De Sumatra post

ADVERTENTIEN, FÜKDI Japansche fotograaf Telefoon No. 439 No. 4 Moskeestraat Medan Deli. Specialiteit in Estate en groeps opname. Is kosteloos op alle plaatsen (ook buiten Medan) teontbieden 7527 Beleefd aanbevelend LUCARD I BOTER overal verkrijgbaar. Handel Maatschappij KERKHOFF & Co. PHOENIX BIER S overal verkrijgbaar. I Handel Maatschappij KERICHOFF & Co. I IjAVA-ICOFFïEj I overal verkrilgiaar. I Handel Maatschappij IKERKHOFF & Co. Sindang-Wangie THEE overal verkrijgbaar. Handel Maatschappij KERKHOFF & Co. 7709

Wij laten hieronder een reeks particuliere telegrammen volgen, welke alle ontleend zijn aan een der jongste — hier aangebrachte — nummers van de „Nieuwe Rotterdamsche Courant" : Brussel 14 Aug. —'t Is te rustig te Antwerpen ; ik wip den trein in naar 't binnenland waar meer te zien moet zijn. De trein van 12.10 snort stipt op tijd naar Brussel door. De zon beschenen landschappen zeggen dat die blauwe hemeikoepel mijn vacantiedroom was; wat is alles gewoon, alleen de vlag op de kerktorens doet u vragen: is 't kermis of oorlog ? Wat zien alle menschen er kalm uit en die onderlinge bereidwilligheid, dat gevoel van saamhoorigheid bij iedereen. Ons ras heeft dan toch stevige eigenschappen, die nu pas heerlijk aau 't licht komen, 't Ounoozel vee, dat nioit noch kwaad noch onrecht deed, graast met koeien-wij *heid gestadig voort, nergens een spoor van oogst; 't zit al in de schuren. Meehelen voorbij met de viag op den stompen Romboutstoren, alles stil, alsof men een middagdutje deed. We zyii in 't Brabantsche. Verderop naar Perck toe zie ik de drie torekens van David Teniers; af en toe blinken de spitsen der bajonetten van waakzame schildwachten. Daar is, welig in 't groen, de landbouwschool van Vilvoorde; Schaarbeek, Laeken, de kerk omringd door stellages, eindelijk Brussel.

Stikheet te Brussel, maar rustig in de Nieuwstraat; de groote confectiehuizen Tietz door burgerwacht bewaakt. Jongetjes venten kranten over den boulevard Anspach. Langs de Beurs naar de Groote Markt, weidsch plein met zgn grijze gebouwen vol verguldsel en de bloemenverkoopsters onder groote schermen, een paar geeuwende soldaatjes en stadhuisbeambten en af en toe een auto ; in het musée Du Livre heeft het Instituut de Bibliographie een eigenaardig initiatief genomen : de Permanence des Apsociations Intellectuelles zetelt daar en plakt al de bevestigde berichten aan die door geloofwaardige personen gecontroleerd zijn. Op beknopte en duidelijke wijs wordt de toestand en de stelling van de onzen en van den vijand aangetoond.

Vraag en aanbod is hier vermeld ; het is een prachtstukje van den aartsbibliograaf Otlet; bjj hem zal men de vertrouwbaarste documentatie vinden. lets dergelijks dienden de informatiekantoren overal te doen. De Koninklijke Bibliotheek is in een ambulance van het Roode Kruis herschapen; het personeel is aanwezig, de toegang verboden. Aan het park ligt het koninkljjk paleis eenzaam te blanken; een enkele soldaat wandelt er voor; aan alle ramen het Roode Kruis. Het mooiste beeld van de rust te Brussel is een ministerieel kantoor : de slaap der rechtvaardigen heeft bevangen al wat daar leeft. Even vreedzaam zijn de dominospelers in een groot café bij den Muntschouwburg, waar ik me nedervlij om uit te blazen en wat te eten. Wat een overeenkomst met Antwerpen — bepaald, hier is voor een oorlogscorrespondent voorloopig niets te doen. Daarom spoed ik me naar het station, waar ik een trein vind voor Leuven, vanwaar de laatste berichten zeggen dat de Duitschers hun opmarsch naar Brussel en Antwerpen schijnen te willen doorzetten.

