D «edewerker van JDe Locomotief.) •> Rotterdam, 29 December, 'deha a 6r in dexen *™d van het Jaar' ' *«jai '"del, du bijna alle markten geslo* Slstti oaioeteekenend. •Q, ,}., K«n, in bijna alle artikelen, waren ik. r 'oor alles de ware kooplust ont»» *®Md Was da f>e|dmarkt zoo fel be- de n*de*"laB'en der Engelschen lp*oor *a ende oogenblikkelijt e paniek »«lhk ot|tstaan), nu is de positie weder > F>_ l *tön niettemin hoog. Engeland i&1 $k 31/2 %, Belg« 8 SX, Duitschr"k *** RüB,and 1%~ en j^ 8a 14 dagen heerschte strenge n'Hlii» ! deed de deur toe om den handel Ö»frd, te doemen. »ppij ,er,andsch-Indische Spoorweg-maat-0 Per «.rt e*ll interim dividend uit van w * .000, (over 1899/1900).
De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad
- 01-02-1900
Permanente URL
- Gebruiksvoorwaarden
-
Auteursrecht onbekend. Het zou kunnen dat nog auteursrecht rust op (delen van) dit object.
- Krantentitel
- De locomotief : Samarangsch handels- en advertentie-blad
- Datum
- 01-02-1900
- Editie
- Dag
- Uitgever
- De Groot, Kolff & Co
- Plaats van uitgave
- Semarang
- PPN
- 852209738
- Verschijningsperiode
- 1863-1956
- Periode gedigitaliseerd
- 1863-1903 / 1947-1956
- Verspreidingsgebied
- Nederlands-Indië / Indonesië
- Herkomst
- KB C 76
- Nummer
- 26
- Jaargang
- 71
- Toegevoegd in Delpher
- 18-11-2014
Handelsbrief.
Koffie.
nr^ _a^_ai_i 'aat * b voor '* 00Kenb,ik al Beel *
Specerijen.
''«H% bleven onveranderd tame"Wte a&e|en gingen wat lager, doch *eder vooruit.
Peper
*e| Veranderd.
Thee
Nlij! J"*n Temderiag, de ■temming Is
Hijst
k»'tu.
Cacao
' '>H, !4aß verhandelde 150 a 200 ba-101 goede pryzen.
Kapok
h "• tr i,g**Wv«^ Ke'ra»gd, ongeveer 1900 pak** coi,i Java gingen tot verhoogde van de haid.
Suiker.
™Hb -.^«ah?1" TenB°TOl8« «» den vorst was &^**n[' door bet stremmen van de «!** an i*al ?as'er. Er **ri wat aieer ï '»» vh- lePen de prijzen op. De markt ?ï|Öhi2 !aste «emming op fH. Nend Tast»d" on"et w «venwel niet
Indigo.
' '■en deed eenige partyen Java af.
Botting.
;S:ï werden. *»« L Jsoook<>«- Banjer, Jloelangan, "° Koetei.
Tin
i>?°e°f»«flaaw. «tL* 8 •_» n.oogenb,ik was er een val van C be»r-°?,h w»s de vra»g voor d> befftBtUel?Kend. j, W Pde prijB laatstelijk tusschen f6B ï» '631/* J^a,nae maar vaste stemming. h^Snal?' PM-ton f 88V_S»/4, Straits f 63»/4. !' f &M/* **»», maar vast f 63, f 633/4, XereiJ2 e«> t 63, f 633/4 respectievelijk
Drogerijen
ko.Af8°'n elastiek werden ongeveer afgedaan.
Kinabast.
C*»q.. diß« ongeveer 29,497 ko. Goum »erH-e?JonKeveer 648,648 ko partik 0 !eld in 490.704 ko, L.mgeriana, • fcttccirubra. Hybriden 108,363 ko.
Huiden.
SCftr«t. * srvS o°st.lnd. runder. » » buffel,
Coprah
Nt kalmer.
Coprah-Olie.
/i. w/aaf 293/4, Cocliia f 30»/* a
Tabak.
6 > V K-oelon KB/A 4 , * /XTC » /HBA
De Oorlog in Engeland niet populair.
