Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad

In het verslag van de Nederlandsche bank, dat de president van deze instelling ook dit jaar weer geeft, wordt het pondenverlies ook nog eens weer besprokea Men weet dat door het verlaten van den gouden standaard door Engeland de Nederlandsche bank op haar pondenbezit enkele millioenen heeft verloren. Deze geschiedenis is een zeer onverkwikkelijke geweest, niet zoozeer om het verlies zelf, dat de Nederlandsche bank wel weer te boven zal komen als wel om het feit, dat dit verlies is ontstaan door pertinente misleiding van de directie van de bank van Engeland. Want enkele dagen voor den val van het pond ging de directie van de Nederlandsche bank naar Engelad om besprekingen te houden met de directie van de bank van Engeland. De Engelsche directie legde weer geruststellende verklaringen af en seinde zelfs even later naar Nederland dat Engeland groote credieten in New-York en Parijs had opgenomen, terwijl zij wist dat de goudvoorraad van de bank niet meer ter beschikking stond voor de ondersteuning van deze credieten. Nederland werd dus bewust misleid door Engeland, waar het aan goede trouw ontbrak. Het internationaal vertrouwen heeft dit gebeuren natuurlijk een geweldige schok gekregen. Men vraagt zich af, als de directie van een circulatiebank met een reputar tie als de bank van Engeland aldus handelt, wat img men dan van de rest verwachten. We wisten dat in den geldhandel niet alles oneerlijk wordt geheeten1, wat men buiten den geldhandel wel oneerlijk zou noemen, dat daar dus een ietwat aparte moraliteit heerscht We wisten1 ook dat geldhandelaars niet altijd even fair tegenover elkaar handelen, maar dat de demoralisatie reeds zoover gekomen was, dat men in de hoogste kringen elkaar bewust misleidt, nee dat wisten we niet, dat wist niemand in Nederland, zelfs de directie van de Nederlandsche bank niet. Maar nu we het wel weten, vragen we ons toch af hoe kan de wereld weer genezen door herstel van vertrouwen als men dergelijke pijnlijke voorbeelden van gebrek aan goede trouw leest. Want men vergete niet, wanneer twee directies van circulatiebanken, die geregeld met elkaar samenwerken, elkaar misleiden* dat zulks heel wat erger is, dan wanneer twee willekeurige geldhandelaars dit doen. Men kan nu eenmaal internationaal geen zaken doen zonder voldoende ver trouwen, maar als men nu zelfs de bank van Engeland niet meer kan vertrouwen, wie kan men dan nog wel zijn gelooven schenken. En de vraag rijst of de geldhandel dan zoo bedervend werkt, dat hij de moraliteit van een* ieder, ook van de meest hooggeplaatsten, aantast. Als dit zoo is, dan wordt het tijd, dat we ook hier evenals in de economische structuur komen tot klare heldere begrippen over wat mag en wat niet mag. En nu staat het te vreezen, dat met radicale middelen gewerkt zal moeten worden om verbetering van den toestand te krijgen, want het schijnt dat het kwaad heel diep doorgevrefpn

De toestanden in de landen der onderhan- j delaars van Lausanne. — Ierland contra En- ( geland. — De Valera wil niet betalen. — 1 Maatregelen over en weer. — Herriot tus- ( schen twee vuren. — Hij steunt op de rech- ' terzijde. — De VorwSrts verboden. — Hoo- j gere politiek in Duitschland. — Nationaal- t socialistische taktiek. — Prestige kwesties I te Lausanne. < Oost, West, thuis .... is ’t ook niet alles I i Deze parodie op een bekend Holtondsch s spreekwoord kunnen wij met een gerust hart de e vertegenwoordigers der mogendheden, die thans s in Lausanne bijeen zijn, in den mond leggen, a want terwijl zij daar bezig zijn om: de toenade- a ringsformule te vinden, die de sleutel moet zijn ï voor het wereldherstel laten hun landgenooten c

