Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.]

BAD SALZUFLEN (EPD) - Het voortdurende en naar het zich laat aanzien nog steeds groeiende aantal uittredingen uit de Evangelische Kerk van Duitsland EKD verontrusten de 120 afgevaardigden uit zeventien regionale kerken naar de generale synode zozeer, dat zij woensdag hebben besloten een diepgaand onderzoek in te .stellen.

De laatst bekende cijfers tonen aan, dat tussen 1972 en 1982 ongeveer 1,5 miljoen kerkleden het voor gezien hielden. In 1984 traden 127.000 leden uit en ruim 38.000 toe. In 1985 is het aantal uittredingen opnieuw gestegen, maar exacte cijfers zijn nog niet bekend.

Bestuurslid Walter von Lossow meent dat er sprake is van „een geruisloos verval van de religieuze cultuur van het avondland, waardoor ook de EKD zwaar wordt getroffen en nog aanzienlijk meer schade zal lijden". De vervreemding van de mens van het christelijke geloof is klaarblijkelijk niet gericht tegen religiositeit, maar in eerste instantie tegen autoriteit, verklaarde hij. De moderne mens, gericht als hij is op individuele vrijheid, onttrekt zich meer en meer aan Gods Woord maar wenst tegelijk toch een zingeving van het leven, aldus Von Lossow.

Naar zijn overtuiging ontbreekt het de moderne mens aan een geestelijke wapenuitrusting, die vroeger zijn denken en voelen mede heeft gevormd. Staat en samenleving staan machteloos in vragen naar de zin van het leven, zodat de grote vraag is op welke manier de kerk het gat kan vullen, meent het bestuurslid.

Daarom doet de EKD er goed aan zich te bezinnen over de vraag, hoe zij „brede lagen van de bevolking weer voor zich kan winnen". Von Lossow noemde speciaal de jeugd, de vrouwen, de beter ontwikkelden en de mensen met beslissingsmacht in politiek, economisch leven en wetenschap. Natuurlijk moet de kerk dan anderen, zoals ouderen, niet in de kou laten staan, meent Von Lossow.

BOEKAREST (AP) - Onbekenden hebben vorige week brand gesticht in een synagoge in de Roemeense plaats Buhusi. Het gebouw is zwaar beschadigd door de brand. Dit hebben leden van de Roemeense Joodse gemeenschap meegedeeld.

De daders, die maskers droegen, brachten de portier van de synagoge enkele messteken toe en staken vervolgens benzine in brand die zij langs de muur van het gebouw uitgegoten hadden. De portier liep ernstige verwondingen op.

De synagoge was onlangs in gebruik genomen na een verbouwing van 750.000 lei (ruim 4 ton), aldus de zegslieden. De opperrabbijn had de brandstichting gemeld bij de plaatselijke autoriteiten, maar er tot dusver nog niets op vernomen.

In 1973 werd de toen 18-jarige Dhiyakarah Nithiyantha Sarma voor het eerst gevangen genomen. Hij woonde toen bij zijn ouders thuis in een stadje in het noorden van Sri Lanka. Hij werd beschuldigd van het ageren voor een zelfstandige Tamil-staat. Sarma was lid van de TULF (de wettelijk toegestane, in principe geweldloze, maar 'niet altijd even voorzichtig optredende politieke partij van de Tamils, te onderscheiden van de aanzienlijk radicalere Tamil Tijgers).

In de loop van elf jaar daarna werd hij nog drie keer opgepakt door het Sri Lankese leger. Naar eigen zeggen werd Sarma gemarteld door het slaan op de voetzolen, het omgekeerd ophangen en het moeten inademen van brandend chilipoeder.

Sarma is Hindoe-priester. 'Pandit' is de formele naam en het werk omvat naast het leiden van ceremonies en diensten' ook de tiendaagse wake naast een overledene. Dat kost tijd en de drie reeds in Nederland werkzame Hindoepriesters hebben Sarma uitzicht op een functie' aangeboden; ze steunen zijn pogingen een verblijfsvergunning in ons land te krijgen.

