Tot dusver heeft de ontmoeting tusschen Keizer Wilhelm en Tsaar Nicolaas nog maar weinig aanleiding tot besprekingen gegeven, — hetgeen deels wel een gevolg zal zijn van de verklaringen in de otficieuse Duitsche en Russische pers verschenen, waarin gezegd werd, dat er geen belangwekkende vraagstukken te Baltischport zouden worden behandeld, en deels van een heilzame ontnuchtering aangaande de theorie, dat samenkomsten van vorsten noodzakelijk dramatische gebeurtenissen na zich sleepen.
De ontmoeting tusschen beide monarchen droeg, naar Reuter meldde, een bizonder hartelijk karakter en vor«nde een nieuw bewijs voor de vriendschappelijke betrekkingen, welke de beide vorsten sedert lange j»reu verbinden, terwijl de gevoerde gf-daciitenwis^'ingen opnieuw leidden tot het T»--i' besluit, om de tusschen beide landen bestas .c oude, eerwaardige tradities hoog te houden.
De politieke gedachtenwisseling, welke zich over alle vragen van den dag uitstrekte, bevestigde beiderzijds de overtuiging, dat het voor de belangen van beide landen en voor de handhaving van den vrede in het algemeen van het grootste gewicüt blijft, wederzijds elkaar vertrouwend, met elkander voeling te blijven houden.
Deze gedachtenwisseling kon noch het sluiten van nieuwe verdragen betreffen, daar biervoor geen aanleiding aanwezig was, noch eenige verandering in de groepeering der Europeesche mogendheden, waarvan de waarde voor het handhaven van het Europeesch evenwicht en voor den vrede reeds bewezen is. Waar de ontmoeting te Baltischport eenerzijds wijst op een vaste bestendige vriendschap tusschen beide rijken, beteekent zij anderzijds ook de welsprekende uitdrukking der vredelievende grondbeginselen, die de politiek van beide landen beheerschen.
Men kan den inhoud van bovenstaand officieus communiqué in de volgende punten samenvatten : le. Er is door beide vorsten en de hen begeleidende staatslieden geconfereerd over alle politieke kwesties van den dap, dus in de eerste plaats over den toesand, docrden Turksch Italiaanschen oorlog geschapen.
2e. Deze conferenties hebben tot de conclusie geleid, dat beide rijken wederkeerig in htt belang van den vrede blijven houden. Dus geen gecombineerd optreden te Constantinope); hoogstens een parallell e-actie.
3e. Geen nieuwe overeenkomsten kwamen tot stand. Deze bekentenis zal in Duitschland, waar men hoopte, dat Baltischport een Esvai ot Potsdam zuu worden, met nala'.en eeuige ontnuchtering te veroorzaken.
4e. Ten overvloede tot geruststelling van Parijs en Londen nog de verklaring, dat ook n -..raid-:::.: I in de bestaande groepteringen Jeï Europeescbe mogendheden. De cfficiense ffNordd. Allgem. Z'g." schresf naar aanleiding van deze mo!i&rchei:-s*raenknm»t o.m. : „Zij is verloopeu in den geest, zooa's men zich dien gedacht had. De schoone dagen van ongestoord samenzijn van onzen keizer door de gastvrijheid van keizer Nicolasa, gingen ' voorbij ouder een hartelijk en vertrouwelijk verkeer en boden gelegenheid tot een op n en vertrouwvolle besprekircr der politieke kwesties door de vorsten en hun ministers. 0^ verrassingen moest mee zich niet voorbereid houder; de wsarde der conferentie li^t hi; rin, De Russische pers heeft vela uitingen van vriendschappelijke en onbevooroordeelde gevoelens jegens Duitschland gepubliceerd. Dat deze gevoelens bij ons een echo vinden, behoeft net verzekerd te worJen". De Milaneesche »Corriere delle Sera", schrijvende over de samenkomst tusschen den tsaar en keizer Wilhelm, was van oordeel, dat het Turksch-Italiaansche conflict stellig door de beide monarchen ter sprake zou worden gebracht, want Rusland, zoo Zeida het, heeft tot dusverre meer dan alle andere mogendheden bewezen, Itaiië's vriend te zijn. Driemaal heeft het den mogendheden bemiddelingsvoorstellen voorgelegd die echter steeds in onvruchtbaren bodem vielen, daar geen dei nndere regeeringeu geneigd bleek, de Russisch* voorstellen krachtig te ondersteunen. Zilts het siuiten der Dardanelien, hetwelk Rusland zeer gevoelig benadeelde, heett, ondanks Rusland'» wensch dat de zeeëngte onmiddellijk zou worden heropend, eenigeu tijd geduurd; De f C.irnere deiia Sera'" geioufüe voorts, dat Rusland in zijn streven door een andere groote mogendheid gesteund wordt, en dat de