Antwerpen, 14 Aug. Weinig liefhebbers vojr Leuven; in afwachting dat de trein me daarheen voert, lees ik ecu artikel van Van der Velde in „Le'Peuple", waarin hjj zegt dat het volk voor Luik en in Haspegouw bezig is het algemeen stemrecht te veroveren. Door het heuvelachtige land met zwierige glooiingen, waar men de boeren druk doende ziet met het inhalen der schoven ; Dieghem om een bedevaart; Saventhem, waar een bekende van Dijck hangt; Nosseghem, Cortenberg. Het land overal blond van koren en achter 't, groen der landhuizen verre horizonten. Aan alle stations kleine groepen soldaten, hier een trein vol veldbedden met de vlag van het Roode Kruis, kleine lage gi*i]ze kerkjes niet schaliedaken en spitse torentjes, de huisjes deemoedig er rond gehurkt. leder oogenblik stoppen we, maken plaats voor den Roode Kruistrein, die in Volle vaart wegstoomt naar onze arme jongens. Ginds te Herent staat een detachement voetvolk ; een trein die van ginds komt is er vol van. Een paard in den ploeg op 't veld voert de driekleur aan den halster.

Wij naderen Leuven; hier ruiken we iets als oorlogslucht. Een compagnie ruiterij en lanciers draven door de Stationstraat; aau de Sint Pieterskerk is het centrum, waar alles moet stoppen of vertragen. Groepen bestofte soldatan mr 4 ongeschoren gezichten komen voorbij, allen diep ernstig, maar niet moedeloos. Ik ontmoet een kennis, den braven de Gruyter, don leera ar -voordrachtkunstenaar uit Gent, die Phi- Lktetes en Starkadd speelt. Reeds drie dagen ligt hij in de buurt bij Diest, nu moet hij om. proviand en hij heeft zoowaar een paar zware brooden bemachtigd. Ik spreek jongens van 't 11de, die te Luik den slag meemaakten. Hun wordt proviand en sigaren toegestoken. Een ji nto van Le Soir staat daar, hij gaat naar Thienen en Diest, net mijn zaak. De confrater komt op mij toe, hij ziet mijn dokumenten na en ik word gastvrij opgeladen. En route! — Maar wij worden voortdurend opgehouden, eerst om benzine op te doen, daarna door afdeeiingen kanonnen, 't Is halt zeven en wij vreezen voor het duister niet ter plaatse te geraken.

7 uur. Eindelijk o\> weg en wij „slikken", wegen, zooals de Franschen dat noemen. Drie officieren die zicb bij hun leger te vervoegen liadden, waren mede ingestegen. Dat heeft ons de reis wel vergemakkelijkt, want minstens vijftig maal werden wij opgehouden door militairen die het wachtwoord vroegen. Af en toe versperde een groepje soldaten ons den weg of wel stuitten wij op schuin over den weg staande wagens of barricaden. Terwijl de zon heerlijk rosé en oranje onderging, zagen wij de laatste boeren maaien eu zaaien. De lange dreef die we door moesten, werd langzaam donkerder. Te Thienen was alles donker eu onze auto ging verderop naar Diest. Twee officieren verlieten ons, maar we laadden een soldaat op, een Bruggeling, die in den slag te H selen was geweest en nu naar Loxbergen wou om zich bij zijn regiment te vervoegen. Zijn verhaal in onvervalscht Brugsch verkortte den weg; hij was uit over de dapperheid deiofficieren.

Wij zagen de soldaten gelegerd op stioozakken voor de hoeven, ook af en toe ae.i auto, beladen met een* gewonde. Hall Diest werd ons verzekerd dat het eigenlijk te Aerschot te doen was. Wjj tuften dan terug naar Thienen, waar ons de heldendaad van een sergeant der plaatselijke burgerwacht werd verteld. Hij had vanmiddag 31 Duitschers gearresteerd, waaronder drie officieren, die van den slag te Eghezee kwamen.

