Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

(ADVERTENTIE 1.M.) Sparen is goed. Maar *t kan béter. Bij de ABN. Er zijn drie redenen: tot een zonnige vakantiereis. Ten eerste: er zijn bij de ABN veel verschillende Ten derde: als u nü een spaarrekening opent, spaarvormen, met oplopende rentepercentages, met een eerste inleg van tenminste f 10,-, doet zodat u precies dat kunt kiezen, wat u past. de ABN er f 5- bij! En - d&t^_^!^^^^^\ Bijvoorbeeld: spaarboekje of spaarrekening, eigenlijk nog een rente 41/2%. Maar ook: spaardeposito's, met een vierde reden - als JÊM^fMÜoSm^^^^ opzegtermijn van 3 tot 24 maanden, waarbij u het leuk vindt, JJT de rente varieert van 5% tot 7%. krijgt u van de m\\ Ten tweede: als u toch spaart bij de ABN, ABN een grappig BBL ~. kuntumeteengebruikmakenvanaldie spaarvarken aL andere ABN-diensten: van een lening-op-maat cadeau. TOI^H W™/ Algemene Bank Nederland Een echte bank, óók om te sparen.

(Over ingezonden «tukken kan niet worden Gecorrespondeerd. Ze kunnen ook niet worden teruggezonden. Anonieme inzendingen of stukken zonder duidelijk adres «on de inzender uiorden niet in behandeling genomen. De redactie behoudt zich altijd het recht voor de stukken in te korten. Red. L.C.)

Nadat David ben Goerion de onafhankelijkheidsverklaring op 14 mei 1948 had voorgelezen, trokken de legers van Egypte, Tnansjordanië, Syrië, Libanon en Irak, met steun van eenheden uit Saoedië-Arabië op verschillende punten de grenzen over in een openlijke invasie. Inmiddels hadden de Arabische leiders er bij de Arabieren, die op het grondgebied woonden dat aan de Joodse staat was toegewezen, op aangedrongen zich terug te trekken in de nabij gelegen gebieden ten einde de weg vrij te maken voor de binnenvallende légers en om de wereld te laten zien dat geen enkele Arabier erin toestemde om onder Israëlisch bestuur te leven. In het kader van de gezinshereniging heeft Israël vele tientallen duizenden vam deze Arabische vluchtelingen toegelaten en voor hun vestiging gezorgd. Jn 1952 werd een VN-fonds van 200.000.000 pond gesticht om te helpen bij de vestiging vam de rest, maar door weigering van de Arabische staten om Israël te erkennen of om iets met die staat te maken te hebben, kwam van dit project niets terecht. Om de lezer een indruk te geven van het onverholen streven van de Arabische staten naar genocide o.a. de volgende citaten: „Ons dloel is het volledig herstel van de rechten van het Palestijnse volk, met andere woorden: ons doel is de vernietiging van de staat Israël" (Nasser: 18 nov. 1965). „Egypte is bereid met alle bronnen — waf betreft mamkracht, economie en wetenschap — zich in totale oorlog te storten die het einde vam Israël zal betekenen." (Radio Kaïr©, 17 mei 1967). „Ik heb altijd al geweten dat we, zodra onze voorbereidingen voltooid zouden zijn, in een positie zouden komen om het vertrek van de troepenmacht van de VN te eisen. En dit is precies zoals het is gebeurd. Nu zal de oorlog algemeen zijn en ons doel — de vernietiging van Israël." (Redevoering Nasser voor de Vakverenigingen op 26 mei 1967). Nog een paar: „Na de sluiting van de Golf van Akaba kan Israël uit twee dingen kiezen — en beiden zijn gedrenkt in het bloed vam Israël: of het zal stikken door de wurging van de Arabische militaire en economische blokkade óf het zal ondergaan in het vuur van de Arabische strijdkrachten die Israël omsingelen in het hoorden, in het zuiden en in het oosten." (Radio Kaïro, 30 mei 1967). „Van de volgende principes van het Egyptische beleid zal niet worden afgeweken: geen onderhandelingen met Israël, geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël." (Radio Kaïro, Nasser: 23 juli 1968). Br. W. A. de Pree, mogen wij a.u.b. eenzijdig zijn. Hardegarijp. B. H.

