Het volk : dagblad voor de arbeiderspartij

Te 11 uur waren geen vijl lig leden in de Kamer aanwezig; du wegblijvers hadden niet hcclemoal ongelijk, want de vraag of de aanslag regeling geheel bij het dienstvak der direkto belastingen dan wel ten decle blj dat der registratie behoort to worden ondergebracht, mag interessant en belangwekkend zijn voor belastingambtenaren (dio «lan ook in grooten getale waren opgekomen-. registratie mannen in du logo, dlrektemandarljuen op de gereserveerde, do bokken bij de bekkenen do schapen bij de schapen, opdat ze elkaar niet zouden aanvliegen!). — voor het groote publiek en zelfs voor vele Kamerleden lijkt me de zaak niet interessant genoog om er langer dan een uur de oogen bij to kunnen open houden. Toch dienen wij, journaliste», zulko dagen te waardeeren. Want je gestel blijft gespaard voor Uitbarstingen vin» politieke hartstocht en is der» halve in staat tot vollen rust lo komen. Je luistert wal, jo keuvelt wat, jo suft wat en «vacht in rustige rust af tot het uur van scheiden is geslagen. Hoe vervelend zij in sommige opzichten ook mogen zijn, inderdaad hebben «leze «lagen voor ons hunne bijzondere aantrekkelijkheid. Do cenigo gedachte dlo je in zoon tijd dwars zit is, dat do lezer even goed sals altijd weten wil wat er aan de hand I». En daarom zullen we ook ditmaal maar weer wat overbrie-en — al zal. hel, terwille van den lezer zelf, niet veel zijn. Wo zijn vandaag dan begonnen met artikel 89 der Inkomstenbelasting, betrellendo

Artikel 39 bepaalt, «lat de aanslag in de belasting ln hoofd/aak geschiedt: 10. wat de vermogens» belasting betreft door den Inspekteur der registratie; 20. wat de overige belastingplichtigen (u.l. in de inkomstenbelasting) en de naamlooze vennoot» schappen aangaat door deu ontvanger der dlrekte» belastingen. Op dit en vele volgende artikelen zijn door do Kommissie van Rapporteurs amendementen Inge» diend waarvan de bedoeling is de aanslagregeling in hoofdzaak op te dragen aan het dienstvak der direkte belastingen, doch met samenwerking in bet belang van de juistheid der aanslagen, tusschen dit dienstvak eu dat der registratie. In ledere lnspcktie der direkte belastingen zal dan een kommissio van aanslag komen, gevestigd terstondplaats van den inspekteur dier belastingen, en waarvan dezo ambtshalve lid is. Een en ander is in bedoelde amendementen in bijzonderheden geregeld.

De beer PATIJN (H.1..) licht namens de Kom» missie van Rapporteurs de amendementen toe. Hlj verklaart, dat de kommissie zich lu den feilen strijd binnen beide ambtenaars groepen geen partij stelt, doch zich uitsluitend laat leiden door het belang der zaak. En dit belang brengt mee dat de aanslagregeliug geheel bij de direktebclastingen komt. Bij één belasting moet met één zelfde «naat» «taf worde»» gemeten. Aan dien eisch voldoet do minister niet. Want bij de direkte belasting wordt een «traite, bij do registratie een milde methode toegepast; do kleinere belastingplichtigen zouden «lus aan het knijp» en piepsysteem worden onder» worpen.de groote aan het zachtere massage-systeem. Bovendien zullen de .grensbewouers- steeds van bet eene naar het andere dienstvak geslingerd .worden. Dat werkt verbijsterend. Maar behalve lu het publiek belang is 's ministers regeling ook uit administratief oogpunt niet weuschelijk, en niet taktisch, wijl zo een eerlijke kollegiale samenwerking tusschen beide dicnsltakken, waar reeds zooveel rivaliteit bestaat, in den weg staat. De minister zoekt het zwaartepunt van juist aanslaan le veel lu het nagaan van memories «m akten. Doch van groote beteekenls voor een juislen aanslag is het opsporen en in onderling verband brengen van gegevens waardoor de. juiste llnancieelen toestand van den belastingplichtige kan worden vastgesteld. Dat kan niet door dc op bureau-* zittende registralle.imbten.iren ge-lehleden, maar wel door de op straat speurende ambtenaren der direkte belasting. Bovendien zullen in het stelsel van den minister

