De Sumatra post

The Admiralty announces the British destroyers on Saturday made strenuous efforts fo rescue the Germans. Lieutenant Hartnol jumped into the sea to save a German; owinp to this only 13 Germans were drowned.

The prisoners admitted that one destroyer had previously sunk a trawler, capturing a öritish Lieutenant and two bluejackets. The prisoners explained that these men were sent oelow during the fight, and time at the end oemg short, were forgotten, it must consequently be concluded thev uerished.

CA-PETOWN. A German submarine sank the Norwegian timber steamfr Luyia in the Northsea. The crew were saved.

Another German submarine sank the JNorwegian steamer Baldwin, allowing the crew in boats to be brought to Leith.

ROME. There has been heavy fighting in Iripole. Details at present are lacking; 18 white officers and 200 white troops are either killed or missing; so far the casualties in the native troops have not been announced. The cabinet, suddenly summoned, has authorised martial law in Tripoli and the taking of ali necessary measures. The cabinet also decided it is inadvisable for any minister to leave Kome.

LONDON. A Taube sighted at Dover flying from the direction of Óstend was driven off by an'i-aiiciaft guns. No bombs were dropped.

18 Survivors from the Swedish steamer Ellida have am'ved and lauded in England. She was torpedoed in the North sea while proceeding to Huil.

Three British trawlers have been sunk bij the gunfire of a German submarine. Thecrews were soved.

AMSTERDAM. A telegram from Berlin ?ays the Hamburg prizecourt has awarded jpdemnities to the owners of a number of Dutch trawlers seized by German warships.

REUTER. The Times Tenedos correspondent states a further 2000 Tutkish prisoners have been brought to Tenedos.

The Knglish papers contrast the abandonment of the British prisoners on the sur,k «ennan destroyer with the treatment shown to the German prisoners on the Amphion *t the beginning of the war. They say the ■^Housness shown by the Germans is probably the result of panic.

It appea-s a German officer committed suïcide as the destroyer was sinking, after B«ooting several men struggling in the water.

A number of British bluejackets jumped over board to save the Germans.

PETROGRAD. The official communiqué «iis to coi.firm the Austro-German claim of 6 great victory in Galicia ; it states a series "pt battles developed on Sunday and Monday ï° Galicia from the Vistula to the Carpathians. jJetachmenfs of the enemy crossed the river unajetz but Russian fire prevented them «om advancing. In the region of Tukhmi B"*etch, wh-re Russian counter-attacks have 'esulted in the capture of 100 prisoners, a °*ttle of the fiercest description continues. In the directiou of Stryj the Russians finally captured a hill near Glovetzko, which fre- Jiuently cbanged hands during the battle, and took 1200 prisoners.

The Russian fleet borabarded the Bosphorus *or several hours. Notably several forts, all the batteries replied feebiy ; terrific explosion occurred at Fort *Kiticlmas. Our fire mainwined great precision and was very destructive. •the fleet also visited Ktlimie, Zueuldak and Eregü.

LONDON. Mr Asquith in the Commons

said Germany's use of poisonous gases was a breach of the Hague Convention. It was clearly committed with deliberate purpose, after care ful preparation. He emphasised that time would be better spent in couDteracting such u 'ions rather than in making reprsentations.

Envoi anA trois amies". *W elle, quoique Dieu I'ait faite douce et ij,.. . . tendre. **U(* *i ' son chemin, distraite, et sans entendre. murmure d'amour élevé sur ses pas. 'A I'austère devoir pieusement fidele, Elle dira, lisant ces vers tous remplis d'elle: «Quelle est donc cette femme?" et ne comprendra pas! O. G. I.

