Terug naar resultaten

Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad

  • 07-05-1921

Permanente URL

Gebruiksvoorwaarden
Auteursrecht onbekend. Het zou kunnen dat nog auteursrecht rust op (delen van) dit object.
Kop
EEN VOLLEDIG RECLASSEERINGSPLAN. Hoe de Nederlandsche Landkolonisatie reclasseeren wil. — Visscher's stelsel van «es kolonies. — Reclasseering en gezinsleven. — Uitkomst voor niet-reclasseerbaren. — Een rapport aan Justitie. — Een tweede stap naar de Openluchtgevangenis. — De stand van de huidehut.
Soort bericht
artikel
Krantentitel
Het Vaderland : staat- en letterkundig nieuwsblad
Datum
07-05-1921
Editie
Avond
Uitgever
M. Nijhoff [etc.]
Plaats van uitgave
's-Gravenhage
PPN
832689858
Verschijningsperiode
1869-1945
Periode gedigitaliseerd
1920-1945
Verspreidingsgebied
Landelijk
Herkomst
KB NBM C 44 [Microfilm]
Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar

EEN VOLLEDIG RECLASSEERINGSPLAN. Hoe de Nederlandsche Landkolonisatie reclasseeren wil. — Visscher's stelsel van «es kolonies. — Reclasseering en gezinsleven. — Uitkomst voor niet-reclasseerbaren. — Een rapport aan Justitie. — Een tweede stap naar de Openluchtgevangenis. — De stand van de huidehut.

Het blijft een ernstig verwijt aan onze moderne beschaving. dat het strafstelsel als zoodanig een oorzaak kan zijn van het optreden van krankzinnigheid. Prof. G. Jelgersme. Het ligt voor de hand, dat een man als Ds. Vissoher, die onweerstaanbaar gedreven wordt tot ver^vezonlijkin>g van het prac tisoh Christendom, wien dit als 't ware als een last is opgelegd, zich op de reolassee» ring wierp en he» is een zegen, dat dit gebeurde, want, naar onze bescheiden mee» mug, heeft hij een stelsel uitg»«lacbt, dat af is en tot heil van de ontredderden in ons land, tot uitvoering moet komen. Wat ons in het werk van Ds. Visscher zoo bijzonder aantrok, hebben wij reeds gezegd: de gezonde basis, de eenvoudige uit» >-oe»ri°r<g en de blijmoedlg.godsdienstige geëist van hem en zijn helpers. Er is hier «en uit de praktijk logisch gegroeid schema. Hij «>A, getrouw aan het woord van zijn Meester, dat niet één verloren ga. Hij soho,^ letterlijk voor ieder de gelegenheid tot een mensch waardig en zxweel mogelijk maat» schappelijk nuttig bestaan. Dat is het heel mooie van zijn werkverschaffing. Hij zoekt geen werk, om de mensoken bozig te Houden, maar het werk, dat de menschen red» den moet, is tegelijk nuttig voor de maat» schappij in haar geheel en daarom moet zijn stelsel ook oeconomisohe mate opleveren, al kan dit natuurlijk niet voorop staan, da<«r zijn werkkrachten dikwijüs waardig zijn en hoofddoel moet wezen, menschen te redden van wissen ondergang. Zijn werkverschaffing brengt de streek vooruit — vestigt op wolesten grond een gezeten bevol- Icing. De «wervers kunnen een vaste woon» plaats krijgen. Komt de ontgonnen grond voedingskracht te kort, geen nood, hot tekort wordt aangevuld met dc vestiging van een industrie, welke in die omgeving hot best kan slagen en in het voedseltekort rijkelijk voorziet. En het nllerverblijdendste is, dat we niet meer te do-n hebben met «n theoretische beschouwing, maar een practi» sche verwezenlijking. Houtigehage blijft een pracht-voorbeeld van dit kunnen en Filad>Ma en Vi/ilhelminahoeve, zooals men weet overgenomen kolonies, toonen nu reeds dat een ervaren hand daar aan het roer kwam.