Ried en b. en w. fan Smellingerlan binne lük op Deputearre Steaten en dêrom sille hja yn aksje by de Kroan. Deputearre Steaten hawwe de Trisken net goedkard alhowol 't der inkelde jierren lyn oerliz oer it struktuerplan Drachten west hat; hja hawwe b. en w. gewurde litten mei it keapjen fan groun en hja hawwe b. en w. fan Smellingerlan to lang wachtsje litten. Oar soarte arguminten wiene ek net maklik mear to finen. Ommers it tokoart oan wenningen op koart termyn — destyds it argumint fan 'e Ried om it plan troch to setten — is net mear oan 'e oarder. Boppedat de haedarguminten tsjin it plan de Trisken nammentlik, it oantaesten fan twa doarpen en in lanskip, wurde nou troch it gemeentebistjür sels ünderskreaun: — op 'e léste iepenbiere gearkomste fan 'e Kommisje foar Rümtlike Oardering sei de stedeboukundige foar Smellingerlan, ir. Fokke de Jong, dat ien ding op 'e lüsterjounen yn 'e doarpen yn alle gefallen düdlik nei foaren kaem wie: „men moast gjin stêdswyk tsjin in doarp oanbouwe hwant soks hie skealike gefolgen foar san doarp, sawol op maetskiplik as kulturiel mêd";

— dizze simmer kaem it gemeentebistjür fan Smellingerlan mei in bistimmingsplan .Landelijk Gebied" hweryn't it gebiet fan 'e Trisken troch harren sahwat alhiel as it ienichste „waardevolle landschapsgebied" fuort tsjin Drachten oan klassifisearre wurdt. Vn 'e Taljochting by dit plan stiet fierder: „Vooral de overgang van het open veenlandschap naar het gesloten zandlandschap is bijzonder fraai en moet verpleegd en waar mogelijk versterkt worden". GS sizze hjiroer „een te grote aantasting van een fraai gebied gelegen in een landschappelijk waardevolle overgangszone van open veen-weidegebied naar het coulissenlandschap".

Men soe sa sizze b. en w. en GS binne it dik iens, mar né. b. en w. en ek de Ried binne lilk. It hat sm dit nochris nei foaren to bringen en nou net fanwege de Trisken, mar yn't foarste plak om de konsekwinsjes, dy't dizze wize fan tihken fan de measte Smellingerlanske gemeentebistjürders noch hawwe kinne foar tal fan saken, der't hja noch oer gear moatte.

De Ried en b. en w. nimme it GS tige kwea óf, dat hja nei't er destyds oerliz oer it struktuerplan Drachten west hat, nou_ de Trisken net goedkarre. Dit bislüt soe de kontinuïteit yn it proses fan 'e Rümtlike Oardering forsteure en it bitrouwen yn de Wet op 'e Ruimtelijke Ordening ündermine. Vn har tinken forjitte b. en w. en de Ried alhiel dat de Wet op 'e RO der net allinnich is om it proces fan it rumtlik oarderjen foar de gemeentebistjüren sa glêd müglik forrinne to litten mar ek om 'e boarger de müglikheit to jaen bis wieren tsjin plannen op rumtlik mêd to oppenearjen en sanedich hegere oerheitsorganen de gelegenheit to jaen de kontinuïteit to ünderbrekken hwennear dy hjoed of moarn de forkearde kant üt giet.

Ofsjoen fan it ündemokratyske dat üt boppesteand tinken fan Ried en b. en w. sprekt — biswierskriften soene dan alhiel sinleas wêze — komt hjir ek in hwat foraldere prinsipe om 'e hoeke nammentlik „hwa't A seit moat ek B sizze". Eartyds tsjüge it wis fan karakter mar hjoeddedei is, hwat nou jildt, moam net mear wier. Wy sjogge it oan de al mar foroarjende bifolkingssifers en oan al dy gemeenten dy't wylst se earder altyd in tokoart oan wenten hiene, nou ynienen. in greate leechstand hawwe. Men kin en mei fan in goed en modern bistjürder dan ek net mear easkje dat as er hjoed A seit ,er moarn ek sündermear B sizze sil. It is dan ek ünbigryplik dat Ried en b. en w. fan in moderne gemeente as Smellingerlan fan syn en in oar syn bistjürders forwachtet, dat hwa't A seit ek B sizze moat en dat men sa bot oan dit foraldere prinsipe hinget dat men it sels as argumint brükt om GS mei to bistriden. Soks jowt to tinken. Nei üs bitinken forsteane de Deputearre Steaten fan Fryslan har tyd hiel hwat better as it gemeentebistjür fan Smellingerlan. Lokkich hwant der stiet yn Fryslan mear op 't spul as de Trisken allinne. Boarnburgum. Aksjekomité Boarnburgum en De Wylgen.

