De Sumatra post

lIIIMIIMWWIITMTII 111 II ■■!UMI MIHII— ||_M_U ■ lIIIWIHIM ■■ lllllHJ lIHIIWI lll_lllll■__■_■ Il ■—111 l ■1111.l I——■__ llll—■ |« |■_■■!! Agent van CARL SCHLIEPER, Remscheid Levert op aanvrage alle verlangde modellen Landbouw werk tuigen Bekroond met de zilveren medaille (hoogste onderscheiding) Medan Tentoonstelling 1908. !/mmm%WÊt \ tWO far] m ~_«_ %m. a \ - - s_> ï I % _ -s^ 2? si m>, !p« . i *^ I mt FA3BÏTi_AnKE X\ I__.»l_ >**%.% « L.l V tf) B^ A \ " 'l_n__H__aHv___^ Deutschland.. J m \ o v jp s? en wijzigt indien wenschelijk de tot nu toe bestaande vorm, afmeting en gewicht. I * 41

_______liu_^—__^_—ji».j»i ■■ ■ .■»■ ■—■■■ wiiß_wwi_iMW-ig»WM—^wirwn^rT»—ri-wn-TMMTTBiM—— in— tam «wilTM—nr -^-~~~"—~tm_iiii mui _———m—i■ ——_—> m mv ■■■■—wpw —_— Mi——n——_——»mm^Tirm———riMraariirur ■-— ia—— m^—^——_m— ■ ——— i—ni—i»— mi——— i_i 1 ps?" Afdeeling Huishoudelijke Artikelen! I I' f Engelsehe Ledikanten ijl I I^^^fc^^^^ I worden compleet geleverd //____" \\ 1 LAHFBlfjm I FANTASIE BRONZEN SALON- & TAFELLAHPEN I I Portières & gekleurde gordijnen /flO I De NIEUWSTE DESSINS van af f 12.50 per paar- TiFOÏÏN, COCOS vloergoed en UrMSCIt mm. I