Niet genoeg kunnen wij den nadruk leggen op den eenvoud dezer kolonies, een», vond van inrichting en eenvoud van bediening. iVmbltenaren zijn er «riet. Ds. Vis« Hier heeft slechts mannen in dienst, die zich uit roeping aan het werk geven. Zij zijn allen min of m>?er begiftigd met don zend^ingsgeest. Wij liehben reeds gezegd, dat zooveel mogellijk hot personeel wordt g«ecru»te«rd ult oud-v«rickegden of uit vakmannen van do streek. De »<»tredd«rden komen in hun eigen nMeu, maar het fe geredderd, Men vengeve dit woord, dat misschien niet heele» maal Nederlandsen is, maar onze bedoMng het best weergeeft. En dit geredderd milieu wordt hun bijgsbraclrt als . natuurlijke toestand. Daarom wordt over heit verleden niet meer gesproken en willen de verpleegden zelf dit graag doen, dan geschiedt dit toch zo» weinig mogelijk en worden de ge» dachten snel afgeteld. De menschen moe» ten» een andere sfeer van gedachten krijgen en die leeren aanvoelen als natuurlij-:. Wij hebben dc <Ueffend«.!.e. en bom«»ldil^et»dkte voordbeelden gezien. Hier ontmoeten wij hét enorme onderscheid met de cel. Ook daar hooren de opgeskAenen van hun bezoekers mots anders dan gedachten uit andere sfeer en zij nemen die dikwerf grif over, verhijs, terend vlug veelal. Welke goede voornemens worden in d» cel geuit! Maar het is een fantasioleven, dat de stakkers zich daar droomen, terwijl de kolonisten hst andere leven zien, meeleven, mee opbouwen, er in groeien. De c»Hbe<«'o>ii»er bozwijkt Hen tegen een, als zijn fantasieleven in de prak» tijk moet voorden beproefd, d»? kolonist Kluift het nieuwe leven reeds in praktijk . bracht, al is natuurlijk in de kolonie liet teilen gemakkelijker dan in de maat» schappij.

Tot dusver — wij vertelden het den vorigen keer ai — kleeft aan elke redasseering nog een groot gebrek. Ze voltooit namelijk haar -vork niet. Ik kom hier bij het droeve hoofdstuk der niet-redasseeroaren, menschen, die nooit zelfstandig n deze samenleving zullen kunnen besla-m. v:ia, ?.!, - .--len onder, die graag onder leiding zouden blijven en die, als ze altijd oixi,^ cv...g konden blijven, nut zouden afwerpen, ter» wijl ze thans nog gedoemd zijn, hun leven onder droeve omstandigheden voor zich en de maatschappij voort te «keepen en telkens weer met den strafrechter in aanraking te komen. Ook die meusohen wilds. V. en zijn v«»re>eniging helpen. Wij heb-ben bij onze omzwervingen door gevangenissen e» kolonies dit gebrek allang gevoeld en een paar jaar geleden reeds in liet publiek geuit. Men kan zich derhalve onze blijdschap voor. stellen, toen we in het rec.asseer>ngsstol»se. van ds. Vissoher tegemoetkoming aan dit tekort zagen.