Sarma trouwde in juli 1984: als priester en (dus) lid van d Brahmanen-kaste, kreeg hij het steeds vaker te verduren. In november van dat jaar verstopten soldaten een geweer in zijn tempel en beschuldigden hem vervolgens van steun aan de Tijgers. Sarma besloot te vluchten, kocht voor dertigduizend Roepies (smeergeld meegerekend) een vliegticket en reisde met Air Lanka via Oost-Berlijn via het voor Tamils poreuze IJzeren Gordijn naar het Westen.

Hij verbleef twee maanden bij een Pakistaanse kennis, reisde toen naar Borken en na een paar dagen per taxi naar Amsterdam. In februari 1985 kwam hij via kennissen in Groningen terecht, kreeg een tijdelijke woning in Beijum en een uitkering van 1500 gulden in de maand. 6 oktober jongstleden besliste staatsecretaris Korte-Van Hemel van Justitie dat aan het gezin Sarma geen verblijfsvergunning zou worden verleend. Over 'schorsende werking' werd eveneens negatief beschikt. Sarma zou met vrouw en kind terug moeten naar het land van eerste opvang, de Bondsrepubliek West-Duitsland dus.

Het is met de dominees ook wat. Zo zijn er te weinig en zo zijn er te veel. In hervormde en in (syn.) gereformeerde kring wordt de laatste tijd geklaagd over een toenemend kandidatenoverschot. Het aantal kandidaten dat er niet in slaagt een beroep te krijgen, is bij de hervormden zelfs zo sterk gegroeid, dat de Commissie voor het Beroepingswerk de suggestie heeft gedaan om deze wachtenden via een uitzendbureau aan werk te helpen.

Een aanstaande dominee is ook maar een mens en een jongeman of -vrouw die zich bij een theologische opleiding aanmeldt, al evenzeer. „Kom, laat ik maar voor dominee leren", denkt hij of zij, ~de predikantenmarkt is minder overspannen dan die van sociologen en psychologen. Als dominee vind ik vast nog wel werk".

Vergeet het dus maar. Zestig kandidaten wachtten in de Ned. Hervormde Kerk in 1985 tevergeefs op een beroep. En ook op het (syn.) gereformeerde erf is het dringen. Daar wordt op het ogenblik de VUT-leeftijd van de bedienaren van 63 naar 62 jaar teruggeschroefd en kunnen oudere predikanten met behoud van salaris naar kleinere kerken worden overgeheveld.

Wat is aardiger: overhevelen of uitzenden? Voor alle duidelijkheid: als we spreken over 'uitzenden', bedoelen uiteraard: uitzenden via een uitzendbureau. Want is een predikant al niet een gezondene 7 Zo spreekt de Bijbel tenminste wel over hem.

Ja, en wie 'gezonden' is, is ook 'geroepen. Dat 'geroepen zijn' (of beter: het ermee rekenen dat er od de studie een kerkelijke en daarmee een goddelijke roeping kan volgen) wordt door een student die om den brode voor theologie kiest, bepaald uit het oog verloren. Aan de andere kant krijgt het begrip roeping in sommige kringen zelfs al de volle aandacht op het moment dat iemand nog niet verder is dan dat hij zich aanmeldt voor de theologische studie. Geen theologische studie zonder geroepen te zijn, is daar het motto.

In die kringen — we hebben het over de Gereformeerde Gemeenten, de Gereformeerde Gemeenten in Nederland en de Oud-Gereformeerde Gemeenten — is er bepaald geen kandidatenoverschot. Eerder het tegenovergestelde. De gemeenten met een predikant zijn daar op de vingers van weinig handen te tellen.

