De Sumatra post

AOVERT ENTIEN. MAHIDDIN Kreemaker PETISA, SV!EDAf_ TEBING TINGGI evert krees in all® grootten en soorten tegen den Prijs van ff 0.05 per voet. Voorzien van Holl bindtouw Voor goedt; quaiiteit wordl inge staan. Zonder ophangen en thuis bezorgen. 400'- Vissers Maleasoh Zakwoordenboekje Prijs, f 1.25 Boekhandel J. HALLERMANN 41 Medan — Tebing Tinggi Verzendt uwe Telegrammen jgVld Easfern1" 29

Wenken en Raadgevingen betreffende het gebruik v

I Nog enkele loten der 408ste I Staatsloterij voorhanden bij Th. KONOW SOEBERG l k Medan. ir CD O I °° *r Consistentvet | Motor-olie Machine-olie in voorraad bij: I Handel EVlaatschappij § Mntiel & Sehumaeher I II II M HII ■■! I 11111 I ■!■■ ■ 111 I ■ IM II I ■1111 l I HIIMIIMI IT IM m !■■ —-■■——.^——_—^—-- WILT GIJ lETS FIJNS? J 1 ftookf dan 1 een sigaret 3* van THE ODORO VAFIADIS & Co. Cairo. 8201 ■ ■ ■ rr

I Medan's Warenhuis H. Mij. Hüttenbach & Co. Telefoon No. 20 Kom eens over de brug voor een Burgers E. JL R. Gij zult er genoegen van beleven en er U zelf nog jaren mee geluk wenschen. BURGERS E. N. R. is onverslijtbaar als een spoorbrug. Burgers E. N. R. Heeren Rijwielen met voor- en achter velgrem eu ketting kast f ]25.— Burgers E. fê. R. öamesrijwiölsn met voor en achtervelgrem „ 130.-- Duniop binnen- en buitenbanden per stel , 20. Spet korting voor rembours. 9018 S____K_______E_2^9HllBck3S9HßSßßßlßZSBßß^l>i ,]^^^'v*^g^^^^^|<3^,>-",^*.*i'^T*y'w• "■■.^...w-l

Be Coöperatieve Verbruiksvereeniging in Oeli Pas ontpakt: Versche HUNTLEY & PALMER'S BISCUITS. THQMSON'S PUDDING POWDER. MORTON'S PROVISIEN. BADHANDDOEKEN. BEDDELAKENGOED, 90" breed. EMAILLEWAREN. PETROLEUMTOESTELLEN. Huttenbachstraat Nos. 28 en 30. 9007

