Nederlands dagblad : gereformeerd gezinsblad / hoofdred. P. Jongeling ... [et al.]

De standpunten in deze rubriek vertolkt behoeven niet noodzakelijk de instemming van de redactie te hebben. De redactie behoudt zich voor bijdragen te weigeren die zich naar haar oordeel bewegen buiten de confessionele basis van de krant. Inzendingen dienen voorzien te zijn van naam en woonplaats en liefst niet meer dan 300 woorden te tellen.

EEN KWART EEUW STICHTING BRALECTAH, HERINNERINGEN VÓÓR EN NA.

Verbazing.

Dit is dan het laatste stuk in deze serie. Als we terugdenken, dan staan we werkelijk verbaasd. In het allereerste begin was er geen sprake van een organisatievorm. Maar de feiten drongen er wel toe. Een eerste aanzet kwam in de winter 1950-'5l en de officiële stichtingsvorm dateert van 31 juli 1052. En dan die ontwikkelingen daarna en ook in de nu te bespreken periode 1970-.'75. Wat een spontane medewerking steeds en dat ook in deze periode. Niet minder is te denken aan de voorziening in de benodigde middelen, ze waren er steeds weer. Elk jaar opnieuw kwam het voor elkaar. Toen de overschakeling naar de cassetteband zich aandiende, kwamen we voor een financieel probleem, maar hoe stonden we verbaasd, toen op een contactdag ons Amersfoortse comité ong ging verrassen met de opbrengst van een actie van Geref. Vrouwenverenigingen, waardoor in één klap onze zorgen inzake de financiering van genoemde omschakeling naar cassette werden weggenomen. Eigenlijk is alles vol van verbazing en we denken met dankbaarheid terug over de jaren na 1950.

Verbetering

Over de jaren 1970-75 is er nogal wat verbetering te melden. De gestadige groei van ons werk maakte uitbreiding van ons bestuur noodzakelijk. Met ingang van 1 jan. '73 kwam er een nieuwe penningmeester als aanvulling van het bestuur. Het penningmeesterschap was meer dan 20 jaar een neven-functie van de secretaris geweest. Was ons bestuur ruim 20 jaar het kleinst mogelijke geweest, n.l. drie personen, nu werd het uitgebreid tot vijf personen. Met de komst van de heer Amoraal als penningmeester bleef er dus nog een vacature. Daarin werd eind 1975 voorzien door de toetreding van mej. M. de Jong uit Bodegraven.

Mej. de Jong nam de braillebibliotheek over van de secretaris.

Was dit al verbetering, er kwam nog een verandering of liever, die verandering had al eerder plaats gehad in deze periode.

Mevr. Beniers, die de zorg voor onze bandenbibliotheek had, ging verhuizen en er kwam een andere oplossing. De banden-bibliotheek ging naar een pand in de Walstraat 8 in Zwolle. De zorg ervoor kwam in handen van mevr. van der Vegt in Hattem.

Tevens nam ze de administratie van de bandperiodleken voor haar rekening. Deze zorg moet u niet onderschatten. Verwerking van het bandlezersbestand, maken van opnameroosters, zorg voor benodigde apparatuur en banden, contacten onderhouden met alle bandmedewerkers-sters en met alles en allen, die voor de bandperiodieken en inlezen van banden meewerken. Er zou veel meer over te zeggen zijn, maar wellicht proeft u iets van de omvang.

Over verbetering gesproken, dat was ook het besluit om elk jaar een contactdag te gaan houden. We mogen rustig zeggen, het zijn feestdagen voor ons Bralectah-werk. Contacten, ja zeker. En soms wat voor contacten. Zo bijv. in 1975, toen een blinde zuster uit Amerika, braille- en bandlezeres, met ons samen de contactdag meemaakte. Dat was bijzonder, maar afgezien daarvan, elk jaar is het een verbetering, dat er contact is tussen en met alle betrokkenen, ziend of meer of minder slechtziend. Verbeteringen, we noemden al enkele zaken. De cassetteband kwam en dat gaf veel verbetering, maar wel meer zorg. Veel zöïgen, maar het kwam voor elkaar. Per 1 okt. '75 kon met de „gesproken boeken" op cassetteband worden gestart en op 1 nov. '75' met onze bandperiodiekenopcassetteband. Hulde en dank aan alle medewerkers -sters- daartoe en niet minder aan Mevr. v.d.Vegt, onze administratrice. Als we zo allerlei verbeteringen noemden, willen we daarmee niet zeggen, dat er geen wensen overblijven. Zeker wel en daaraan hopen we verder te werken.