Twee uitersten dus in domineesland. Je kunt wat meemaken. Zo zijn in hervormde kring in de afgelopen jaren verschillende Gereformeerde- Bondspredikanten in gemeenten met een Confessionele Verenigingsidentiteit — excuus voor de begrippen! — terechtgekomen, omdat de confessionelen zelf niet over voldoende kandidaten beschikten. Daarom richtte de Confessionele Vereniging enige tijd geleden een fonds op ter stimulering van theoiogie-studie onder eigen mensen.

In de Christelijke Gereformeerde Kerken is ook iets aan de hand met op beroepen wachtende kandidaten. Op de generale synode van deze kerken, die dit najaar in Den Haag vergadert en binnenkort wordt afgesloten, was sprake van kandidaten die al meer dan een jaar geleden hun studie hadden beëindigd. Gebrek aan capaciteiten? Of een ligging' die de meeste gemeenten niet aanstaat?

De tijden zijn moeilijk. Maar om in handelstermen te blijven spreken: als de markt niet aantrekt, zal het aanbod vanzelf verminderen. En voor incourant goed, winkeldochters en beschadigde artikelen zal er bij de een of andere Slegte misschien nog wel een plaatsje over zijn. Zo gaat dat tpfTomi-nnrrlifi

JOHAXXES PAULUS II

Op dat moment sprong actievoerend Groningen in de bres. Het gezin Sarma, dat nu zonder probleem uit ons land zou kunnen worden gezet, werd ondergebracht in de Mamrehoeve, een kerk van de Hervormd/Gereformeerde

' Samen Op Weg'-gemeente in Beijum. Het steuncomité, al spoedig zelf weer gesteund door legio Groningse kerkgenootschappen en een lid van de Regenboogfractie, John van Tilborg. Drie dagen hierna zaten de actievoerders in Den Haag om hoofd Vreemdelingenzaken Nawijn te bewegen tot een mildere beslissing. De argumentatie was als volgt: geef het gezin een verblijfsvergunning op humanitaire gronden. Ten eerste bestaat er wel degelijk levensgevaar voor Sarma bij eventuele terugzending naar Sri Lanka, ten tweede kan de Bondsrepubliek niet garanderen dat hij daar wel mag blijven, ten derde beheerst Sarma het Nederlands al aardig en kan hij wellicht als Hindoe-priester betaald aan de bak komen en ten vierde, de kans bestaat dat het gezin in West-Duitsland of in een vluchtelingenkamp terechtkomt, met veel ongemak en een nog langere procedure in het vooruitzicht of zelfs terugzending van vrouw en kind naar Sri Lanka, omdat voor hen geen levensgevaar bestaat. Korte-Van Hemel liet weten dat de Bondsrepubliek nu eenmaal land van eerste opvang was; in de twee maanden dat Sarma daar verbleef, had hij gemakkelijk daar asiel kunnen aanvragen; sociale banden met Nederland zijn riet aantoonbaar (Sarma zegt ove-rigens zelf 'het Nederlands recht bestudeerd' te hebben). De staatsecretaris was ook bang voor precedentwerking; er zijn immers nog ruim duizend Tamils in ons land, van wie een aanvraag tot verblijfsvergunning of procedureherziening loopt.

Een patstelling volgde: het gezin in de kerk, actie in de Groningse Raad van Kerken en de Groningse gemeenteraad, commotie in het land. Alle fracties in de raad ondertekenden een brief van het steuncomité aan het ministerie van justitie waarin niet werd gepraat over rechten maar humanitaire gronden. Ook het GPV ondertekende. GPV-raadslid N. Tromp: „Juist dat beroep op humanitaire gronden sprak ons aan. Wij zijn ervoor in dit geval alleen een verblijfsvergunning te verlenen. We denken dat de heer Sarma inderdaad gevaar loopt bij terugzending. Bovendien kom je als fractie in een slechte reuk als je als enige niet ondertekent. Voor je dat doet moet je heel goed overwegen hoe dat overkomt. Met de brief aan het ministerie waren wij het eens, met de gekozen actievormen zijn we ongelukkig. Een jaar geleden hebben we ook zoiets gehad met een Tamil-gezin in de San Salvador-kerk in Groningen-Helpman. Daar hadden ze ook de, om het maar eens oneerbiedig te zeggen 'truc met de eredienst. Er lagen kerkboekjes klaar om meteen als de politie de vreemdelingen zou ophalen met een kerkdienst te beginnen, en een kerkdienst mag je niet storen. Die is grondwettelijk beschermd. Maar in dit geval vind ik het misbruik van de eredienst".