Brussel, 16 Augustus. Ik seinde u, dat^sornmige bladen voor het verspreiden van onjuiste geruchten werden gestraft. Ik doelde vooral op „La Métropole" van Antwerpen, die acht en veertig uren werd geschorst. Andere bladen werden vroeger reeds en van voor de eigenlijke vijandelijkheden aangeslagen. Hedenochtend wordt aangekondigd, dat de censuur op de pers officieel wordt ingevoerd. De militaire gouverneur van Brabant, generaal Clooten, maakt het volgende bevel bekend: Te rekenen van heden zal elk blad slechts in één enkele uitgave verschijnen. De drukproeven dezer uitgave zullen voor het afdrukken onderworpen worden aan de militaire overheid, die krijgsverrichtingen aangaat, nalezen en zuiveren (expurgora) v

f)w correspondenten der buitenlandsche pers te Brussel zullen dezen maattegelzekertoejuiche'n. Hun plicht is alleen volkomen betrouwbare berichten te geven. Alie tendentieuze nieuwtjes kunnen schaden aan de vriendschap, die de neutrale landen aan België verbindt. Die vriendschap kan alleen grooter worden, ais het buitenland niets verneemt dan gecontroleerde waarheid. Het verlicht onze taak van correspondent ten zeerste.

Het was in de laatste dagen bijzonder kiesch en moeilijk, het echte van het onechte te schiften. Dat veel onwaars werd verspeid, kan de thans zoo prachtig eendrachtige Belgische pers niet worden aangeschreven. Zelfs de bezadigdste en oordeelkundigste oorlogscorrespondent kan in de algemeene opgewonlenheid van het oogenblik zich aan verbeelding te buiten gaan, wat zeker is te vergeven. Dat voor die imaginatie nu een rem is gevonden, dient echter zeer gelukkig geheeten te worden.

Brussel, 16 Augustus. Gisteren is te Brussel gebeurd wat nimmer ergens is voorgevallen: de gemalin van den vorst van een grondwettelijk koninkrijk heeft een socialistisch lokaal bezocht. Terwijl koning Albert zich aan het hoofd heeft gesteld onzer troepen—men kan het zeggen zouder euphernisme —, gaat onze koningin met al de schatten van haar hart het leger der liefde voor. lederen dag bezoekt zij ambulances, waar Belgische vrouwen aan de Duitsche gekwetsten bewijzen dat zij in België eerder beklaagd dan gehaat worden, en zoo heeft zij ook gisteren onder de aandoenlijkste geestdrift, de ambulance van het socialistisch Volkshuis be/.ocht.

Onze soldaatjes hebben haar „ma reine" genoemd gelijk zij „mon colpnel" zouden zeggen. Zjj hebben huar toegesproken met eene ruwe openhartigheid, die bewees hoe groot hunne betrouwende genegenheid is en voor ieder heeft de Koningin woorden gevonden die hun fcot het hart gingen, omdat zij uit het hart kwamen. Toen zij buiten kwam, werd zij door de moeders en meisjes, die deze volkswijk bewonen, onthaaid op gejuich, dat hartstochtelijk mag heeten. De Koningin heeft gisteren ondervonden dat in het uur van het gevaar het hart van al de Belgische vrouwen van dezelfde gevoelens klopt.

Gisteren ook hebben onze priusjes twee scholen bezocht, waar aan de kinderen van behoeftige soldaten, evenals aau hunne vrouwen, voedsel en verdere hulp wordt verleend. De Koninklijke kinderen hebben hunne natuurlijke schuchterheid weten te overwinnen om met al die kleuters te praten als met vrindjes. De populariteit die ons vorstenhuis tot op heden genoot, is iv haar wez6n aan het veranderen: zij wordt dankbare en onvergankelijke liefde.

Antwerpen. 17 Augustus. — De mannen vau Herelbeke bij Kortrijk, het dorp van Peter B.nmoit, hebben, voor zij naar 't gevecht gingen, eerst eendeiijke messen laten maken. Die hebben den Leeuw van Vlaanderen gelezen.

