Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.]

Menigeen gaf onomwonden te kennen dat er nu meer tijd overschiet voor het gezin. Maar ook de familie, zoals ouders en schoonouders, bleek hoog op het prioriteitenlijstje te staan. Vooral als de familie ver weg woont, zijn roostervrije dagen kennelijk een mooie gelegenheid de bloedbanden eens aan te halen. In een enkel geval wordt zon bezoek gecombineerd met bezoek aan kapper

en/of tandarts in de oorspronkelijke woonplaats. Ook het min of meer verplichte bezoek aan de autoriteiten (papoort, rijbewijs en dergelijke) is een kl-die op de roostervrije dagen kan worden geklaard. Voorheen werden daar snipperdagen voor opgesoupeerd. Het lijstje vermeldt verder: verenigingswerk, vak(ver)bondswerk, politieke activiteiten, studie, voorbereiding spreekbeurten, wijk-werk (kerkeraadslid), gezinsadministratie, lezen (ook vaklitteratuur), wandelen, winkelen, uitslapen, (ongeorganiseerde) sportbeoefening, kortom geen nieuwe activiteiten, maar een andere accentuering van bezigheden.

Maar niet iedereen krijgt ATV in de vorm van roostervrije dagen. In een enkel geval wordt de werkweek op vrijdag wat vroeger beëindigd en op maandag wat later begonnen, zodat mensen wier ouders ver weg wonen, om maar iets te noemen, de gelegenheid hebben op tijd thuis te zijn en 's maandags op een redelijk tijdstip weer werk waart s te keren. Een alleenstaande vrouw, die elke dag een half uurtje vroeger naar huis gaat, zei dat ze het prettig vond dat ze nu op haar gemak de dagelijkse boodschappen kan doen. Dat was altijd haastwerk geweest.

Een andere alleenstaande komt volgens rooster 's morgens een half uur later en brengt dat extra half uur vrije tijd in bed door; uitslapen dus. In feite merk ik er niets van, is het begrijpelijke doch niet geheel logische commentaar. En zo zijn er meer. Langere pauzes worden niet of nauwelijks als een ingrijpende verandering beschouwd door velen. Er zijn er echter ook die de werkonderbrekingen van minstens een kwartier voor de koffie en een uur of langer voor de lunch als positief ervaren. Mensen met wisseldiensten valt het echter lang niet in alle gevallen op dat ze nu iets korter werken. Wie kwartiertjes kan sprokkelen tot uren, ervaart de ATV echter wel degelijk als een positieve verandering. Ik vind het wel lekker, zegt iemand op een eenmanspost, die zn dagelijkse halfuur ATV inkort tot een kwartier en op die manier vrijdag anderhalf uur eerder naar huis kan. Of op die manier ATV een toverspreuk is om de werkloosheid te doen verdwijnen, is de vraag. Unieke functies binnen een bedrijf kunnen moeilijk voor anderhalf uur door een nieuw aan te trekken kracht worden vervuld. Maar als die wekelijkse twee uur ATV wordt benut om te kunnen overwerken (wat uitbetaald wordt), zoals ook in een enkel geval gesignaleerd werd, dan werkt de arbeidstijdverkorting waarschijnlijk eerder averechts, omdat overuren duurder zijn dan 'gewone' uren. Ali Baba had het een stuk makkelijker dan degenen die zich voor het probleem van de werkloosheid gesteld zien. Atévé, hoe prettig de uitwerking daarvan voor een aantal mensen blijkt te zijn, haalt het nog steeds niet bij sesam, open u. Met andere woorden: ATV is geen panacee of haarlemmerolie, al kan het plezierig zijn om het te hebben.