De Sumatra post

ADVERTENTIES. De merken KL G* B* (Nederlandschen Coöperatieven Bond.) c. w. s. (Coöperatieve Wholesale Society) op verpakte artikelen, geeft volkomen WAARBORG voor zuiverheid en prijswaardigheid van den inhoud. De verkoop bevordert de onafhankelijkheid der Coöperatie. :- VERKRIJGBAAR in de toko's der Coöp. Verbr. Vereen, in Dcli te Medan en Tandjong-Baiel. 7500 GELDLOTERÜ TEN BEHOEVE DER VEREENIGIHB CI AR lÜS te S Q ERABAYA Trekking 24 Juni 1915. Prijs ( Heel Lot f 10.60 :g> f 100.009 { 2 per ( Kwart (74) Lot f 3.- | „ 25.009 Franco Aangeteekend f 0.20 meer Aan allen, die bjj onderg tekende, loten uit bovengenoemde geldloterij hebben gekocht, worden officieele trekkingslgsteu gratis toegezonden. Loten verkrijgbaar bij LIEM KIK HONG Kassier Jacobson 8281 Semarang.

The Admiralty officially announces that a German naval raid was intercepted in the North Sea. The cruiser „Blucber" was sunk |»nd two others seriously damaged.

The British Admiralty announces that early this morning a British patrolling squadron of battle-cruisers aud light cruisers under Admiral Beatty and a destroyer flotilla under Admiral Tyrwhitt sighted tour German battle-cruisers and a number of destroyers apparently making for the Engiish Coast. The enemy imrnediately made for home at high speed and were immediately pursued into action, which comtoenced at 9.30. a.m. The battle-cruisers „Lion^, «Tiger*, „Princess Royal", „New Zealand*, and Indomitable* were on the one hand, and the "Derflinger*, „Seidlitz", „Molkte", and „Blueher" on the other. A well contested running figbt ensued, and shortly after 1 p.m. the „Blueher" which had previously fallen out of line capsized and sank. Admiral Beatty reports that two other German battle-cruisers Were seriously damaged, but able to continue their flight until they reached the area where the danger of German submarines and mines prevented further pursuit.

Reuter teams" that Minister Millerand left for Paris to-night after a visit to the London Conference. Lord Kitchener speaking on military matters disclosed that there was complete accord on all points, and a way had been prepared for settlement of important provisioiiing questions. Millerand and Kitchener visited°the troops in the vicinity of London and derived the most encouraging impression.

A Paris communiqué says that our infantry , carried a tarnen on a hill near Berry, Sonain , Perthes, Beauséjour, and Mass_gnes, as well as to the north of Ville-sur-Taubre. Infantry action was continued in the region of Fontaine Dame and St. Hubert in a section of advanced trenches which were several times lost and recaptured in the last 48 hours. We progressed in the Surtman district on our right despite the extremely difficult character of the ground. The Germans near Steinbach commenceda violent bombardment. They then charged capturing one of our advanced trenches witch were however recaptured by a vigorous counter attack. From The Hague it is reported that aNote to Parliament says that now as in August the entire military forces must be at the immediate disposition of the Government. Itadds that tbc Government is naturally in possession of information on this subject of which the public have no knowledge. It considers that it would be contrary to the country's inter ests to make any communication thereanent. From Madrid it is stated that tbc Queen of Spain has recovered from the attack of scarlet fever. In the North Sea Naval battle no British ship was lost. The casualties reported up to the present are slight. The „Lion* which led the line had only 11 wounded and no killed 123 survivors of tbc „Blueher" were rescued out of a total of 885. Possibly more have been saved. There are no reports of any ot the light cruisers or destroyers having been fighting, although some fighting has apparently taken place. From Lisbon it is reported that the Cabinet has resigned. It is officially reported that Gulland succeeds Illingwortti as Chief Whip. The Netheriands Government have ipstructed their Minister at Berlin to draw theattention of the German Government to the violation of Dutch neutrality in eonsequence ot German aireaft having flown over putcb terntory. A German airman dropped 8 bombs ou the surrounding villages (where?) with the result that aeven people were killed and a dozen wounded, besicles setting fire to a shed full of goods.

British and French aireraft pursued and brought down one of the enemy aireraft, whose pilots were taken prisoner.

