Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

Vocos was ook aanwezig op het van Hawkwind in New vork, samen met Alice Cooper, c-evie Wonder en Andy Warhol. ~erd voor ƒ5600 sjampanje Aoot de dorstige kelen gegoten. flawlcwind heeft een goeie eerste ontvangst in de Steets. • Angola ftrtrie werd in de Amerikaanse johnny Carson-tv-sjoo geïnter•oed. „Vind je dat nu niet vervelend, getrouwd zijn met een rock,er met al die meisjes die maar pjiter hem aanzitten?" vroeg johnny. „Meisjes?" riep Angela, jjog veel meer jongens!" • Er is kans dat the Rolling Stones volend jaar voor een tijd gaan optreden ln een hotel in Las Vegas. Dat doen ouwe zakken als Frank Sinatra en Dean Martin daar ook. t Carly Simon is net klaar met platenopnamen en nu kan ze rus«* op de komst van haar kind machten. Tot januari. • Riek Grech gaat voorlopig bij the Fare» spelen. • Fairport Convention moest drie konserten ln Engeland afgelasten, omdat gitarist (jerry Donahue hals over kop naar de Verenigde Staten vloog, waar zijn vader ernstig ziek lag. f In Engeland worden stappen ondernomen om wat sommigen noemen onzedelijke songteksten en platenhoezen te verbieden. Alice Cooper en the Stones zouden daar het eerst onder vallen. Er is nu ook een antikomitee opgerigt door de Nationale Raad voor Burgerlijke Vrijheden. • Leadgitarist Peter Tosh van the Wailers heeft bronchitis. Hij komt uit Jamaica en zegt niet tegen het Engelse weer te kunnen. Toen er sneeuw viel is de hele bend maar naar de West vertrokken.

Het houdt natuurlijk een keer op: het monopoliën, het sjoelen, het ganzeborden, het spliterwtensoepkoken, het vervelen en het puzzelen om grandioze prijzen. Als je daar op bent uitgekeken, hebben we een prachtige oplossing. Ga eens Op Visite. Drink eens Een Kopje Thee bij oom en tante. Dat kan vreselijk gezellig zijn, vooral als je daarbij beschaafd converseert. Op die manier vliegen de lange winteravonden om. Hiernaast geven wij een tipje, hoe je een goed gesprek begint, niet alleen op de theevisite, maar ook bij allerlei andere passende gelegenheden. Vind je het een flut-artikel, wat wij wél vinden, dan maar weer afwachten tot de volgende week. Hoewel ook dat gegarandeerd Prut-stukjes worden, kondigt het hawar-gezeüigheidsteam nu al vast aan:

• Weg met de school! (huiswerk-tips) —

• Onze in-tel-li-gen-ten-rubriek (brid-ge- en schaak-pro-ble-men) • Populair-klassieke wereldsuksessen (platen om uit te knippen en af te draaien) •Henkie Handig helpt u graag fenutselrubriekj •..„Ober, mijn vrouw begrijpt ■*>" niet" (onderzoek naar de van alcohol)

• Sja la la, oo jèh (schrijf zelf een tophit)

• Boeken die u niet moet lezen (recencies van onze literaire medewerker) i • Gezelligheid kent geen tijd (griezelverhaal om in bed te lezen) • Verkiezing Miss Winter (met prijzen om koud van te worden)

• Wordt u ook zo triest van winterweer? feiten en meningen over storm rond de flat) • Doremifahupsakee (eenvoudige blokfluitoefeningen)

• Ik heb de pest aan ballen (vraaggesprek met de kerstman)

• Blaad'ren vallen van de boom'n (het herfst- en wintergedicht)