Een medewerker van het .Hbld." schrjjft: Wg drijven wel eens den spot met bureaucratisch gedoe bij buitenlandsche legers — maar at te zeggen van het volgende staaltje uit e'gen kring? Unlangs kreeg een Nederlandsch officier een gediende declaratie [tot een zeer gering beag voor reiskosten] temp, niet omdat er _^ tout in de berekening was ontdekt, maar cenf a' zijn handteekening een halven 'meter te veel naar reehls [het kan ook 'ccl naar links zjjn geweest] bad geplaatst. teri!6t Waar' l)et klinkt ongelooflijk, bespot■j k- onaannemelijk! een H'S°- S eenvoud'g een raadsel, hoe iemand •g rge'öke aanmerking durft neerschrijven. WereM Waard' te m'dden van een titanisch heid ebllU,en* In onze onmiddellijke nabyhet ■TO,(*,; '"bloedige worsteling beslist over sche Va" ni*"'oeiien ï het geheele economien maatschappelijke leven van een werelddeel is uit zyn voegen gerukt; elk oogenblik kunnen wij zelf in den maalstroom worden meegesleurd — en ons bureaueraatje valt over een te veel naar rechts geplaatste handteekening en heeft nog den treurigon moed daarmede iemand lastig te vallen. Op zichzelf een nietig feitje, zeker. Maar een feit, dat wgst op het bestaan van enge, bekrompen opvattingen, waar een ruime, breede blik zoo noodig is. Arm, arm Nederlandsch leger, indien dit bureaueraatje eens geen unicum mocht zijn. Voor de volstrekte waarheid van het door ons medegedeelde 1-unnen wg instaan. Een onzer redacteurs, een hoogst betrouwbaar man, heeft de declaratie en de aanmerking-zelf in handen gehad. Wy moeten dit er wel bijvoegen, daar anders te velen onze mededeeling ongeloofwaardig zouden achten.

De bekende correspondent van de „Daily Telegraph" E. Ashmead-Bartlett, deelt in zijn blad belangwekkende bjjzonderheden mede over het Indische leger, hetwelk thans in België en Frankrijk strijdt:

Er zgn bij het begin van den oorlog vele verkeerde meeningeu geuit aangaande de rol, welke Indische troepen zouden spelen. Sommigen zeiden, dat zij de gelijken van welke Europeesche troepen ook zouden blijken, anderen schudden droevig bet hoofd en verklaarden, dat de Indiërs in hun eigen land ongetwijfeld zeer goede soldaten zijn, maar men heeft hun altijd gezegd, dat de blanke hun meerdere is en hoe kunnen zy dat rijmen met een strgd tegen Duitschers, die toch ook blanken zgn, en zij zouden nooit bestand zgn tegen granaatvuur enz. enz.

Zg, die de bruikbaarheid van den Indiër zoo hoog opvijzelden, hadden ongelijk, maar dat hadden degenen, die geen oogenblik aan die bruikbaarheid wilden gelooven, stellig nog veel meer, want dit staat nu wel onloochenbaar vast, dat de Indiërs hunne bekwaamheid, om aan de zjjde der geregelde Engelsche troepen te strgden, op voortreffelijke wjjze hebben getoond. De soldaten vau Engelsch-Indië zjjn wellicht de best geoefende ter wereld, en bijna allen hebben zij reeds lang gediend en weten zij zeer nauwkeurig wat zy te doen hebben. Z;j zgn gehard, dapper, en wat vooral niet onderschat mag worden, ook te volde steeds vroolyk en opgeruimd. Op een of twee uitzondeiingen na, hebben de regimenten zich op zjjn minst goed gedragen tegenover den vijand.

Vooral in den aanval zgn de Indiërs uitstekend, een kwestie vau training en raseigenschappen, mair hun houding wordt sterk beïnvloed door het gedrag hunner blanke aanvoerders. Zoolang hun officieren maar by hen zyn, is er niet het minste teeken van demoralisatie te bemerken, maar helaas zijn de verliezen onder de officieren zeer zwaar geweest, en die vult men niet een, twee, drie weer aan. Een gemengd bataljon nam bij de gevechten in de buurt van La liassée, na een onweerstaanbaren stormloop, een dorpje. De Duitschers ondernamen een tegen-aanval en iedere blanke officier van het bataljon werd buiten gevecht gesteld. De troep, zonder leiders, wist de stelling niet te houden, en trok terug, maatzeer langzaam en talrijke gewonden meenemend. Maar niet zoodra waren er twee officieren van een ander bataljon afgezonden, om het eerste aau te voeren, of het rukte dadelijk weder voorwaarts en heroverde het dorp „in een vloek en een zucht".