De kanonnier die wel loopen kon.

Een medewerker van de „Daily Telegr." vertelt, hoe een kameraad van sergeant Harlock van de 113 e batterjj verhaalde, hoe de sergeant het Victoria-kruis kreeg: „Kannonmer Horlock, dat was bij toen nog, bad verbazend geluk. Wij waren in actie op een open terrein en het ging er warmpjes toe, hoor — „Jack Johnson's" en kartetsen. Toen een „Jack Johnson" (een granaat) insloeg, sprong er tegelijkertijd juist een kartets eu bet hield toen niet op.

Een kartets sprong juist onder het kanon van Harlock, de staart van de affuit werd vernield en Harlock kreeg splinters in zjjn rechterdü — niet erg — maar erg gonoeg om hem misschien een paar weken tn het hospitaal te houden. Hij ging ™™ het verband-station; de dokter verbond hem eu zei hem naar de, ambulance te gaan, om zich raar het hospitaal te laten brengen. „Harlock gaat naar buiten, ziet naar de ambulance niet om, doch gaat terug naar de batterii. O hé! hg was hier nog geen vgf minuten, of hij kreeg er een in zgn rug. Weer wandelt hjj naar het verbandstation en de dokter vraagt hem, waarom hg' met naar het hospitaal is gegaan. Harlock zegt, dat hg geen ambulance had gezien. Toen hg weer verbonden was, geeft de dokter ecu der hospitaalsoldaten last, hem weg te brengen, zeggende: „Als bij in staat is geweest vaar zgn totterg te loopen, kan hg ook wel naar het hospitaal loopen". Met zn tweeën gaan ze dus weg, maar Harlock beduidde dön soldaat, dat de dokter een beetje al te zwaar op-de hand is; dat er genoeg lui zijn die de huip van den verpleger meer noodig hebben dan hij, en dat als de hospitaalsoldaat naar het verbandstation wilde teruggaan, hij, Harlock, zgn weg zelf wel zou vinden. De soldaat vond dat goed, doch zegt tegen Harlock: „Nou geen gekheid hoor, anders ioop ik tegan de lamp. Je gaat regelrecht naar het hospitaal". Harlock vgi „Goeie morgen" en keert dan de woorden vin den dokter om: „Als ik naar het hospitaal kan loopen", zegt bij bj zicli zalf, „kan ik net zoo goed teruggaan naar debatterij". Zoo komt hij terug, ca drommels.' hij is nog maar weer nauwelijks vijf minuten bij ons, of hij krijgt eenige splinters in zgn arm. Eon paar van onze officieren ontmoetteu 's avonds den dokter en deze vertelde hun van Havlock ca toen moest die voorkom- n en kreeg een standje. Maar ik denk dat ze werk halden, zich goed te houden. In elk geval, hij is sergeant geworden en kreeg het Victoria-Kruis". V Tusschen vriend en v ij an d. In het Berliner Tageblatt schrijft eea officier van gezondheid twea schetsjes. Het was ih een Fransch dorp, op de helling van de Vogezan. Ik had een ambulance opgeslagen voor de artillerie. Rondom het dorp stonden de battergen en schoten in het dal op de stellingen van den vijand. o\.er de daken vlogen onze granaten mot hol gesuis. Over de daken terug kwamen de projectielen van deu vijand, fluitend en langzaam vallende, langTiaam, als zochten zij op het laatste oogenblik nog hun doel en ontploften dan met een gewei' digen knal.

Om negen uur werd ik bg een jonge vrouw geroepen, die in barensnood lag- Het huisje stond aan den weg, dicht bjj de battergen, die schoten en beschoten werden. De ruiten trilden, het armoedige vaatwerk in do kast rinkelde, het huis kraakte in al zgn voegen.