Eon groot deel van België' heb ik doorkruist. Over heel het platteland ziet men bedevaartgangers, soms honderden bjj elkaar, geknield voor een kapelletje. De reizigers in de treinen verbroederen zich met elkaar ; nooit zou iemand g(/ïooven, dat er tweespalt is geweest tusschen 'Waal en Vlaming.

Men vertelt, dat Belgische soldaten, waar slagers onder waren, van een geveld paard onmiddellijk biefstukken hebben gemaakt. De geestdrift en de blijmoedigheid der Belgische manschappen is eenvoudig wonderbaar. Gisteravond amuseerde een Brusselsch ketje heel de tram, die vol soldaten was, met het nabootsen van dierengeluiden. Ik heb nog geen mismoedig gezicht gezien.

Te Antwerp'-n is alles klaar om een beleg te doorstaan. La Métropole is wegons lichtzinnige berichten, waaronder vooral dat van de zoogenaamde overgave van het fort Ba-chon, door den militairen gouverueur gestraft met 24 uren schorsing van den verkoop. A'le passen voor Duitschers, die vergunning badden om hier te verblijven, moeten iugebrsi van een portret voordien worden geviseerd. Nooit zag iic over de Meir zooveel wandelaars als gisteravond. Aan zee is hec buitengemeen stil. Te Osteude is menig hotel, o. a. ook de Kursaal, gesloten. Brussel, 16 Augustus. — Meu verhaalt de volgende woorden van een karabiuier, die al niet weinig Duischers gevangen heeft gea !men: „Met mijn geweer ga ik er tegenwoordig nooit rtieer op uit. Ik heb maar een boterham .bij me, ca ais zij die zien, dan pen ze me na*. — Een der gevangenen heeft verklaard, dat de orders zoo bepaald mogelijk luiden. Men moet marcheeren, zoo niet, <ïan wordt men gefusilleerd. Dezelfde zegsman voegde er aan toe: „Als meu ons niet wat rust gunt, zullen zoowel mannen als paarden weldra aan hun eind zijn." Deze krijgsgevangene was te Dantzig ingescheept en wist Zaterdag den 13Jen (Isdeu?) Augustus niet meer, dan dat er oorlog was en dat de Franschen in Elzas-Lotharingen waren gevallen. — Men vertelt nog het volgende staaltje van onze vliegers: Twee van hen, die weer op weg waren naar onze hoofdmacht, hadden wegens hapering van hun vliegtuig moeten landen in de nabijheid van Duitsche lanciers. Het vliegtuig kon niet worden hersteld, doch de vliegers wisten te ontkomen. Zij bleven binnen dé linie en beschouwden het vliegtuig als verloren. Twee dagen later vernemen zij, dat het toestel, bewaakt door Duitsche lanciers, nog steeds op dezelfde plaats is gezien. Onmiddellijk zet men nu een mitrailleuse op een auto van 80 paardekrachten, waaraan een wag>^n wordt gekoppeld. Met groote vaart begeeft men zich naar het vliegtuig, waar de lanciers verrast en op de vlucht gedreven worden, terwijl meu heu met de mitrailleuse op een afstand houdt. Inmiddels wordt het toestel afgetuigd en op den wagen geladen, dan gaat men er van door,—de Duitschers in verbazing over zooveel stoutmoedigheid achterlatende.

Namen, 16 Augustus. De vorige week was het Duitsche zware geschut bij het dorpje Ninave (bij Luik opgesteld om het fort Chaudfontaine te bombardeeren.

Een vijandelijke afdeeling begaf zich langs den weg naar Ninave en verborg zich achter een proviand wagen, doch werd opgemerkt uit het fort, waaruit enkele granaten op de afdeeling werden afgeschoten, die alle manschappen doodden en den wagen vernielden. Te Salheid, een dorpje bij het fort Embourg, zijn drie automobielen, waarin Duitsche officieren zaten, beschoten uit het fort Embourg (ten Z.O. van Luik). Een auto is in de Ourthe gestort en vernield. Alle inzittenden zijn gedood.

Bijna dagelijks worden kleine gevechten om de torten van Luik geleverd en telkenmale wordt de vijand teruggeworpen. Donderdagavond hebbeu de Duitschers getracht het fort Loncin stormenderhand te nemen, doch zjj zijn teruggeslagen.

