Het nieuws van den dag : kleine courant

L. S. Namens Commissarissen en Directie heeft de eer te berichten: .dat Dr. P. H. RITTER, in verband met J^fie benoeming tot Hoogleeraar in de Wijsbegeerte aan de Rijks-Universiteit te Utrecht, PP zijn verzoek tegen 13 October a. B. eervol k ontheven van zijne betrekking als Hoofdredacteur van Het Nieuws van den Dag, en , dat in zijne plaats als zoodanig is benoemd £r« C EASTON, Redacteur van de Nieuwe "°tterdamsche Courant, *elke benoeming, naar Commissarissen en directie zich verzekerd houden, een waar"°rf? is, dat Het Nieuws van den Dag de Achting zal blijven volgen, -waarin het tot «eden werd geleid. 3. FUNKE, Directeur. ' A-nsterdam, 10 September 1906.

— 12 September. — — Vaii de Inr^attonale Vereeniging is eene afdeeling opgelat te Alphen, Aaria.aderveeneu Oudshoorn. Het bestuur bestaat uit de heeren: C. W. J* Th. Vieseï, burgemeester van Alphen, voorziti?*¦• Wl C. v, d. Ree, secretaris; J. W. v. d. Lees. ?aï?|e(mees-ter vbb. Aarlanderveen, penningmeester; ïr o* Lang», burgemeester vpa Oudshoorn, cia A. ï*Ctt>evis, ledsa, .¦Koainginxiiefeési* ia Duisburg1. —. In 'P* inslag in ons nummer vam 7 dezer zijn een s 36* naamfouten geslopen. D© nalaan van den Heer J C> Mak is als Mok vermeld en die van. den -generaal Holtkottals Holtkolt.

