kreuger tot dergelijke frauduleuze han- ' delingen gekomen is. , Deze vraag is voor de wereld van beteekenis, ! omdat persoonlijkheden als Kreuger een groo- . ten invloed uitoefenen op het levenslot van mil- ' lioenen, alleen reeds van hun arbeiders en hun F gezinnen. ,In een Zweedsch weekblad geeft de voormalige directeur van de Skandinavisc'he Kredit A ^ B, Oscar Rydbeck, die in nauwe betrekking ' stond- tot Kreuger, een intieme schets van diens persoonlijkheid. Hij komt tot het resultaat, dat Kreuger in de laatste jaren was aangetast door een soort grootheidswaanzin. Rydbeck schrijft, dat zijn opvatting van Kreu• ger thans natuurlijk een andere is dan een half • jaar of zelfs een maand geleden. : Hoe ook het eindoordeel over Kreuger uitt valt: Rydbeck zal altijd den indruk bewaren I van een, alle anderen overtreffende intelligentie, - die sneller dan de meeste anderen in staat was de zaken in hun groote verband te overzien. 1 Maar de luciferskoning was in de laatste ja1 ren een door ziekte geteekend tnensch, hoewel r zelfs zijn naaste omgeving er niets van merkte. Men moet wel gelooven dat hij aan een soort - grootheidswaanzin leed, die hem er toe bracht I zich als ’n soort „Uebermensch” te gevoelen, die in intelligentie boven alle anderen stond en die - daarom' het recht had die gewone irechtsregelem - terzijde te stellen! Geleidelijk schijnt Kreuger, volgens' Rydbeck, r het besef voor proporties te hebben verloren fen minachting te hebben gekregen voor cijfers en - realiteiten. Hij weigerde de toestanden in de - wereld te zien. zooals ze werkelijk waren, voei1 de zich als hun meester en wilde niet erkemnen, dat hij er afhankelijk van was! ï Grootheidswaan en machtwellust hebben dus e dezen man gedreven tot de laatste wanhoopsdaad: 'een kogel door het hart ]

De huidige goeaerentaneven aer rseaerianasche Spoorwegen en het rapport van de commissle-De Vries. — Geen belangstelling, doch wel teleurstelling. — Het menggebod. — Belanghebbenden kondigen sterke actie tegen het plan aan. — Een voornemen dat past In „het klassieke land der boterknoelerij”. — De kwestie van de bolsjewleksche, Australische en andere boter. Dezer dagen is verschenen het verslag van de >ij beschikking van den Minister van Watertaat van 13 Januari 1931 ingestelde commissie ran onderzoek betreffende de huidige goederen^ arieven der Nederlandsche Spoorwegen, in het lijzonder omtrent die voor den uitvoer van and- en tuinbouwproducten' (commissie prof. nr. F. de Vries). Van bedoeld rapport kan niet gezegd worlen: als het kindje binnenkomt, juicht heel het ïui'Sgezin. Het tegendeel is het geval, want beangstelüng bestaat er niet meer voor. Over dit rapport is zooveel te doen geweest, vooral nu de commissie aan het eerste punt van le opdracht, het uitbrengen van een afzonderijk rapport ten aanzien van de land- en tuinjouwtarieven, niet heeft willen voldoen, dat nent aan het geheel slechts academische en in reen geval eenige praktische waarde zal willen oekennen. Het voornaamste is wat de regeering heeft lan het rapport. De Minister verklaarde op 25 November in de Kamer — en zulks werd algeneen aangenomen als een toezegging voor rrachtverlaging van land- en tuinbouwproducten — dat hij als lid van de regeering, over:uigd zijnde van den nood in land- en tuinbouw, ;n gevoelende wat er in de Kamer omging, raarne zijn loyale medewerking zou verleenen :er bevrediging van redelijke verlangens, die er n land- en tuinbouw leven ten opzichte van de /erlaging der vrachttarieven. Zijn de verlangens van land- en tuinbouw nu ia het verschenen rapport onredelijk geworden ;n moet de minister zijn toezegging intrekken? Wij betwijfelen het, want het rapport gaat langs te kern van de kwestie heen, het is louter theorie. De