Simon is van zijn aard niet zo vrolijk, zegt Veronica, zn vrouw. Simon Vlietstra zelf: Ik ben niet zo spontaan. Op een feestje ben ik een waardeloos figuur. Het enige wat ik kan is serieuze gesprekken voeren. Het moet heel ver komen voor ik 10l trap. Blueszanger-gitarist Shakey Sam: Op het podium ben ik echt geen kletser, geen conferencier. Dat is mijn stijl piet. Ik wil niet gemaakt doen. Shakey Sam alias Simon Vlietstra (23) woont buiten Francker, in een rustig huis een eind het land in, samen met zijn vrouw en hun zoontje Wietse, die drie jaar is. Overdag stormt hij de ladder op om glazen te wassen — hij werkt in het bedrijf van zijn vader — maar in zijn vrije tijd laat hij zün vingers dansen op de zes snaren van de gitaar. Dat laatste heeft hem al enkele knappe resultaten opgeleverd. Zo kreeg hij in augustus te Laren op het Internationaal Jazz Festival van de NOS, de derde prijs op het concours. Vorig jaar had hij daar ook aan meegedaan. Hij wilde toen één ding: niet de laatste wezen. Dat lukte, hij werd op één na de laatste en daarom probeerde hij het nogmaals. Hij schoot tien punten omhoog en kwam op de derde plaats. Veertien dagen geleden had hij helemaal een onvergetelijke avond: hij moest in zijn eentje het voorprogramma vullen van het internationale bluesfestival in Amstelveen, met achthonderd mensen in de zaal en na de pauze bluesgrootheden als Koko Taylor en Jimmy Rodgers. Ik was bloody nervous, zegt hij met een knap amerikaans aksent. Daags tevoren was ik aan het gewichtheffen geweest, twee keer vijfentwintig kilo, en ik had een spierpijn! We hebben nog van dat spul gehaald, erop gesmeerd en branden dat het deed... en de volgende dag bleek het ook nog niks geholpen te hebben. Maar hij sloeg zich er doorheen. Het lukte. Toen hij klaar was kreeg hij een daverend applaus en in de Volkskrant en Het Parool stonden de maandag erop goede kritieken. En, wat hij nog mooier vond: de Amerikaanse bluesmensen hadden waardering voor zijn optreden. Simon: Ik vroeg hun om een handtekening, want dat vond ik wel aardig om die te hebben, maar ze gaven hun hele adres en zeiden: kom maar es aan, je speelt goed. Jimmy Rodgers vroeg mij of er soms nog meer mensen in de familie blues speelden.

Shakey Sam uit Franeker op het internationaal bluesfestival in Amstelveen.

De bluesman blijft op de grond staan, zegt Simon, en daarom komt hij op het podium zoals hij is. 't Klinkt misschien eigenwijs, veronderstelt hij, maar ik kom simpatiek over op het publiek. Ik gedraag mij echt naar mijn gevoel. Maar het lijkt mij voor het publiek niet altyd even gemakkelijk. Het is mooi als een artiest de spanning in de zaal breken kan. Als dat komt, dan komt alles vanzelf. Ik had het nooit kunnen dromen, zegt Simon ook. Er komen nu aanvragen voor optredens binnen en ook de radio toont belangstelling voor Shakey Sam. Een tijdje terug is hij in „Van twaalf tot twee" geweest, op eerste kerstdag is hij in het Hilversum 3-programma „Jazz en Blues" te horen. Ja, zegt hij, Aad Bos belde me op of ik wou komen spelen. Dat vind ik nou leuk, dat het op andermans initiatief gaat. Ik val met m'n neus in de boter.

„gebruikt u melk?" „heb ik u niet eerder ontmoet?" „aangenaam, hoe maakt u het?" „veel heil en zegen!" „mooi weertje vandaag." „en nog vele gelukkige jaren!" , en het was zon goed mens „heeft u een vuurtje voor mij?" „dat ziet er niet zo best meer uit" „wat verwacht u van deze baan?" „dokter zegt dat ik goed vooruit ga „vindt u het niet leuk ingericht?" „oh, wat énig dat u er ook bent!" „lift u vaak?" „wat vliegt de tijd!" „altijd sfeervol, zon takje hulst"