zljn om dc registratie in slaat lo sluiten haar nieuwe laak tv vervullen. Bij do direkte belastingen heeft men «I!,, ambtenaren rce«b>, en van inkrimping zou hier geen sprake kunnen zijn, "Ijl men ze reeds voor do persoiieele belasting noodig heeft. Volgen» den minister is do registratie liet aangewezen dienstvak om de landbouw aan te slaan. Lpr. ontkent dat, maar bovendien: de overgroote meerderheid der landbouwers vallen niet in dc Vermogensbelasting en Zullen dus toch door «te direkte belastingen worden aangeslagen. I.x h.-r dan niet beter dat de welnigo overblljveiidon ooK door dezen dlensttak behandeld werden /I«lus*»'-!'*----ls do Kommissie van Rapporteurs wél van meening dat tusschen de belde takken van dienst overleg moet worden gepleegd; vandaar hun voorstel om «en goede samenwerking tusschen de beide diensttakken te bevorderen. Het geldt hier een bemld» delingsvoorstel. Lpr. doet een beroep op den minister om het niet af te wijzen. JAN TER LAAN konstateert eerst met genoegen dat de minister ten slotte de

lGcautori-i «.rde verlaliii'- van JO AllEXUl'l'.G.) 61) — Hallo! «lacht hij luid, wat hebben wij hier. Zijn blik gleed over «Ie stille, hobbelig** oppervlakte c?» eroverheen naar alle kanten. Hier en «laar waren gebogen manzanilas ont» worteld, maar in 't algemeen was dat ge, <,-n mink rols wreef en toekeek, ging hij plotseling overeind slaan, hijgend van v-rriikl«iiig En !«>'-n, <-lb, een hert bij liet «hink--....!*!- zijn vijanden vrO'zNi«l, wierp hij een snellen blik in hel rond om le zien of iemand Item ook zag. Hij lach!,* om zijn eigen dwaasheid en begon hel rotsblok weer te o-»d< i'7o«*k«ii. l'>n schuine zonnestraal viel erop ei» li"! -.eliitl'.i'le 'ai, i.'<'!ne slül.jcs Nyvcr goed.

— Van het gras omlaag, mompelde hij vol ont«ig terwijl hij zijn houweel in de wcekc oppervlakte slak. Hij Sl-lieei» gehael veranderd, lücen liter cocktails had ooit zulk een vlam op zijn wangei», zulk een vuur in zijn oogen gebracht. Terwijl bij werkte g>< ep hem «Ie oude b-irls» tocht aan, welke hen» hel grootste deel van zijn leven had l*ellecr*.cht. Hen razernij „verviel hem die van liet «-«me oogenblik lot het andere toenam. Hij werkte als een krankzinnige, tot hij hijgde van vermoeid en .'.e! zweel van .zijn gezicht op den grond liep. llij stiel op grond «lic zoo »eri-ot was «lat hij wel leem leek en hier was Int goud rijker dan ooit. Het was een ware schatkamer, Hij werkle voort met dezelfde krankzinnig,' Im-ist tot uitputting en ondragelijke pijn iv zijn rug hem dwongen le 'i^uzeeicn. llet zweet liep hem verblindend in de oogen. Hij veegde het af met den rug van zijn hand e» In gou liet goiill le besliideeie,,. llet zou 'l'l.i'Ull -»ci- lon bedragen, 50.000, alles — dat wist hij. En terwijl liij op liet gouden lokaas staarde en nanr aden» !i:jc.«le, en hel zweel afwischtc, begon zijn snell" verbeeld.Uil lc werken, Hij zag liet pad «lal moest loopen van het lal en over de bovenwijden en hij bouwde «-ei» brug «lic dc kloof zon overspannen. Aan «Ie overzijde der kloof was dc plaats voor dc fabriek en daar bouwde hij ze; en hij bouwde ook dc cminerkctcn, hangend aan een ketting en werkend door zwaartekracht, die het erts over «Ie kloof naar «lei» ertsbreker zou brengen. Zoo groeide de liee.e mijn voor en o-nder hem — tunnels, schachten en galerijen. Hij kon over de kloof heen hel stampen der mar i'sine*» hooren. Dc h.nid «lic hel stuk erls vaslhield beefde, en hy had een vermoeid, zenuwachtig tril» Icn'l gevoel in zijn maag Hel .scheen ln-m plotseling l«»c di-l hij whisky, co,-lll.»ils ver» langde. I-In op «lil ogenlik hoorde hf>" heel in «Ie verte over de giDiiie klont !i

