EEN ITALIAANSCH CONSULAAT VERBRAND?
ROME. 8 Sept. (Belga.) _ Volgens een bericht in de Giornale d'ltalia zou 't Ita» li.-.ar „he consulaat te Patras door de Grieken in brand zijn gestoken. De Italiaansche kolonie verdedigde zich. Er moeten slachtoffers zijn.
te o nbaren. Zijn doel is de betrekkingen tusschen de Duitsche regeering en de buit; ' dsche pers zoo vriendschappelijk mogelijk te maken en... hij is hierin geslaagd. £>-. oèetr.ann is er overigens wel de man i - om van deze aangename betrekkingen dan gebruik te maken, wanneer hij er het oogenblik voor gekomen houdt. Hij verzekert zich hierdoor de mogelij van Berlijn uit positief in te grijpen in de pu- 1* j opinie van de armere landen. Het souper had een uiterst gonoegelijk verlep en dit was voor den hoogen gast v... gewonnen. Diadat de waardige president van de Vereeniging van de Luiten» lar. .„he pers, del Va>o, in een grappig geradbraakt Duitsch den Rijkskanselier welkom had geineeten, nam deze 't woord. Een speech van Stresemann is altijd een gebeurtenis en toch zou het moeilijk zijn te zeggen, waarin eigenlijk de charme ligt, die van zijn persoon uitgaat. Hij zelf is met uiterlijke schoonheid zeer matig geregend en .Ijn stemgeluid is, wanneer men er op let. zelfs buitengewoon leelijk, hard, «ch. p, snijdend, abrupt en nasaal. En tod., no? nooit heb ik «en redenaar met een zoo leelijke stem zoo indrukwekkend ihoc-en spreken. Of hij in den Rijksdag een «rede houdt, of hij speecht, of hij in eeif particulier onderhoud even de puntjes <p de i's zet, hij dwingt den hoorder tot ge-pan» ne a aandacht. >
Voor de aanwezige Hollanders (zij had» den des nMldag» de ontvangst bij den Nederiandschen gezant bijgewoonltl) was het aangenaam, dat de Rijkskanselier het ju» bileum van H. M. de Koningin met warme woorden herdacht. Deze woorden van bul» de leidden den spreker ook naar zijn doei: 'het nadruk leggen op den wênsch van de Duitse--* regeering om in goede ver-tandh,. 'Ing met de vreemde mogend/heden te leven en zonder opoffering van de nationale waariHgheid niets ongedaan te laten om die goede verstandhouding te bereiken. Wathij zeide, was —en dit verloochende hij niet — in het voordeel van Duitschland, maar teven? in het voordeel van de geheéle beschaafde wereld. Wij n Holland weten en Wseffen. ,dit , maar helaas ls het waar, dat. chef van de Duitsche regeering ge>d<v'o"i*-en is steeds weer den nadruk hierop te leggen. En hij zal het nog dikwijls moe•ten herhalen, vermoed ik.
Van groot belang waren des Rijkskan se" ..-s beschouwingen omtrent den tijd van 'revolutie, van sociale revolutie. <ye Duitsch 1. ' in de eerste plaats, maar ook de we» reld 'doormaakt. Hier legde Stresemann een geloofsbelijdenis af, die hij eerst in de laatste jaren heeft aanvaard. Hij weet, dat het -*e taak van de staatslieden van Europa is een nieuwe maatschappij op te bouwen uit een chaos. Hij citeerde bij deze gelel?en!he!d het woord van l^oethe: iVachgiebigkc'.t bei grossern Willen. Inderdaad/bet moest de leuze van alle staatslieden van Europa zijn.
De rede van den Rijkskanselier werd dcor de aanwezigen hartelijk toegejuicht. Te 'iartelijker. omdat van de Fransche collega's uitsluiten»!! een socialist en een com,m>„' '^t waren ver?cthenen en «r dus aan de groote tafel geen valsc.be noot kon ontstaan
Gedurende het gezellige bijeenzijn, dat ie • het souper volgde, onderhield zich de «Rijkskanselier persoonlijk met bijna alle aanwezige journalisten, die hém op hun beurt met allerlei vragen bestormden. Met «groote gevatheid wist D.r. Svresemann alle voetangels en klemmen te vermijden, die ihem gelegd werden en voor de zooveelste «maal toonde hij zich een uitmuntend debater. Enkele uitspraken waren van beteeke» nis voor de ontwikkeling van de binnenlandsche politiek:
Saksen? Och. de kleine geschillen met de Saksische regeering ziin van geringe beteekenis. Ik geloof, dat die nietige kwesties door de pers wouden opgeblazen. Ik ga binnenkort naar Saksen en ik geloof, dat ik kan parandceren, dat ik niet de ge. r!rl?ste moeilijkheden zal ondervinden.
Vermakelijk was overigens het beeld dat de kanselier gaf van zijn reis naar Beieren.
Kijk eens, von Knillin^ ,s een echte Beier en ik ben een echte Berlijner. We wa :n het dus oneens. Von Kn'llin? begon met mij op een vervaarlijke manier de war-rheid te zeegen; hij trok ongenadig van leer. Ik liet hem uitpraten, maar ik raakte te 'i ook uit miin humeur. Toen hu kl? r was, be>xon ik uit te rakken en ik zei hem eens de waarheid. Toen de ruzie v 'i, was, waren we allebei een beetje buiten adem. maar in een uitstek»^nd humeur. want we vonden, dat we e'küa>r de' volle laai^ l?e?eve,n hadden. O. de Be:eren zn beste mensehen. Je moet alleen iret ze w nom te sorin"er>. Tus.^lien von Kuil» lir en mij zijn alle kwesties uit den weg geruimd.
De hoofdiri^ruk van deze feestolükhe^d a s bi? alle aanwezigen: Stresemann heeft nol? steelHs alle goede kansen voor z!6h.