De moderamina van de Nederlandse Hervormde Kerk en de (syn.) Gereformeerde Kerken in Nederland staat nog niet helder voor ogen hoe de eigensoortige deelname van de Evangelisch-lutherse Kerk aan het Samen op Weg-proces er uit zou kunnen zien.

Dit hebben de synodebesturen kortgeleden aan de synode van de Evangelisch-lutherse Kerk geschreven, in vervolg op een schrijven in mei. Toen hadden de beide moderamina zich verheugd getoond over het verzoek van de lutheranen om aan het Samen op Weg-proces mee te doen. Wel lieten ze toen weten dat zij de raadpleging van de plaatselijke gemeenten over de voortgang van Samen op Weg niet wilden doorkruisen met besluitvorming over het lutherse verzoek.

Nu de raadpleging in de gezamenlijke vergadering van de hervormde en de (syn.) gereformeerde synode, 13 tot 15 november in Ede, wordt afgerond, moet diezelfde vergadering ook een besluit nemeh over de participatie van de veel kleinere lutherse kerk. Vertegenwoordigers van de drie kerken zouden moeten nagaan hoe gestalte kan worden gegeven aan wat wordt genoemd ~de participerende betrokkenheid", die de Evangelisch-lutherse Kerk wenst. De moderamina menen dat in het bijzonder rekening moet worden gehouden met de eigen aard van die betrokkenheid, vanwege de wens dat ~de levende lutherse kerken in het grote geheel van Samer op Weg niet zullen vervluchti gen, maar een eigen plaats, in breng en samenhang zullen be houden."

LEUSDEN (ANP) - De combisynode van de Nederlandse Hervormde Kerk en de (syn.) Gereformeerde Kerken in Nederland zal zich volgende week over een nieuwe schets buigen, waarin de vormgeving van de herenigde kerk is neergelegd. De eerste dateerde van 1984. De met deze arbeid belaste werkgroep meent dat er sprake is van een 'voortschrijdend plan.

Uitgangspunt van de schets '86 is dat belijdende reformatorische kerken in een land hoe dan ook op elkaar zijn aangewezen. Slechts in het elkaars 'geschenk-zijn om Christus' wil' kunnen gemeenschap en dienst voluit tot hun recht komen. De drie ambten en de confessionele grondslag staan niet meer ter discussie. Als de verscheidenheid in geloofsbeleving de spankracht van de ene, geografisch bepaalde gemeente te boven gaat, dient de eenheid niet te worden geforceerd, aldus de schets. Dit zou de integriteit en geestkracht der groeperingen in de kerk aantasten en de kerk uiteindelijk schaden. In zulke gevallen moet er plaats zijn voor verschillend gekleurde gemeenten op hetzelfde grondgebied.

De classis krijgt een zwaar accent als de plaats waar alle gemeenten elkaar ontmoeten. De ruggegraat van het kerkmodel zou moeten worden gevormd door kerkeraad, classis en generale synode. Daarnaast kan ook een algemene kerkeraad van een meer gemeenten omvattende kerkgemeente een eigen plaats en taak krijgen.

Evenals in 1984 pleit de werkgroep voor een kerkorde die uitgaat van de hervormde van 1951, maar dan met een beperkt aantal artikelen. Uitvoeringsbepalingen naar gereformeerd model kunnen daaraan worden toegevoegd. Daarbij wordt ruimte gelaten aan bestaande verschillen in visie en kerkbeleving. Een reeks van initiatieven wordt thans gevraagd wat betreft landelijke organisatie, personeelsbeleid, beroepbaarheid en honorering van predikanten alsmede financieel beleid.