In 1975 werd extra aandacht besteed aan het feit, dat het in dat jaar 150 jaar geleden was, dat de uitvinder van het blindenschrift het naar hem genoemde schrift, uitvond en presenteerde, Louis Braille. We verwachten, dat mede door dat herdenken het braille-werk nog meer zal gaan leven in alle harten. Vervolgens verwachten we, dat het tekort op onze begroting voor 1976 zal worden weggewerkt. U weet van de kostenstijgingen (we spraken er al eens eerder over) en dat, als de inkomsten daarmee geen gelijke tred houden, er onvermijdelijk tekort optreedt en wellicht meer dan werd begroot. Maar dat hoeft niet, het gaat niet om een miljoen of om een ton. Nee, we kunnen beter spreken over een klein tonnetje. We verwachten niet anders, dan dat u zich ook in dezen opstelt ten nutte en ter zaligheid van de medekerkleden, i.e. ten dienste van uw blinde- of slechtziende broeder en zuster, hier en overzee.

Nu we aan het slot van dit stuk komen, handelend over 1970/75, gaan we toch nog even vooruitzien. Het jaar 1977 is aanstaande en dat betekent dan het officiële jubileum. Dan komt Bralectah in het zilver. Al kunnen we dus nu al rustig over een kwart eeuw stichting Bralectah spreken, het werk was al vóór de officiële stichtingsakte begonnen, toch zal de officiële viering in 1977 plaats hebben, zo de Here wil. Wat zou het ons verheugen, als onze penningmeester blijken van meeleven, meewerken en meer zou mogen bemerken, fcijv. op de girorekening van Bralectah, hieronder vermeld. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen en dat temeer omdat het werk zo nauw aan het kerkwerk is verbonden of daarop aansluit. De mogelijkheden zijn er voor Bralectah, de middelen toch ook? Als een gedachte gingen de jaren voorbij, maar in grote dank aan de Here, die steeds weer mogelijkheden en middelen gaf, zelfs via legaten, want die zijn niet minder welkom. We bidden: Bekroon ons werk en nu en te allen tijd.

S.J.Pool, secr. Stichting Bralectah Goudsbloemstraat 48 Zwolle.

Postgirorekening 827191 ten name van Penningmeester van Stichting Bralectah Nassaulaan 43 te Hoevelaken.

WEERT - Op 1 september is het 25 jaar geleden dat de toenmalige chef generale staf van de Koninklijke Landmacht, generaal Hasselman, de onderofficiersschool oprichte waarvan de naam tien jaar later veranderd werd in Koninklijke Militaire School. In verband met dit 25-jarige jubileum vindt in de Van Hornekazerne in Weert, waar de opleiding is gehuisvest, op 3 september een reünie plaats voor oud-instructeurs en oud-leerlingen en op 4 september een open dag plaats. De open dag duurt van 10.00 tot 16,00 uur. Naast een aantal militaire en sportdemonstraties zijn onder andere ook optredens van enkele militaire muziekkorpsen in het programma opgenomen. Voor de 20 tot 40.000 bezoekers die de organisatoren verwachten is gratis erwtensoep, brood en koffie beschikbaar. In de afgelopen 25 jaar zijn op de Koninklijke Militaire School naar schatting 13.000 leerlingen in opleiding genomen. Ongeveer 3.000 daarvan haalden de eindstreep en werden sergeant of wachtmeester. Dat betekent dat ongeveer 70 procent van de onderofficieren van de landmacht de militaire loopbaan in Weert zijn begonnen.

TOKIO - De Mona Lisa van Leonardo da Vinci, althans de vrouw die voor dit portret model zat, at te vet en had daardoor een hoog cholesterolgehalte in haar bloed. Dit althans is de stellige overtuiging van een Japanse deskundige, dr. Nakamoera, die een diepgaande studie, van het werk van de vijftiende-eeuwse Italiaanse meester heeft gemaakt. Nadat specialisten van het museum het Louvre in Parijs dr. Nakamoera hadden verzekerd dat de geelachtige kleur van het oogwit van de Mona Lisa niet door veroudering van het schilderij kan zijn ontstaan, kwam de Japanner tot de conclusie dat de „Gioconda" erg veel cholesterol in haar bloed gehad moet hebben. Men kan zoiets volgens hem bij iedereen afleiden uit een geelachtige kleur van de huid van knieën en schouders en van de ooghoeken. Niemand weet op welke leeftijd Mona Lisa, wier portret in de periode tussen 1503 en 1506 in Florence werd geschilderd, overleed. Dr. Nakamoera gelooft dat zij door haar liefde voor vet voedsel niet oud is geworden.