Het plan komt hierop neer.. Ds. Vissoher denkt zich zes kolonies. De eerste is een algemeene opvangkolo» n i e, tegelijk observati'einrioh.ting. Van hier uit worden de ontredderden over de andere kolonies gedistribueerd of reeds v.'eer aan de maatschappij terug gegeven. Een deel gaat-naar «en kolonie, die ais groot sana» torium is gedacht. Hij wil daar verplegen de lijders aan svpbilis, tering, epilepsie »enz. Een ander deel gaat naar de kolonie voor oude en niet meer in de maatschappij te plaat 900. gevallenen. Een ander deel gaat naar een kolonie, waar aan hun videre verbetering wordt gearbeid. De genenenen gaan naar de maatschappij of men laat hen cmi» g roeren of men geeft hen op bij bet Centraaf Bureau voor plaatsing. Voor het gemak nocmm, we de opvangkolonie A, de kolonie voor verbetering N. In B. wordt ook ge^onn^ het per^n^ voor vasten dienst. De mannen, die zich daarvoor opgeven, gaan naar een paviljoen, waar zij zich verder kunnen bekwamen. En dan komt onze ideaal-kolonie. Zij bestaat uit een aantal kleine boerderijen of ivoormuisjes, lier» haling van liouiigehage. Hier worden on. dergebracht de gehuwden uit A. en li. Ze mogen daar wonen met hun vrouw en gezin en de beste huishoudens kunnen tevens die» nen voor het opnemen van patiënten, die gezinKsvorpoging noodig hebben. Ziehier de inrichting, welke met Christelijken trots mag zoggen: Ik wil niet, dat één verforen ga en He het ho-le leven van den ontredderden mensch weer wil ordenen en tegelijk hem een mensonwaardig, gezellig, nuttig bestaan geven. Men versla het kolonie-plan goed. Terecht »s ds. Vissend- van meening, dat groote. kolonies vermeden moeten worden. Het aan» tal 6 is dus alleen een getal dat de soort der kolonie niet hun werkelijk aantal aan» geeft. Dc praktijk heeft daarbij geleerd, dat de kleine, zoo eenvoudig mogelijk ge» houden kolonies het goedkoopst zijn en geestelijk en stoffelijk het meeste nut afwerpen. Dit is begrijpelijk. Een goede kolonie moet zijn een organisme, niet een gesticht. Ze blijft buiden het ambtenaarswezen. Men houdt dl? illusie van een groot gezin, waar de sterkere broeders alleen de leiding geven, 's Avonds na het volbrachte werk zit men gezellig bij «Hkaar. leder is niet? ieders belang verürouwd en samen werkt men voor het algemeen belang. Zoo» als wil reeds vertelden, bestaat er groot verlangen, om iv de kolonies van ds. Vis» scher te komen. Velen vragien er om. Toen wij er waren, kwam nog juist '«mand aan, die 8 uur zonder eten of drinken géloopen had, om „Visker" te bereiken. Hij was de drager van een heel goeden naam.

De N-ederlandsdte 1-andko.oc.isatie heeft bovenstaand plan uitvoerig toegelicht bij Justitie ingediend in' een Rapport, waaraan het volgende is ontleend: dat het uitgangspunt der Vereeniging bij haar redlasseeringsarbeid vooral is: de over. gang van de gevangenen naar de maat» schappij ter maken tot een brug, waardoor recidive wellicht kan worden voorkomen; dat zij dit doel tracht te bereiken, door: dgen ontginning, ontginning voor derden, aanlog van toonvelden, mandemakerij, plakkerij en groentekweekerij; dat zij in den afgdoopen winter behalve aan de verpleegden aan 250 personen werk heeft versohaft;

dat de Vereeniging zoo goed als niemand af wijst, ° gaarne absoluut niemand zou af» wijzen;

dat zij loon naar ijver en bekwaamheid betaalt en daartoe na de opneming de ver. pleegden eerst plaatst in de verpleegden- Idasse, waarbij als loon geldt, behalve kost. inwoning enz., f 0.40—f 0.70 per week handgdd en f r op een boekje. Bij ijver en gi^chiktheid wordt de verpleegde overgeplaatst in de klasse hulppersoneel (f 1 in handen f 2—f sop het boekje). Voor de goede gevallen, die in de kolonie blijven. wordt het loon nader geregeld. De veree. inging wil voor deze personen de collectieve verpleging zooveel, mogelijk vervangen door hot comme..saal»svsteom, waarbij aan ieder eon eigen kamertje wordt gegeven. In het algemeen gaat de vereeniging uit van het standpunt, dat de verpleegde eigen onder» houd moet bekostigen, zooals ieder nor. maal, vrij man. Financieele hulp moet im* «ner voorschot blijven. Ten slotte vraagt het Rapport om steun bij de uitvoering van dit plan.