Dinsdagavond, jfcr0? W(J seinden, wasl het vee dat heden aan £~ lijn stond aJ. bijzonder mooi. Het moet I» ca dit is nu geen algemeenheid — inder- E*^ voor de jury niet gemakkelijk zijn ger^Sjt» hier een beslissend poirdeel te vellen, f |* waren te veel best© dierenbijl. v .Het ve© met melkstaten trok otns het reest aan. Bij' de oude koeien stond de befpade Koningin, van Q. Visser Kzu., te Beem- SCeir' Deze Koningin gaf in 295 melkdagen ï~ enorme hoeveelheid van 7375 K.G. melk, E?B|rin 231 K. Gr. vefc. Zoon hoeveelheid, grover staat iedereen yerbaasd. Het gemid- vetgehalte beliep 3.13 pCt. | i*» eerste prijs kwaim aan Koningin wel' toe. jj Haar concurrente was Helder, van de Wed. is. 2e*s3 te Beemsiter; die geeft minder meuk, ;,?? zooals de term luidt, minder een „plasg*!fster" _ in 351 dagen 6866 KG. melk jre* 253 K. G. vet — doch heeft vetrijker ~:el,k Het vetgehalte van haar, melk bedroeg 3.68 pCt. «fl kreeg den 2den prijs. e 3de prijs werd toegekend ahh etene ko©, Deze koe vertoont het verschijnsel, dat zij toeneemt in melkproductie, doch afneemt in vetgehalte. Verleden jaar was het vetgehalte 3.09 pCt. • en thans 3 pOt. Het controleeren vaa de melk heeft dus hier aangetoond, dat deze koe als boterkoe achteruit gaat, en dus voor de fokkerij minder' wondt, doch als melkkoe voor de productie in waarde stijgt, omdat zij meer melk geeft. In vroeger dagen zou zoon koe voor de fokkerij wellicht op hooger waarde aqn geschat, dan zij werkelijk bezit. De. veehouders kunnen hieruit opnieuw zien, dat melkoontrdle een prachtig middel is om zijn veestapel te leeren kennen. De bekende fokker en veehandelaar P. Jonges Dzn., te Beemster, braoht Daisy 111 voor, geb. in 1902. Deze koe gaf in 291 melkdagen 5538 K.G. melk nafet 209 KG. vet; 't gemiddelde vetgehalte bedroeg 3.77 pCt. Neeltje 11, van denzelfden eigenaar, moest het afleggen tegen Daisy; zij gaf in 256 meidagen 4280 K. G. melk met 133 K. G. vet. Het gemiddelde vetgehalte bedroeg 3.11 pCt. Schouten 111, geboren in 1903, vaa den Heer H. Zijp Kz., te Beemster, gaf in 369 melkdjagen 3775 K.G. melk met 144 K.G. wet; 't gemiddeld vetgehalte bedroeg 3.8 pCt. Het hoogste vetgehalte» 4 pCt., naimen wij waar bij eene koe vanden Heer O. Viseer Bz., te Beemster. Van de éénjarige stieren wa^ Frans1, van dien Heer J. L. T. Grone m a n, Wieringerwaaid, weer die primus; dat is nu aft de sdie maai, dat deze Frans eem eersten prijs behaalde < dat is dus een heele Piet die Frans1. De „padstieren" van de rundveevereeniging Twisk, Frans en Willem, brengen bun dagen ook niet in ledigheid door; hebben wü goed gehoord, dan dekten zij ieder ruim 250 koeden. Echte aartsvaders, al is de een cuim' 2 ep. de ander ruim 1 jaar. De vraag' is eVenweï gewettigd, pf oudere stieren niet met meer succes: voor den veestapel dienst kunnen doen. Vette koeien waren er eigenlijk te veel. Niet dat wij iets tegen vette koeien heb»-'"ben, integendeel, maar zulk© dieren zijn vaa* geen waarde meier voor .de fokkerij* en het wil ons toeschijnen, dat een tentoonstelling alleen dienen moet om de fokkerij! vooiruiit te helpen. Vette koeien behooren op de gewone weekmarkt of op een PaaschtentoansteUkig; daar is dan de slager koning, en, hier moet de fokker het zijn. Eene landbouwbentoonstelling moet opbouwend werken; de landbouwer moet wijzer vertrekken dan hij gekomen is. Ook moet zijn geestdrift voor nieuwe of verbeterde dingen geprikkeld worden; daarmede gaat dan de landbouw vooruit. Zelfs het komen miet beste ]fcoeien op een tentoonstelling kan vaak weinig beteektenen. leder weet, dat de Heer H. Sohreuder, te Buiksloot, een uitstekend veekeruner ia en dat hij overal de best© koeien weet uit te zoeken en te koopen. Wie zich een mooien veestapel wil aanschaffen, kan aan den Heer Sohreuder gerust een opdracht tot aankoopen geven, yrapt hij- zal moet prachtige dieren aankomen. Maar hoeveel eerbied wij ook vow de bekwaamheid van den Heer Sohreuder hebben, het heeft weinig doel, wanneer hijl met zijn pronkstukken van dieren cweral met de meeste prijzen gaat strij ken- In Beverwijk was het zoo, en hier behaalde hij weer acht prijzen. Wij gunnen ze hem graag, doch hteft de veefokkerij' er voordeel van 'l - Wij willen maar zeggen, de geheele pro-

eveneens aan den Heer Visser toebehoorend.

gram ma's voor de veetentoonstellingen moeten eens duchtig herzien worden. Wij hopen nog eens gelegenheid te' hebben dit nader aan te toonen. Met de varkens staat het al net zoo. Het was veel beter, dat men hier fokstatious oprichtte* dan geld te .besteden b. v. aan prijzen voor vette> varkens. Dat de Heer H. P. T. van Roosendaal uit Kockengen met zijn zeugen en biggen van 't volbloed Duitsch Edelzwijn de tentoonstellingen afreist, vinden wij best; zóó leeren de landbouwers nog eens iets nieuws en iets goeds kennen. Bn dat hij overal de eerste prijzen weghaalt, komt hem. toe. Dat vragen naar inlandsche varkens is hier toch ook niet op zijn plaats. En dat de bekroonde z. g. inlandsche zeug werkelijk van ,vvreemde smetten" vrij is, wil $r bij ons niet in. Maar daarom wm het dier wel goed. Ook het programma voor groenten en fruit wilSe ons niet bevallen; dat willen vrij morgen eens uiteenzetten. Toch was het ingezondene wel zeer mooi, maar men brengt den tuinbouw er niet mede vooruit. Wij zagen hier kool, als nergens anders. Vooral onder de roode waren er, waaraan een gewoon huishouden wel een week genoeg zou hebben. En dan was alles zoo frisoh, zóó uit den iuin of van den akker gesneden. Deze eerste dag is best geslaagd. In alle afdeelingen was druk bezoek,