Het volgende ontleen en wij aan eene particuliere correspondentie, dd. 24 December 1899 uit Londen aan de Anrh. Corant. »Ga je meê naar da . . culb ? vroeg mg eeo collega. Merci, antwoordde ik, »ik heb geen trek lange gezichten te zien." Het was naßuller's nederlaag; de berichten waren nog aan het binnendruppelen. iDat zal je meevallen," beweerde hij, »de .. club is geen Swell-club, je vindt er meestal gewone menschen.'' Zoo ging ik meê en, waarlijk, het viel me meé. De physionomie van de rookzaal was er een van onderhuidsche gecoegelijkheid, welke lichtelijk aan de opperhuid bemerkbaar was. Ik stel me voor, wanneer iemand het sterfhuis van een tamelijk onbekenden bloedverwant binnenkomt, om te hooren, dat deze een gemeensehappelijken neef, dien die iemand wel kent en niet mag lijden, ook geen cent heeft nagelaten, dat die iemand in een dergelijke stemming verkeert als ik voelde dat er in de. . club heerschte. Zoon verzïmeistemming voelt men. Men maakt haar op uit de manier waarop de lui de couraut opnemen en niet woedend neêrkwakken. doch met geresigneerd handgebaar neerleggen; men bespeurt haar in den toon, waarop bekenden elkaar bet nieuws niet toebijten, doch het elkaar op een daar-heb-je« 't-al-toon vertellen en het met een dat-dachtik-wel gezicht aanhooren; men ziet het aan deo eigenaardigen blik waarmee ze kijken naar de lui, voor wie het nieuws bijzonder onaangenaam moet wezen; in dit geval dus de heele en de halve imperialisten.
Een mijnheer, ook al een pen-en inkt-ridder, die naar Britten-gewoonte met den rug naar den haard gekeerd stond, zei, juist toen wij binnenkwamen: >Net goed, dat zal Joe zijn dollighedea wel afleeren." Joe is natuurlijk Chamberlain.
»Als u zegt »net goed" wanaeer het Britsche leger verslagen is, pleegt u landverraad,'' viel een ander uit, dien men -kolonel" noemde; waarschijnlijk wijl hij als gewezen kapitein der «Volunteers" een zoodanige schoone hoop voor de toekomst achter den rug had.
»Deze oorlog is zóó gemeen," ging de journalist onvervaard voort, »dat zelfs een Britsche nederlaag welkom mag geheeten worden, om de Begeering tot bezinning te brengen." »Als u zoo doorgaat," riep de kolonel, »zal ik het Club«bes uur verzoekec, maatregelen te nemen, opdat we hier niet verplicht kunnen worden naar verraderstaai te luisteren."
Het begon aardig te worden, de lui schoven onmerkbaar nader om te luisteren naar het n-ondgevecht. »Ik heb altyd gedacht dat verraad plegen iets anders was dan an meemrg verschillen metu of een ander over deaen oopopulairen oorlog," verklaarde de peonem
•Maar leest u dan de couranten niet, dat..."; doch de kolonel kon niet eindigen, want een lachsalvo overstemde hem.
Hij keek zoo bedeesd, dat een ander medelijden met hem kreeg en zei:
»My dunkt dat we bezig zijn de rollen om te keeren- De kolonel heaft gezegd dat de oorlog populair was, doch eerst nadat mijnheer daar beweerd had dat de oorlog onpopulair was. Dié raoet dus eerst zyn bewering bewijzen !*'
»">*n kom je van een koude kermis thuis, kolonel", waarschuwde een ander.