nut om hun het leven zuur te maken. Niet alleen c ter aanzien van hun houdingen ter conferentie t staan zij aan ernstige kritiek van de menschen thuis bloot, doch ook de binnenlandsche toestanden die ten nauwste het regeermgsbeleidl raken van de kabinetten, waarvan zij deel uit maken ' vergen een belangrijk deel van hun aandacht. c Het gevolg van dit alles is een uitputtend heen r en weer reizen, dat telkens stagnatie veroor- 11 zaakt in de besprekingen te Lausanne, die zon- c der dat voortdurende onderbreken, toch al niet z zoo bijzonder vlot loopen, als de eerste dagen e der bijeenkomst hadden doen verwachten. Her- % riot en Von Papen trelklken herhaaldelijk naar r Parijs en Berlijn, waar zij van hun regeeni-ngem z opdrachten krijgen die hen na iedere reis steeds ' stroever gemaakt hebben. De eenige, die zich c vrij constant te Lausanne bevindt, is de Enget- r sche premier Mac Donald, doch degene, die r daaruit zou afleiden, dat het in Londfen alles ® „couleur de rosé” is, vergist zich niet weinig! ‘ • * . t Engeland toch, is in completen (papieren) f oorlog gewikkeld met Ierland. Zooals bekend, is e de verhouding tusschen deze deelen van het t Britsche imperium er niet op vooruit gegaan z sinds De Valera in Dublin de leider geworden j is. Dat was te verwachten, want in de heele A Iersche kwestie is genoemde heer zeker wel een s van de meest fanatieke bestrijders van Londen j! geweest en toen de laatste stembus hem aan j het bewind bracht bleek alras, dat hij de oude A plunje nog met élégance droeg. Hij begon al { dadelijk den eed van trouw, aan den Engelschen * koning te weigeren en het geharrewaar, dat daar , over ontstond was nog niet geheel in rust ver- j keerd, toen hij opnieuw een knuppel in het kip- Jc penhok wierp, door de betaling der pachtsom- < men, die de Iersche Vrijstaat verplicht is jaarlijks r aan Engeland te betalen te weigeren. Natuur- * lijk construeerde hij allerlei motieven voor die ,c weigering, doch zijn beweegredenen maakten in A Londen niet den minsten indruk. Toen vond hij -j het noodig de kwestie aan arbitrage te onder- A werpen, maar de Engelsche regeering achtte dit } geen geval, dat voor arbitrage vatbaar was, en allerminst om voor een scheidsgerecht gebracht ( te worden zooals Ierland dat wenscht, n.1. voor ,c het overgroote deel bestaande uit arbiters van , buiten het Britsche imperium. Londen betoogde, [ dat buitenstaanders niets te beslissen hebben in , interne aangelegenheden van het Britsche rijk en j wees alle tegemoetkoming aan de pretenties van , De Valera af. j • • e • 1 Intusschen beraamde de Engelsche regeering j maatregelen, die men zou kunnen aanwenden om a haar de schatkist aan het op het spel staan- 1 de bedrag te helpen. Het groene Erin n.1. vindt ] in Engeland een belangrijk afzetgebied voor zijn l producten van landbouw en veeteelt en onder- j vindt bij den invoer in dat land lang niet de j moeilijkheden, die andere importeurs daar in den weg treden, omdat het behoort tot het Britsche wereldrijk. Engeland nu, wil Ierland in dit punt treffen, door op de in t)e voeren Iersche waren < een zoodanig hoog recht te heffen, dat de op- j brengst daarvan de gederfde pachtsommen i evenaart. De Valera heeft daarop weer een plan ] ontwikkeld om als tegenprestatie den Engelschen < invoer in Ierland te treffen, en dat dermate radi- ] caal moet zijn, dat het algemeen als „revolution- * nair” betiteld wordt. Zoo vinden wij dus aan j het eind der week Londen en Dublin, die elkan- < der den laatsten tijd toch al verre van vriendelijk < aankeken als kwade honden tegenover elkaar en < aan uitdagend geblaf van beide kanten is er ■ geen gebrek. ( Tot bijten zal het wel niet komen. Want zoowel in Engeland als in Ierland begint men er al ] stokjes voor ise steken* Immers we zijn nu wel 1 zoover, dat iedereen begrijpt, dat dergelijke maat n regelen op ’t gebied van internationalen handel een zéér gevaarlijken kant hebben, ook voor de- . genen, die ze hanteeren. Het geheele wereld- ] beeld toont ons de gevolgen van zulk funest ge- < doe en het is dus geen wonder dat men in Enge- j land zelf ook geen onverdeelde instemming met j de plannen der regeering toonde. Al direct kwam 1 de critiek los niet het minst van de zijde der , consumenten van Iersche goederen, die het on- ; billijk vonden, dat zij nu in den vorm van rech- j teni, de gelden moesten opbrengen van de door j Ierland geweigerde pachtsommen. Daarnaast j bleken de plannen van de Valera in Ierland al : evenmin op een geweldig enthousiasme te steu- • nen, zoodat de regeeringen het „kom-maar-op”- ■ systeem lieten varen, althans officieus, en nog ( eens met elkander zijn gaan praten. De oplos- j sing zal wel zijn dat de zaak besproken zal ■ worden op de conferentie van Ottawa, waar de ■ verhoudingen tusschen de deelen van het Brit- j sdhe rijk in het algemen onder de loupe komen; , de Iersche eischen over de samenstelling zijn al |

geaaaio rox een ouiicnsiaanuer in ae aronragecommissie, terwijl Engeland blijkbaar al tot ar- i bitrage is bekeerd. t * • * < Herriot, de Fransche premier heeft het ook ; verre van gemakkelijk. In de eerste plaat® is s daar het feit, dat de verkiezingsstrijd in Frank- s rijk de meerderheidsvorming in het parlement s niet anders dan ten1 koste van belangrijke con- e cessies over en weer mogelijk maakte, zoodat 1 zijn kabinet er alleen bij de gratie van de uit- ( eemloopendste politieke groepen bestaat. Hoe- c wel in meerderheid links kan het den steun van ] rechts niet ontberen zoodat er tenslotte een niet i zoo heel groot verschil in positie bestaat met zijn i voorganger Tardieu, den man der rechterzijde, die naar links getrokken werd door Herriot, die ; nu zelf, misschien wel meer dan hem lief is, ge- 1 rernd wordt door rechts. Dit alles verklaart de 1 starre houding van Frankrijk te Lausanne en a Herriot zit daardoor tusschen twee vuren: Is hij a toeschietelijk, dan kent de verontwaardiging van < het rechtsche nationalistische deel van Frankrijk < geen grenzen, en zwicht hij voor dien druk, dan < begint het gehuil in zijn eigen kamp. In zijn l eigen partij behoort hij tot de gematigden, maar t die fractie heeft ook een linkervleugel, die, op j zijn beurt weer aan de socialisten grenzend, die < houding van Heriot in Lausanne veeP te strak * vindt eni daarop dan ook telkens vinnig criti- 1 seert. De stemming onder de linksche partijen i is toch al verre van malsch, want de malaise \ heeft ook Frankrijk aangetast en de financieele vooruitzichten wijzen op een tekort, dat de regeering weg te werken heeft. Wel is waar vindt zij daarbij de instemming van links omdat zij de I uitgaven voor militaire doeleinden met 1 /2 mil- i jard, d.i. ongeveer 10 %, wil beknotten, doch ] die goede beurt wordt ruimschoots te niet ge- t daan in de oogen van links, omdat er ook 1% i miljard moet komen uit salarisverlagingen. De i verbolgenheid der linkerzijde was op het eind \ def vorige week, zoo groot, dat Herriot, terwille :] van politiek lijfsbehoud gedrongen was de rech- ,j terzijde meer en meer naar de oogen te zien, j wat natuurlijk zijn weerslag had op zijn houding j in Lausanna. ] Intusschen heeft Herriot aan de