DEN HAAG • De laatste jaren neemt het aantal artsen per duizend inwoners in Nederland toe. Deze toeneming zal zich zeker de komende jaren voortzetten, aldus heeft staatssecretaris Hendriks van Volksgezondheid de Tweede Kamer meegedeeld in antwoord op desbetreffende schriftelijke vragen.

De versterking van de eerste lijn in de gezondheidszorg behoort tot de beleidsvoornemens van de regering en gaat zich geleidelijk duidelijker aftekenen. Op verschillende manieren zal de regering de eerste lijn in de gezondheidszorg versterken. Een ervan is de subsidieregeling voor gezondheidscentra in de fase van ontwikkeling en een andere is het aanleren van samenwerking ook met werkers van andere disciplines in de opleiding van artsen, in het bijzonder van huisartsen.

Van inzenders van foto's voor deze rubriek wordt aangenomen, dat zij akkoord gaan met de voor deze wedstrijd vastgestelde spelregels, die 's maandags in het ND worden gepubliceerd.

Wie de film in zijn fototoestel vergeet door te draaien en twee opnamen over elkaar heen maakt [bij de meeste apparaten kan dat trouwens niet meer] spreekt al gauw van een mislukte foto. Bovenstaand exemplaar toont dat er ook nog wel - onbedoeld - een bijzondere plaat te voorschijn kan komen. Tinka Wassenburg uit Den Haag maakte een foto op Camping Bergzicht en, zonder de film te transporteren, een opname van een groepje mensen op een bank. Het werd een kabouterachtige toestand.

De Dieffenbachia is een van onze mooiste bladplanten. De naam van deze plant is ontleend aan die van de hoofdtuinman in de Botanische tuin van Wenen, Joseph Dieffenbach, die leefde van 1796-1863.

De plant is afkomstig uit de tropische gebieden van Amerika. De Dieffenbachia behoort tot de familie Araceae of Aronskelkachtigen. De bloeiwijze doet dan ook veel aan die van een Aronskelk denken, hoewel de bloeiwijze lang zo mooi niet is. Het is lid geslachten en wel 1300 soorten telt. De naam Aronskelk heeft niets uit te staan met Aaron, de broer van Mozes, maar is een oude Griekse plantennaam. In de handel en teelt zijn ook verschillende soorten Dieffenbachia's, \die echter alle min of meer bontgekleurd zijn. Dat wil zeggen wit gemarmerd. We kweken de plant dus uitsluitend om zijn mooie blad.

Het is echt niet een plant voor de vensterbank, daar ze daarvoor spoedig te groot zal zijn. Ze is echter uitermate geschikt voor beplanting van plantenbakken of kuipjes in samenspel met andere planten. Ze moet echter wel licht staan, daar anders de mooie kleur verloren gaat. In een niet te donkere hoek van de kamer zal ze het prachtig doen; vooral de Dieffenbachia Seguina Exotica. De plant vraagt toch wel enige speciale verzorging. Ze verlangt als tropische plant wel een vrij hoge temperatuur, die wij in onze kamers in de winter echter wel bij kunnen houden. Want een hogere temperatuur dan onze normale kamertemperatuur vraagt ze niet. De zorg is echter dat ze ook een enigszins vochtige atmosfeer vraagt en daar moeten we dus iets aan doen.

Over het algemeen is de atmosfeer in onze kamers wel aan de droge kant. Willen we de plant goed overhouden dan zullen we verdampingsbakken aan de radiatoren moeten hangen, wat trouwens voor heel veel planten wel van veel belang is, of indien we een haard stoken een ketel water daarop te plaatsen. Een andere manier om rondom de plant een vochtige atmosfeer te handhaven is het aanbrengen van een laag mos rondom de pot in de sierpot. Men moet dan regelmatig dit mos vochtig houden. Wel moet er dan voor worden gezorgd dat er nooit water onder in de pot blijft staan.

In de droogste periode kan men ook nu en dan de bladeren eens licht besproeien met de bloemenspuit. Om de bladeren glanzend en schoon te houden zal men dan bijvoorbeeld eens per maand bladglans moeten gebruiken, want u moet beslist niet gaan af sponzen.