diplomatie ten slotte toch op de Porte zou vermogen te iiflaecceeren. Daaiioe, aldus het Milaneesche blad, is echter geen enkele groote mogendheid beter in staat dan Üuitechland. Het moet erkend, dat dit rijk zich in een allermoeilijkste positie ten aanzien van Italië en Turkije bevindt, maar juist hierin moist ds Duitsene diplomatie toonen, tegen de moeilijkheid te zijn opgewassen, door Turkije den vriendschap )lijken raad tot sluiten van den vrede te geven als deze te koopen is met het verlies der souvereiniteit over Lybië. Turkije is thans klaarblijkelijk Italië's mindere en van het eene oogenblik op het andere kan de ramp plaats hebben. Tot dusverre is Italië er in geslaagd, de Balkanstaten te weerhouden tan een aanval op Turkije; als echter eenmaal de vlammen uitslaan, zou dan Duitschland niet de ontzaglijke verantwoorde lijkheid op zich hebben geladen, voor Turkije zonder erbarmen te zija geweest en zich niet den vriend te hebben getoond, die het tot iedeien prijs wilde redden ? Italië "« " In het eerste geval zouden de betrekkingen tusschen Duitschland en Rusland nauwer worden, tot groot voordeel voor den Priebond en voor de Duitsche wereldpolitiek. Eanige moeilijkheden zouden er, naar de meening van di „Corriere", in de gedragslijn van Oostenrijk liggen, maßr ook dezen zouden met eenigen goeden wil uit de wereld kunnen worden geholpen. De samenkomst te Baltischport zou, zoo kirde het Milaneesche blad ten slotte vleiend, een „wereldhistorische beteekenis van den eersten rang" erlangen, als er een weg ware gevonden tot oplossing van het hangende geschil, — natuurlijk insluitende de Italiaansche souvereiniteit over Tripolis en Cyrensïka, daar anders de wereldhistorische beteekenis een geduchten knauw zoa krijgen. * * * Baltischport, ie plaais, waar Keizer Wilhelm eu de Tsaar is niet meer dan een dorpje*\an I_oo inwoners — in Esthland —, dat met R9val en verder met Narwa en Petersburg door een spoorweg verbonden is. Dd roem van het plaatsje is zijn voortreffelijke zeehaven, die bijna den geheelen winter vrij van ijs is. Voor „Rogerviek", zoo heet de baai, liggen de eilanden FClein- en Groot Rogoe. die vroeger behoorden tot de bezitt/rjgen der kloosters Cüaamunde en Padis. Oader Peter den Groote was Baltischport bestemd, de beste zeehaven der Ru ssische vloot te worden. Van hier uit zou de vlaot niet alleen den Finschen," maar ook den zeeboezem van Riga beheerscben. Een langdurig onderzoek werd ingesteld naar de gesteldheid van de kusten en het vaarwater, waarop in 1715 met den bouw begonnen werd. Deze vorderde echter zeer langzaam en na den dood van Peter den Groote in 1726, stelde de regeering er wein'g of geen belang meer in. Later was men door grebrek aan de noodige middelen gedwongen het werk te staken, ofschoon keizerin Elisabeth wel geneigd scheen de onderneming verder voort te zetten. In 1760 werd door generaal Schilling eindelijk de tegenwoordige handelshaven voltooid. Katharina II vatte het plan van Peter den Groote weder op. Aan graaf Münnich werd opgedragen de havenwerken met 50.000 man binnen 20 jaar te voltooien. Maar ook thans vorderden de werkzaamheden slechts zeer langzaam, wat tengevolge had, dat de arbeid weder gestaakt werd, niettegenstaande er een steenen dam van meer dan 1 K. M. lengte was aangelegd en de uitgaven meer dan 7 millioen roebel hadden bedragen. Geruimen tijd was Baltischport vrij goed versterkt. Ia 1808 werden aan beide zijden van de haven batterijen aangelegd, om een eventue al der E , rlogseche] af te kunnea slaan. Baltischport werd in dien tijd ook nog gebombardeerd. Het bombardement richtte echter weinig schade aan. De pogingen van Rusland om de Baltische vloot weder uit te breiden en haar naast L'bau en Kroonstad nog een derde oorlogshaven te geven, hebben natuurlijk wederom den blik naar Baltischport gewend. Vooreerst zullen echter deze plannen wel niet verwezenlijkt worden, aangezien de Doema de voor den aanleg van de haven benoodigde millioenen geweigerd heeft. R«val zou hoofdhaven geworden zijn en Baltischport voorhaven, waarvoor de ligging van hel plaatsje het uitstekend geschikt maakt. Het is echter wel mogelijk, dat de Russische regeering, niettegenstaande de weigering vau de Doema, toch haar plannen nog doorzet.