De Sumatra post

I Draadnagels Rabongs | Stekeldraad ! IJzergaas I Dakijzer j Gereedschappen.

Crushed food Koeliethee Koolteer Purifier Terpentijn Dedak.

I Castorolie hem... ■4 | Lijnolie I Vernis 1 Japanlak I Loodarsenaat.

Koelit kajoe I Tjankolstokken Hetselkalk Witkalk „Hlomi" rubberkisten Zink-Arsenit.

ADVERTENTIES. Soesman's Emigratiekanforen SEM AR ANG - WELTEVREDEN - BANDOENG Agenten voor Sumatra's Oostkust: Lauienbach & Co. Telefoon No. 63 3430 Hevea Brasiliensis or Para Rubber its botany, cultivation, chemistry and diseaees HERBERT WRIGHT Prij» f. 12.50 Boekhandel J. HALLERMANN. Medan — Tebing Tinggi.

Handel Maatschappij G. H. SLOT & Co. 9054

Eetvorkfn „ 850 en " 4,75 por „ fl< 575 fl< 4j5 fl. 4.25 fl. 2.25 I fl. j.40 Dessert vorken „ 7,50 en „ 4,25 per „ Bf 11 IJ fl. 28.- volbaden fl. 42,- kinderbaden fl. 19.- met 1 bougie fl. 20.--\\l§ met 3 bougies „28.- compleet fl. 275 (ot fl. 14.50 W GROOTE SORTEERING IN —^ I ni 3° Huishoudelijke Artikelen. TT I I M. QOLDENBERG & Co. \