De journalist voor het vuur gaf intussen n zyn bereidwilligheid te kennen het gevraagde bewijs te leveren, doch sprak de hoop uit dat de kolonel, wanneer hy het niet met zijn argumenten eens mocht zijn, het landverr ad ver der thuis zou laten en geen pogingen zou doen om hem geroyeerd of zelfs geiusileerd te krygen. De meesten gingen er nu bij zitten; langzamerhand kreeg de » beschuldig] e" het woord alleen en werd het een betoog, dat den dialoogvorm gaandeweg verloor. Hij begon eerst met te herinneren dat tot nu toe de lasten van den oorlog gevallen waren op de ryke effectenmakelaars, die groote sommen aan de Warfunds moesten geven j op de hooge ( standen, die de officieren hverden en «e bij tientallen zagen sneuvelen, en op de lagere standen waaruit Engeland zijn leger recruteerl. Aan den koopmansstand, de winkeliers, de industriêelen, de koopvaardij, in één woord de gezeten burgerij, had de oorlog nog geen, althans weinig verdriet of zorg berokkend; misschien aan de winkeliers een weioig nadeel, wijl enkele lui hun Kerstgeschenken en Kerstpartijen wat inkrompen. De aristocratie viert haar Kerstfeest toch buiten en in Lo** den is dit feest voornamelijk voor de bemiddelde lui, die in de voorsteden wonen ; dus dat influenceert niet sterk. Die lui hadden zich nog niets behoeven te ontzeggen; de kille, klamme aDgst om zoon of broer was hun woning nog niet binnenge* komen, het peilloos verdriet om een -o°p> die 6000 mijlen van huis in den bloei der jaren sneuvelde, kenden ze nog niet. Eerst als hun jongens weg moesten, als hun Kantoorpersoneel en f*br.ekspersoneel **t moest, als de angst voor hun kind en de zorg voor hun uk d aau hun h»rt eu hoofd kwamen knagen, ais de Engelschen dan sla g kregen en als ze dan nog bleven roepen ; •doorgaan, doorgaan tot elkeo prijs", eerst dan zou mea kunnen zeggen dat de oorlog populair was; nu had men er het recht nog niet toe.
Wat de bladen schreven, beteekende niets; voor de Locdensche dagbladpers is het niet de oorlog, niet de suprematie van Groot-Britanië, doch is het Was dus niet bewezen dat de oorlog, buiten sommige politieke kringen, populair is, er was een bewijs dat hij onpopulair is.;Nu de volunteers en yeomanry voor service abroaó opg9roepea werden, zou me * al heel blij mogen zijn dat de Re^eeriug twee-of driemaal meer aanbiedingen kreeg dan te vroeg, docti ware de oorlog pojulair dan zou zeker de hi»!f«, zoo niet meer, van de 270.000 volunteer* e« yeomen zich aaobiadei. Ware de oorlog t°' palair, dan _ou in deze drie maanden d< hoeveelheid volunteers al lang bovea het belachelijk lage cijfer vau 260.000 geklommen wezen; doch wie denkt er aan volunteer t« worden ? Geen ziel. Ea verder: de ± 40 millioen Britten hebben voor de weduwen en weezen hunner solda* ten niet meer dan een armzalige 40D.000 p. st. bijeengebracht: dar is voor gebedeld) gezongen, gebazaard, ge . . . ji wat niet al 1 Wat wil men dairmeê doen ? Stel dat er '2000 man sneuvelen, dus 200) gezinnen, of sej maar 10000 meoscheo, broodeloos worden, wat wil men doen met een kapitaal dat 30.) p st. per week rente afwerpt; 300 p. st. voor 10000 menschen is drie schilling per gezin of zoowat zeven stuivers per hoofd en per week. Als er 4 muloen p. st. waren, zou het niet teveel zijn. En dan is er nog tiet gerekend op de zieken eo levenslang verminkten, dis ook den kost niet meer kunnen verdienen, •Verdeel het kapitaal dan", opperde de kolonel, die uiet vroolijk keek en zich braaf ergerde. >Zeker, kreeg hij ten antwoord, »die2oo p. st. voor ieder gezin zouden gauw op zijn; u weet hoe slecht die menschen met geld weten om te gaan, dat zou tio/igc;- oat.-^-. m ar beel kort vao de deur houden." Ja, dat wist de kolonel en met de verzekering, dat hij vo'.str ktiiet overtuigd was, nu geen tyd meer had èa later er wel wéér eens op terug zou komen, schoof hij er tusschen uit. »Och, zei mijn collega. »zoo zijn de Jingo s. De Daily Mail zet nu een campagne op het touw tegen Hicks Beach, Lansdowue en Salisbury, doch als hy over een paar weken ziet, dat Boberts en Kitchener het ook niet kunnen redden, dan zal hij even kalm als de Globe Chamberlain overboord gooien; Ze hebben Rosebery altij i nog als troef achter de hand voor hun imperialisme. Maar hebje dat merkwaardige hoofdartikel in de Times gelezen over de houding van den Paus tegen Engeland en voor de Boeren ....?" Én toen praatten we daar wat over door,
Een stout stukje. Naar het Engelsen.