— Hier, kip, kip, kip, kip, kip! Hier, kip, kip. kip! llij was verbaasd «loor hel snelle verloop van «den tijd. Zij liad haar naaiwerk op de veranda gelaten en voerde de kippen voor zij hel avondmaal ging gein-d maken. Dc middag was om. Hij kon niet begl-ij-xn dat liij zoo lang was weggebleven. Weer kwam het geroep*. ' — Hier, kip, kip, kip, kip, kip! Hier, kip, kip, kip! Zoo riep zij altijd — eerst vijl, toen drie. En dooi* «leze gedachte aan haar kwamen andere gedachten, die hem een grooten angst in het gelaat joegen. Want het scheen hl-ui toe dat hij haar bijna had verloren. Hij wierp he! *.tnk steen neer en rende «Ie helling af. 'toen zag hij haar. Ij» dit deed dc paniek verdwijnen welke hem had aangegrepen. Weer klom hij naar boven. Weer begon llij als razend te werken maar dezen keer mcl een heel ander doel. Hij bedekte «len schat, dien bij liad ontdekt, en hoopte aarde en stcenen op zijn voorma werk tot er geen spoor overbleef van dcii goudader. Toen herstelde hii de gebroken pijp en ging weer op weg. Hij liep langzaam met een gevoel van groot,: vermoeidheid als iemand «lic ecu vrce>>«'!rj!!l* krisis had doorslaan.

Hij borg dc gereedschappen weg, dronk cenigo glazen koud waler en ging op de bank bij de open keukendeur zitten. Dede was binnen, maakle het avondmaal gereed en de klank harer voetstappen gaf hen, een groot gevoel vail tevredenheid Hij ademde de geurige l-erg» lul-hl in als een duiker «lic pas uit zee kwam. Dcdc wist niel dat hij was teruggekomen en telkens keek hij naar haar flinke handen, naar hel brons van haar haven, naar haar vecll-clovcndc gestalte «lic hem een vreemd heerlijk en dierbaar gevoel gaf. Hij hoorde haar dc deur naderen eu keerde vastberaden zijn hoofd naar het dal. En (oen trilde hij, zooals hij altijd trilde wanneer hij haar liefltoHleiidc vingers door zijn haar voelde.

?~ -.*-¦ w 1 ¦*-el ->"* Je l^-'-V was, sprak zij. «as liet ernstigs * — Nog al, antwoordde hij nog steeds trillend bij haar aanraking. Ernstiger dan ik daclit. Maar il; heb een plan, ik zal eucalvptus op de heele helling .planten. Ik zal zo zoo «jicht nlanlen dat,elfs geen hongerig konijn erdoor! kan en als zij worlel gescholen hcbl-cn, zal niets ter gereld die steenen ooit weer bewegen. Hij sloeg zijn arm on» haar heen en trok baar op zijn -kuiten, Hij trok liaar lippen „aar de , zijne en kuste baar brgeerig en hartstochtelijk. — Wal een minnaar! sprak zij. En trots in Ü,em en in liaar eigen vrouwelij'llieill was in liaar stem. — Zie om je heen, Dedel ilij wees niet 'één «nu „ve-- hel dal eu dc bergen in dc verte. —- Dc Maanvallei — een goede naam. een goede naam. Zie je, als ik zoo over alles heen zie en denk aan jou en alles wal dit wil zi-ug, n, dan krijg ik ecu prop in mijn keel en voel ik dingen in mijn nart, die ik niet kan uilen. Kijk naar Hood Mounlaln, daar waar de zon erop schijnt, luist op die plek vonden wij de bron. — Eu dat was de avond dat je dc koeien niet voor tien uur hebt gemolken, sprak zij lachend. En als je me hier nog langer houdt, krijg je je avondeten niet eerder dan op dien avond. Reiden stonden op van de bank en Harnish nam den melkemmer van «len spijker bij dc deur. Een oogenblik blcel hij slaan om over hel dal t c zien. — Het is grootse!,, sprak hij. — Hel is groolsch, herhaalde zij, hem ver» heugd toelachend terwijl zij he» huis binnen» «»"5» En Harnish ging. als de oude man, dien hij pens had ontmoet, den berg af door den gloed van dc ondergaande zon, mcl den melkemmer aan zijn arm. EINDE.