?le4 gfagj^neg niet goed met Liby?, en het zal er missj^uan vooreerst nog niet veel beter kunnen g*£fh, aldus begint de Romeinsche corresponde#^ler „N. Rt. Crt." een beschouwing. Italië heeft geen genoegen beleefd van zgn groote nieuwe kolonie. Dat behoeft geen verwondering te baren, want gesteld dat het karakter van Tripolitanië vruchtbaarheid mogelijk maakte, dan zou het toch in de eerste jaren niets voor het moederland kunnen opleveren. Het is een te nieuw bezit. Het blgft echter niet bg gebrek aan genoegen, er komt een aanzienlijk verdriet bg. Menigvuldig zijn de opstanden, do militaire verliezen, en allerlei onaangename bijomstandigbeden, waaraan, dooi den 'grooten oorlog, veel minder aandacht go wijd wordt dan anders het geval zou geweest zgn, een en ander voor een groot doel het gevolg van Italiaansche misslagen en als zoodanig ruimschoots door de Kamer gekenmerkt. Er waren een paar punten van debat, die ecu inzicht geven in de wijze waarop de kolonie, die zich gedurende drie jaar in het bezit van zes gouverneurs mocht verheugen, bestuurd is. Wat het eerst naar voren komt is de ontoereikendheid van de organisatie, feitelijk in Italië zelf al zoo pijnlijk, en door menigeen toegeschreven aan het hand over baud aangroeien van het aantal zuidelijke ambtenaren, maar in een kolonie als deze dubbel ernstig. Onbekendheid met den geest der Mohammedanen is een der zwaarst wegende beschuldigingen. > 'at zg bestaat of bestaan heeft, toonen de feiten. Niet alleen in vergissingen al' dez?, dat men tot voor kort de Arabieren in hun gevoel van betamelijkheid beleedigde, dooi in rechtsgedingen de vrouw tot het getuigenbewijs toe te laten, dat men zoo vaak reeds machtige stamhoofden liet verschijnen, hen scherp verhoorde, hen somtijds zelfs ir. hechtenis hield, om hen ten slotte als onschuldig weer te laten gaan, zonder hun eenig» moreele of andere genoegdoening te geven, ca aldus die gevaarlijke eigenschap der Arabieren, hun wraakzucht, schromelg'k verwaarloosde. Fouten van breedere beteekenis zijn begaan. Men heeft niet ingezien, dat de bestuursvorm, die de Arabier als de natuurlijke ioawt, een aristocratische, de oligarchische is, en dat hij, die de hoofden op zgn hand heeft, ook op het volk kan rekenen. Men heeft te vaak de democratische beginselen willen toepassan, zich in dadelgk contact met het volk willen stellen, en op die wijze de hoofden van zich vervreemd of zich bij hen gehaat gemaakt, zonder het andere doel, nauwere aansluiting van het volk aan de Italianen, bereikt te hebben. Zoo vindt men op onderscheidene plaatsen het verschijnsel, dat er twee met elkander wedjjverende aristocratische familippartijen zijn, zonder dat een van hen met de Italiaansche regeering op goeden voet staat. Het wortelschieten dezer Regeering in Tn'poÜtanië bigft dientengevolge vooralsl onmogelijk. Dit terwijl wel geen groote, maar toch belangrijke getallen den Italianen aanvankelijk welgezind waren en men in ieder geval betere resultaten dan deze had kunnen bereiken. Men zoekt de oorzaken in gebrek aan koloniale routine. Maar het land heeft toch voorbeelden voor oogen en in het bijzonder de geschiedenis van Algerië onder Franschen vlag had het zeer veel kunnen leeren. Nu verwijt men veel aan den militairen geest, op welks inzicht te veel is afgegaan, waar een andere geest verreweg meer en beter zou gezien hebben. Maar waarom dan daarna een volbloed ambtenaar naar Libye gezonden, waarom geen man aangesteld die het uithouden kan zonder dien gevaarleken steun van een gansche bureaucratie, die in vel 6 gevallen, steunend, verlamt wien zij steunt ? O>k in Libye hebben de militairen veel kwaad gedaan. Eéa officier bederft soms door een enkele daad wat vele anderen langzaam hebben opgebouwd. Een kapitein laat een gezienen Arabier gevangen zetten, en daarna diens vijfenveertig vrouwen wegvoeren. Mogen zijn bedoelingen voortreffelijk geweest zijn, maar kan men tegenover Arabieren dommer hindelen? Waarlijk, ik geloof niet dat enkel onbekendheid met het karakter van een inboorling, maar zeer vaak ook onverschilligheid tot dfiden ereleid heeft, dié voor Italië hotreurenswaard zg'n. Men heeft bg het begin der Tripolitaansche onderneming den Mohammedanen de vruchten beloofd van een l)9tere beschaving dan die der Turken. Die beschaving mag zich wel het allereerst afspiegelen in een betere rechtspleging, - althans, zoo denken de Tripolitanen. Zij schijnt evenwel niet al te best. Niet door de slechtheid der rechterlijke ambtenaren, maar door de talrijkhoid der advocten, die op het vrij arme land zgn neergestreken, en er nu op azen de schaarsche zaken, door ze zoolang mogebjk te rekken, zoo vruchtbaar mogelgk te doen zijn. Ook de financieele instellingen zijn te menigvuldig en 'aten zich door hun wedijver dwingen tot midlelen en praktijken, welke den Arabieren niet altgd voordeel opleveren. Het eigenlijke Tripolitanië is kalm. Maar er zgn aanduidingen dat die kalmte niet berust op een gevest'gde tevredenheid, maar veeleer een gevaarlijke kalmte, een van voorloopige berusting is. Een bijzonder militair feit heeft menigeen zeer onaangenaam getroffen : het terugtrekken der troepen uit Fezzan, meer dan duizend K.M. in het binnenland, terwgl de eigenlijke bezette streek slechts 80 K. M. landinwaarts reikt. Die bezetting is duur geweest (50 millioen), zij heeft niets gebaat, en in zooverre geschaad, dat algemeen het terugtrekken der Italianen op een vlucht leek, en het piestige van het moederland ernstig benadeeld heeft. Minister Martini zelf toonde aan, dat de bezetting, tgdens zg'n voorganger geschied, een fout was, dat bet beter is op alle wijzen zich van het kleiner gebied te verzekeren, om dan langzaam voort te gaan, en de werkelijke bezetting uit te breiden. Den terugtocht achtte hij, n; nrenstaande de vermindering van prestige, dio zij meebracht, noodzakelijk. Het is geen vlucht geweest, zeide hg. De plek zou ons per jaar de som van 12 millioen gekost hebben, en dit bedrag is zij niet waard. Bertolini, Martini's ambtsvoorganger, bracht eenige gronden voor de onderneming bg, bepleitte de noodzakelijkheid haar zoo spoedig mogelgk te hervatten, maar kon niemand overtuigen. De Fezzanepisode is een onaangename gebeurtenis in Italie's korte Libyegeschiedenis, die hersteld dient te worden in een tgdvak van betere politiek, meer voorzichtige ondernemingen en verstandiger samenwerking. Minister Martini wist vertrouwen te wekken. Regeling der eerbiediging van het privaatbezit, afschaffing van het vrouwelijk getuigenverhoor, vermindering van gehe-1 of half leegloopende ambtenaren, en meer zulke nuttige besluiten zijn onder zjjn beheer genomen en hij toonde zich zonder luidruchtigheid geestdriftig voor zgn groote taak: voor het land een kolonie zoo goed mogelgk te organiseeren, zoodat al de verliezen in mannen en geld eenigszins vergoed worden. De scherpste sprekers, zg die het meeste feiten en stukken hadden aangevoerd, verklaarden, zich tevreden en die tevredenheid is verklaarbaar, wanneer men in -^nmerking neemt hoe ruiterlijk de minister ot-'gane .outen erkende en bowees door tegenmaatregelen voor da toekomst iets beters te hebben voorbereid.