De twee kerken staan niet meer vrijblijvend tegenover elkaar: het proces van de twee kerkgemeenschappen naar eenheid gaat door en wordt zoveel mogelijk gestimuleerd. Zo luidt de omschrijving van de 'staat van hereniging', waartoe de gezamenlijke vergadering van synoden van de beide kerken kan besluiten.

De raad van deputaten Samen op Weg heeft hieraan toegevoegd dat instemming hiermee de eigen verantwoordelijkheid van elke hervormde gemeente en (syn.) gereformeerde kerk om plaatselijk tot een vorm van samenwerking te besluiten en zelf het tempo van samengaan te bepalen, onverlet laat.

In de modem-christelijke pers wordt tegenwoordig veel aandacht gegeven aan de traditionele, orthodoxe manier van geloven. Een voorbeeld zijn de veel publiek trekkende EO-dagen, waarover de progressieve voorhoede uit de jaren zestig en zeventig — die in veel gevallen het geloof zelf radicaal (of toch niet?) aan de kant heeft gezet — zich verwonderd afvraagt hoe mensen nog altijd zoveel enthousiasme voor christelijke zaken weten op te brengen. Men schrijft dan op een afstandelijke en vaak onwelwillende manier dat deze orthodoxe christenen een grote mate van zekerheid uitstralen, maar je proeft soms tegelijk dat onder de schampere of spottende toon waarin dat wordt gezegd, toch een bepaalde vorm van jaloezie schuilgaat. Alsof de progressieve avant-garde van toen, die zijn doelstellingen niet heeft kunnen bereiken (een anti-autoritaire, gedemocratiseerde nieuwe tijd zonder kapitalisme en ander onrecht), zelf heimwee heeft naar wat men eertijds aan vaste normen en waarden vol afschuw overboord heeft gezet.

Zo houden velen zich ook bezig met het fenomeen van de huidige paus, alweer een persoon die zekerheid uitstraalt en daardoor menigeen inspireert. Ds. L.H. Ruitenberg schrijft in zijn column in Hervormd Nederland over de reis van de paus naar Assisi, waar deze voor de vrede heeft gebeden.

Nee, Ruitenberg had zelf niet de minste aandrang om met de paus mee te bidden. Wrevel kwam over hem, toen hij van het pauselijk gebed vernam. Hij probeert in zijn column zijn lezers duidelijk te m^ken waarom. En wat hij sonrijft is tekenend. tlidden is zo oud als de mensheid, zegt Ruitenberg.

Het moet begonnen zijn W angst en de verwondering mensen die veiligheid i bij elkaar op een lege w*£ Ze wilden de goden te v houden en gaven hun o legden hun hoop en vreei de goden neer. Later lez 'j - aldus nog Ruitenbergeen psalmist en diens ra* achtig omgaan met Oo* is zeer waarschijnlijk °^ deze psalmist drie?eel* jaar geleden andere ( voor ogen had van God bidder van heden.

Het is duidelijk: de P^ niet meegegroeid met zij Zoals de paus in AsSl;Jj doe je dat toch tegen*^ niet meer! Wat Ruiten^ als het gebed-van-°e ziet, krijgen we niet te „ Maar wel blijkt dat neiFj in zijn ogen een ?nvapi gisch verschijnsel is 5j evoluerende mens, da ; maken heeft met de ver & relatie van de drieën»^ uit de Schrift met ZrJn*j Opmerkelijk blij»"* Ruitenberg zoveel moe j om zijn lezers van "^ keerde gebed van de -~ p - paus te overtuig* jjuii handelwijze heel; lange tijd niet tot de* * de in Ruitenbergs kr" » fende oecumene beno"

(van onze noordelijke redactie)

De Mamrehoeve-kerk in Beijum (de nieuwste nieuwbouwwijk van Groningen en een stief kwartier fietsen van de stad) ziet er uit als een grote houten wigwam. Indiaantje gespeeld wordt er momenteel niet. In de kerk zitten sinds 6 oktober wel drie Tamils ondergedoken. De ingang van het gebouwtje wordt versperd door twee mensen in slaapzakken op stoelen: ~Je komt toch niet met kwade bedoelingen". Nee hoor, slechts de pen is ons wapen.