Naar het Russisch. 11. ■— Nadenken maakt ongelukkig. Denk maar n,et na, zeide Vasily wijsgeerig. — Laat die rooie kerel oppassen dat hij niet meer in den weg komt, ik zal hem, zoodra ik kan, aanklagen bg den hoofdopzichtei". Dat zal hg beleven. Iwanoff hield woord. Op een morgen kwam de hoofdopzichter de lijn inspecteeren. Eenige hooge personen zouden van Petersburg naar Moskou gaan en de inspectie werd gehouden, opdat alles vóór dien tgd in orde zou zgn. De rails werden Nauwkeurig onderzocht, alles wat bezijden den Weg stond en eenigszins hinderen kon, werd Verwjjderd en de baanwachtershuisjes werden °Pnieuw geschilderd. Vasily was druk in de weer. Hij bracht alles in orde, maakte van binnen en van buiten zijn woning schoon en boende zijn dak tot het glom. Iwanoff deed hetzelfde, maar met meer onverschilligheid. De hoofdinspecteur kwam, hjj ging het eerst naar Vasily. Deze gaf zgn verslag in militaire houding. Alles werd in orde bevonden. — Ben je hier allang? — Van het voorjaar af, excellentie. — Goed, en wie woont in nummer honderd vier en zestig? — Semyon Iwanoff, excellentie. — Iwanoff, Iwanoff, herhaalde vragend zijn superieur.—O, is dat die man die bij ons is geweest om een berisping te ontvangen, verleden jaar, nietwaar? — Dezelfde excellentie. — Goed. We zullen gaan kjjken bij Semyon Iwanoff. Vooruit! Vasily keek hen na en dacht: — Dat zal een ontmoeting zgn bjj mgn buurman. Eenige uren daarna, toen hij de lijn langs ging, zag hjj in de verte een man aankomen, die iets wits om het hoofd droeg. Hg tuurde scherper en herkende Iwanoff. Toen hij dichterbij kwam zag Vasily dat hij een dikken stok in de hand en een bundeltje over den schouder droeg en dat zgn gezicht was verbonden. — Waarheen buurman? vroeg hij. De ander naderde hem zeer dicht; hij zag er versehrikkeljjk uit, zijn gezicht was zon wit als linnen en zgn oogen stonden wild. Toen hg bpgon te spreken, was zjjn stem gebroken. —Ik ga naar de stal, naar Moskou, naar het hoofdbureau, zeide bjj. — Hoe kom je daaraan? Je bent* natuur- Ijjk van plan je beklag in te leveren, maar wat geeft dat? Laat je plan varen, Semyon Iwanoff. Bedenk je tweemaal voor je zulk een dwaasheid doet. — Neen, broeder, ik heb niets te bedenken. Je ziet, hjj heeft me in het gezicht geslagen, omdat ik niet wilde Ik zal het nooit vergeten. Zoo kan ik niet langer leven. Vasily greep zgn hand. — Doe het niet, Semyon Iwanoff, doe het niet, om godswil, doe het niat, denk aan je vrouw. — Ik heb geen vrouw m-w, antwoordde de ander op lagen, doffen toon. — Doe het niet om je zelfswil. —Ik weet dat het voor mezelf niet goed zal zijn, maar er moet toch een zgn, die voor de rechtvaardigheid strijdt, al bezwjjkt hjj er dan ook onder. — En wie zal je plichten waarnemen? — Zg, ze zal er wel op passen. Iwanoff reikte zjjn hand tot afscheid. — Vaarwel, ik ga heen, hoewel ik niet hopen durf, gerechtvaardigd te worden . Zg schudden elkander d,e hand en langen tyd werd er niets vernomen van Iwanoff. Zijn vrouw deed zgn werk, bleek en afgetrokken. Vasily merkte dat zjj hem ontweek. Daarom zocht hjj haar in huis op. Haar gelaat was gezwollen, alsof zij lang geschreid had. —Is je man nog niet terug? vroeg hg. Zij schudde zwijgend van neen en keerde zich zonder spreken om. Het was op een vroegen herfstmorgen. Vasily, die langs de spoorlijn liep, hoorde een knarsend geluid als van jjzer dat over andor ijzer he?nschoof. — Wat was dat? Vasily verhaastte zjjn stap. Hg wist dat er ergens een herstelling werd gedaau. Daar de weg zich kromde, kon hjj de Ijjn niet overzien, maar toen hij de bocht voorbij was, zag hjj in de verte een man geknield liggen, die met iets op de rails bezig was. Vasily ging bedaard op hem af. Hg dacht dat het een dief was die g'zer stal. Plotseling ree 3 de knielende man in de hoogte. In de handen hield hg een staaf, waarmee men de rails verplaatst. Het werd donker voor de oogsn van Vasily — die man daar wilde den spoortreiu, die van Petersburg zou aankomen met het hooge gezelschap, waarmee ook de inspecteur en zyn dief meekwamen, doen déraill-seren.

Hij wilde schreeuwen, maar kon met. Den man had hij herkend, het was Iwanoff, die snel naar de andere zgde liep. — Semyon Iwanoff, kom terug, geef rcjj de staaf, opdat ik de rails weer recht kan leggen, gilde hjj. — Semyon Iwanoff belast je ziel niet met zulk een zonde. Maar Iwanoff keerde niet terug, hjj liep voort en verdween in de verte. Vasily stond bjj de geopende rails. De eerste trein, die komen moest, was geen goederentrein, maar een personentrein, dat wist hjj zeker. En daar was geen middel om hem te do«n stoppen: hjj had zelfs geen vlag bjj zich. De rails verzetten, zonder werktuig, was onra . geljjk. Hjj moest loopen, rennen naar zgn huisje om het signaal te verzetten. En Vasily snelde voort. Hy' rende door met het gevoel dat hij ieder oogenblik op den grond zou storten. De afstand verminderde steeds. Nog ean honderd meters en hg zou het signaal bereiken. Onder het loopen haalde hij zgn ouderwetsch horloge uit den zak en zag, dat het zes uur was. Ea ééa minuut over zessen moest de trein voorbjj stoomen.