Bij deze wil ik graag even reageren op de brief van A. D. K. uit Leeuwarden in de krant van 24-10. Ik vind het schandalig hoe hij het vrije uiten van de mening wil opofferen aan de benzine voor zijn Heilige Symbool de Auto. Stel je toch voor dat die stil zou moeten staan. Dat er mensen zijn die wel iets belangrijkers verliezen dan de benzine voor hun auto dringt zeker niet tot hem door. Het is het recht van iedere mens zich voor of tegen de Israëli's uit te spreken maar niet „mondje dicht" of van mening veranderen ter wille van de auto, maar een duidelijke mening gebaseerd op een morele en principiële basis. Leiden. W. van Seisvelden.

Op uw artikel over de watersporters, die de rietzomen bedreigen, zou ik wel enig commentaar willen geven. De pleziervaarders komen er in het stuk bekaaid af. Alles wordt hun in de schoenen geschoven. Maar zijn er geen andere oorzaken? Ik geef toe, dat boten vernielingen kunnen aanbrengen; ook dat er kwajongensstreken worden uitgehaald. Maar dat laatste gebeurt ook in steden en dorpen. Denk maar eens aan de vernielingen, die in plantsoenen worden aangericht.

Het zijn niet alleen de boten, die de gaten in de rietzoom veroorzaken. Wordt er wel aan gedacht, dat het riet niet meer de behandeling krijgt, die het nodig heeft? Voorheen had het riet waarde en werd het gebruikt als dekriet en als bladrliet. Dekriet wordt nog wel eens afgesneden, maar bladriet niet. Dat ais een verkeerd beheer. Bladriet behoort al in september te worden afgesneden. Het werd voorheen op de boerderijen gebruikt onder de dakpannen en ook voor het afdekken van wintervruchten.

Het dekriet werd later, veelal als het ijs sterk was, afgesneden. Dat is voor het riet een levensbelang. Over de rietstoppels heen kon het water dan vrij stromen. Bij hoog water bleef het drijfvuil dan op de wal liggen, zodat het gemakkelijk kon worden opgeruimd.

Thans wordt het niet meer afgesneden. Om de kosten te drukken volstaat men nu met het afbranden. Dat gebeurt soms laat in het voorjaar. Daarbij gaan dan eieren verloren. Ook kunnen de kleine vogels niet meer hun nest bouwen in het ruige gras, dat bij het afsnijden van het riet blijft staan. Dat afbranden is dus niet zo best. Het riet wordt er „open" van.

Er zijn nog andere oorzaken van de aftakeling van de rietzomen aan te wijzen. Als een. spreeuwenzwerm alle avonden neerstrijkt in een rietveld gaat dat onherroepelijk kapot. De stengels knakken en komen in het water te hangen. Verder vriest het riet vast als het rtiet wordt afgesneden. Bij dooi eni opkomend water worden de stengels met wortel en al uit de bodem getrokken. Ook bij sneeuwstormen worden de stengels geknakt en komen deze in het water te hangen.

Dan is er nog iets anders. De gebruiker van het land brengt vaak de afval van kuilbulten naar een plekje achter een rietzoom. Ik kan verschillende plaatsen aanwijzen waar plastic hoezen en bomen aan de oever liggen, soms afgedekt met kuilafval. Op zulke plaatsen eroeit niets. Het riet gaat er dood terwiil er nooit een boot aanlegt. Dan wordt er- wel puin aam de oever gestort Ook driiven er palen en bomen in het water. Met veel wind worden die tussen het riiét gedreven en dan heb ie hetzelfde effect als met een boot, die in het riet wordt gestuurd.