Het is waar dat het eenigen, maar betrekkelijk zeer korten tgd duurde, voor de Indiërs aan het granaatvuur gewend waren, dat zij sedert den Ind sclieu opstand niet hadden bijgewoond, uitgezonderd bjj de expeditie naar Peking. De Indiërs hebben zelven geen artillerie behalve eenige mitrailleur-afdeelingen, maar men kan een mitrailleur goedschiks geen kanon noemen. Zij kenden de vreeselijke uitwerking van het moderne geschut niet, en moestet het „dekking zoeken* op wreede wijze leeren. Dat de vgand, die de helsche dingen afschoot weike boven zijn hoofd en vlak voor hem onder oorverdooveud geraas ontploffen, onzichtbaar is, knauwde het moreel van den Indiër wel het meest, maar ook daaraan heeft bg zich gewend : hg weet thans, dat de blanke, met wien hg' strijdt, eveneens van deze doodendr projectielen naar dien onzichtbaren vgand kan sliugeren.

Daarenboven bevonden de Indiërs in Vlaanderen en Noord-Frankryk zich in een voor hen zeer ongewonen toestand. Zij vormen een leger dat hoofdzakelijk geoefend is voor ge vechten in gespreide formatie. De Gurkhas zijn bergbewoners en matadors in het beklauteren van heuvels, of in het onhoorbaar kruipen door dichte bosschen, waarbij hun onovertroffen speurzin en oriëentatievermogen hun uitstekende diensten bewijzen. Hun geliefkoosde vechtwijze is, in kleine groepjes van 10 a 12 man den vijand te besluipen en met het blanke wapen te bespringen, en hierin hebben zjj huns gelyken niet in Europa. Evenals alle andere troepen zgn zy wel geoefend in het maken van loopgraven, maar het is geen seconde in het brein opgekomen van deg.i-nen, die het leger in Indië oefenden, dat in den jaie 1915 een geheei Indisch legercorps maanden en maanden in diepe, permanente loopgraven zou zitten, uitgegraven in de Vlaamsche klei !

Jammer genoeg is het huidig oorlogstooneel wel ongeveer het onvoordceligst, om er de natuurlgke gaven van den Indiër als s<>ldaat tot hun recht te doen komen. Het land is zoo vlak als een bi'jart en heeft slechts zeer weinig en dan nog lage heuvels of dichte wouden.

Dan is de Indiër gewend aan een droog klimaat en harden, stevigen grond. De bergbewoners zyn wel gewend aan felle koude, maar ook die koude is droog en niet te vergelyken met wat wg Westerlingen koude gn*:C"en te noemen. En zy verafschuwen het allegaartje van mist, guren wind, vette modder, natte sneeuw en hagel, die men tegenwooidig alleen winter noemt, omdat het nu eenmaal zoo gebruikelijk is. Het moet erkend worden, dat deze staat van zaken in zekere mate de Indiërs, vooral uit Centraal-Indie, ontmoedigde. Het leven in de loopgraven, dag aan dag, tot de knieën in yskoud modderwater staande, is dan ook wel in staat, z4fs den stoutmoedigsten en krachtigsten blanke te deprimeeren.

Maar tevens mag er op worden gewezen, dat de Indische troepen deze bezoeking met onuitputtelijk, echt Oostersch geduld dragen, — al zyn zg' als kinderen zoo bigde, dat het leed, wat het weder aangaat, over een paar weken geleden is.

Men hetft in Engeland eenigen tijd in breede kringen geloofd, dat het noodig werd, het geheele Indische corps uit het vuur te nemen, omdat de manven gedemoraliseerd zouden zyn, door den langen loopgravenoorlog en de nattige koude der laatste maanden. Dit is volstrekt onwaar. Na de zware gevechten by Givenchy, waar de Indiërs ernstige verliezen leden, was het noodig, sommige brigades wat rust te geven, waardoor het front van het Indische korps tydelijk werd ingekrompen, maar het is nooit geheel teruggetrokken.

De gezondheidstoestand in hef, Indische leger, gezien de weeisgfstelriheid, is kortweg verbazend. Het leverde zelfs minder zieken op, dan onze eigen troepen, en die hadden hun ongesteldheid zoo goed als uitsluitend aan ijskoude voeten te wijten. Daartegen is thans een zeer eenvoudig en naar het heet voortreffelijk middel gevonden, dat door het geheele leger wordt toegepast.

Ik had al zoo vef-l over het lijden van de stakkers van Indië s gehoord, aan wie zoo gruwelyk misdreven werd, door ze in Europa te laten vechten, en verwachtte eigenlijk een ras, dat van nature al heel .slank" is, letterlijk tot geraamten uitgeteerd te zien, en de winden van het baire Noorden door het onbedekt gebeente der kinderen van de zondoorstoofde vlakten te hooien fluiten. Ik verwachtte kleumende stumperds rond een kampvuur gehurkt te vinden, zonder klacht, maar huiverend, en zwjjgend den bevrg'denden granaatsplinter afwachtend.