rechterzijde \ een stevig houvast, want indien deze hem zou i doen duikelen, zou hij toch ongetwijfeld vervan- ] gen worden door een anderen premier die uit * dezelfde groepeering zou voortkomen als hij, j maar die ongetwijfeld meer dan hij naar de lin- , kerzijde zou overhellen en de buitenlandsche aan , gelegenheden allicht zou regelen op een wijze j die de nationalisten van 'hun standpunt uit als ; een ramp beschouwen. En, met het oog op het , komende zomerreces van het parlement, dat drie , maanden duurt, zou de controle van de volks- ] vertegenwoordiging ontbreken! Wij zien dus hier ] het verschijnsel, dat de radicalen door hun op- ] positie juist het tegendeel berejken van wat zij , bedoelen: zij jagen hun eigen man, Herriot, in de j armen van de rechterzijde, die daarvan dankbaar gebruik maakt -x * • * • i1 In Duitschland wordt die toestand met den dag j donkerder. Burgeroorlog dreigt, want de schietpartijen tusschen nationaal socialisten en com- ■ munistem zijn aan de orde van den dag en tal- ( loos zijn de verhalen over dooden en gewonden die dagelijks de bladen vullen. De opheffing van het uniformverbod heeft heel wat beroering teweeggebracht, immers, de ongeregeldheden die iedere plaats en 6tad teisteren, zijn er rechtstreeksche gevolgen van evenals het conflict tusschen de rijksregeering en Beieren. Het onheil, dat over Duitschland ontketend is door de nieuwe regeering, is er echter niet in geslaagd de oogen der verblinde nationalisten te openen, want zij blijvenl met succes doorgaan druk op het kabinet uit te oefenen. Een van de symptomen van dien druk is het besluit dat de Vorwarts, het socialistische orgaan, gedurende vijf dagen niet mag verschijnen wegens beleediging van den rijkspresident, en hiermede hebben de leidende personen der huidige regeering een staaltje van politiek geleverd, waaraan zelfs geen Duitsche regeering in den: oorlog zich in die mate heeft durven wagen. Afgezien van het feit, dat beknotting der persvrijheid altijd dwaas is, omdat onderdrukking van een meening bijna steeds gelijk staat met propaganda voor die opinie, heeft de zaak hier nog een bijzonderen kant. Zij heeft namelijk de socialisten, die door hun langjarige positie van regeerende partij, het oppositie-pakje tegen avü en dank aantrokken en ietwat onwennig droegen tot volbloed bestrijders van het kabinet Von Papen gemaakt, welks positie tegenover het) buitenland er niet steviger op geworden ds, terwijl het voor een regeering, die te Lausanne een stelling te verdedigen of aan te vallen heeft toch van zoo uitermate veel gewicht is om redenen te hebben, zich op haar volwaar- ( digheid ten opzichte van het binnenland te kun- j nen beroepen.

Het is echter niet onwaarschijnlijk, dat de binnenlandsche optreden van het kabinet geïnspireerd is door een politiek van geven en nemen tegenover de rechterzijde. Er wordt verondersteld, dat het tegemoetkomen van Hitler en» de zijnen in het binnenland de nazi’s milder zal stemmen tegenover datgene wat Von Papen straks uit Lausanne meebrengen zal. Het Duitsche volk is erg gevoelig voor uniform-vertoon en in het Hitler-kamp heeft de opheffing van het befaamde S. A.