Zoals de beer Klompmaker zegt is het riet erg kwetsbaar. Door een bescherming van bomen te maken zal het euvel van de aantasting niet uit de wereld zijn. Soms verbranden de landgebruiken het hooiafval in of bij het riet. Ook dat tast de rietzomen aan. Die rommel behoort opgeruimd te worden op een plaats, waar het geen kwaad kan.

Dat er te hard gevaren wordt is beslist waar. Maar het zijn niet alleen de watersporters, die dat doen. Ook de kleine boten, die de boeren in het Watertand februiken. hebben een hoge hekeolf. Dan zullen we maar zwijgen nver de beroepsvaart. En als de Riikspolitie te Water ons voorbij vaart kunnen we ook maar op de kopjes passen. De mensen op de huurboten, vooral de Duitsers, weten van geen langzaam varen. De verhuurders zullen hun klanten moeten bijbrengen hoe zij moeten varen. Wij zullen samen iets moeten doen om het mooi op het water te houden. Ik hoop, dat dit schrijven de watersporter het gevoel zal geven, dat niet alleen hij het riet verknoeit. Winsum, J. J. Plantinga.

Er stond voor september een tochtje naar Oost-Friesland in mijn kladboekje, dat door het mooie najaarsweer gelukkig kon doorgaan. Van Emden tot Harlingersiel langs de kust en dan zo telkens overwippend naar de eilanden. Niet vlug, vlug, rondtoeren en zo nu en dan uit het autoraampje kijkend maar zo kalm aan langs 's Heren wegen op het fietsje. En het windje vóór of het windje tegen en oliesmeer aan je broekspijpen.

Het werd een bijzonder afwisselend en interessant tochtje, om vooral wat de eilanden betreft, allerlei punten met onze waddeneilanden te kunnen vergelijken. De hoge zeedijk, de vette marsenen, de grote hofsteden en de vriendelijke dorpen, ook daar veelal gebouwd op terpen. Alles net als in Holland, maar toch anders en nieuw om te bekijken.

Maar als belangrijkste punt, om nu even van te vertellen; de overdekte zwembaden, die op alle waddeneilanden in gebruik zijn of in aanbouw. Op het eiland Langeoog in gebruik, op de eilanden Spiekeroog en Baltrum in aanbouw. En niet brutaal natuurgebied kapotscheurend, maar bescheiden neergezet op de grens van duinen en vlak onbetekenend laagland. En is het u nu duidelijk, dat op Schiermonnikoog weer eens het paard aan de vereerde kant van de wagen wordt aangespannen, en aan het verkeerde touw getrokken wordt?

In september wordt de zee al koud, de gasten blijven komen, vooral met een zachte nazomer; en iedereen trekt vrolijk naar het overdekte verwarmde bad. Maar op Schiermonnikoog wordt zonder enig overleg, zonder enige voorstudie, door het college van b. en w. een kortzichtig standpunt ingenomen. En het wordt nog geslikt ook. In hoeverre deze kortzichtigheid door de hogere instanties zal worden doorgevoerd, zullen wij nu nog moeten afwachten.

Ons eiland Schiermonnikoog als vacantieoord, is er geenzins mee gebaad. Hoewel het plan voor een appartementenhotel op Schiermonnikoog voorlopig op de lange baan geschoven schijnt en er dus tijd genoeg is, het nog eens in een slecht daglicht te stellen, moet ik aan de heren op Terschelling er nog een kleinigheid over vertellen. Achter de zeedijk bij Dornumersiel staat zon bouwsel in volle lelijkheid te pronken. Geen drie of vier gedeelten met tussenruimte, maar als een aansluitende gevel.

Zijn de ingewonnen inlichtingen juist, dan heeft dit appartementenhotel daar bij de zeedijk zoveel opschudding in de lande gewekt, dat voor deze projekten in het vlakke open land een bouwverbod is vastgesteld. Maar misschien zijn wij allemaal maar boertjes en heeft het collega van b.en w. op Schiermonnikoog een bijzonder fijne smaak.