der groole belastingambtenaren niet heeft aangerand. Mogen dio hooge ambtenaren daaruit loeren, dat ook zij zelf die meeningsvrijheld der onder hen staande lagere ambtenaren hebben te eer» biedigen. Inzake de kwestie der aanslagregeling sluit hlj zich bij den heer Palijl» aan. Naar 's minister*! regeling gaan vrijwel allo aanslagen, waar bij het schatkistbelang in sterke mate la betrokken, naar do registratie; alleen do kleine aanslagen zullen bij de direkto belastingen blijven. Maar sullen daardoor de baten voor de schatkist worden opgevoerd ? De argumenten, die de minister daarvoor aanvoert, zijn niet steekhoudend. Integendeel men «al een nieuw groot ambtenaarkorps moeten aanstellen, om «Ie registratie in staat te stelleu haar taak behoorlijk waar te nemen. Het moge voor het publiek gemakkelijk zijn, met één ambtenaar te doen te hebben, het belang der schatkist dient voor te gaan. Dat bij het registratiekorps do geheimhouding beter zou zijn gewaarborgd dan bij «lat der direkto belastingen, wordt door hem ontkend; het Nederlandscllo ambtenarenkorps staat hoog genoeg om t« dien opzichte gerust te kunnen zijn. Hij is dan ook volkomen overtuigd dat én in het belang van het publiek én in «lat der administratie de aanslag» regeling geheel blj bet dienstvak der

thuis boort. De minister ls er niet in geslaagd, de daarvoor aangevoerde argumenten te ontzenuwen. Ook het beroep op do in le stellen kommissies van aanslag helpt hem niet. Want deze kommissies zullen onmogelijk de gewenschte eenheid kunnen brengen. Voor do inspekteurs zullen ze geen vraagbaak wezen, en van de samenwerking tusschen die belde «al in de praktijk nieia terecht komen.

Ook kan spr. niet toegeven, dat de registratie speciaal voor den landbouw de aangewezen aan» slogregeloar zou zijn. Een bureau ambtenaar is daartoe niet geschikt, hiervoor zijn kenners van plaatselijke toestanden noodig. 's Ministers systeem zou dus herhaaldelijk tot te lage aanslagen leiden. Hij beveelt don ook nogmaals krachtig het amendement der Kommissie van Rapporteurs aan.

Ook de heer TIJDEMAN (v. I.) schaart zlch aan de zijde der Kommissie van Rapporteurs én wijl een gedeelde verantwoordelijkheid in belastingzaken vlet gewenscht is eu wijl het dienstvak der direkte belastingen met zijn talrijk personeel het best voor dlt doel is geoutilleerd. De minister zou dan ook verstandig doen, zich niet met hand en tand tegen liet amendement te verzetten. De chrlstclljkhlstnrlkns OERIiETLON tapt uit hetzelfde vaatje. Als voorzitter van de reklamekommissio voor belastingzaken te Rotterdam heeft blj de ervaring opgedaan dat de door Ter l.aan en den heer Palljn aangevoerde motieven onaanvechtbaar zljn.

Als eerste paledijn te»» gunste van 's ministers --oorslel treedt de heer VAN NlBPlMßheden (r.k.) l«» liet krijt. Om praktische redenen acht hlj het noodzakelijk den aanslag gedeeltelijk bij de registratie to brengen. Immers genieten de iril>pe!.» tours der registratie, dle reeds deiMcccsslercehtcn bewerken, het vertrouwen van het publiek. De door do Kommissie van Rapporteurs voorgestelde regeling geeft het publiek te veel lost. Dat denk je mnar, zegt de heer DE MEESTER (17.L.), 't zal juist andersom zijn. En hij betoogt nader wat ook de heer Patijn.Ter Laan, do heeren Nerretson en Tijdeman reeds hebben betoogd. Van ganscher harte zal hij zijn slem aan het amendement geven, maar om zelfs den schijn van achterstelling te vermijden, zou hij aan «len lnspek» leur der registratie hel recht willen geven op een gelijke positie in do kommissie van aanslag als dle welke aan zn kollega der direkto belastingen is toegekend, althans voor zoover het de aanslagen

betreft van belastingplichtigen die ook in de ver» mogensbelasting vallen. ! 't Is half vier. MINISTER BENTI.INO. «lle zijn vrijzinnig kader stuk na stuk ziet deserteeren. is witjes om den neut» geworden. Er in geen spreker meer ingeschreven, en hij moet antwoorden. Maar j do VOORZITTER redt hem voorloopig door do > vergadering tot morgen te verdagen.