-verbod een boera-stemming veroorzaakt, die het aan den Duitschen onderhandelaar in Lausanne mogelijk gemakkelijker maken zal, al® hij straks met alles wat er te bereiken was — ai is dat in de oogen der nazi’s natuurlijk lang niet genoeg — naar huis komt. Er zijn verschijnselen, die er op wijzen, dat er zelfs onder de leiders der nazi’s menschen voorkomen, idie wel inzien dat een complete vervulling der van die zijde gekoesterde verlangens wel tot de schoone illusies behoort, die niet te verwezenlijken zijn. Maarzin den verkiezingsstrijd heeft men nu eenmaal beloofd dat er geen cent meer zou worden betaald, dus zal er een draai genomen moeten worden. Dit verklaart het geduld waarmede de nazi’s het volgens hun opvattingen slappe kabinet Von Papen verdragen: zij laten het de rol spelen van de kat, die de kastanjes uit het vuur haalt, om dan straks, wanneer Hitler aan het bewind komt er op te kunnen wijzen, dat de nazi’s ten aanzien van de buitenlandsche verplichtingen voor een uitgemaakte zaak staan. * . * In die binnenlandsche toestanden van de te Lausanne onderhandelende mogendheden vindt men de redenen van den lanzamen gang van zaken ter conferentie. Meer dan anders zijn Herriot en Von Papen er, ter Aville van de thuiszittende nationalistische schreeuwers die geen oog hebben voor de groote wereldbelangen, die tenslotte toch ook hun belangen zijn, er op uit, om te halen wat er te halen is. Na veel gepraat en gedebatteer, waarin het taUooze malen op hooggaande ruzie dreigde uit te loopen, en waarna het Mac Donald even zoovele malen gelukt is de partijen weer tot elkander te brengen is de conferentie dan eindelijk in een stadium geraakt, waarin van de zijde der schuldeischers voorstellen zijn gedaan, die, worden zij aangenomen, voorloopig als een slagen der bijeenkomst kunnen worden beschouwd. Over het principe, dat door Duitschland een uiteindelijke betaling van ongeveer 4 milliard zal moeten worden gedaan, in een tijd waarop het weer in staat zal zijn een aderlating te verdragen, schijnt men het vrijwel eens. Men discussieert nu nog slechts over den vorm, want die vorm is iets, dat ten nauwste het prestige raakt. Duitschland wil geen herstelbetalingen meer doen, Frankrijk wenscht geld. Noch Herriot, noch Von Papen kunnen met ledige handen de terugreis aanvaarden al was ’t alleen maar om het prestige, dus moet dat prestige gered worden. De uitweg ligt nu hier dat men van Duitschland een belofte tot betaling los krijgt, onder een anderen naam. We zijn nu in ihet stadium van het zoeken naar dien naam en het vaststellen van het bedrag, wat natuurlijk nog heel wat voeten in de aarde heeft en) gepingel zai teweegbrengen en van de onderhandelaren) nog veel geduld en beleid zal vergen.

Verbolgen partijbladen. — Het verwijt van pot en keteL — Eenzijdige voorlichting een bestaansvoorwaarde voor de partijpers. — „Taktiek”. — De regeering treedt corrigeerend op. —- Minister Ruys voor de microfoon. i * Wanneer men de bladen der politieke partijen met eenige aandacht volgt, dan komt men tot de conclusie, dat de „uiterste noodzaak” die aanwezig zou moeten zijn om socialisten en katholieken in ons land te doen samengaan, verder dan ooit verwijderd is. De polemieken tusschen de katholieke en de roode pers nemen steeds scherper vormen aan en de lezer, die aan politieke persmanieren niet gewoon is, wrijft zich de oogen uit en verbaast zich. Wat die bladen elkander om het ergst verwijten is: eenzijdige voorlichting, om niet te zeggen misleiding van hun lezers en beiderzijds haalt men daarvan staaltjes aan om te bewijzen hoe ver de andere partij het daarin al heeft gebracht. Zoo 'Schrijft de katholieke pers dat de heer Kupers het niet beneden zich achtte, vorige week Maandag in een inleidend artikel voor het Haagsche congres van ’t N. V. V. te schrijven of iof te handhaven^ dat de steunnormen voor de