Maar er waren ook prachtige duinen met veel vlierbessenstruiken, kwelders en zandplaten, beschermde vogelbroedplaatsen en wat al niet meer. En terugkomende uit de natuur, kom je in dorpen, waar geen auto's te vinden of te ruiken zijn. Zelfs de notabelen gaan met de portefeuille onder de arm naar hunne bezigheden, en ze schijnen er niets van te krijgen.

Allen Norderny is het eiland, waar alles kan. Zon eiland hebben wij hier ook, maar ik noem het niet vanwege de lange tenen.

Schiermonnikoog, H. W. van Boven, arch.

Met belangstelling heb ik kennis genomen van het ingezonden stuk (LC 20 oktober van drs. P. Kooperberg in antwoord op mijn ingezonden (LC 17 oktober). De drs. verwijt mij het lanceren van een aantal onbewezen stellingen. In zijn ruim drie-kwart kolom lange stuk, heeft hij niet één van deze z.g. onbewezen stellingen weerlegd, iets wat men in redelijkheid van een drs. zou mogen verwachten. In tegenstelling daarvan komt hij opnieuw met een aantal opmerkingen, die ten opzichte van mijn ingezonden kant nog wal raken.

Volgens drs. Kooperberg zijn er drie soorten staatslieden. Bekwame, minder bekwame en onbekwame. Deze stellingen zouden aan duidelijkheid zeer hebben gewonnen, indien de drs. vermeld zou hebben, wie dit waren. Wat het debat over Chili betreft, sluit ik mij van harte aan bij het ingezonden van ene G. Z. uit Leeuwarden. Er is met drs. Kooperberg geen zinnige gedachtenwisseling te voeren. Als hij iemand wil verwijten, niet op feiten in te gaan, dan zou hij er goed aan doen, eerst de hand in eigen boezem te steken.

Drs. Kooperberg beweert dat in „marxistische" kringen een ziekelijke vorm van heiligenverering bestaat. Nu is het „marxisme" een zeer ruim begrip: Ik ben een halve eeuw lid van de SDAP-PvdA, van „heiligenverering" heb ik nooit iets gemerkt. Er zou over het stuk van drs. K. nog veel op te merken zijn. Ik zou het ook wel willen, als ik verwachten mocht dat de drs. er dan ook serieus op in zou gaan. Het moet hem echter tot nadenken stemmen, dat er tot nu toe geen enkele bijval op zijn ontboezemingen over Chili in deze rubriek is voorgekomen. In tegendeel, zeer velen bleken het in de verste verte lang niet met hem eens te zijn.

De drs. verwijt mij, dat ik zijn opmerkingen niet heb weerlegd. Nou, dat is dan wederkerig. Wat dit betreft heeft de drs. een koekje van eigen deeg gekregen. Maar.. .ook in dit opzicht ben ik het niet met hem eens. Vervolgens, ik begrijp niet waar dit voor nodig was, heeft de drs. de telefoongids nageslagen en heeft daar 4 Joh. en 48 -J. de Jong's in ontdekt. Ja, drs., ik kan dat ook niet helpen, dat deze naam zoveel voorkomt, ik heb die mij zelf niet gegeven. Tot slot sluit ik mij gaarne aan bij het ingezonden van G. Z. (zie boven) en dan speciaal bij wat deze inzender schrijft in de voorlaatste alinea. Ook ik zie af van verdere gedachtenwisseling met drs. K. Het heeft geen zin en het is misbruik maken van de toch al zeer ruime gastvrijheid van de redactie van onze LC. Leeuwarden. Joh. de Jong.

Op het ogenblik is er veel te doen en wordt er rijkelijk gesproken over het zgn. „Kalkar-próject", waardoor we nu al 3 procent van onze Frigas-kwitanties méér aan het betalen zijn. Het wordt de hoogste tijd dat deze dictatoriale mammoet-instellingen een duidelijk halt wordt toegeroepen. De verbruikers dienen terecht attent gemaakt te worden op het gevaar voor hun leven in de nabije toekomst, het radio-actieve afval dat dergelijke monstercentrales lozen en dat duizenden jaren ons leefmilieu blijft bedreigen, nog afgezien van de koelwaterproblemen.