De grond moet zeer regelmatig vochtig worden gehouden. Zodra de plant te droog staat, krijgen we bruime randen aan de bladeren. In de groeitijd, dat is van maart tot eind augustus ook regelmatig bloemenmest geven. Liefst zo nu en dan in de vorm van gedroogde koernest, om de grond in zo natuurlijk mogelijke omstandigheden te houden. In de rusttijd die dus valt van september tot februari geen plantenvoedsel geven en iets matiger gieten. Maar natuurlijk nooit laten uitdrogen! leder voorjaar moet de plant worden verpot in een paar maten grotere pot. Als u goede potgrond bij uw bloemist koopt, zult u daar wel succes mee hebben.

Het sap van de plant is enigszins giftig. Bent u bijvoorbeeld aan het verpotten, of doet u ander werk bij de plant, dan moet u wel uw handen goed wassen, maar dat zult u toch wel doen na het werken in de potgrond.

Over vermeerdering gaan we het niet hebben. Er worden zulke hoge eisen gesteld, wat betreft bodemtemperatuur en vochtigheid, dat de amateur daaraan toch niet kan voldoen.

Wordt uw dieffenbachia kaal, dan kunt u hem wel op ongeveer 10 a 15 cm boven de grond afsnijden. Ze loopt dan meestal wel opnieuw uit. U moet natuurlijk wel even geduld hebben.

DIEFFENBACHIA SEGUINA EXOTICA [foto CA. V. Aalsmeer]

Als de meest natuurlijke vorm van recycling prees een woordvoerder van een chemische fabriek de kunstmest aan, die in zijn bedrijf wordt gehaald uit dierlijk afval van de slachterijen. Mest, gemaakt van beendermeel en bloedmeel, wordt al gebruikt op biologisch-dynamische boerderijen, aldus de zegsman, en nieuw was een wetenschappelijk uitgebalanceerde combinatie van onder meer dierlijk afval voor gebruik in de tuin. Een opsomming van gruwelijke risico's, die het gebruik van de motorkettingzaag met zich mee kunnen brengen, begeleide de presentatie van een beschermkap. Deze kap op de punt van een motorzaag, die ook voor particulier gebruik in de handel is, verkleint de kans op het „omklappen" van de zaag wanneer deze op een hard voorwerp stuit.

De kettingzaag, die met een snelheid van 70 kilometer per uur'rondtolt, is bij het „omklappen" in staat de gebruiker dodelijk te verwonden, aldus de vertegenwoordiger van de handelsfirma, die de beschermkap op de markt brengt.

Het veiligheidsaspect stond eveneens voorop bij de introductie van een nieuwe maaikop voor grasmaaiers. Los opgehangen plastic messen garanderen, dat er geen stenen wegspringen bij het grasmaaien. Voor het barbecuefeest in de tuin is er tegenwoordig een grill-locomotief, een smeedijzeren oven om op te roosteren, bakken, braden en grilleren. De benaming dankt het apparaat aan zijn vorm.

■WASHINGTON - Als de wereldbevolking, die momenteel op vier Eniljard zielen wordt geschat, in het ■huidige tempo blijft groeien zal zij Rover nog geen veertig jaar verdubbeld Kjn. Dit staat in een rapport van het ■Amerikaanse ministerie van handel. Volgens deze studie, die de titel ■flraagt „Wereldbevolking 1975", is het groeipercentage van de bevolking |n de ontwikkelingslanden in de afgelopen 25 jaar toegenomen van 1,8 per jaar in 1950/1955 naar 2,2 per jaar in ■970/1975. Dit is toe te schrijven aan Eet feit dat het sterftecijfer veel sneller daalt dan dat van de geboorten. '. In de gelndustraliseerde landen daarentegen is het groeicijfer gedaald van 1,3 naar 0,8 procent. ■ Dat heeft tot gevolg gehad dat de ■nwoners van de ontwikkelingslanden in 1975 72 procent van de wereldbevolking vertegenwoordigden tegenover 25 jaar geleden 66 procent. Wat de diverse werelddelen betreft maakt het rapport de volgende opmerkingen: Latijns-Amerika: Sedert 1950 is de bevolking hier vergeleken met de rest van de wereld het snelst gegroeid. Het groeipercentage kwam in de periode 1970/1975 op 2,8. Als men de landen met een matige groei (Argentinië, Chili, Uruguay en de Falkland-Eilanden) buiten beschouwing laat heeft de bevolking van Latijns-Amerika zich in de afgelopen 25 jaar verdubbeld, van 139 miljoen in 1950 tot 283 miljoen in 1975.

