Leeuwarder courant

PARIJS, 22 Julij.

De discussie over de begrooting van gewone staatsuitgaven en inkomsten voor het jaar 1868 is heden bij het wetgevend ligchaam afgeloopen. Het betrekkelijke wetsontwerp is zonder wezenlijke wijziging en nagenoeg geheel, zoo als hét door de regering was voorgedragen , in stemming gebragt en aangenomen : 240 leden stemden er voor en slechts 15 tegen. De leden, die in den loop der discussie op zulk eenen toon hebben gesproken als of zij als eene derde partij, tusschen de oppositie en de meerderheid staande, wilden beschouwd worden , hebben zich bij de eindstemming weder bij de meerderheid gevoegd. — Gisteren heeft de groote wedstrijd van militaire muziekkorpsen plaats gehad, waaraan in de door het lot aangewezen volgorde hebben deelgenomen : de muziek van het regement garde-grenadiers van Baden; die van het lste regement genie van Spanje; de vereenigde muziekkorpsen van de garde-grenadiers en van het 2de regement der garde van Pruisen; de muziek van het regement koning van Wurtemberg, van Oostenrijk; die vau de grenadiers der garde van België; die van het lste regement infanterie van Beijeren; die van het regement grenadiers en jagers van Nederland ; die van de garde van Parijs van Frankrijk; die van de ridder-garde van Rusland; eindelijk die van de guides der garde van Frankrijk. Elk dezer korpsen telde 50 a 60 leden , met uitzondering van het Pruisische, hetwelk uit de muziek van twee regementen zamengesteld was en 90 leden telde. Omtrent den uitslag van den wedstrijd , die van 1 tot omstreeks 6 ure geduurd heeft, daar door ieder korps twee stukken werden uitgevoerd, wordt in een door den Moniteur du Soir medegedeeld verslag gezegd: „Het is onbetvvistbaar, en dit was ook bij het publiek het algemeen gevoelen , "dat er onder deze tien muziekkorpsen geen is, hetwelk middelmatig genoemd kan worden; men kan zelfs zeggen dat zij alle uitmuntend zijn , en de jinv moet in verlegenheid geweest zijn, daar er slechts prijzen te verdeelen waren tusschen tien mededingers, die ieder eene eigenaardige verdienste hadden. De jury heeft dan ook gebruik gemaakt van de bevoegdheid om de prijzen te splitsen, ten einde een ieder te kunnen beloonen. Ziehier de volgorde, waarin de prijzen zijn toegewezen : „Eerste groote prijs, francs 5000 : verdeeld tusschen Oostenrijk , Pruisen en Frankrijk (garde van Parijs). „Tweede groote prijs, francs 3000 * verdeeld tusschen Fïankrijk (gilides), Rusland en Beijeren. „Derde groote prijs, francs 2000 : verdeeld tusschen Nederland en Baden.

„Vierde groote prijs, francs' 1000 : verdeeld tusschen Spanje en België."

— Men heeft berekend, dat het onmogelijk is alle voorwerpen , op de tentoonstelling geëxposeerd, in de zes maandeh dat zij duurt te bezigtigen. Er hebben 45,000 personen geëxposeerd ; aangenomen dat men iedere inzending , door elkander genomen , gedurende slechts 5 minuten bezigtigt, zou men daarvoor reeds behoeven 225,000 minuten, dat is 3750 uren, alzoo 156 dagen en 6 uren, zijnde 5 maanden, 3 dagen en 6 uren (den dag op 24 uren berekend). Men kan de tentoonstelling echter slechts 8 uren daags bezigtigen , zoodat men 470 dagen en 2 uren , dat is 15 maanden, 20 dagen en 2 uren zou noodig hebben. Maar dan zou men nog dagelijks van het uur der opening tot het uur der sluiting tegenwoordig moeten zijn , en te Parijs niets anders kunnen doen of nergens elders kunnen „eengaan.

— Het groote schaak-congres alhier is den 15 dezer gesloten. De eerste of keizer prijs , bestaande in eene prachtige vaas van Sèvres-porselein, is door den heer Kollisch , de tweede, 800 fr., door den heer Winacore, de derde, 400 fr., door den heer Steinitz, en de vierde, 400 fr., door den heer Neumann gewonnen.

Van den 23sten De aankomst van den Fransehen generaal Dumond te Rome, met den last om het legioen van Antibes te inspecteren , veroorzaakt eene groote emotie in Italië. De dagbladen daar te lande zijn daarvan door hunne Romeinsche correspondenten onderrigt, en sedert eenige dagen doet de Italiaansche pers vrij bittere verwijten hooren. Men spreekt van eene gemaskeerde interventie en beschouwt de inspectie van dezen generaal als eene met de September-conventie strijdige daad, zoodat dan ook de Italiaansche dagbladen er bij het gouvernement ep aandringen , dat het aan de Fransche regering ophelderingen vragen zal. Het is dus geen wonder, dat de heer Rattazzi over deze zaak in de kamer van afgevaardigden geïnterpelleerd is. Volgen 3 het antwoord des ministers , dat men nog slechts per telegraaf kent, heeft het kabinet van Florence werkelijk aan de FYansche regerieg ophelderingen gevraagd , doch had de heer Rattazzi de overtuiging, dat Frankrijk aan de bepalingen van de September-conventie niet zou te kort doen. De ministerpresident heeft deze gelegenheid te baat genomen om te verklaren, dat de geruchten betrekkelijk wapeningen met het oog op een inval op het grondgebied van deu Pauselijken staat overdreven waren. Hij verwierp het denkbeeld van deelgenootschap, vin welken aard ook, van het gouvernement en verklaarde, dat de regering geenerlei verkrachting van de verbindtenissen , die zij heeft op zich genomen , zou dulden. De Romeinsche kwestie moet, volgens hem, door zedelijke middelen worden opgelost. Maar de heer Ratazzi heeft zich niet kunnen weerhouden ook te verklaren, dat het Romeinsche grondgebied aan de Romeinen behoort, en volgens inlichtingen, uit goede bron, zijn de Romeinen ook wel geneigd om te toonen, dat zij werkelijk de staten van den paus beschouwen als hun toebehoorende. Men meldt, dat Mazzini en Garibaldi het eens zijn , niet alleen over de te bezigen middelen , maar ook over de noodzakelijkheid om snel te handelen, zoodat eene revolutie te Rome binnen kort te wachten zou zijn. Het schijnt, dat het Pauselijk gouvernement daarop voorbereid is, en dat dit naderende onheil het heeft bewogen , om zich op officiële wijze tot de katholieke mogendheden te wenden.

— Eenige dagen geleden is er sprake geweest van eene reis, welke de keizerin, op uitnoodiging van den onderkoning van Egypte zou maken. Thans is het gerucht in omloop, dat niet de keizerin, maar de keizer zich naar Egypte zal begeven.

— De Patrie zegt, dat Juarez op raad van het gouvernement der Vereenigde Staten zich bereid zou hebben verklaard , om het lijk van keizer Maximiliaan terug te geven en dat een beambte van het departement van marine te Washington den admiraal Tegethoff naar Queretaro zou vergezellen.