Men zal uit de voorgaande artikel»-, begrepen hebben, dat wij kraohtigen >-teni. -ian dit plan Regeeringsplicht achten in 't belang der maatschappij. Het werk der Nederland, sohe I.andkolonisatie schijnt ons nog steeds te weinig bekend, d.w.z. in heel Nederland. In Friesland, Drent,? en Groningen Kent men het wol en wij hebben er enkel n»et de grootste v«la.'de«ring van hooren spieken. Daden bewijzen echter steeds meer can woorden on wij vernamen, dat er een reeds ver gevorderd plan beslaat, om mede ?an do vereeniging op te dragen de» . anleg van een nieuwen, grooten verbindingsweg Friesland Groningen. Justitie heelt bet — al neemt gelukkig de criminaliteit af —- nog steeds druk en daar. om zal het wellicht ook haar welkom zijn, «log eens aan het kloeke, geheel a'gewerkte, mooie reclasseeringsp.au van de Neder, landsche l^andkolonisatie herinnerd te worden. Nog mooier zou het zijn, «ds «.'«xe artikelen iet« mochten bijdragen, om het volk wakker te maken voor het plan. De behandeling van den ontredderden en misdadiger, medeburger is re «ds veel te lang enkel overgelaten aan dc straffende autoriteit, Wij moeten allen Justitie haar taak vergemakkelijken door belangstelling in woord tn daad. Het plan van ds. Visscher en de zijnen is een verdere stap op den weg naar de open» luohtigevangenis, waarmee Z.E. de M nister van Justitie in niet genoeg te prijzen her» vormiug^gezindheid te Veenhuizen een proef is begonnen. Hij verstovige zijn initiatief doe? snel en krachtig in te gaan op het voorstel der Nederlandsche I^andkolo. «.'salie, dat do verbetering van len or.t»ed. derde wil voltooien of althans hom redden voor ziclizolf en die maatschappij. Zou or geen volksvertegenwoordiger zijn, die dit volksbelang eens naar voren wü brengen? En zoo Justitie — al twijfelen vrij geen oogonblik, dat onder Visscher's beleid dc baten, zoowel geestelijk als stoffelijk, de kosten zullen goed maken — weZZns den stand der schatkist voorloopig een non possumus zou uitsproken, dan moet 't particulier initiatief al vast door een leening het plan uitvoeren. flater moet en zal de Staat het werk toch overnemen of subsidieeren. In deze ondernoming gestoken geld, 's, mits mon Visker laat betonnen, veilig. Wij eindigen met een persoonlijke ervaring van Houtigeihage's herschepper: „De menschen mot de natuur in aanraking te brengen is nooit anders dan goed en ... voor mij heb voor mijn leven met God en voor den vrede des harten de drijvende wt» te «.volken of de blauwe luchtzee en de groene of mot sneeuw bedekte velden noo» d^g", en wij voegen er bij, dat kennismaking met den frisschen, blijmoediger, paedagoog der ontredderden ons leven heelt verrijkt.

En daarom moet de kwestie van de hulde, hut voor elkaar. Er ontbreken nog een f 350, dooh wij hebben de hut al laten aankoopen. Wie nu niet helpt, knauwt uw overmoedigen verslaggever. De Huld o-h u t.— Reeds verantwoord f 319. Nog ontv.: d. F. 50, v. d. VV. f to, v. H. C. f t (jaarlijks). Tezamen dus f 380. De hut mot driekwart hectare heide kost f -?00.

Sluiten

Opties voor uitsnede

Download als plaatje (jpg)
Download als tekstbestand (txt)
Afdrukken