Azië: Groeipercentage betrekkelijk matig, namelijk 2 procent per jaar. Niettemin, in verband met de grote bevolkingsdichtheid, vertegenwoordigt het groeipercentage een nettobevolkingstoename van 46 miljoen zielen per jaar. Dat betekent 64 procent van de totale wereldbevolkingsgroei. Azië herbergt 57 procent van de mensheid.

Europa (de Sowjet-Unie inbegrepen): Dit gebied kent het kleinste groeipercentage, 0,7 procent in 1970/1975. In de periode 1950/1955 bedroeg dit percentage nog 1,1. In Europa woont momenteel 18 procent van de wereldbevolking.

Noord-Amerika: Het groeipercentage is hier sinds het begin van de jaren vijftig steevast gedaald. Maar met 0,9 procent is het toch meer dan in Europa.

Afrika: Het groeipercentage is van 2,1 in 1950/1955 gestegen naar 2,7 in 1970/1975. Het sterftecijfer blijft onder de Afrikanen nog betrekkelijk hoog vergeleken met andere werelddelen. Men mag verwachten dat het in de komende jaren geleidelijk kan worden teruggedrongen. Als gevolg daarvan wordt dan een snellere stijging van het groeipercentage verwacht. De cijfers in het rapport van het ministerie van handel laten zien dat de Volksrepubliek China verreweg de grootste bevolking heeft, namelijk 842 miljoen. Het land wordt gevolgd door India met 613 miljoen. In de Sowjet- Unie wonen 254 miljoen mensen, in de Verenigde Staten 213 miljoen, in Indonesië 139 miljoen, in Japan 110 miljoen en in Brazilië 106 miljoen. In twaalf van de twintig dichtstbevolkte landen bedraagt het groeipercentage meer dan twee. Dat zijn India, Indonesië, Brazilië, Bangla Desj, Pakistan, Nigeria, Mexico, de Filippijnen, Thailand, Turkije, Egypte en Zuid-Korea. Wat de bevolkingsgroei betreft is het record in het bezit van Mexico met 3,5 procent. Eén land heeft een groeipercentage van nul en dat is West-Duitsland. China vertoont een nettobevolkingsgroei van 1,4 procent vergeleken met 2.2 procent in India.

TERNEUZEN • Enkele scholengemeenschappen in Zeeuws-Vlaanderen hebben dit jaar enige tientallen Belgische leraren aangetrokken, omdat, ondanks de grote werkeloosheid onder de leraren in Nederland, er niet aan Nederlandse leraren te komen is. De werkloosheidscijfers spreken over 3500 volledig bevoegde „eerstegraads" leraren. Maar van deze mensen blijken er maar weinig bereid om in Zeeuws-Vlaanderen te komen werken.

Rector E.Wildeboer van de scholengemeenschap Petrus Hondius in Terneuzen (1050 leerlingen) vertelt dat de school in allerlei kranten en vakbladen sollicitatie-oproepen heeft geplaatst, maar dat daar heel slecht op gereageerd is. Degenen die er dan nog wel voor voelden om in Zeeuws-Vlaanderen les te komen geven, bleken niet aan onze eisen te voldoen, aldus de heer Wildeboer. Er waren onder die sollicitanten mensen die dachten op een provincieschool hun laatste jaren op hun gemak te kunnen uitdienen. Zon instelling komt het niveau van de school natuurlijk niet ten goede.

Volgens Wildeboer staan de Belgische vakkrachten te trappelen voor een baan aan Nederlandse scholengemeenschappen. Op één oproep kreeg hij 35, voornamelijk jonge, Belgische sollicitanten. Hun aanpak is „serieus, intelligent en actief. Het niveau van deze leraren ligt zeker niet onder dat van hun Nederlandse collega's. Ook de taal vormt geen enkel probleem. Er is zelfs een Belg, die Nederlands doceert, aldus Wildeboer.

De heer Wildeboer meent dat de werkwilligheid van de Belgische onderwijskrachten ook bevorderd wordt door de omstandigheid dat iedere werkloze elke dag op het arbeidsbureau gaat stempelen om in aanmerking te komen voor een uitkering. In Nederland zijn niet alleen de uitkeringen hoger, maar hoeft men ook niet de dagelijkse gang naar het stempelbureau te maken.