De herinnering is het onverscheurbaarste prentenboek. iiMimi nm imimiitb

M Engelach van KATHERINE CECIL THüRSTON. 6) Av , ?oto kie* opeens het hoofd op, en zei Selert gen*Billg weer op de sofa zitten en wees j, * plaatsje naast haar aan. veri ar Chilcote had op eens zijne kalmte t6r(jor?n.; hij zag in Lilian een vau die achijjh menschen voor wie hij altijd op gaRlJi oede Was> en hij stond op om heen te «Ik heb «en «fspraak', zeide hö, ,maar ik kom gauw terug, als ik rustiger met je praten kan. Ik voel me vandaag weer wat zenuwachtig." Hij reikte haar de hand. dag; zorg maar goed voor je zelf — en voor je mooie poes. Adieu I" Chilcote was dien middag zenuwachtiger dan ooit. Hij had er den heelen morgen tegen gestreden, maar nu kon hij zich niet langer bedwingen, dat voelde hij, toen hij een half uur, voordat de lichten werden opgedraaid, op zijn plaats in het Lagerhuis zat te soezen en 't hem te binnen schoot, dat hij de Regeering tot verantwoording roepen moest over een quaestie betreffende het droogdok te Falkley. Hij werd op eens bang dat zijn kwaal door anderen opgemerkt en zijn dagelijksche routine in de war gebracht zou worden, zooals nu reeds zijn wil en zijn karakter ondermijnd waren. Die angst werd hem. op eens op 't lijf gegooid. Hij had daar, zoolang 't schemer was, vrij kalm gezeten; maar toen de lichten werden opgedraaid, en hij met half gesloten oogen om zich heen gluurde, meende hij dat hij al de oogen van de leden der Oppositie op zich gevestigd zag. Hoe duidelijker hij zich dit verbeeldde, hoe meer hij dacht dat al die oogen hem doorboorden, 't Koude zweet brak hem uit. Juist op dat oogenblik keerde Fraide, de Minister die vóór hem zat, zich om en klopte hem op de knie. Chilcote schrikte op. „Ik geloof dat ik ingedut was," zei hij verward. Fraide lachte goedig, /n Noodlottige beken- tenis voor een lid van de Oppositie. Ik heb al moeite gedaan om je vandaag te spreken. Er schuilt iets achter die Perzische geschiedenis. Jullie, voorname kooplui mogen de oogen wel goed open houden." Chilcote haalde de schouders op. „Och! 't zal zoo erg niet zijn. Lakeley heeft 't vuurtje door zijn artikel in de St.-George willen aanstoken, maar 't zal geen vlam vatten, 't Zal van zelf weer uitgaan." Fraide keek ernstig. i, Wat denken ze er in Wark van ?" vroeg hij. „In Wark? 'k Weet niet; 'kben er in lang niet geweest; 'k heb 't zoo ontzettend druk gehad." Chilcote voelde zich niet op zijn gemak. Fraide antwoordde niet, maar nam met een uitdrukking van teleurstelling op 't i gelaat zijn plaats weer in. Chilcote streek met de hand over zijn voorhoofd; hij had meelij met zichzelf. Hij keek naar al die gezichten, sommige vol vuur, andere onverschillig voor wat er omging; hij keek naar de lichten en naar de groote glazen deuren; toen dwaalden zijn vingers heimelijk naar zijn vestzak. Gewoonlijk had hij de morphine-tabletten bij zich, maar vandaag had hij ze vergeten. Hij wist 't heel goed, maar toch zocht hij, en tastte hij omdat de behoefte er aan onweerstaanbaar werd. Hij voelde zich ongesteld en deed een poging om op te staan. „Blijf stil zitten, Chilcote0 sprak zijn buurman. «Rayford is haast uitgepraat, dan kom jij aan de beurt." Chilcote was eenigszins verruimd nu hij merkte, dat men hem zijn verwarring niet kon aanzien. Rayford ging zitten; er heerschte een oogenblik stilte, toen stond er weer een spreker op. Zoodra deze begon, tastte Chilcote weer in zijn zak en keek weer naardeglazen deur; maar 't deftige gelaat van Fraide hield hem tegen. Toen haalde hij zijn aanteekeningen voor den dag, vouwde de papieren glad, maar kon geen woord van 't schrift van Blessington ontcijferen. Hij zag om zich heen en naar 't gezicht van den spreker, en liet 't hoofd weer op de borst zinken. De man naast hem keek hem aan en schertste: „Durf je 't niet aan ?" „Ik ben ongesteld, ik voel me ellendig,* antwoordde hij. De ander had meelij met hem. „Wat scheelt er aan ?" 't Was een nieuwe gewaarwording voor Chilcote, dat iemand hem geloofde. „O! die eeuwige tredmolen \" De woorden ontvielen hem en hij kon zich niet meer goedhouden. Hij vergat zijn buurman, zijn positie, alles om zich heen, behalve 't instinct dat hem voort dreef. Hij wist tenauwernood wat hij deed toen hij Fraide iets influisterde. Deze keek bezorgd om en schudde bevestigend 't hoofd; daarna stond Chilcote op en verliet de Kamer. Deze en gene sprak hem in 't voorbijgaan aan, maar hij liep stug voorbij, spoedde zich naar buiten en riep een huur» rijtuig aan dat daar te wachten stond.