Hij vindt blues realistiese muziek, met een heel spesiaal •woordgebruik ook. Er horen woorden bij als broum, sweet, trouble, the sun is shining bright en zo, zegt hij, woorden met power. En daar komt nog bij: ik heb een zwak voor negers. Hoe ze lopen, hun manier van praten, dat spreekt mij aan. Simpatiek vind ik dat. Nou ja, ik zou best neger willen wezen... ach, onzin. Ik ben tevreden met wat ik ben. Michiel de Ruyter zei in Laren van mij: ik was een van de weinige blanken, die zo de negers kon benaderen met de muziek. Hij heeft nu een mooie Gibson-gitaar, maar hij begon met een gitaar van ƒ 45 acht jaar geleden, die hij van zijn moeder had gekregen toen hij in een tehuis zat. We speelden de Shadows en al die flauwekulstukjes, vertelt hij, maar mijn belangstelling vor de blues is gekomen door Cuby and the Blizzards. Een vriend van mij had die plaat van „Desolation". En toen ben ik een beetje op zoek gegaan naar die muziek, eerst via John Mayall nog. Je moet blues léren waarderen. Popmuziek heeft niet zn grootste interesse. Hij heeft er weinig of geen platen van. Ach, ik heb er eigenlijk nooit over geprakkizeerd, zegt hij, ik weet ook nergens meer wat van, van de Osmonds en zo. De aardigheid gaat er zo gauw van af. Daar heb ik met blues helemaal geen last van. Simon heeft ook eens wat in hardrock geprobeerd: We hebben Gom' Home van Ten Years After gespeeld, met bas en drums er bij, maar hoe meer dat lukte, hoe minder wij er aardigheid aan hadden. Ach en dan is het enthousiasme er af. En folkmuziek? Zoet. Ik bin niet zon soet mantsje. Een laatste vraag: hoe kom je aan die naam van Shakey Sam? Simon: ik vind, 't is een gewone bluesnaam, hè, makkelijk te onthouden, een beetje anoniem, je hebt ook Shakey Horton... miskien bin'k wel wat skudderig weest, hahaha.

op theevisite aan de bar in de hal op nieuwjaar bij de kapper op de receptie aan het graf in de trein bij de tandarts op sollicitatie in het ziekenhuis bij de nieuwe buren op de reünie in de auto bij het jubileum op kerstmis

"graag, een wolkje alstublieft" "dat is niet onmogelijk" "uitstekend, dank u, en u?" "insgelijks" "we mogen zeker niet mopperen" "dank u wel, dank u wel" ".. .en zo humaan..." "jazeker, alstublieft" "aj, meent u dat?" "vooral veel arbeidsvreugde" "ja, dat zei hij mij ook" "werkelijk vreselijk gezellig" "gussie, bent u er ook?" "nee, de auto is vandaag stuk" "zegt u ddt wel!" "klein, maar fijn, zeg maar"

Ter afsluiting van het gedenkwaardige jaar 1973 brengt Passepartout, Noordvliet 13 in Leeuwarden, de twee laatste vrijdagavonden in feeststemming door. De 21ste december met een stevig jazzoptreden van tenorsaxofonist Philips van Lelyveld, vibrafonist Hans van Weel, beide uit Amsterdam, pianist lieert Burgers, bassist Henk van Veldhuizen en drummer Jimmy Louwerens. De laatste vrijdagavond van het jaar, de 28ste, treedt een trio van gitaristen aan: Pist Kok, Klaas de Jong en „Jappie", die ook viool en piano speelt. Wie veel van 1973 verwacht had, kan dus nog gauw even aan zijn trekken komen.

„hoezo, heeft u geen thee?" „verrek, heb jij óók gratie gekregen?" „sorry, maar dat is fabrieksgeheim" „hoe bedoelt u?" „kükt u onder het knippen altijd uit 't raam?" „maar dan zult ü toch eerst moeten emigreren" „nou, dat zei u vorige week óók niet!" „nee, ik heb al een afspraakje voor vanavond" „maar ik ben dan ook al zestien!" „een chef, die helaas te vroeg heen moest gaan" „ja, dat zei hy elf jaar geleden ook al" „afschuwelijk, maar ja, met uw salaris... .• „sjonge, ik meende dat u al lang dood was" „bek dicht en rije, joh" „'t is u ook wél aan te zien" „zeker weer geen geld voor een boom, hè?"