De Sumatra post

Engelsche Ledikanten in olie afmetingen j)^m^,^^^^irTZXPT^__t_ yrrr-~JSISSP^t z.'o. f iii /. x o /. | '■ en 6 ■/:> x 4'/. jyjiiépfflHTrf I Tuiie 6'/,x5 *- Klamboes. Prima Kwaliteit Bedspreiengoed == Wigan. Kussen en Goeling slopen. 14 b Beleefd aanbevolen W. CORNFIELD.

AIJVEBTi-PIT.E&t-

Hotel de Boer steeds in voorraad de gerenommeerde pittige kwaliteits wij nen van de firma Pil IHll ie UB I WH: 1904 lisercr fl 12.50 „ Zeltinger „ 13.25 1907 Dhroner „ 16.50 „ Hesporter Goldtröpfchen fl 16.50 1906 Caseier „13.— 1907 Oligsberger Kosswingert „ 27.50 1908 Wehlener Soimenubr „ 37.50 „ Niersteiner „ 15.50 l'-07 Johannisberger „ 16.50 „ Rüdeshcimer . „ 17.50 1'JO6 llauenthaler „ 19.50 Prijs per kist van 12/1 flesschen. 250_ ___ W iechert & v. d. Linden telegramadres: „WIECHERT' Kali-Besar W. Batavia. Commissionairs in EFFECTEN. Makelaars in Producten, Wissels, Assurantiën enz. Telefoon 170 (Kantoor 81/. uur-412 uur ) 946 (Huis).

I HANDEL MAATSCHAPPIJ I GÜNXSCEL. & SCHUMACHER. I Verfwaren en Oliën 1 SCHIJFPLOEGEN I (Merk Hulbuck) I (DISC - HARROWS) E Consistentvet übber - Machinerieën I Motorolie I Bedrijfsmotoren I Machïne=olie 1 Srraol-spoorrtiateirileel.- I in vaten en blikken. Pompen I Koolteer Zweedscheteer Koperen BIBITSPUITEN met I . Roertoestel | Purifier (Jeyes) „ADLER" Schrijfmachines I Groene Zeep - Kar ren vet KLEIN IJZERWERK Gezaagd Hout. BRANDKASTENGfLDKISTEN I MARANTIE, MARBAU, DAMAR LAUT. GRASMAAIMACHINES I Sorteermatten OPTISCHE INSTRUMENTEN ■ iüs3 Va oe*ie l"cc. j Mon-key-Jiaeïks