De geboorte onder het gedonder van het geschut had plaats gevonden. Ik baadde het kind en wikkelde het in. Om mij heoa stonden gelukkige vrouwen, de nieuwe grootmoeder weende van vreugde. Op het bed lag in haar eerste moedergeluk da jonge vrouw. Plotseling een geweldig gedreun, als viel het huisje boven ons in. Verschrikt stoven de vrouwen uit elkaar. Da ruiten sprongen.- Rinkelend vielen de scherven op den grond. De muren beefden en de meubels kraakten. Aan den weg zag ik een muur omvallen en in een woik van dikke stof uiteen vliegen. Door het gebroken venster stoof de geelachtige kalk naar binnen. Ik hield het kind in den arm om het voor stof te beschermen eu keek in het dal, waar onze vijanden stonden. Ik hoorde opnieuw een schot daar beneden. In dertig seconden zou een granaat hier vallen. Om de drukkende stilte van de halve minuut te breken, vroeg ik : „Waar is de vader!" „Hij is'soldaat." „In wetk regiment! „Bij de artillerie."^ „Waar is hg nu?" De oude vrouw wees naar buiten in bet dal. „Daar beneden". Ik keerde mg af en drukte het kind vaster tegen mg aan.

An official German communiqué says that on the Western front little of importance occurred. In the Argonne two French attacks were easily repulsed. In the Vosges the Germans had successes at Hannenns Weilerkopf to the north cast of Steinbach, where they took 50 French prisoners. In East Prussia and North Poiand the position remains unchanged. Attacks' on Sucha near Borzunow were successful, and the counter attacks of th 9 Russians were repulsed with heavy losses on Russian side. The Russian attacks in the ueighbourhood to the north of Opozno were unsuccessful.

In het verhaal van den Ooggetuige vinden ! wg in de „Daily Tel." een uitvoerig verslag ; van het bezoek van koniijg George op het i Westelijk oorlogsterrein. ! Het programma bevatte een inspectie van alle troepen, die waren opgesteld om den < Koning te begroeten. Langs den weg waren : alle soldaten opgesteld en wachtten in den regen den koninklijken stoet en overal klonk een hartelijk: Vive le Roi. In alle dorpen en plaatsjes werd luide de vreugde geuit over het bezoek- Het uiterlijk der troepen had zeer zeker geleden door bet weer; de soldaten droegen geen dienstpetten, doch wollen mutsen, maar toch was hun gelaat behoorlijk geschoren en slechts zij, die een baard hadden, waren ongeschoren. Dinsdag bracht de Koning een bezoek aan de Indische troepen en hij begaf zich na de revue naar de verschillende hoofdkwartieren. Halt werd gehouden bij een veldambulance, waar de bereiding van het voedsel voor de inboorlingen door den Koning met belangstelling werd nagegaan en de vorst proefde van een der bereide spijzen. Voorts bezocht koning George de rustplaatsen van de convalescente soldaten en toonde hij o.a. bijzonder veel belangstelling voor een groote badinrichting, waar de mannen, die dagen in de loopgraven hebbeu gezeten, zich kunnen opfrisschen. Intusschen, zooals reeds werd gemeld, waagde de Koning zich ook dichter bij het vuur deigranaten eu zoo vinden wjj ook van dit bezoek een beschrijving: „De lucht was buitengewoon helder en van een welgekozen plaats had de Koning een uitstekend gezicht op het slagveld. Verder aan de rechterzijde verhieven zich de hooge schoorsteenen en fabrieksgebouwen van Rijssel en Roubaix. In de onmiddellijke nabgheid strekte zich een heuvelreeks uit, die het tooneel was geweest van een der meest wanhopige gevechten en daarlangs lagen de puinhoopen der dorpen, nog rookende, zwart en verlaten. Aan de linkerzijde puntten de torens van Yperen ten hemel, waartusschen de Lakenhal eu de Domkerk gemakkelijk waren te onderscheiden. Terwgl de Koning stond te kgkau, vielen eenige granaten op den toren en een eigenaardige zwarte rookwolk steeg omhoog. Ten Oosten van de oude stad zag hij de bosschen, die getuigen zijn geweest van een der heftigste worstelingen, waaraan ook Britsche soldaten hebben deelgenomen, waarbg zoovelen van hen eu van de kameraden van de troepen der bondgenooten vielen. Verder Zuidelijk glansde het water van het kanaal, langs welks oevers Britten en Franschen iederen duim gronds aan den vijand hebben betwist.

In het Noorden, zich verliezende in de nevelen aan bet verre verschiet, lag het dal van de Yser, waar Engelands bondgenooten zich dapper verdedigden eu zooveel succes behaalden.