Binnen is het een ware heksenketel. Het Nederlands Dagblad zit tussen Trouw en de Rooie Vrouwen in. Luitje Douma is woordvoerster van het Steuncomité 'Vrienden van Sarma', maar beantwoordt naast onze vragen ook nog ettelijke telefoons. De familie Sarma zit ondertussen in een geïmproviseerde zithoek op zolder het honderdrieëntwintigste interview af te geven. Moe, maar nog steeds emotioneel. Vluchtelingen in Nederland. Reconstructie van een praktijkgeval.

De familie Sarma

Maar het Mamremuisje had een heel lang staartje.

Mr. Nawijn beloofde namens Korte-Van Hemel een brief te sturen met nadere uitleg. Die brief werd pas op 17 oktober gepost. Een gesprek tussen actievoerders en de staatssecretaris persoonlijk - op 22 oktober - leidde aan beide kanten tot rijzende nekharen. Een open brief aan premier Lubbers, mevrowu Korte en de Tweede Kamer, 23 oktober in Trouw, gooide olie op de golven. De landelijke pers toog in massale omvang naar het Beijumse, tv-camera's snorden, D 66 en PSP in het parlement stelden vragen.

De Groningse burgemeester Staatsen verklaarde op 29 oktober dat de Raad van Kerken valse hoop aan de vluchtelingen verschafte door hen onderdak te bieden en voor publiciteit te zorgen. Een kleine week tevoren hadden de Groningse kerken hun gebouwen opengezet voor vluchtelingen die met uitzetting werden bedreigd. Ondertussen zitten er nog een Tamil-gezin en een Armeense groep in de Doopsgezinde kerk aan de Groninger Boteringestraat. Kerken zijn geen opvangstation, vond Staatsen. Gevolg: een ruzie tussen R. v. K. en B. en W.

De ruzie werd wat halfslachtig bijgelegd, maar nog deze week betichtte men burgemeester Staatsen in de Mamrekerk van 'woordbreuk. Hij had op tv de Raad van Kerken alweer in diskrediet gebracht. Echte vrienden zijn het nog niet, de Groninger pastores en bestuurders.

De Groninger politie heeft al laten weten zich zeer terughoudend op te zullen stellen. Een woeste inval in de houten wigwam lijkt niet te verwachteb en de 'truc met de eredienst' lijkt dan ook nog al paniekerig. Ook staatssecretaris Korte-Van Hemel wil door overleg een einde maken aan de toestanden in Beijum. Formeel gezien moet zij het bevel tot ontruiming geven. De tijd zal het leren en de ervaring heeft al geleerd dat via de nu alert gemaakte publieke opinie zoveel druk uitgeoefend kan worden op het ministerie, dat het gezin Sarma zich geen zorgen hoeft te maken. Dergelijke acties lukken namelijk bijna altijd. Maar alle partijen komen er gestresst en een beetje boos uit tevoorschijn.

Beroepen te Barendrer^ Loppersum i.Cm "-"jer emden: J.P. van' kand. te Hardenberg *fc

Beroepen te SchameHrTl ca. en Bozum, ca.- J fs4 kand. aldaar. Aan*3| naar Eelde-PaterswoldCTl Westmaas te Castricurn \

Beroepen te Putten- J w Pelt, kand. te Breda B voor Oosterland: R. BooTl te Leiden.

Beroepen te Kerkenveld- J Groeneveld, kand. aldaar ij dit beroep heeft aangenonJ te Rijswijk: K.J. Visser, h 3 aldaar, die dit beroep' nJ aangenomen.