Dezer dagen bracht de katholieke „Nesldenlle» dode" een verhaal van een „werkwillige" slraalniaker wiens kind lot de Iloilij'c Communie werd toegelaten en dle met zijn gezin dc kerk niet anders bereiken kon dan onder noliliegeleid»', wijl ze door stakers achtervolgd en bij het ingaan van dc kelk achlcrna gejoeld werden.

Do schrijver., een zekere meneer De O, heelt het verhaal noodig om tegenover „de lyrannie van een godsdienslloozc bende" — dat zijn dan de stakers! —• te stellen liet plichtsbesef van den „werkwillige", die zich bekommert om de belangen der gemeenschap. Die gehoonde werkwillige — betoogt hij verder — gedroeg zich naar do uitspraak van den Belgischen soeiallstenlelller Vandervelde. Want «leze, ge» vraagd om zijn meening over het stakingsrecht en het recht van werken, schreef: „Ik zou alles doen om den slrijd te voorkomen, Ik zou alle middelen aanwen» den lot verzoening. Maar indien ondanks mijn pogingen die slrijd toch begon, zou ik tot het personeel zeggen: Ik hel» naar do male van het mogelijke recht gedaan aan uw cisehen en uw grieven, ik kan niet verder gaan zonder het algemeen belang in de waagschaal te stellen en nu, daar gij mij dwingt dat algemeen belang te verdedigen tegen dc tyrannie van een korpora» lief egoisme, stel ik tegenover een onloochenbaar recht om in staking le gaan, het vlet minder onloochenbaar recht u te ver» vangen door arl*cider*>, méér zich bekom» merend om do belangen der gemeenschap!''

En triomfantelijk roept de schrijver uil: Wat zeggen de stakers daar wel van? wil weten niet of vele stakers de „Residentie bode' zullen lezen, maar betwijfelen hel. Een blad dat onderkruipers huldigt en gewoon is slaafsclie onderdanigheid aan het kapitalisme le kweeken, is voor arbeiders gelukkig niet de meest gewilde lektuur. Maar jndien zij dan door middel van „Het Volk" met het relaas de*heeren De G. kennis maken, zouden de stakers kort en bondig dit kunnen antwoorden: Die meneer is er glad naast. De uitspraak van Vandervelde kan voor de straalmakers» staking on» tweeërlei reden riict gelden. ' Allereerst toch doelde deze op werklieden in openbaren dienst, waar het belang der groep tegenover dat van de massa slaat. Hier echter, in de slraalmakersslaking, staat het belang van 'de groep tegenover dal van een enk e» ling, den aannemer. Als de staking ver» loren gaal, ls het financieel voordeel voor den aannemer, Ken onderkruiper die dit nood» zakelijk tracht te bewerken, verricht dus geen dienst aan de gemeenschap, maar aan den aannemer die de groole winsten kan blijven opstrijken. Daarentegen benadeelt hij een groep mede-arbeillers. Tweeden, stelde Vandervelde eenlge voorwaarden, 'die eerst vervuld moeten worden, „Ik zon alles doen om den slrijd lc voorkomen. Ik zou alle middelen aanwenden lot verzoening, Maar indien ondanks..." enz. Is zulks ook bij 'de str-i.itmakersslaklng geschied? Kan de aannemer lot zijn personeel zeggen: l,k heb naar 'de male van het mogelijke recht gedaan aan "uw cisehen en grieven? Mag hij zeggen: ik kan niet verder gaan zonder net algemeen belang in de waagschaal lc stellen Niemand die dal in ernst zou kunnen volhouden. De aannemer beaiilwoonl«le destijds de voorstellen der Makers met een aanbod dat een l-espottin-l was van dc ernstige poging lot verkrijging van eenige lolsverbelering en weigerde zelfs nadere onderhandeling met dc vakvereeniging! Van een ernstige 'Kiging tot verzoening is «lus geen sprake geweest, hn zou iemand meenen, dat liet 'algemeen belang in dc waagschaal wordt gesteld als tic si raat makers van dc 7 centen, die

Neen, waarlijk, als die meneer van «1 ..P. - ,i--llenliebode" de onderkrnliiersslraali.'.a! is ver. heerlijken wil. dan moet hij zich u-e! .:p socialisten beroepen. Want daarmee !.**,.-> hij falie..aiil uil.