UTRECHT • Bananebomen, tropische palmen, pinda-, koffie- en theeplanten en verscheidene exotische varens kunnen binnenkort de huiskamer sieren, wanneer de uitheemse zaden op de markt worden gebracht. Deze verrijking van de kamerplantenweelde werd aangekondigd op een noviteitenshow ter gelegenheid van de vakbeurs „Tuin en Park", die wordt gehouden van 12 tot en met 16 oktober in de jaarbeurs in Utrecht. Op vrijdag 15 en zaterdag 16 oktober is de beurs, behalve voor de vakhandel, ook toegankelijk voor particuliere bezoekers.

Ook nieuw gepresenteerd werd de zogenaamde hydroplantencultuur voor particulier gebruik. Bij de hydrocultuur wortelen planten niet in de aarde, maar in een laag water. Speciaal ontwikkelde kleikorrels vormen hierbij de voedingsbodem voor het gewas. Als voordeel van de hydrocultuur, die reeds wordt toegepast in onder andere kantoortuinen, noemde de kweker de mindere zorg bij het water geven van de planten. Slechts eenmaal per drie weken moet de waterstand in de voor kamerplanten ontworpen cultuurbakken worden gecontroleerd.

Als praktische uitvinding werd gepresenteerd een plantsteun, die bestaat uit een groene plastic ring, die langs een stokje geleid, ondersteuning geeft aan hooggroeiende planten. Voor de plantenliefhebbers, die tevergeefs probeerden een stekje te laten wortelen, presenteerde een handelsfirma op de noviteitenshow een zaadstokje. Een houten pijltje met enkele zaadjes, ingebed in een kiembevorderende substantie, garanderen een weelderige plantengroei. Ook van drie verschillende kweeksoorten door elkaar, zo verzekerde de vertegenwoordiger van de firma.

Veel tuinnieuwtjes zullen op de tentoonstelling te zien zijn-

Vervolgverhaal voor de jeugd doo EVERT KUIJT

95) Ewout begon onwillekeurig een stapje harder te lopen: „Remijnse," dacht hij, „zou hij bij ons geweest zijn? 't Kan natuurlijk best!" Ewout wist ook wel, dat er thuis maar weinig post kwam. Maar langs de Driepolderweg stonden immers verschillende boerderijen en de boeren deden zaken met hun handelaren; zij konden de reis van Remijnse vandaag wel „op hun geweten" hebben".

„Goeiedag, Remijnse," zei Ewout toen hij vlakbij de man was. „Ook goeiedag, ventje," zei Remijnse zoetsappig. Hij stond stil en wipte de posttas die hij op zijn rug had hangen wat omhoog. „Ben jij er één 'van Verhage, zeker?" vroeg hij naar de bekende weg. „Ja," zei Ewout gespannen. „Nou, dan zou ik maar gauw naar huis gaan, ventje," zei Remijnse geheimzinnig, „want ik denk dat je straks wel door de veldwachter opgehaald zal worden. Dr was tenminste een aangetekend schrijven van de Commissaris van de Koningin! En als die de moeite neemt om iemand een brief te sturen, dan zit er wat voor je op! Geloof dat maar van mij, want ik werk al vijfentwintig jaar op een paar maanden na voor de post en dan maak je van alles mee, ventje!"

„Was dat een brief voor mij?" vroeg Ewout ademloos. „Jazeker," zei Remijnse, „je dacht toch niet, dat ik niet wist hoe jij heette? Ik was zowat de eerste om je moeder te feliciteren toen jij geboren werd. Je was een echte schreewlelijk als klein kind!"

Ewout luisterde al niet meer naar de breedsprakige postbode. „Bedankt!" riep hij nog en wég rende hij. Remijnse stond hem, met een hand aan zijn pet, na te kijken en mompelde: „Hij zal 't toch niet geloofd hebben, dat van de veldwachter?" Hoofdschuddend liep hij verder en had toch wel schik in 't geval. Later begon hij na te denken over het ongewone van het geval. Dat een eenvoudige jongen als Ewout Verhage een brief van de Commissaris van de Koningin gekregen had, ja, daar moest hij het toch eens met de postmeester op 't kantoor over hebben. Die wist altijd nogal veel.

Ewout dacht aan heel andere dingen. Wat er in de brief zou staan; of moeder hem al open gemaakt zou hebben; maar ook, dat hij zich goed wilde houden, als de brief een teleurstellend bericht bracht. Meteen kwam toch ook weer dat vreemde, zekere gevoel terug, maar niet zo hoogmoedig als eerst: „Ik heb een kans! M'n werk was goed!" (wordt vervolgd)