Vele lezers, ja mogelijk de meesten, zullen niet eens weten wat dat woord „Kalkar" inhoudt en waar het om gaat bij het Kalkarproject. Maar degenen die het goede voor hebben met hun naaste en nog eerbied voor de Schepping hebben en tevens weten wat de plannen zijn en dit nieuws nauwlettend volgen, zullen en moeten iedereen wakker schudden, omdat er boze geesten bezig zijn ons allen een rad voor ogen te draaien.

Het is zoals met vele andere dwaasheden in het verleden, de kopstukken werken geruisloos en tactisch, ze verhullen de waarheid en verkondigen welvaart terwijl het ellende betekent. Heeft er al eens een predikant in een kerk tegen Kalkar gewaarschuwd, gepleit voor verwerping van de Kalkarcentrale en daarmee voor het weigeren van de betaling voor vergiftiging van eigen volk, van Uzelf, van Uw kinderen?

Zo nee, dan zeg ik tegen deze zogenaamde afgezanten van God: foei en nogmaals foei, indien gij alleen preken afsteekt over het oude en nieuwe testament en zwijgt over aktuele misgrepen en wantoestanden, daarbij de goegemeente in het ongewisse latend. Dan is mij de helft niet aangezegd, dienaar des Woords. Knoop dit in Uw oren, sta met de benen- op de grond en toon dan eindelijk bereidheid tot openbaar maken van de dingen van de dag. Draag Uw kennis en goede voornemens uit tot heil van iedereen. Legt u echter alles, wat met gevaar en onrecht voor de mens te maken heeft, naast u neer, dan zal de fanclub van Hendrik Bron uit Wolvega steeds groter worden en zullen velen met mij aan opiumschuiverij op zondag gaan geloven.

Kalkar betekent gevaar en als goede weggebruiker stopt men voor het rode licht. Ik heb niks aan welvaart als ik zie aankomen dat het jaren later de dood betekent, voor mü of voor mijn kinderen, mijn liefste bezit. Is het niet schandelijk, als later ons nageslacht moet zeggen: Kijk, dit vuile vieze zootje lucht en water, daar hebben onze voorouders voor gezorgd, hetzij door materialisme of doldriest gedrag. Het is te hopen dat het tegendeel waar zal zijn en we nu nog zullen terugkeren van onze dwalingen. Daarom nu niet betalen voor het toekomstige vergif, dat we dan zelf moeten slikken. Niemand is ermee gebaat als zijn lichtjes in huis blijven branden en het eigen levenslampje dooft! Ik bedoel maar. Leeuwarden, Johannes.

Wat gaat een journalist doen als hij een artikeltje wil gaan schrijven? Juist, hij gaat zich goed informeren omtrent de stof, wil hij tenminste eerlijk schrijven en dat laatste mogen we toch wel verwachten van een redacteur van de LC. Blijft daarom voor mij een vraag waarom Sije vam den Bosch dat voor zijm artikeltje in Beurtelings (woensdag 17 oktober) heeft nagelaten. Door zaken nu foutief voor te stellen krijgen de lezers een voor Roel Slofstra zeer beledigend artikeltje voorgeschoteld.

De heer Vam den Bosch heeft gesproken met mensen vam de sociale dienst en is daar blijkbaar zeer geëmotioneerd genaakt. Reden voor de heer Sije om de subsidieregeliimg voor kunstenaars eens onder de loep te nemen, want die memsem pikken toch zo gemakkelijk geld in. Een kunstenaar maakt een produkt,

maar er blijkt geen afzetmarkt voor te bestaan. Moeten deze kunstenaatrs nu maar stoppen? (Had een Van Gogh dus moeten stoppen?) Juist door experimenteren krijgen we vooruitgang en vooruitgang wülen we, dus moeten we ook de experimenten bekostigen. Dat geldt ook voor de kunst. (Roel Slofstra en Jeltsje Das hebben twee keer experimenten met alle risico's van dien, aangedurfd).

Maar im plaats vam op zaken van subsidiëring, beurzen, contra-prestatie, moeilijkheden omitrent de scheiding kunst-rommel in zijn algemeenheid in te gaan, valt de heer Van den Bosch uit tegen Roel Slofstra. Later schrijft lüj vergoelijkend dat hij als voorbeeld iedere Nederlander bad kunnen noemen, maar intussen beschilderde Van den Bosch door zijn gekozen schrijftrant Roel zó dat er een soort geldwolf, profiteur, leegloper op het doek verscheen.