worden, nadat in de week te voren Minister Ruys de Beerenbrouck hem in de Tweede Kamer uitdrukkelijk verklaard had, dat dit allerminst in het voornemen der regeering lag. Anderzijds wordt gewezen op de houding van de r.-k. Volkskrant, die zich afkeerig toonde van loonsverlagingen, doch van welke drie redacteuren in hun kwaliteiten van Kamerlid vóór de salarisverlagings-ontwerpen der regeering stemden. Aan beide zijden blijkt munitie te over en de verontwaardiging over de persmethoden der tegenpartij kent geen grenzen. . * . * • Wij vragen echter: is dit zoo’n wonder? Want ( wat voor bestaansreden blijft er anders voor de partijbladen over, dan om hun menschen de zaken uit hun hoekje bekeken voor te zetten. Juist daarom hebben de partijen hun organen noodig geacht, dus degene die zich er door in zijn opinie 1 laat leiden weet van meet af, dat men ihem een gekleurde bril opzet. Dat neemt echter niet weg, dat de wijze waarop de publieke voorlichting door die bladen plaats heeft, thans vaak ge- , schied't op éen wijze, die niet alleen van matelooze onderschatting van het gezond verstand der lezers getuigt, doch daarenboven vaak de grenzen van het toelaatbare ver overschrijdt -— dat dan weer goed gepraat wordt met de ver- . klaring, dat het „taktiek” is. Het is en het blijft . echter een weinig bewonderenswaardige taktiek. ' Zoo leven breede lagen van ons volk in deze benarde tijden voort en beschouwen de dingen om zich heen door de kijkgaatjes van politieke redacteurs die er ambtshalve in de meeste gevallen niet het minste belang bij hebben de za- . ken objectief weer te geven. Daarin nu schuilt een ernstig gevaar, want het ! publiek raakt van de werkelijkheid vervreemd. 1 Nog duidelijker springt dit gevaar naar voren, als men bedenkt dat bij die bladen uiteraard de 1 neiging om bij het publiek in den smaak te val- 1 len, terwille van den politieken achtergrond, zeer f groot is, wat voor hen het betrachten der objec- 1 tiviteit al minder aantrekkelijk maakt. I * • • Een juiste waardeering van feiten en gebeurtenissen wordt voor de aanhangers van de partijpers op den duur onmogelijk. Maar die aanhangers zijn ieder voor zich op den duur weer kiezer f

saksen-Coburg en Gotha, trouwde in 1836 me Maria II da Gloria, Koningin van Portugal ui' iet Huis van Braganza, en werd in 1837 ah -erdinand II Koning van Portugal. Na zijn dooc )p 15 December 1885 volgde zijn zoon Lodewijl ïem op. Op deze volgde in rechte lijn Garlos I lie in 1886 trouwde met Amalia, Prinses vat 3ourbon. Uit dat huwelijk sproten: twee zoner Don Lodewljk-Phlllps en Manuel. De stijgende ontevredenheid van het Portu?eesche volk met de dynastie deed zich op ruwt vijze gelden op den levensweg van den infan Manuel. Reeds in bet begin dezer eeuw wa: ;en crisis begonnen, die het gevolg was var len hopeloozen, financieelen. tosetand de groef ;nde afhankelijkheid van het buitenland en de jarlememtaire corruptie. Deze crisis leidde berin 1908, toen Carlos I het met een dictatoriale •egeering wilde probeeren, tot de vermoording van den koning en den troonopvolger, kiroon)rins Lodewijk-Phili.ps. Zij vielen op een rit naa: Jssabon door karabijnschoten, De tweede zoon des konings, Manuel, werc dj deze gelegenheid licht gewond Manuel als Koning Manuel, op wie thans de rechten op den troor rvergingen, nam na deze bloedige gebeurtenis jp nog niet 19-jarigen leeftijd de regeeringsnacht in handen. De glorie duurde niet lang eeds op 16 October 1910 zag hij zich gedwongen, tengevolge van het openlijk uitbreken dei •evolutie, het land te verlaten en de wijk te lemen naar Engeland. De verdreven koning nam in aanvang mei rijn moeder zijn intrek in het slot Woodnortor jij Londen. Later verhuisde koningin-weduwe Vmalia naar slot Bellevue bij Versailles, terwij' Manuel zich in Fulwell Park ibij Twickenha.rr vestigde. In September 1913 