Pc heele rit naar Grosvenor-Square was hem eene marteling, hij kon niet stil zitten; zijn heele lichaam deed hem pijn en, als geradbraakt, stapte hij voor zijn deur uit. Hij liep, zonder een woord te zeggen, den knecht voorbij, de trap op en, aan zijn kamer gekomen, opende hij behoedzaam de deur. Hij keek om zich heen, het electrische licht was aan, en de kamer was leeg. Met onbedwingbare gejaagdheid trad hij binnen, sloot de deur, spoedde zich naar de bewuste kast en haalde er het fleschje met tabletten uit. Zijn hand beefde geweldig.

De inspanning van den heelen dag en de angst, dien hij de laatste uren had uitgestaan, wreekten zich. Hij mengde een grooter dosis morphine dan hij nog ooit te voren genomen had, en zoodra hij 't opgedronken had, ging hij gekleed als bij was op zijn bed liggen. IV. Voor degenen, die in het Westen van Londen thuis behooren, is Fleelstreet niet meer dan een naam en Clifford's Inn slechts een doode letter. Clifford's Inn ligt even stil en rustig onder de schaduw van de Law-Courts als een graf onder de schaduw van de boomen. Vlak tegenover een klein omrasterd plantsoen stond het huis waar John Loder zijn kamers had. Van buiten leek het een van die talriike gebouwen met enkel kantoren, die alleen bij dag bewoond zijn, maar als de avond viel, dan kwamen er hier en daar lichten te voorschijn. De kamers die hij bewoonde waren op de bovenste verdieping en van uit de vensters zag men niets dan de toppen van de boomen. Buiten op de deur stond zijn naam geschilderd, maar de letters waren verbleekt, en daarbinnen gaven de kale muren en verflooze trappen een armoedig aanzien aan het geheel. De kamer aan de rechterhand als men de trap opkwam was vrij groot, er lag geen kleed, maar in 't midden stond een mooie eikenhouten tafel, en de boekenkast was goed van boeken voorzien, meest alle handelend over historie of staatkunde. Er waren geen overgordijnen en op de schrijftafel stond een eenvoudige lamp met groene kap. 't Was duidelijk dat de man die hier woonde, geen liefhebberijen en weinig genoegens kende — dat hij eenvoudig bestond, omdat er leven in hem was, en werkte omdat hij niet anders kon. Op den derden avond na den z waren mist zat John Loder voor zijn schrijftafel bij het licht van de kleine lamp. Op de andere tafel stonden de overblijfselen van een eenvoudig maal en in den haard brandde een klein vuur. Hij had twee uren onafgebroken door geschreven en was nu stijf van 't zitten. Hij stond geeuwend op, kreeg zijn pijp en tabak vanden schoorsteen, stopte de nijp langzaam en stak haar aan.