directie van de spoorwegen heeft in 1930 en 1931 niet willen voldoen aan redelijke /erlangens van land- en tuinbouw en dat wordt iu door de commissie goed gepraat. Er wordt althans een poging toe gedaan en dat maakt riat het overigens zeer geleerde rapport niet anders kan worden bestempeld dan als zeer teleurstellend. • • * Zooals bekend overweegt de regeering — tot steun aan het zuivelbedrijf — een menggebod van boter en margarine. Van de zijde der eerst-belanghebbenden rijst hiertegenechter krachtig verzet; mocht men wil len trachten een menggebod, als hier bedoeld, in te voeren, dan zullen de drie centrale landbouworganisaties van den Alg. Ned. Zuivelbond hiertegen, zoo heet het, een sterke actie voeren. 'Het Landbouwblad merkte reeds op, dat zulk een voornemen overigens zeer wel paste in „het klassieke land van de boterknoeierij”. „Het verschil in waardeering bij de consumenten tusschen boter en margarine zal er kleiner'door worden en de vraag naar onvermengde boter eveneens. Onze reputatie als leverancier van onvermengde boter zal er door bedorven yvorden, onze concurrenten zullen gnuiven en gnuiven zullen ook de margarinefabrieken en de duizenden groote en kleine beleggers, die een gokje gewaagd hebben in de bij de margarine-industrie betrokken aandeelen. En daarvoor hebben vele van ons tientallen van jaren gestreden en zijn honderd duizenden uitgegeven. En die strijd ging niet tegen de margarine als zoodanig, maar uitsluitend tegen de mogelijkheid, dat margarine of met boter vermengde margarine, als boter verhandeld zouden worden. Het uiteindelijke resultaat van dien strijd en alle opofferingen is geweest eene scherpe scheiding tusschen margarine en boter, zoodat de eerste niet langer in het groot althans) kon profiteeren van de vraag naar en doorgaan voor de laatste. Dat was het belang van den geheelen landbouw (voor zoover daaribij de veehouderij betrokken is) en daardoor van een der grondslagen van onze maatschappij.” Ook acht het blad het een illusie, dat men zonder veel schade zoo iets „tijdelijk” kan doen. Een inzender in genoemd orgaan wijst ook op practische bezwaren:

„Naar onze ervaring is een zeer groot deel van het publiek belust op „half boter — half margarine” en staat het daarom voor ons vast, dat wanneer inderdaad besloten wordt de boter „steun” te verleenen door een menggebod met margarine een zeer groot deel van het publiek dergelijke gemengde boter zal vragen en de verkoop van „volle boter” sterk zal worden gereduceerd. Zeer vele huisvrouwen namen in den afgeloopen tijd de moeite zelf margarine door boter te kneden en zal dat dan niet meer noodig zijn. Het spreekt dat de melkinrichtingen, die nog de oude gewoonte gehouden hadden „rijksmerk-boter te maken en te verkoopen”, haar cliëntele noodgedwongen zullen moeten opgeven, of wel zullen moeten bedanken voor de botercontrole.” Zoo blijkt de aangeboden dienst van het meng ebod den belanghebbenden niet zeer aangeaam te zijn! Men had nog kunnen wijzen op de bolsjewiekohe boter — om van Australische en andere laar niet te spreken — die in duizenden vaatjes ns land blijft binnenstroomen. In het vorig jaar haalde Rusland, volgens „De lelderlander”, een invoer in Nederland van 2'/2 ïillioen K.G. — en in 1932 is deze invoer in ons ind van melk en boter nog opzienbarend toeenomen. Wordt dit gat niet gestopt, dan zullen onze oeren hoegenaamd niet profiteeren van het ïeg-gebod, maar dan zullen de bolsjewieken ch vergenoegd in de handen wrijven. Dan wordt de Nederlandsche boter door de largarine gemengd om de buitenlandsche boter og wat meer kans te geven het eigen product i verdringen. En dan krijgen de bolsjewieken nog wat méér eld in handen om hun revolutionnaire agitatie i ons dierbaar Indië te behartigen. o