10l overmaat van ramp voor hem !.,.i-il nu nog een katholiek arbeider per !:!'*e:<„i!!,ii stuk in „de llesldenllebode" meddeelen, «lat het 'Heilige Communie-verhaal vrijwel verzonnen isl ln bedoeld gezin, dat hij per-moi-lijk ken-, is absoluut geen kind, «lat zijn eerste Communie moest doen, schrijft deze, en hij voegt er uit eigen waarnem!!*'* aan toe, dal «Ie slakende straatmakers zich hier voorbeeldig gedragen. De katholieke scribent zal dus iels anders moeten verzinnen om stakers te kunnen belai.-teren en onderkruipers hulde to kunnen brengen.

Vit tien trein gevallen. 'Blj de halte f.aan van I-.,e„»»»Oost ln

«n» ecu ««bew»»nbnnrve

Het la opmerkelijk, hoe stil de Rotterdaiuscho bladen zijn over het voorstel van den heer Droog lever Eortuyn, om de jaarwedde van den burge meester van fl2OOO op f 18000 te verhoogen. Terwijl anders bij voorstellen van heel wa» geringer beteekenls «lo ,N. R. Ort." en de ,Maas bode' den Raad met hunne beschouwingen voor lichten, of hunne kritiek laten hooren, schijnen deze pers-organen ook al mee te doen me: «1» onderlinge afspraak, om deze ongehoorde salaris» verhooging er «naar zoo stilletjes mogelijk «loot te halen.

Begrijpen de heeren dan niet, dat -lij «lc zaalt hiermee nog erger maken? Zit er aan deze exorbitante solarisverl:o<-',ing voor het burgemeestersambt, waar men ,-o wel boudel-ssalarii-seu onaangeroerd laat, dan niet een principieele kant, die de moeite van publieke en ernstige bespreking waard is? Of durven de bladen de zaak niet onder de oogen «ien, «mulat er nu eenmaal de persoon van den tegenwoordige»- burgemeester aan vasl zit? Maar waarom zijn die bladen dan minde» bescheiden, wanneer net de lagere beambten, of dt werklieden betreft? Waarlijk, hierbij kan men weder duidelijk z-en. boezeer de burgerbladen ,met aanzien «les per' soon»*- handelen t • Wij zullen morgen eens het een en ander mede deelen over dc wijze waarop lietzelfde gemeente» bestuur, dat zoo Miei met ziju praeadvies geren wi« over het bulgoineestervoorstel, aan do «. »k lieden van .Heen en Weer" loonsverhooging" heefl gegeven.

Wlj ontvingen het volgende schrijven: „Op do j.1., Zondag 10 Mei gehouden vergadering van dn agenten van ,De Centrale," teven* allen bodo van het ziekenfonds A.Z.N., ia be-lolen, naar aanleiding van «le op touw gezet»»* aktie tegen genoemd ziekenfonds, welke aktie in haar

opzet door allen beslist werd afgekeurd, eene afwachtende houding aan to nomen en den leden van A. Z. N. aan te» raden met eventueel uittreden geduld te oefenen totdat'over do hangende kwestie het zoo noodige licht is verspreid. „Hiertoe zal zeer zeker do in «Hot Volk" reeds aangekondigde openb. vergadering van A. 2. B.« leden, dle sympathie betuigden met bovengeuoemdo aktio, het nare bijdragen. Uitdrukkelijk went er op gewezen, dat het op» treden van de leden, ongeacht het resultaat, niet individueel, doch georganiseerd zij." Tot zoover het ons toegezonden verslag. Naar aanleiding van het bovenstaande komt ons de opmerking geoorloofd voor, dat degene dle door zljn eerste stukje deze «lak in ,Het Volk" aan 't rollen heeft gebracht, en de leden daardoor op hetgeen met het fonds waaraan zij weke» lijks hunne koiitributlebetalengebeurt,opmerkzaam beeft gemaakt, zich van de ..besliste afkeuring-' der agenten nlet veel behoeft aan te trekken. Hij heeft o.i. met zijn schrijven een zeer verdienstelijk werk gedaan. Het is ons bovendien niet duidelijk, welke rol do boden van bet fonds zich in deze zaak toedenken.

Hun goede raadgevingen worden echter zeer op prijs gesteld, terwijl wij hun besluit: een al'-vaelii.mdo houding aan to nemen, het verstandigste, wijl het ecnigsto is, wat ze kouden doen.