Bijna op hetzelfde oogenblik hoorde hij voetstappen op de trap en luisterde hij aandachtig. Voor zijn deur gekomen vernam hij het afstrijken van een lucifer, en daarop werd er geklopt. Met e6n uitdrukking van verwondering op het gezicht opende Loder de deur. Het portaal was donker, en de bezoeker, verrast door het schijnsel van de lamp, deed een schrede achteruit. //Mr. Loder ?" vroeg hij een beetje verlegen ; toen begon hij te lachen. „Ik was verblind door 't licht, ik herkende u zoo gauw niet/ Loder hoorde dadelijk aan de stem dat 't zijn nieuwe kennis van dien mistigen avond was. vO ! is u het?* sprak hij. „Kom gerust binnen." Hij zei het op koelen toon, want hij was zaer verrast, niet aangenaam verrast, over deze wederopstanding ; toen keerde hij naar het vuur terug, gevolgd door zijn gast. Zijn bezoeker was zenuwachtig en gejaagd. „Ik maak mijn excuses dat ik zoo laat kom, maar ik ben niet altijd meester van mijn tijd," begon hij. „Wie is meester van zijn tijd ?" vroeg Loder, weinig toeschietelijk. Chilcote kwam dichter bij het vuur en keek nu zijn gastheer aan, om op nieuw getroffen te worden door de zeldzame gelijkenis. Hier, in deze karig gemeubelde en slecht verlichte kamer, viel het hem nog meer op dan in de geheimzinnige grijsheid van den mist. „Vergeef me, maar het is zoo bijzonder; natuurlijk enkel uiterlijk, ik kan er niet over heen." Loder glimlachte met die zekere minachting, die hem van 't eerste oogenblik af voor dien man bezielde, die zoo flauw en karakterloos scheen, en toch op hem leek. „üe gelijkenis is zeker treffend, maar niet zoo overweldigend dat we er onder zullen bezwijken. Kom wat dichter bij 't vuur. Waarom is u hier gekomen ? Uit louter nieuwsgierigheid.?" Hij trok een houten leunstoel voor zijn bezoeker bij 't vuur en nam zijn pijp weer op. (Jhilcote sloeg hem van ter zijde gade en ging zitten. „'t Is buitengewoon!" begon hij weer, alsof hij de gedachte niet kon laten varen > „buitengewoon!" De andere keek eenigszins geraakt op. „'t Is duidelijk genoeg te zien; zwijg er nu maar over." En toen op iets vriendelijker toon : „Rookt u niet ?" „Graag !" Chilcote tastte naar zijn cigarettenkoker. Zijn gastheer was hem vóór en zette een kistje met sigaren op de tafel. „Dit is de eenige luxe die ik mij permitteer" sprak hij ironisch. „Mijne middelen veroorloven mij niet veel extra's, en ik geloof dat ik de beste heb gekozen, 't is do eenige ondeugd waarvoor wij niet zesdubbel moeten boeten". (Wordt vervolgd.)

De le luit. kwart. B. J. Verbrugh, van het le Reg. inf. te Assen, is 1 October geplaatst bg het 3e reg. veld-artillerne te Bergen op Zoom. De milioiens der lichting 1901 van het Be, 10e en 11e reg. inf. zijn heden onder de wapenen gekomen. De kapitein J. T. B. KalfE is overgeplaatst van het 3e reg. vesting art. te Gorinchem bij het 2e reg. veld art. te 's-Gravenhage. De 2e luitenant W. van der Hout, van het regiment genietroepen, is met een detachement van genoemd orps in de legerplaats bij Oldebroek gedetacheerd tot het houden van oefeningen met doelballons. De le luitenant W. H. Cool, van den staï der genie, is op 15 Ootober overgeplaatst van Amsterdam, naar Utrecht. ¦» De kapitein W. C. ter Beek, van het 3e reg. inf. te Bergen op Zoom, is overgeplaatst bij het Instructiebataljon te Kampen, ter vervanging van den kapitein J. H. Crena Uitérwijk, die voor den tijd van 3 jaren gedetacheerd is bij de landmacht in West-lndië. De kapt. der art. D. I. L. H. J. D. de Fremery en de le luit. der art. A. M. Geesink worden in het laatst van September van hunne detacheering bij de eseadrons cavalerie te Zutfen ontheven en keeren naar de hoogere krijgssohool terug. De loodssohipper J. H. Kruiskamp en de loodskweekelingen 2e kl. G. Cordia en J. Borstlap, te Hellevoetsluis, zijn geslaagd als binnenloods voorden dienst in 't 4e en 5e district. De instructie brik iiPoUuxt, die thans met jongens van Hr. Ms. » Van Qalenu in de Zuiderzee manoeuvreert, vertrekt deze maand naar Hellevoetsluis, om op 's Rijks werf herstellingen te ondergaan. De machinist A. J. Dijker, dienende op Hr. Ms. tAmstela te Hellevoetsluis, is bevorderd tot hoofdmachinist. De 2e luit. kwartiermeester H. W. C. van der Reijden van het 6e reg. inf. wordt, met ingang van 1 October a.s., overgeplaatst bij het 4e reg. infanterie, met bestemming om gedetacheerd te worden ten bureele van den hoofdofficier, die belast is met de mandateering te 's-Gravenhage.