V n n ij s v e r m a a k i n ; de ..Lichtstad." Is 't te gelooven. Parijs rijdt schaatsen de vijvers van liet Bosch van Boulogne. 'tls maar een ronddraaien, tollen en walsen kunstschaatsen en mijn oude Ylsterschaat hebben er half-ontstelde verbazing en zelf. kinemabelangstelling gewekt, schrijft deParijsche correspondent van de „N. 1!. Crt," Maar enfin, 't is schaatsen rijden op natuurijs, in de open lucht, en in een verrukkelijk winterdécor. Welk een verre herinneringen heeft dat te voorschijn halen van de schaatsen bij my opgeroepen! Ik zie weer, duidelijk als was 't niet in de vorige eeuw. een slootje, dat zeker sedert jaren gedempt moet zijn, in Leeuwarden, aan het eind van de van Swieti it. waar de ouderlijke woning stond. Op dat slootje, wijlen dat slootje ging ik byna in zelf-verteeder'ing schrijven—heb ik op mijn viifde jaar schaatsenrijden geleerd. Ween niet van aandoening, lieve lezeres. We krabbelden daar, een tiental rumoerige speelkameraden tusschen •"> en 8 jaar, op kleine Friesche schaatjes rond, onder het verstrooide toezicht van een paar verkleumde kindermeisjes. Verstrooid zeg ik, zonder onrechtvaardigheid, want ze kwamen alleen te hulp —en dan nog enkel door een beangst gillend alarmslaan wanneer een van ons, bij het onderzoek naar de dikte van de ijskorst, in de .bijt" gleed en kletsnat door de hulp der kameraadjes weer uit het water kwam en naar huis gebracht moest worden. Lang duurde dat slootje-krabbelen echter niet. Zoo gauw we wat vooruit konden komen en niet meer elk oögenblik vielen, waagden we ons onder de groote menschen. schippers. slagersknechts en andere lieden op de vlakbij gelegen stadsgracht, waarvan ik mij tevergeefs den naam tracht te herinneren, maar die rechts naar een draaibrug ging, vlak bij een botermarkt en een breede straat, die zoo iets als „Wurdemerdiek" heette. Maar die expedities oj. de diepe stadsgracht waren eigenlijk verboden en om ons ervan af te houden, nam men ons mee naar de IJsclub, wat we heel gewichtig vonden, al was het goed geveegde, mooie ijs er ons eerst wel wat al te. glad, zoodat we moeite hadden op de been te blijven. Maar weldra waren we daar ook aan gewend en hielden we in een hoekje van het terrein onderlinge wedstrijden, waar we, de groote menschen-hardrijders nadoende, blootshoofds, voorovergebogen eu armzwaaiend tegen elkaar opkrasten. Verwonder u dan ook niet. dat we, zoo vroegtijdig begonnen, op tien-of twaalfjarigen leeftijd stoere rijders waren, met een groote' minachting voor „Hollandsche" krullendraaiers en kunstschaatsen, 't Is eerst later, in het „verwijfde" Holland, dat ik er, ter eere van ik weet niet meer welke schoone, toe heb kunnen komen ,beentje over" te gaan rijden, maar dan toch altijd , Friesche schaatsen. ik thans, hoeveel jaren er sedert dien ook verloopen zijn, op een paar kunstschaatsen gaan rijden, omdat iedereen het hier doet en men er geen andere schaatsen kent. Neen, Duko, neen Sjeert', oude kameraden van het Leeuwarder slootje en van hardrijderijen op de ijsclub met het zilveren schaatsje wils insigne, oude makkers uit de klas van meester Moezelaar. stelt u gerust, zoozeer ben ik niet verweekt.en verdorven in het moderne .Babyion. En toen ik verleden Zondag ging kijken of het werkelijk waar was, dat er schaatsen gereden werd in het Bosch van Boulogne en de scbaatsenverhuurders mij bb> met geweld een paar kunstschaatsen, wilden aandoen, heb ik hardnekkig weerstand geboden. En den volgenden morgen ben ik thuis net zoo lang gaan zoeken, tot ik in een zolderhoek, naast een', ondanks zijn kleur, kromgetrokken tennis-racket, een paar oude Ulsterschaatsen terugvond. Fraai waren ze niet meer, er zat meer roest op de ijzers dan er verf op het hout gebleven was en den riemen zag men ook hun eerbiedwaardigen leeftijd aan. (..e zoudt ze waarschijnlijk wat sjofel gevonden hebben, „dure" Rotterdamsche dan dies, maar ik vond, dat ze iets eerlijks en èrouws hadden en na een schoonmaking met wat sla-oho en schuurpapier ben ik er zonder valsche schaamte mee naar het Bosch van Boulogne getogen.

Ik heb er geen spijt van gehad. In plaats van spot of minachting te wekken, hebben mijn brave, oude ijskrabbers zelfs de onverwachte eer genoten van een uitnoodiging tot defileeren voor de kinema. Het was namelijk „ijsfeest met wedrennen" dien Maandagmiddag. Zoo heette het tenminste, maar het bestond vooral hierin, dat het beste gedecite of eigenlp het eenig berijdbare gedeelte van de vijvers afgezet was—ik vraag me at met welk recht - . en enkel voor twee frank out ree toegankelijk. Daar 't heel mooi weer was, stroomden niettemin de liefhebbers toe: een groot aantal auto's stond bij den ingang van hei afgesloten gedeelte en neg vóór twee was het al stampvol op het ijs. En alles reed en krielde er door elkaar. Van een baan was al evenmin sprake als van baan vegers. Van rechts houden scheen niemand ooit gehoord te hebben. Ik was vroeg gekomen, tegen één uur, toen er nog niet heel veel menschen waren en had er toen. om warm te worden, wat stevig op los kunnen rijden. Maar om twee uur bad ik de grootste moeite om niet bij eiken slag een sliert leve kleine kinderen met kinder juffrouw en al, ot gn ot rondtollende en achteruitdraajende hoertjes met monocle ot sierlflk walsende juffS omver te r.den. En aanhef emd ïa„ den vijver stilstaand, hoorde >k een paar jongens van acht ol tien jaar raad houden ove? mijn schaatsen. -Dat zijn sk. s zei een. Ja, beste lezer, dat is authentiek. M«n oude. Ulsterschaat-en werden in de fantasie van een Parijsch jongetje reeds tot ski's verheven. En ze bewonderden en verklaarden allen mijn schaatsen „.patent." Dat hadden myn oude krabbers daar 's morgens op zolder zeker niet gedroomd.