Op den heuvel openden eenige Engelsche battergen het vuur en Zgne Majesteit kon de uitwerking op de Duitsche loopgraven waarnemen.

Daarna begaf hg zich naar het hoofdkwartier van een andere divisie, waar opnieuw de vertegenwoordigers van alle eenheden waren opgesteld en waar de Koning evenals bg zgn bezoeken elders onderscheidingen uitdeelde. Een van de treffendste tooneelen was het trekken van den koninklijken stoet langs een cavalerie-afueeling. De weg was lang en recht en de eindelooze rij juichende ruiters met hun wuivende degens die schitterden in het licht der winterzon vormde een onvergetelijke schilderg.

Hier en daar aan beide zijden van den weg was een verhooging, waarop een eenvoudig houten kruis, en steeds hield de Koning weer stil om het opschrift te lezen eu te vragen naar de bizonderheden van het gevecht dat daar had plaats gehad. Toen hij het einde van de cavalerielinie had bereikt, begon het don-

ker te worden en was het programma van den dag weer voorbg. Een der bezoeken waai aan de Koning veol beteekenis hechtte, was dat aan het Army Sigual Headquarters Office. Dit is decentrale zenuw van het veidleger, waut hier komen de boodschappen van alle gedeelten van het slagveld en van Engeland.

Per telegraaf, per draadlooze telegraaf, uit de lucht, over kabels, telefoon, door motorfietsen, bereiken de berichten dit bureau, en het totaal aantal der berichten van aile scorten, die op één dag naar hier worden gronden, mag worden gesteld op 3000, en het meerendeel daaivan is heel wat langer dan het gewone telegram in vredestijd. Het geheele gebouw trilde van het rumoer van allerlei machines. In het eene vertrek zag de Koning de werking der machines, in een ander verscheidene machines die tot 600 woorden

per minuut kunnen verzenden. In de Intelligence Section van den generalen staf, waar. inlichtingen uit alle mogelijke bronnen worden verzameld, omtrent de bewegingen van den vijand, kon de Koning den loop nagaan van de berichten, door den Signal jService naar de hoofdwartieren gezonden. Hier kon men hem de jongste posities, door den vijand ingenomen, wgzen. Vervolgens bezocht de Koning de Operations Section van den generalen staf of de afdeeling waar de toestand wordt beschouwd en van de verkregen inlichtingen wordt partjjgetrokken. Deze drie organisaties staan onder den chef van den generalen staf. Dank zij den arbeid van de laatste afdeeling is de opperbevelhebber in staat zgn plan te vormen, dat dan wordt uitgewerkt door de officieren van de afdeeling, die de regelingen voor den staf maakt en de noodige orders uitgeeft. Hier zag de koning weer officieren, gebogen over groote kaarten, waarop duidelijk de positie van het oogenblik aan beide zgden, was aangegeven. De telegrammen hebben reeds een en ander medegedeeld van de onderscheiding van Koning Albert; van de ontmoeting der vorsten zjj nog het volgende vermeid: De ontmoeting had plaats in tegenwoordigheid van de Belgische legers. Koning George bood zijn hulde en bewondering aan bet dappere Belgische leger aan en zijn gelukwenschen aan zijn heldenkoning. Daarna inspecteerde hij de troepenlinies. De Koning was blijkbaar zeer getroffen door hun keurig en soldatesk uiterlgk en door hun merkwaardige handigheid bij het innemen hunner plaats iv de vuurlinie. Toea de inspectie was afgeloopen defileerden de troepen, terwijl de staf muziek speelde en de nationale kleuren der vaandels wapperden. De Koningen salueerend, terwgl ze voorbijstapten. Na de revue bood koning Albert aan koning George een lunch aan ca op de lunch volgde de plechtigheid van de inkleeding van den koning van België als ridder van den Kouseband, toen koning George zgn majesteit persoonlijk met de versierselen bekleedde.