Joseph Bradford zei: -Neen". En de per» soon, tot wieu hij dat zei, hoorde heel goed, dat uit dit »neen" nooit een »ja" sou groeien. Die persoon was een vijf en twintig jaar jonger dan Meneer Bradford en misschien een honderdduizend poad inner, en waar zulk een verschil bestaat tusschen twee mannen, is het heel moeilijk voor hen, het samen eens te worden.
Meneer Harry Banks verlangde vurig Mejuffrouw Grace Bradford te huwen, eu Me& juffrouw Grace was daartoe volkomen bereid. Doch het scherpe „neea" kwam als eeo val-sche toon deze harmonie bederven.
Harry Banks keek eens oaar de klok, en toen op z^jo horloge, als iemand die geen tijd heeft en heen wil gaan; maar hy bedacht zich nog eens en zei flinkweg: — Meneer Bradford, ik geloof, dat ik wel naar het motief van uw weigering mag vrage*. Bradford stak de handen diep io de zakken. — 'n Motief, meneer ? Dat is heel eenvoudig. Als myn dochter trouwt, zet ik twintigduizend pond op haar vaam. Ik verwacht, dat haar man het zelfde doet. Is dat billyk of niet? — Maar ls uw dochter uu een man neemt, die haar liever heeft zonder die twintigduizend pond ?
—Ik kan my niet voorstellen, dat mijn dochter zoon gans zou zijn, sprak Bradford «nu.aehtend.~En nu nog iets: ik ben effecten handelaar en u is aan het tooneel Dat gaat niet samen. Kooplui by kooplui, en acteurs by acteurs. Ik zeg- oiet vao uw beroep; maar het is eeo heel onzeker bestaan. - Het vorige ja-r verdiende ik driehonderd pond, zei Banks. Eo dat kan meer worden. — Of minder.
—Ik wil het tooneel er aan geven Wiis my den weg om op een andere maoier aan den kost te komen.
- Nonsens 1 Laten wa liever niet meer er over praten. Een acteur k.n nooit een man van zaken worden.
Hiermee eindigde het gesprek Zaken! Dat woord beteekendè voor Bradford alles; hy had zelf, zjjn dochter ingewyd; zy wist veel meer van effecten en transactie., at dan menig man Een veertien dagen ta de' mislukte expeditie van Harry Banks, kwam Joseph Bradford op een middag erg in zyn nopjes thuis en hy «ertelde aan Grace: — Ik ben die verwenschte »Mount,Royau." netjes kwijt geraakt. »M.ouot-Roy»i" was de naam van een goudmijn, waarmee Bradford zich vergist had, w t hem zelden overkwam* — Wie heeft ze gekocht? vroeg zijn dochter. — Een majoor Littlewood; hij is pas uit Indië terug met een paar duizend pond en speculeert nu io allerlei goedkoop papier, in de hoop, d t ze zullen rijzen. Ik wensen hem veel geluk er meê. Juffrouw ' raedford vond het wel niet zooals het hoorde, zich blij te maken over het waarschijnlijke ongeluk van een ander; doch zij kende haar vader en zweeg wijselijk. — Anders 'n aardig ventje, die Littlewood, zei Bradford. —Zoo om en bij de vijfen veertig. Hij schijnt hier nagenoeg geen mensch te kennen. Wil ik hem eens te dineeren vragen? — Mij goed, «ei Grace, glimlachend- ü mag het dan wel doen, eer de Mount-Royalaandeelen heelemaal niets waard zijn. Doch twee of drie dagen later genoot de effectenbeurs een van die verrassingen, wa rop geen meosch is voorbereid. Er kwamen telegrammen, geruchten over ontdekkingen van nieuwe goudaders, en de Mount-Royals maakten een geweldigen sprong. Majoor Littlewood had een kapitaaltje van twintig- ot vijf-en-twintig-duiiend pond gemaakt. Hij kwam te eten en maakte een zeer gunstigen indruk; alleen was hij een beetje verlegen ; doch dat ziet men meer bij lui, die lang buiten de beschaafde wereld zyn gebleven. Bradford kon natuurlijk niet n.laten, het