Hoe zooiets mogelijk was?! We waren — vertelt Feith in het „Handelsblad"—heel trotsch, dat ook ons huis uite verkoren wjrd, om er een der „Roode-Kruis"-busjes op te hangen. We hadden het een goed in liet oog vallend plaatsje gegeven ; het collectebusje met den witten baud er om, met het roode kruis daarop, met het roode zegellak van net bestuur op het touwtje, dat het slot dichthield — hadden we vastgemaakt aan een stijl van net witte hek om den voortuin. We hadden het daar stevig vastgemaakt;—de hond moest fcgn slot en zijn ketting zoo lang maar missen ; daar werd het busje aan bevestigd. Whadden het groote papier van het „Plaatsee Ulke comité van het Roode Kruis* op een plank vastgemaakt, en die plank hadden we zorgvuldig tegen den paal van het hek gespij- I l V"°°dat het busje èn de toelichting daar, vlak by elkaar, goed zichtbaar voor eiken voor- Uganger, als een zwijgende, maar welsprekende smeekbede getuigden, om het mooie, groote werk van gewonden-èn ziekenverpleging te steunen.

ledereen, die er voorbij kwam, zag het busje dan ook hangen : het huis ligt op een viersprong van wegen, waar het nogal druk «an znn. Vooral des middags, als het in de vorige dagen buiten van soldaten en wandelaars wemelde langs de wegen, waren er velen, die even voor het plakkaat bleven staan, >m net te lezen en, als ze dan het busje za,en hangen, zich geen oogenblik bedachten, om er iets in te werpen- Er waren groote menschen, die haastig in den zak grepen ; er waren kinderen, die zich inspanden om het gedrukte papier te lezen, maar ook zouder dat wel begrepen waarom het ging, en dan zorgvuldig hun cent in het busje lieten glijden ; er waren dienstmeisjes uit de buurt, die er even voor van haar fiets stapten, om baar gave te storten; en niet het minst talig k waren het de soldaten zelf, die op hun vrijen middag, een meisje aan den arm, een royaal gebaar naar den zak maakten, en van hun week-tractement iets afstonden, om het in het busje te offeren.

Onze kinderen vooral waren trotsch op hun „Roode-Kruis"-busje. Ze voelden er zich verantwoordelijk voor. Achter de gordijnen van de voorkamer stonden ze, om te kijken, of iedere voorbijganger wel lette oj> het busje aan hun hek! Wanneer er weer menschen bleven staan, hielden ze den adem in; wanneer er weer wat in het busje werd geworpen, fluisterden ze zachtjes naar elkaar. Het was of ze om beurten de wacht betrokken, om hun busje toch maar geen oogenblik uit het oog te verliezen. Ze wisten niet, of het dubbeltjes of centen waren, wat er werd ingeschoven ; — ze telden, zoolang ze den tel niet kwijt raakten, liever de gevers van de giften.

Eiken ochtend, nog vóór het ontbijt, gingen ze zelf het busje aan het kettinkje vastsluiten; 's avonds, vóór het naar bed gaan, wilden ze zelf het busje losmaken, om het in huis te bewaren tot den volgenden ochtend. Zoo heeft het „Roode-Kruis"-busje er vier dagen gehangen.

Neen, heel zwaar was het nog niet; het zal nog wel geen reusachtig bedrag zijn geweest aan rammelende centen, dat er in vergaard was. Toch vulde het busje zich langzaam-aan . . . .. . Tot gister-avond de groote teleurstelling is gekomen. Vóór het naar bed gaan, bij het binnenhalen door de kinderen van het busje, rammelden de centen er niet meer in; en toen we het busje onderzochten, bleek het touwtje te zijn doorgeknipt. Het busje was .. . leeg! De inhoud gestolen! Die infame dief van ons „Roode-Kruis"-busje zal wel nooit ontdekt worden. Er zijn dieven —en dieven: die van ons busje behoort tot de verfoeilijkste. Het Roode-Kruis zal er geen schade van hebben, want dadelijk hielden we een huiselijke collecte, — immers, alle huisgenooten, en de kleinen niet het minst, we voelden onze verantwoordelijkheid ten opzichte van het busje. Maar wie er wèl schade aan moeten lijden, dat zijn de kinderen, die hun blind vertrouwen stelden op het onaantastbaar symbool van het roode kruisje. Dat iemand daarnaar de dieyen-vingers durfde uitstrekken! En zelfs wij groote menschen lijden er wat schade door aan onze ziel:—een Roode-Kruis-dief, hoe't mogelijk is!