In liet üperagebouw te Londen was onlangs een protestmeeting georganiseerd „ter verdediging van liet vrije woord ' en naar aanleiding van de in-hechtenis-neming van Torn Mann, Bowman en Crowsley, die beschuldigd waren van opruiingder soldaten om bij ongeregeldheden geen gebruik van hun wapenen tegen de stakers te maken. Deze meeting werd geleid door Wedgewood, den voorzitter van het comité „ter verdediging van het vrije woord.■ Tegenwoordig waren oa, ook Bernard Shaw, Keir Hardie en Lansbury. In zijn redevoering naar aanleiding van den open brief in de „Syndicalist" zeide de voorzitter, dat de aanhangers van Tolstoy, de Kwakers eu alle ernstige Christ .nen dezelfde gevoelens waren toegedaan. En derhalve zouden deze allen gearresteerd kunnen worden volgens het aanzetten der soldaten tot muiterij. „Waarom, zoo ging hij voort, is de leider der Laboai-party niet vervolgd P Waarom zijn de uitgevers van de werken van Tolstoy niet vervolgd ? Waarom zijn niet veeleer de gemeenteraadsleden van Ulster gevangen genomen, die niet tegen het gebruiken van geweld hebben geprotesteerd maar juist daartoe aangespoord hebben ? Waarom niet ? Omdat zij niet behoorden tot de Syndicalisten". .Nadat ook Keir Hardie en Lansbury geprotesteerd hadden tegen het optreden der politie tegen de syndicalen, hield Bernard Shaw een langdurige redevoering, welke telkens door lui de bijvalsbetuigingen onderbroken werd. Bernard Shaw zeide onder meer, dat de minister-premier verklaard had, in de wet geen cijfers betreffende een minimum-loon te kunnen vastleggen. Maar toch had het Parlement wel het minimum-loon der rechters kunnen bepalen en hadden de leden ook wel hun eigen minimum-loon in de wet vastgesteld. En ook hebben zij het minimum-loon van den koning vast te stellen, dat de „civiele lijst' genoemd wordt. Wanneer minister Asquithiu het Lagerhuis zich slechts tengunste van het principe van de , civiele lijst" zou uitspreken, dan zou de koning niet weten of hij X 5 of ótUO kreeg. Veronderstelt nu eens — aldus Shaw — dat de koning ging staken. Wanneer ik de soldaten dan zou aansporen om niet op hem te schieten dan zou ik tot dwangarbeid veroordeeld kunnen worden, en wanneer ik de soldaten zou aansporen om wel op hem te schieten, zou mij dat mijn hoofd kunnen kosten. ' Met zijn eerbied voor de wet, kon hij Torn Manu's raadgeving aan de soldaten: „ schiet niet op uwe kameraden, maar richt en schiet op de anderen", in zijn geheel niet goedkeuren. De eerste helft vau den zin heeft zijn goedkeuring niet. Het was de plicht der soldaten eventueel op hunne kameraden te schieten en hij moest bekennen, dat hij daar geen groot bezwaar in zag. Zijn eigen meèning was, dat zij wel verdienden, dat er op hen geschoten werd voor de schandelijke wijze waarmede zij voortgingen de belangen van het land te verwaarloozen. Zij, die in de mijnen wilden af dalen en voor 5 shilling, acht uur werken en jongens voor 2 shillings hadden, naar zijn opinie, niet te klagen, indien er op hen werd geschoten. (T o e j u i c h i n g e n .) Wat betreft het tweede gedeelte van Torn Manns advies, had een aantal gedachtelooze journalisten ver ondersteld, dat met , de anderen de officieren waren bedoeld, die het bevel hadden gegeven. Welken grond hadden zij voor een dergelijke veronderstelling ? Een officier was in zekeren zin de kameraad van den soldaat en als zij (de officieren) dit ontkenden, waren zij gentlemen. Neen, met , de anderen" werden klaarblijkelijk zij bedoeld, die geen werklieden en geen kameraden waren en hij had er hoegenaamd geen bezwaar tegen, dat er op hen geschoten werd zoo dikwijls men maar wilde. (G el ac h en toejuichingen.) Hij geloofde niet, dat zijn land iets zou bereiken, tenzij men er van overtuigd raakte, dat indien het volk niet werken wilde, het gevaar liep, dat er op hen geschoten zou worden. (Toe j u i c h i n g e n). Hij hoopte, dat hij de kwestie duidelijk uiteengezet had; dat, zoo lang men bevel gaf te schieten het kwam er niet op aan op wie, — zoo lang men geen onnoodig onder scheid maakte, maar tot den soldaat zeide : ySchiet er op los!" alles in orde was en hun geen verwijt kon treffen. ,G e 1 a c h.) Hij was voor een groot leger en vooral voor dienstplicht, zelfs voor persoonlijken dienstplicht. Doch het eenige gevaar, dat achter het geheele militarisme school,) was, dat men een aantal gewapen de mannen noodig had, die niet alleen geen geweten mochten hebben, maar zelfs afgehouden moesten worden van alle zedelijke of religieuse gevoelens en van de rest de- maatschappij, die een beroep op hen zouden kunnen doen. (Toej u i c h i n g e n). Shaw besloot zijn redevoering met te betoogen dat afzonderlijke wetgeving die in Engeland voor het leger bestaat, afgeschaft moest worden.

Het onlangs in Engeland verschenen officieele rapport vanden burgerlijken stand over het jaar 1910 geeft een treurig beeld van het aantal personen, dat jaarlijks in Enge'and letterlijk van den honger omkomt. In 1910 werd in niet minder dan lil sterfgevallen geconstateerd, dat honger en gebrek de onmiddellijke ooizaken van den dood waren. Tot hen, die aan den hongerdood ten offer vielen, behoorden: een vroegere schoolmeester, een boekhouder, twee handelsbedien den, een stenograaf, een handelaar in levensmiddelen, een schrijver, een scheikundige en de zuster van een geestelijke. In 13 gevallen kon de ide rtiteit der overledenen niet meer vastgesteld worden. Nadere onderzoekingen hebben vastgesteld, dat van de UI aan honger en gebrek omgekomenen niet minder dan 85 de hulp van het armbestuur versmaad hebben. In de meeste gevallen verklaarden de ongelukkigen liever te sterven of te bedelen dan in het arm huis te gaan. In drie gevallen vond men dat de gestorvenen niet onaanzienlijke geldmiddelen hadden nagelaten. In de kamer eener vrouw werden ongeveer f 2000 in goud en banknoten aangetroffen ; een man bezat f 3100 in effecten terwijl de derde f 1200 op de spaarbank had staan en f 100 in zijn zak had.