gesprek op de Mount-Royals te brengen. — Kom, majoor, zei hg, beken het maar : u hadt zeker particuliere inlichtingen over die verweuschte aandeelen ? — Nu, zei de gast, flauw glimlachend, — ik zal er niet om liegen. Een oude schoolkameraad, die naar Zuid-Afrika ging, beloofde ma indertijd, da hij mij zou waarschuwen, als h«' wat goeds wist. Ik was het al vergeten, toen ik de vorige maand plotseling een teegram ontving: »Koop Mount-Royals, tot eiken prrjs»\.. En dat deed ik ; u ziet: het is geen slimheid van mij geweest, maar louter geluk. Na het diner, toen de heeren alleen ble* ven met hun sigasr, zei Littlewood :
Wat ia uw dochter een allerliefste jongedame I ja, 't is ook een verstandig ding, antwoordde Bradford, wien de lof van den majoor plotseling een idéé gaf. Die Mount- Royrls zaten hem dw.u-s, en h\j had een gevoel, of da vyfeniwintigdui.eod pond eigenlyk hem toebehoorden. Die Littlewood was ongetrouwd, no,, niet zoo oud en in elk opzicht eea gentleman. Grace moest toch met iemand trouwen; waarom niet met Littlewood ?.. Dan kwam het protijt van de Mount- Royals weer in de familie. Er scheen eeo zeldzame overeenstemming van gedachten te bestaan bg beide heeren; het gesprek over Grace werd voortgezet en toen de effectenman met zijn gast in de salon vtrscheen, waar Grace wachtte, zei hij: _. Kind, ik ro et nog een paar dingen op •t kantoor afdoeo. Wil jij den majoor zoo lang gezelschap houden? U excuseert mij majoor ? Over een half uur ben ik terug. 't Was een oud, maar in 't gebruik beproefd recept. Toen hij terugkwam, was hij eenigszins verbaasd, Mijnheer Harry Banks in de salon te vinden. Hij achtte het echter niet geraden, hierover zyn misnoegen te kennen te ge»» Ten, teneinde zijn dochter niet tot verzet te prikkelen. Daarom groette hy den jongen acteur beleefd. Toen vroeg h\j : — Waar is de majoor, Grace ? Juffrouw Bradford werd zeer verlegen op die vriag, en ook Banks begon de punten zij ner laarzen te bestudeeren. Bradfort keek van den een naar de anlere en werd bleek. Plotseling trof hem een gedachte .. een paar keer had Littlewood hem door stem en gebaar doen denken aan iemand anders . - Daar ontwaarde zyn oog, op een stoel, een knevel en b ikke baarden, en daarbij ean zakdoek, welke gediend had om •schmink" weg te vegen. — Wat beduidt dat? Heb jelui een grapje met mij gemaakt? Baoks zag Grace aan, en Gr*ce keek naar Ranks; toei keken beiden naar Bradford.
De auteur kuikte eens verlegen an begou toen :
— Als u even bedaard wilt luisteren, z 1 ik u uitleg geven , . In de eerste plaats vraag ik u exeuns voor mijn brutaliteit... — Dat rag ook well zei de effectenman, bevende van ergernis. — U heeft misbruik gemaakt van myn gastvrijheid, meneer I
— Geloof mij» Meneer Bradford, het was DQijo bedoeling, het zóó verte laten komen. Toen u mijn aanzoek van de hand wees, zei u. onder meer, dat een acteur nooit een man van zaken kon zijo. Ik wilde a het tegendeel bewezen. Het toeval kwam mg te hulp in den vorm van dt telegram, waarvan ik u vertelde. Wetende, dat Graee uitstekend op '«e hoogte is met de goudshares, vroeg ik haar advies. En het luidde: koop zooveel MouoUßoyals als je krggen kunt. Ze vertelde mij er bij, dat u een partijtje van die dingen had, welke u graag kwijt was. Ik vond het een aardig idéé, ze van ute koopen — Zoo 1 ze» Bradford, ga voort. Het schijnt mij toe, dat myn dochter partij gekozen heeft tegen haar vader in een onbeschaamde samenzwering.
