Wij in Holland weten nog steeds goed raad met Bach. Al loopt er dan ook niet één ware Bachkenner in ons kikkerlandje rond, we roeren graag onze mond om uit te maken hoe je Bach moet spelen. Enige tijd geleden publiceerden we in het ND een vraaggesprek met het bestuur van het Bachkoor Holland (gevestigd te Leiden, dirigent Charles de Wolff). Daarin werd een scherpe aanval gedaan op zogenaamde authentieke uitvoeringen van Bachs werk. Het zou
gaan om uitvoeringen waarbij de inhoud van Bachs composities en vooral ook het religieuze aspect daarvan werd verdrongen door een buitenproportionele aandacht voor de manier van uitvoeren. De voorzitter van het comité van aanbeveling van het Bachkoor Holland stelde in het blad Vocaal (van de Koninklijke Christelijke Zangersbond) dat hij niets moest hebben van geëxperimenteer
met valse fluitjes en zo. Daarom was de opvatting van het Bachkoor Holland de keus van zijn Bond. In het januarinummer van Vocaal trekt hij echter het boetekleed aan. „Ik heb bij het schrijven van dit stuk vooral gedacht aan onze grote gemengde koren en 93 oratoriumverenigingen en heb te weinig beseft dat er in onze Bond ook koren en dirigenten zijn die met hun cantorijen, kleinkoren en kamerkoren vanuit meer op authenticiteit gerichte uitgangspunten werken", aldus de boetedoening van A.J. Kret. Het mag wat pragmatisch klinken, maar het is tenminste iets. Het zou plezierig zijn als men de discussie over wel of niet authentiek, wel of niet oude instrumenten enz. uit de religieuze sfeer trok.
Het is waar dat veel 'authentiekelingen' meer belangstelling hebben voor de buitenkant van Bachs muziek dan voor de religieuze binnenkant. Maar datzelfde geldt precies zo voor de menigte uitvoerenden die traditioneel bezig is. Er is geen tegenstelling: christelijk Bach spelen = traditioneel, niet-christelijk Bach spelen = authentiek. Wat wel waar is: je speelt en zingt beter Bach als je je óók geestverwant voelt met Bachs diepste drijfveren. Verder is de keuze voor modern instrumentarium of oud, de keuze voor moderne wijze van zingen en spelen of 18e eeuwse (voorzover die bekend is) een muzikaal-technische keuze. Beide wijzen van uitvoeren hebben hun voor- en nadelen. Laten we mekaar niet over deze zaken verketteren. Het is als een werpen met vissekoppen, maar dan beslist zonder kostbare dukaten.