Ik heb al deze \erwachtingen bij andere verloren illussies moeten opbergen. Want de werkelijkheid is zóó ; het geheele Indische leger is. ... dikker geworden !De maDnen zien er veel gezonder en steviger uit dan toen zy Indië verlieten. Het is best mogeljjk dat zij hebben ingeboet aan marschvsardigheid, maar dat hebben zy dan gemeen met alle soldaten, die thans in- Europa in loopgraven zitten, de Duitschers incluis, van wie de toch al dikke Beieren metterdaad tot ontoonbare vleescb-

massa's verworden moeten zgn, door het stil

zitten.

Het voeds-el der Indiërs is van uitstekende kwaliteit en overvloedig. Brood krijgen zy niet, wel Inlandsch meel, waarvan zy dan zelven hun chupatties bakken.

De voedingskwestie leverde een eigenaardige moeilijkheid op, die echter volmaakt uit den weg is geruimd, en wel die der kasten. De eene kaste eet tot geen prijs ossenvleesch, en moet van schapen vleesch voorzien worden, de andere zou meenen, heiligschennis te plegen door schapen vleesch te eten, en moet gei tenvleesch hebben, weer een andere houdt zich in 't geheel niet met vleesch op en eet alleen groenten en ryst, ook vooal Indische boonen.

En dat is nog niet alles. Want verschillende kasten eischen ook, dat het vee op verschillende wyze wordt geslacht. Sommigen raken alleen vleesch aan van dieren, die gedood zijn met een snede in den hals, anderen eischen, dat het dier gedood is door afhakken van den kop enz. Met al die gevoeligheden moest wel degelijk rekening gehouden worden, en men h^eft dat dan ook gedaan, door voor de Indiërs uitsluitend Indische slagers aan te stellen, die precies op de hoogte zgn van de kaste-gebruiken.

De kleeding der Indiërs is dik en warm, en zij worden overstelpt met kousen, truien, bivakmutsen, wanten er.z. die hun uit Louden ten geschenke worden gestuurd. Als zjj worden ingekwartierd, huizen zij nooit in de woningen der Fransche boeren, maar in de schuren, stallen enz., waar zij het zich met eenige handvolien stroo warm en .gezellig* weten te maken. Zg' helpen de boeren heel graag met water ha'en, hout klein zagen ca allerlei akkerwerk en zgn verzot op de Fransche kindertjes.

Het „Hbld." maakt melding van wat dezer dagen de Londensche ,Daily Chronicle" in zyn veel-gelezen „Office-Window" meedeelde over de voorliefde der Rotterdamsche straatjeugd voor den Tipperary-marsch. Volgens den Engelschen schrgver is het eigenaardig, dat de Rotterdamsche straatjongens niet hun eigen gemaakte woorden op de soldatenwijs zingen, maar dat zjj ijverig trachten, de Engelsche woorden te zingen.

Men zou kunnen opmerken, dat men hetzelfde ijverige, doch gewoonlijk mislukte pogen ook in andere steden als slechts Rotterdam, en onder wel andere categorieën dan wel juist de straatjongens kan waarnemen !

De Engelsche journalist deelt mede, dat de Rotterdamsche Tipperary-voorliefde hem in het bezit heeft doen geraken van een eigenhandig schrijven van een Rotterdamsch krantenveiitertje, met verzoek om de oorspronkelijke woorden van het lied. Het Rotterdammertje schreef als volgt: „Dear Sire. — I heff seud Jou a Post cardbefoie but Jou dount sent me letteretourm. I ask Jou to sent me papers but Jou dount doe tray not? I olso ask JOC to sent me the song Tipperarery if Jou ean doet sent me everry day, the latestnews I hope so dat Engeland sell winn. God save King George ols Jou. sentquickletter your.sf.tiif'ully " De „Office-wiiidow" redacteur vau de „D&ily Chronicle" maakt hierbij de opmerking, dat deze briefschrijver nimmer een voet bv ten Rotterdam zette, nooit Engelsche lessen ontving, en derhalve in zgn taalkennis verder gevorderd is dan welke Londensche krantenjongen ook. Het complimentje is wei-verdiend. Het is net gewaagd te b