In de 18e Centrale Diaconale Conferentie, de vorige week te Apeldoorn gehouden, zijn de volgende conclusies genomen: I. In hoeverre ligt het op den weg der Diaconie om in' een gemeente, waar den flink georganiseerde hulpkas gevonden wordt, ondersteuning te verleenen voor schoolgeld — 't zij geheel of gedeeltelijk —en niet alleen aan geregeld ondersteunden, maar ook aan leden der gemeente buiten dien kring? Ingezonden door de Diaconie der Geref. kerk te Kampen. Met meerderheid van stemmen werd besloten de beslissing van de centrale diaconale Conferentie van 1905 te handhaven. Die conclusie luidde:. De Conferentie spreke uit, dat het niet de plicht der Diaconie is schoolgeld voor de. kinderen van onvermogende ouders te betalen, maar dat, indien er geen suppletiefonds of andere hulpmiddelen bestaan, het dan op den weg der Diaconie ligt in het schoolgeld tegemoet te komen. 11. Mogen uit de gelden, in de openbare samenkomsten der gemeente voor de armen bijeengebracht, bijdragen worden afgezonderd voor behoeftige zusterkerken om te dienen voor kerkbouw of schulddelging. Ingezonden door den kerkeraad der Geref. kerk te Coevorden. Bijna algemeen werd deze vraag beslist ontkennend beantwoord. 111. a. Is het overeenkomstig onze beginselen, dat Diaconieën onzer kerken sympathie betoonen met «Het Groene Kruis«, dat voornamelijk op het platte* land afdeelingen opricht 7 b. Wat is er te doen opdat niet alleen ons Gereformeerde volk. maar ook onze Diaconieën zich niet verder verliezen in de «Groene Kruis«-sympathieën t — Ingezonden door de Diaoonie der Geref. Kerk te Meppel. De Conferentie nam, na breedvoerige bespreking omtrent dit punt,- de volgende motie aan: »De vergadering, gehoord de discussie, spreekt geen algemeen geldend oordeel uit over de «Groene Kruistafdeelingen; slaat het aan de verschillende Diaconieën over om met beleid en voorzichtigheid plaatselijk te beoordeelen en er mede samen te werken als de arbeid der plaatselijke afdeeling niet in strijd is met onze gereformeerde beginselen; »en gaat over tot de orde van den dag.t IV. Welke houding heeft een Diaoonie aan te nemen tegenover een Vereeniging, die naast haar in de Gemeente werkzaam is in het belang der armen? laeeaonden door de Diaconie der Geref. Kerk te Warns. Dé Conferentie sprak uit, dat vereenigingen, die barmhartigheid beoefenen in de gemeente, dit hebben te doen in owrleg en met advies van de Diaconie. V. Kan, volgens de Kinderwetten, de Diaoonie voor de opvpeding van drie verwaarloosde halve weezen op geldelijken steun van het rijk aanspraak maken, zonder daardoor haar invloed te verliezen op de richting der opvoeding 1 Ingezonden door de Diaconie der Gerèf. Kerk te Middelburg (O.). Deze vraag kon niet voldoende door de Conferentie beantwoord worden. Er werd verwezen naar het werkje van Mr. Van Hamel «Handleiding bq de praktijk der Kinderwettent, terwijl ook geadviseerd werd dergelijke vragen aau de redaotie van bet Diaconaal Correspondentieolad te zenden, ter beantwoording in dat blad. VI. Hoe denkt de Conferentie over de »mandelige huishoudingen ?« (Zie extract uit de dissertatie van Dr. G. A. Wumkes, geciteerd door Dr. Loj in het Januari-nummer van het Diaconaal Correspondentieblad.) — Ingezonden door de Diaconie der Geref. Kerk te 's Gravenhage. De Conferentie kwam over dit punt tot geen beslissing, Het vóór en tegen werd onder de oogen gezien, doch ten slojtte werd besloten dat men nader op de zaak zou terugkomen. Een paar vragen, welke bijzondere gevallen betroffen en ingezonden waren door de Diaconie der Geref. Kerken van Warns en Kootwijk, werden ten genoege van die broeders beantwoord. Ten slotte werd nog van geda hten gewisseld over eene vraag van de Diaconie der Geref. Kerk van Leiden. Zou het niet noodig en nuttig zijn, dat de Diaconieën in de vergaderingen der Classis, Provinciale en Generale Synode vertegenwoordigd waren 1 Ook omtrent dit punt kwam men niet tot eene beslissing. Het werd aangehouden tot eene volgende conferentie. (Stand.)