De Engelsche sportliefde verloochende zich niet, zelfs niet toen ook in Engeland het kranige élan viel waar te nemen der mobilisatie !

Iv de Engelsche bladen trof ons, achter de lange kolommen van echt en gefantaseerd oorlogsnieuws, dat nog eenige uitslagen van cricket-wedstrijden en ook van enkele paardenrennen vermeld worden, — niet zoo uitvoerig als onder gewone omstandigheden, doch de rubriek sport was daarom toch niet geheel verdonkeremaand.

Zoo verloochende ook een der Engelsche dagblad-correspondenten zijn Engelscheu aard niet, toen hij den 4en Augustus ecu Amsterdamschen brief aan zijn Londensch blad schreef; zijn, reeds in het kort meegedeelde beschouwingen over onze Nederlandsche mobilisatie en inundatie ving hij aan op deze \vijze:

„Toen ik juist uit Londen te Amsterdam aankwam, ontmoette ik een bekend Nederiandsch journalist, die weigerde over den Europeeschen toestand te praten, alvorens iv b de laatste Engelsche crickettijdingen had geven, en hij trachtte me te doen gel oo ven, dat de eigenlijke ellende van deze crisis ii in bestond, dat een voorgenomen bezoek van een Engelsch cricket-elftal aan Nederland nu geen voortgang zou hebben." Zoo luidt de aanhef vau deze Engelsche particuliere correspondentie uit Amsterdam, in een van Londens grootste dagbladen ? Eerlijkheidshalve moeten we er aan toevoegen, dat de correspondent er zelf bij vermeldt, dat dit oogenschijnlijk zonderlinge optreden vau den Amsterdanschen journalist niets anders beteekende dan een trekje van onze nationale kalmte en stoïcisme. Onder dit beding — dankbaar aanvaard.

Maandag, Woensdag en Yrjjdag, van !) to 2 uur 's-morgens.

Alle dagen, behalve Zon- ca feestdagen, van 8 tot 12 uur 's morgens.

Ds familie Tjong A Fie, den derden Zaterdag Ike maand iv den vooravond. Da familie Van Tijen, den lOen der maand in den vooravond.

iederen Zondagavonddinor-muziekHuizeDeßoer • » . , Medan flotel. iHJe-Bioscoop, Balistr. I Dcli Bioscoop ii -, „ Royal Bioscoop Luitenants weg. L'.3*:j;*.nsi*h Mannenkoor, liepetitis iederen «sdag-avond 7 u., kleinezaal MedanHote! Dcli Sport Vereeniging: Maandag en Woensdag: oefeningsavonden voor de Cricketafd. .dag, en Vrijdag : oefeningsavonden voor de Voetbal-afd. Donderdag: oefeningsavonden voorde Hockey afd. Rijclub: iederen Donderdagavond vaii 61/, 71/, urn. figuurrjjden. Vrjjwilligers-corps S. O. K.

10. Brigade baan Sei.-Sikambing le. & Bde Zond 20. » » » 2e. & 4e. » 80. » » » le. <ie. v. elke mnd, 40. » » » 2e. Ar 4e. Zondag. 50. > » » le. & » 60. > » Klambir-Lima iederen » 70. » » Sei.-Sikambing 2e. & 4e. > Boven Langkat-Cotnmando 10. Brigade baan Tj.-Djatti iederen Beneden Langkat-Commando 10. Brigade baan Pk.-Brandan iederen » 20. „ .. Tj.-Poera le. & 16e. v. elke mnd. Serdang- Commart do 10 Brigade baan 8.-Poerba le. & 16e. > » 20. „ .. Sialang le. & 16e. » > Batoe- Bahra-Commando 10. Brigade baan Lb.-Roekoe le. k 10e. > » 20. „ .. Tj.-Kassau le. & 16e. > » 2 Oct., Bijeenkomst ten Residentshuize, 6 * n.m. 3 Oct., A.V.R.0.5., Jaarverg. Hotel de H 10 u. n.m. 3 Oct., VoortentoonstellingA.V.R.O.S.,A\ Soc. 11 Oct., Fototentoonstelling, Witte Soc. 16 Oct., Voetbalmatch Pabatoe— 0. S. V.