trad Manuel in het huweijk Imet prinses Augusta Victoria van Hohenlollern-Sigmaringeni, geboren den 19en Augusus 1890, welk huwelijk kinderloos bleef. De overleden Koning was een hartstochtelijk loekenliefhebber. Hij heeft een zeer waardevolle libliotheek bijeengebracht, waarin alle drukkeijen, die in de '16 eeuw in Portugal gebloeid lebben, vertegenwoordigd zijn en evenzoo werden van Portugees,che auteurs, die in dien tijd n het buitenland gedrukt zijn. Daarnaast beval Ie verzameling manuscripten- uit dezelfde peiode met miniaturen en koningklijke autograïhen. Don Manuel gaf in 1927 een rijk geïllutreerden catalogus van zijn boekenverzameling lit. De tekst is in het Portugeesch en Engelsch gesteld en' het voorwoord: is door den. ex-koning :elf geschreven. SKLAREKS NAAR HET TUCHTHUIS. Tot 31/2 jaar veroordeeld. Leo en Willy Sklarek werden wegens bedrog, rnstige oorkonden vervalsching en omkooping

met de gearresteerden snel verdween. Dinsdagmorgen zijn door Schupo en gendarmerie alle straten en uitgangen van het plaatsje bezet. Huiszoekingen werden gehouden. SOV JET-HEERLIJKHEDEN. Barbaarsche merthodes. Naar van vluchtelingen vernomen wordt, is het dorp Turbaczow In het district Klew door de Sovjet-troepen. totaal verwoest. In dit dorp, waar alle landbouwbedrijven nog niet op collectieven leest geschoeid waren, hebben de boeren eenvoudig geweigerd om. de graanvoorraden in te leveren, zooals dat door de Sovjet-autoriteiten was geëischt. Derhalve werd uit Kiew een strafexpeditie naar het dorp gezonden. Het d’orp werd door troepen omsingeld en al het graan met geweld in beslag genomen. Toen de soldaten met hun taak gereed1 meenden te zijn, werden zij door de opstandige bevolking overrompeld, zoodat zij genoodzaakt waren zich terug te trekken en het dorp te verlaten. Des nachts echter werd het dorp op verschillende plaatsen: in brand gestoken.: de boeren die uit de brandende huizen naar de naburige bosschen wilden vluchten werden met mitrailleurs neergeschoten. In totaial werden er 370 personen, waaronder verschillende vrouwen en kinderen, doodgeschoten. AMERIKAANSCH VLIEGER VERONGELUKT. Door zijn eigen toestel gedood. De bekende Amerikaansche vlieger John Hunter, die twee jaar geleden zooveel opzien baarde door met zijn broer Kenneth 554 uren aan één stuk in de lucht te blijven, heeft een dezer dagen op uiterst tragische wijze het leven verloren. Op een vliegtocht boven den staat Mississippi bemerkte Hunter, dat er iets aan de machine haperde. Om eventueel een reparatie te kunnen, verrichten klom' hij op den vleugel van het toestel. Hij verloor zijn evenwicht, viel en kwam op den draaienden propeller terecht, welke hem letterlijk het hoofd van den romp scheidde. SCHOTSCHE VROUW GEDOOD. De man zwaar gewond. Vrijdagmorgen' toen zij nog in bed lagen, werden een Schotsche ingenieur Millar en diens vrouw in Jeruzalem, door een bandiet overvallen Ofschoon zij ongewapend waren, gingen zij moedig dien. indringer te lijf, die gewapend was met een dolk en er wild mee rondzwaaide. De bandiet trof de vrouw met zijn wapen in de borst; ziji was op slag dood. De ingenieur zelf, ofschoon ernstige gewond', wist den moordenaar vast te houden, tot de dienstbode, gewekt door het tumult, wakker werd en hulp ging halen,. De indringer wist zich ïchter met een laatste inkrachtsinspanning los te rukken, en verdlween in onbekende richting. Wplrira wais tip crptipplp (huurt nn dp heen ter-

gehad op één der meren bij Berlijn. Een motor, boot met zes Inzittenden is omgeslagen. Vin de zes inzittenden zijn er vier verdronken, terwijl de twee andere zlah zwemmende konden redden.