(van onze red. kerkelijk leva APELDOORN - De Ven Naasten organiseert zaterdi een bazar in de Gereformeer Kerk (vrijg.) in Apeldoorn o een studentenonderkomen i Merauke (Irian Jaya) te Ik pen financieren en om een b drage te leveren aan de hu die in Sudan wordt gegeven.

Studenten op Irian Jaya, di na de SMP verder studer zijn daarvoor op onder ande op de plaats Merauke aang wezen. Omdat zij in de mee» gevallen daar geen fami hebben wonen, moeten zij ze een hutje bouwen. Deze ver ren meestal in een slechte t stand, zodat de studie erom kan komen te lijden. De Ven Naasten benadrukt dat iae studie van het grootste be^t is voor het zendingswerk, ot dat het inlands kader in toekomst leiding moet geva Voor het bouwen van ees< gelijk studentenhuis met« golfplatendak is ongcve 3750 gulden nodig. Tweeden van het op de bazar ingezi melde geld zal naar Uerauh gaan en eenderde naarSudan.

GENÈVE (ANP) - De Wereldraad van Kerken heeft bij de Russisch-Orthodoxe Kerk inlichtingen gevraagd over de veroordeling van diaken Vladimir Roesak. Pas wanneer van die kerk antwoord is ontvangen, zal de Wereldraad met een verklaring over Roesak komen.

Als gebruikelijk informeert de Wereldraad eerst bij de betrokken kerk. Dit heeft een woordvoerder van de Wereldraad meegedeeld. Enkele weken geleden werd bekend dat Roesak was veroordeeld tot zeven jaar werkkamp en vijf jaar interne verbanning wegens anti-Sovjet-propaganda, de hoogste straf op deze overtreding. Roesak heeft in 1983 de Algemene Vergadering van de Wereldraad van Kerken, destijds in Vancouver bijeen, opgeroepen meer aandacht te schenken aan het lot van de vervolde christenen in de Sovjetunie.

De Engelse baptist David Russell, lid van de adviescommissie voor mensenrechten van de Wereldraad, zal deze week in Wenen de zaak-Roesak aanhangig maken bij de Helsinkigroep van de Conferentie van Europese Kerken (KFK) Verder is hij van plqn in januari de kwestie aan de orde te stellen tijdens de vergadering van het centraal comité van de Wereldraad. Hij zal die bijeenkomst bijwonen namens de Europese Baptistenfederatie, zo bericht Keston College.

Keston heeft bovendien aartsbisschop dr. Robert Runde van Canterbury, hoofd van de Anglicaanse Kerk, hierover benaderd. Via Runcie werd de brief van Roesak in Vancouver bekend.

NEW VORK - De presidenten van de zes seminaries van de 'Southern Baptist Convention', met 14,5 miljoen leden een van de grootste protestantse kerken in Amerika, hebben een gezamenlijke verklaring ondertekend, waarin ze de onfeilbaarheid van de bijbel als bindende autoriteit aanvaarden. Daarin zeggen ze toe bij benoemingen rekening te zullen houden met alle opvattingen binnen het kerkgenootschap. Verder zullen er komend jaar drie conferenties over onfeilbaarheid en uitleg van de bijbel worden gehouden.

Zaterdag 8 november 1986:

BILTHOVEN - Bazar t.b. Geref. Kerk, in de Morga sterkerk, Dierenriem 2. 1 o.a. handwerkhoek, houtsr dersstand, snoepkraam, ka stand en jamshop. Van 10.1 17.00 uur.

OMMEN (ANP) - In Lö" lerveld (gemeente Ommen) de 7-jarige Angelique Mars die plaats om het leven ge men door een verkeerson val. Terwijl het meisje aan linkerkant van de weg " werd ze van achteren aange den door een personenauto' inhaalde. Zij was op » dood. Het meisje was ing® schap van haar moeder' ook een kind in een _wan» wagen bij zich had. Zij W* ongedeerd. Omdat de weg' tig was verlicht had de a« mobilist de wandelaars»! opgemerkt. Dit heeft den» politie meegedeeld.