Het duet je goed, in deze dagen de Belgische bladen te lezen —er blijkt opnieuw uit, dat er ras zit in het Belgische volk. De zwaie beproeving, welke de B Igische natie wordt opgelegd, is een krachtige zweepslag geweest en als ée'n man staat het Belgenvolk „recht" om den indringer te lijf te gaan. Zoo schrijft o.a, de „Vlaamsche Gazet": „Het Belgisch leger levert een on versaagden strijd voor het behoud van ons land. „Duitsche officieren, die de Belgische grens overgetrokken zijn om een land aan te vallen, dat in elk opzicht wilde onzijdig blijven, hebben er hun verwondering over uitgedrukt dat het Belgische leger zooveel wederstand blijft bieden. „Die verwondering kan ons slechts verbazen. „Verbeelden die Duitsche officieren zich wellicht dat ons vaderland te koop is! .Denken zij dat de Duitsche"regeenng haar beloften tegenover ons land slechts hoefde te breken, opdat de Belgen zouden buigen! „Het opgeven van de Belgische onzijdigheid — wat Duitschland eigenlijk vroeg — zou op hetzelfde neergekomen zijn als het verlies van de Belgische onafhankelijkheid. „Dat voelen thans alle Belgen meer dan ooit, en hun gedachten gaan naar hen, die bij Visé aan de Duitschers voor de eerste maal toonden, hoe de Belgen hun vaderland verdedigen kunnen. „Onze soldaten strijden voor het goede recht, de waardigheid en de onafhankelijkheid van België. „Zlj toonen aan de wereld dat ook een klein volk groot kan worden door zijn gehechtheid a*tn den vadergrond en zijn onbuigbaren wil het vaandel der vrijheid hoog te houden."

16 Oct., M. v. Breukelen, 91/-; u. V.m

Debiteuren aan het Vendukantoor to worden er aan herinnerd, hun debet te voldoen op onder-volgende data. Vendutte Lau King In vervaldag 3 Oct. 1914. Dr. J. D. Blankenberg .. o E. Loosli 4 „ F. K. Hoondamall 6 D. Hartman .. 6 J. L. van der Moer .. 7 H. Homans 7 C. Blooker Thzn. L. F. .1. Steinkuhl .. 10 „ firma Lautenbach & Co. .. 16 1 7 •• „ „ „ •• •• i ■ „ L. E. M. Eman 17 Abdul Kachman K. Henrici Mat Lana .. 20 M.->ru Tappa, ehetty .. 21 „ Meyappa, ehetty 22 „ W. J. Buisman 22 H. D. Schouten 22 Tengkoe Hoesin „ 24 .1. W. Siekeiuejjer „ Si Koepang glar Dja- Aminoedin „ 27 L. H. W. van Sandick „ 28 J. T. Atelaar

ss. v. Lansberge naar Batavia 13 Oct, Speelman gapore 5 , Medusa Singapore 6 „ Ranee Singapore — „ Circe Singapore 3 „ Perak Penang 5 „ Maiaya Penang — , Alma Penang 6 , Reyniersz Sabang 3 , Indragiri Langsa 8 , Indragiri Batoe Bahra 15 „ v. Hogendorp Asahan en Singap. 7 „ Nederlandsche Mail Zaterdag 3 October. Madras Mail Vrijdag 9 October.

Onder vriendinnen. — «Zeg, Lucie, hoe vindt je mijn" nieuwen hoed ? „Beeldig hoor ; ik zeg hef zoo dikwyls tegen iniju kennissen: die Luus weet toch altjjd van niets, iets te maken. "