Voor den extra-t rein uit Twente naar Amsterdam, op aanstaanden Zondag, ter gelegenheid van de meeting voor Alge-meen Kies- en Stemrecht, zijn de 800 beschikbare plaatsen reeds uitverkocht. Er wordt nu onderhandeld over een tweeden sxtra-trein op dien dag. De z e v e n t i on d a a g s c h e feesten van ?Oud-Gromngea", met regen begonnen, zijn ook met regen geëindigd. In weerwil daarvan was het er op den laatsten avond toch weer vol. De menigte ging, toen de sluitnigsbel luidde, aan; het dansen en hossen, welk laatste velen onaangenaam stemde, ook wijl men — zoo schrijft men ons — door marechaussees en directie als schapen naar den uitgang werd gedreven, hetgeen veel protest uitlokte. In het geheel zijn tijdens de feesten ongeveer 4300 doorloopende en 21,913 dagkaarten ven-kocht. : Dezer dagen ontstond eea begin van bi'and bij den paardenhaudelaar Dl. Bolt aan den Friescheii Straatweg te Groningen. Nadat de brandweer gealarmeerd en de brandspuit ter plaatse was, zongen de jongens: Hai geft toch gaia drupke, Hai geft toch gain drupke, O, wat is dei brandweer schönl Bedoeld werd. dat men dacht een herhaling fe krijgen van. hst geval bij den brand van het Academiegebouw, toen ook geen wat-er gegeven kon %yorden. Deze brand werd echter spoedig gébluscht. / Uit Wijtg aa r d schrijft men aan de s,Leeuw. Ct.": Gisteren had tusischen hier en Rooirdehuizen een vieeselijke botsing plaats. De motorwielrijder De 8., van Ramwerd, kwaml in de richting van Leeuwarden het rijtuig van den Heer J. Wiersma alhier achterop. Terwijl W. nevens zijn erf reohtsa.f den daim zou oprijden en Da B. op deze zwenking niet rekende, kon het niet anders dan dat motor en equipage met elkaar in botsing kwamen. Het' paard sloeg op hol, den dam in en verder over heg en steg het land in. De barouchet miet de inzittenden (W. en twee dochters) kantelde-, sleurde eenige meters liet hiem. op en Tyaa daarmee geheeiK verbrijzeld. Het eene meisje wen-d door het schuren langs den grond door glas! en ander „vreesëlijk aan het gezicht gewond. De motorrijder bekwam dooa' paard gn ander kwetsuren aan been en arm. Hoewel de machine erg gehavend scheen, heeft de berijder een eindje verder toch de reis op den motor voortgezet. Naar verluidt, Wordt de justitie in deze zaak gemoeid.

Te Santpoort, aan den straatweg Baar Velsen, is een kleine villa gebouwd. Op vhet huis is een stuk notenbalk aangebracht, dat de aandacht der voorbijgangers trekt, omdat velen de beteekenis daarvan niet begrijpen. "Voor ieder, die notenschrift kent, is die beteekenis echter

Efeg* genoeg, namelijk EEpEEfEE, want de

aanstaande bewoner van deze villa heet: Bes