Sprekend over het resultaat van hat bezoek wgst de ooggetuige natuurlijk op den moreelen invloed, dank zg den diepen indruk die het bezoek op het geheele leger heef t gemaakt. De troepen hebben thans het volle bewustzgn, dat de Koning, die begrgpt wat er op het spel staat, heeft gebroken met alle traditiën en precedenten en zelf is gekomen— sedert George II de eerste Koning van Engeland, die tegenwoordig is op een slagveld —om hen te groeten ca hun moed te geven tot nieuwe krachtsinspanning: „Dit bezoek is niet alleen van nationale beteekenis, het is een historische gebeurtenis, want het ging gepaard met twee ontmoetingen, die zullen behooren ,tot de meest beroemde in de wereldgeschiedenis — die van 1 December, toen de Koning een onderhoud had met den President van de Fransche Republiek en met den opperbevelhebber vau de verbonden troepen, en die vau 4 December, toen hij den Koning der Belgen ontmoette in het laatste hoekje van België, het eenige dat deze lijdende natie overblijft. Beide ontmoetingen geschiedden op het tlagveld, in de nabgheid van het kanongedonder. Het was juist honderd jaren geleden, dat Europa was gewikkeld in een anderen wereldoorlog eu de verbonden vorsten zwoeren, den strijd voort te zetten tot de militaire overheersching van Frankrijk zou zgn vernietigd."

Gedurende de laatste weken, schrgft de „Tel." wandelen door de Londensche straten pootige dames in een nette donkerblauwe uniform rond. Op haar kapsel dragen zij een eenigszins overdreven bowler-model als hoed; haar jas is gelgk een lang Nortolk-jacquet en op den schouder prijken de drie vergulde lettertjes: W.P.V. (Women Police Volunteers). Deze vrijwillige politie-agentessen zgn, naar men hoopt, de voorhoede van een vrouwelijke politie-macht, zooals die reeds in Amerika regeert. Niet alle vrouwelijk politie-agenten zgn suffragetten,—wat de „Evening Standard* een verbazingwekkend feit noemt, want het is bekend, dat de nieuwe politie-macht er wel degelijk gekomen is op bijzondere instigatie van den suffragetten-bond. De vrijwilligsters zgn ook nog niet officieel „erkend", d.w.z. ze mogen op u afstappen, proces-verbaal opmaken, u een arm presenteeren als ge wat te zeer aan Bacchus geofferd hebt, — maar tot dusver hebben zij nog niet het recht, u uit te noodigen haar naar de gevangenis te vergezellen, 'n Journalist heeft een van de zich „trainende" blauwe dames gevraagd, „of het prettig is een politie-agentesse te zgn". Waarop de dame antwoordde, dat het „very strange indeed" — , boel vreemd, was. Vooral in bet begin, als je zelfopoffering en moed op een harde proef gesteld worden. „Bedenkt u eens even", zei ze coquet, „wat een moed je bgv. hebben moet, om op je eersten dag van „politie-dame" in je uniform de ronde te doen in de stadswijk, waar de menschen je tot dusver met 'u gewoon kiepie en een gewoon pakje gekend hebben. Zelfs de heeren politieagenten zullen n vertellen, dat „zoon eerste dag in je eigen buurt" een hel is. En — voegde de blauwe dame er aan toe — wg vrouwelijke politie-agenten hebben 't dan op zoon dag' nog veel harder, natuurlijk. De straatjongens — dat is niets. De ergste zgn je eigen vriendinnen, want die brullen het hardste om je en noemen je een aanstelster". Hoeveel dames zijn er bg de nieuwe politiemacht 'i Vgftig ongeveer, luidde 't antwoord, en we vinden ons werk hoogst interessant. Onze uniform maakt, dat we overal de aandacht trekken en ontzag afdwingen. Herhaaldelijk heeft een onzer dames reeds haar gezag doen gelden bij een opstootje in een straat, en de menschen stoven uit elkaar, zoodra een straatjongen ruim baan voor haar maakte door zooiets te schreeuwen als: „Mensche! Kaak uit! Daar hï-jullie de juffrcuw-smeeris!" i,the „lidy copper KJ) — Hoofdzakelijk zullen de nieuwe politievrouwen zich — aïs ze officieel erkend zijn —te bemoeien hebben met vrouwen en kinderen. Thans reeds helpen ze in Londen de „bobbies* menigmaal uit den brand in deu omgang met de vele Belgische vluchtelingen. De vrouwelijke polilie-agenten toch spreken allen Fransch en hebben zich ware vriendinnen getoond voor de over Londen verspreide arme burgeressen van de vei woeste Belgische steden. De opleiding tot „politie-mensch" brengt voor de dames mede o.a. eerste hulp bij ongelukken, aanhouden van personen en........ zelfverdediging ! Hoofd van het corps is Miss Damer Dawson. Wanneer zien we iets dergelijks in Holland, — ieder onzer, ieder uwer heeft wel in zijn onmiddellijke omgeving een dame, die niet zoudei handschoenen aan te pakken is, en bijzonder geschikt om als „diender" op de treden. Zoo zou 't kunnen gebeuren, dat mgnheer door zijn eigen gemalinne ingerekend werd, wanneer hg eens niet heel stevig meer over straat te wandelen vermocht. O, welke een ideaalbetrekkiug voor dames, die gaarne een oogje in het zeil h0uden......!