Mallier was hoornblazer bij het 30e bataljon Fransche jagers. Tijdens een actie in den nacht van 24 December 1.1. werd hij zwaar ge wond en viel ten bodem tusschen de Duitsche troepen en de yzerdraadversperringen, a-meebracht vóór de Fransche loopgraven. Gevaarlijker plek is al Liet denkbaar. En daarbij zwaar gekwetst. Dat hy nog leefde, bewees bij door het ir.yetten van de Marseillaise. Doch zien konden zjjn kameraden hem niet, waarom ze niet durfden schieten, uit vrees hem te raken. Maar toen riep hij luide: «Wat komt 't er op aan of ge mg raakt; schiet, nom de r>ieu\ Leve Frankrijk!" Na een hevig vuur vroegen de kameraden hem of hij getroffen was. „Ja" — riep bij luide,- „ik heb daar juist een van jelui kogels gekregen, maar om zeep bon ik dit keer nog niet" — En torn: „Daar komen de Duitschers weer terug. Ze zijn vlak by me. Komaan, schiet toch, schiet! Leve Frankrgk!" Bjj het aanbreken van den dag is Mallier gestorven op de plek waar hy getrolfen neerlag. Dit is wel een voorbeeld van echten, halmen moed en ware doodsverachting. Mallier mag worden genoemd als waardig tegenhanger van den door Déroulède bezougen hoorn blazer

„Jullie moet niet in mijn gezicht schiet. Ik heb een groot Ai'rikaandei hart: daar is plaats genoeg voor een kogel." Ponri e. Van Albert Verweij in de „Beweging" Groot Afrikaander hart, met plaats genoeg Ook voor een kogel: door dat eene woorif L"eft ge in erinriug van de menschheid voort: Eau Held, die min dan dood de ontluistring droeg Vin 't lier gelaat, eu als genade vroeg: Schiet daarin niet. — De felle kogel boort Tot de ha.tkamer en hg' valt. De moord, Door wet gewijd, gebeurde, 't Trefschot joeg Zijn bloed do war gen uit, maar wangen in Het bloed van andren. Botha bloost eu Smuts En elk die schgnrecbt boven waar recht houdt, Scherp recht voor meer dan menschelijke zin. Schaamte verteert hen. De innerlyke bluts Deukt hun geweten, en hun hart wurdt koud.

Barometer. Temperatuur m.M. bg o°. C. in °C. Regenva! 7 rm. 12 iv. 5 uu. niaz. min. '"oi.i». 755.4 ! 755.4 | 753.8 31.8 22.1 1 . 6/5 6/5 21.4 0 % Relat, # Duur en vochtigheid. intensiteit van denzonneschgn. J 7 v.m. 7 v.m. 12 r. 5 n.m. tot snm. 97 75 81 7.5 I

Legitimatie- bewijs. Politie-agent (een student aanhoudend): ,Hoe heet gy?" Student: .Muller." Politie-agent: .Wat zyt ge?" Student: „Student." Politie-agent: „Student? Hebt gij daar een bewys van?" Stuient: .Neen, maar hier is een Meermakersn kening. * Politie-agent (werpt er een blik in): .Onbetaald on van 1912—u is gelegitimeerd." Misverstand. Mynheer : Karel, mgn sigaren verdwynen op een onverklaarbare wijze. Ik geloof haast... Knecht: Ik heb u dadelijk, toen ik by u in dienst trr i, gevraagd of ik mocht rooken, en u heeft geantwoord : Ja ; maar alleen buitenshuis. Mijnheer: M-iar voor den duivel, toch niet mijne sigaren. Knecht : Die is mooi ! Als ik m'n eigen sigaren rooken wou, behoefde ik u toch niet eerst permissie te vragen !

t Universal ; ♦ i l Scrap Wasch-Machine ♦ *jr van de bekende fabriek 4 f FRANCIS SHAW & Co, l 4 fk» f p—K ♦ ♦ im B J" ♦ : » : S : ;; ;: ♦ t - " » «o ;, ;; ;; l m Voor prijzen en verdere ▲ J bijzonderheden zich te wenden tot | GUTHRIE & Co. Ltd.! ▼ Agenten, Medan t Telefoon No. 367. f 2177 T