Waar haalt deze vent het lef vandaan om een werkbeurs aam te vragen? Deze jongen zingt alleen maar om zijn stembanden en zijn longen te ontwikkelen. Nou ja en dan vrolijkt hij zo af en toe een vervelende vergadering of een taai congres je op. Maar dat is dan ook alles, aldus Sije van den Bosch. Maar waar haalt Sije van den Bosch het lef vandaan om een gesprek los te maken door onwaarheden te verkondigen als uitgangspunten, dam liquideer je toch meteen alle voorwaarden tot een eerlijke gedachtenwisseling. Als Sije nu even geïnformeerd had dan zou hij weten dat Roel Slofstra niet alleen op vervelende vergaderingen of taaie congressen zingt. Hij zou dan weten dat Roel samen met Jeltsje Das in de literaire programma's Sjoch, sjoch en Dit üt, dat op. beide geschreven door dichteres Berber van der Geest, optreedt. Dit zijn avondvullende programma's, waarin door Roel zowel geacteerd als gezongen wordt. Voor deze programma's moest gerepeteerd worden (onder voor de Friese cultuur zeer beschamende omstandigheden), daarom moest Roel avonden vrij houden waarop hij normalerwijs had kunnen verdienen. Aan een aantal voorstellingen heb-

ben de artiesten gratis meegewerkt om financieel uit te kunnen komen, af en toe hebben ze de uitkoopsom van hun programma voor minder draagkrachtige verenigingen verlaagd. Voor zijn langspeelplaten moest ook veel gerepeteerd worden, dus zou een werkbeurs wel zeker op zijn plaats zijn.

Maar dat zou hij alleen al zijn, omdat we in Roel zon goede taaibevorderaar bezitten. Meerdere malen optredens voor de tv (o.a. Duys en het Durecofeest met zijn miljoenen kijkers), radio, zelfs enkele kenen voor de BRT en vele optredens buiten Friesland, waarbij Roel het Friese lied ook aan niet-Friezen aanbiedt. Zo werkt hij mee aan het verbeteren van het imago van het Fries buiten Friesland, waarvan Klaies Jamsma in Beurtelings van maandag 15 oktober constateerde dat het „net sa best" was en wat de heer Jansma wil opvijzelen door gebruik van radio en tv. Nou, als er een artiest is die aan verbetering van dat imago hard heeft gewerkt is het Roel Slofstra. lets wat de hear Van den Bosch geheel vergeet lm zijn artikeltje te noemen, want hij praat maar steeds over kunst en cultuur.

Het is ndet bekend hoe Roel heeft gereageerd op het niet-toekennen van een werkbeurs, schrijft Sije van den Bosch. Nee, niet direct, maar we hebben wel kunnen lezen dat Jeltsje Das nu zonder Roel met een nieuwe programma uitkomt, Roel een manager voor buiten Friesland onder de arm heeft genomen en onlangs een gesprek heeft gehad met Ermst van Altene over Nederlandse liedjes voor een Nederlandstalige langspeelplaat. Het lijkt erop dat Friesland een „unyk kunstner" en uniek ambassadeur gaat verliezen. Friesland heeft laten zien dat ze geen full-time beroepsartiesten wil. Ze verdient ze zo ook niet!

Roel Slofstra is niet het figuur dat rijk van het zingen wil worden, maar hij had wel erkenning-waardering als taaibevorderaar verdiend cm niet zon beledigend artikel van een of andere redacteur die zo nodig een paar kolommetjes wil vullen en dam alleen maar vuil kam spuiten. En oh ja, Sije, het troubadourspak van Roel telt geen enkele knoop. Je hoeft alleen maar even met Roel te telefoneren om dat aan de weet te komen. Misschien had je dan even verder doorgevraagd en nooit dit artikeltje zó durven schrijven. Van harte beterschap in dyn tritichste. Leeuwarden. Polkert Oldersrna.

Een meisjesbaars te Rilland-Bath die erge mooie ogen had versierde die soms stilletjes met hele hippe brilletjes Dat gaf die baars wier naam was Bets iet* onaantastbaars en onkwets. TRIJNTJE FOP