•— Ik heb een oom, zoo vervolgde 't jongmensch, die Littlewood heet en majoor is, een goede man, maar laks. Hem overreedde '*» 't geld aan my te leenen, en ik wou ook, dat hij z lf den koop sloot, maar daartoe wat bij niet te bewegen. Eo toen vond ik de gelegenheid gunstig, zelf de rol van majoor Littlewood te spelen en u te tooaen, dat een acteur ook wel zaken kan doen.
Ik .»ef u mijn eere woord, dat Grace er niets van wist voor gisteravond, toeo ik haar waarschuwde; want ik vreesde, dat haar scherp oog mij dadelijk onder de grimeering zou herkennen.
Bradford was stil, Hy dacht er aan, dat 't heel onprettig zou zg"n, al» r* KraPJe aan de beurs bekend werd.
— Voer 't overige is u eigenlijk evenzeer verantwoordelijk als ik, vervolgde Banku, die dapperder begon te worden, ü zult moeten erkennen, dat ik mijn rol goed vervulde. — Weesni.t boos, pap», fluisterde Grace. — En nu hernieuw ik myn aanzoek om de hand uwer dochter, zei Banks ; ik galoof, dat ik nu aan uw voorwaarden heb voldaan.
Bradford weifelde nog even. Niemand erkent graag dat hij overwonnen is, vooral niet op eigen terrein. Maar hij begreep mete n, dat zoon schoonzoon niet te versmaden viel en dat de acteur den effectenman geen nadeel doet. Zoo gaf hij zija toestemmia;.
Advertentie
R.I.SCHOCK&CO. Opticiens, Mècaniciens, Horlogers, Noordwijk — Batavia. —o— ONTVANGEN: STALEN MEETKETTINGEN met PENNEN, 25 Mr. :■ • ■< CTM KOPEREN MEETKETTINGEN met PENNEN, 25 Mr. _-< _ . STALEN MEETBANDEN, 25 Mr SMALKALDER BOUSSOLES. GURVIMETERS. PEDOMETERS. PLANMETERS. HOOGTEMETERS. REGENMETERS. PASSERDOOZEN. ZAKCOMPASSEN. VERDEELBARE PASSERS. GUMMI IRRIGATOREN voor de REIS TRANGHE-MONTAGNES. Waterpas of Niveleer instrument met bages, 4 m lang 2493
Advertentie
Zie verder hierachter op de iweede en vierde bladzijde. Advertentiën.
Advertentie
De Locoiiiotiefhet grootste en meest gelezen dagblad in Neolerlandsóh-Indië, verschgnt dagelijks, Zon- en feestdagen uitgezonderd, onder redactie van den Hoor Mr! P. BROOSHOOFT. De Locomotief geeft door een uitgebreiden telegrapbiscben dienst onmiddeUiJk heit nieuws uit alle oorden der wereld. De Locomotief beveelt zicb verder aan door haar correspondenties in binnen- en buitenland, welke haar lezers op de hoogte hou nvan hot-een zoowel in Nederlandsen-Indie als in Nederland en elders^ voorn». ' Behalve vele tijdeHjke of occasioneele schrijvers van helmgat- hoafdartikolen, telt de Locomotief onder hare vaste medew rkara uoaan o v. n naam op alle. lei gebied. FRANSCH NETSCHER overzichten van de Nederlandsche politiek. Dr. Ch. M. VAN DEVENTER 14 daagsche artikelen over H .landsebe lettMrkiinnß * ERNST veeriiendaagscbe artikelen over der, mijnbouw in ISeö. Indiê; CLI DE HALT aiantreluches" voor dames; HANNES wekelijksche overzichten van nieuwe romans; C. H. belangrijke correspondentiên uit Japan over de dreigende Chineesehe" quaestie ; 6LOBETROTTER brieven uit Borneo; 6. BUSKEN HUET, zoon van Ne erhnd's groouten letterkundige, eene week een brief uit Parijs, de andere een artikel over de wereldpolitiek; GEORGE STOLL 14 daagache hoofdartikelen over inlandscbe en