Het volgende verhaal vonden wg in De Maasbode :

Do chef van een Hollandsch Handelshuis in Britsch-Afrika, die dezer dagen in zgn vaderland is teruggekeerd, vertelde ons van zijn lotgevallen sinds het begin van den oorlog. Op een goeden morgen kwam een. Engelsche soldaat aan de woning van den Hollander, die reeds een jaar of zes te Mombasa woonde, hem aanzeggen, dat de officer commander hem wenschte te zien. Hg vroeg of hg nog gelegenheid zou hebben om orde op zijn zaken te stellen, maar hg moest onverwijld met den Engelschen militair mede. Den officer commander, die hem zoo gaarne wenschte te zien, heeft hg nooit te zien gekregen, maar zonder vorm van proces werd hg gewoon in het fort als gevangene opgesloten. De eenige dien hg te zien kreeg was de gevangenbewaarder, die begon met zgn zakken na te zien. Zgn sleutels mocht onze Hollander houden, maar een klein prutsig nagelmesje werd geconfisqueerd. Dat was blijkbaar een te gevaarlgk wapen. Hg' kon er het fort mee ondergraven of misschien zelfmoord mee doen. Een maand en twee dagen heeft onze Hollander in het fort opgesloten gezeten. Als gezelschap werd hem 4jn Hollandsche kameraad en mede-employé zijner Handelsmaatschappij toegevoegd. De man is nooit door eenige autoriteit gehoord, en toch Was hij in Mombasa, waar slechts weinige blanken wonen, overbekend. Hjj verzocht, altyd via den gevangenbewaarder, om aan zgn firma in Holland te mogen telegrafeeren, of aan een succursale der firma in Oeganda, maar het een zoowel het ander werd hem geweigerd. Het eten was betrekkelijk goed, maar de overige behandeling was beneden critiek. Zgn jongen mocht hem niet bezoeken, zelfs raakte hij op het laatst van schoon waschgoed verstoken, wat in de tropen natuurlijk een groot inconveniënt is. Van den gevangenbewaarder heeft hij ten slotte vernomen, waar hij van verdacht werd. Men had willen verhinderen, dat hg eventueel gegevens zou leveren aan den vijand. Hij was zoo brutaal geweest om in vredestijd weleens op de thee te gaan bg de vrou■ wen van Duitsche kolonisten, en vandaar dat hg werd aangezien voor een spion in Duitschen dienst.

Bovendien had hg de gewoonte gehad, dage lgks een uur te gaan wandelen, en zoo was bg dan ook eens getuige geweest van asn landing van troepen. Hg moest wel een spion zgn. Met zgn nagelmesje was hem ook een stukje potlood afgenomen geworden, opdat hg geen teekeningen zou maken. Eindelijk was het den chef van het Hollandsche handelshuis in Oeganda ter oore gekomen, welk lot zgn collega in Mombasa was wedervaren. Hij kwam onverwijld naar Mombasa, en heeft daar bij de autoriteiteu ernstig en bij herhaling geprotesteerd tegen het wederrechtelijk gevangen houden van zgn vriend. Dat baatte, maar hij moest maken, zoo spoedig mogelijk naar Holland te komen. Van ecu verklaring, eenig excuus geeu sprake. Hg kon met een Engeisch schip naar Londen vertrekken, maar op eigen kosten. Hij beeft zoo gedaan, maar dat onze Hollander niet te spreken is over de Engelsche manieren, is niet te verwonderen."