Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

(ADVERTENTIE 1.M.) Griep te pakken? ~" j Stilt de pijn onta'et de maag Aspro Bruis lost bruisend op werkt daardoor sneller en is beter voor de maag.

BERLIKUM — De leerlingen van de christelijke huishoudschool „De Fügelsang" in Berlikum gaan zich de komende maanden opnieuw inzetten voor het werk van zendelinge-verpleegster Trijntje Beimers in Tanzania. Vorig jaar hebben ze een baby geadopteerd uit een kindertehuis dat door Trijntje Beimers is opgericht. Het is een meisje, dat op 23 juni vorig jaar is geboren en toen bijna vier pond woog. De moeder is kort na de geboorte overleden. Het meisje heeft nog wel familie . Maar haar vader en grootvader wonen in een dorp op driehonderd kilometer afstand. Van regelmatig kontakt kan dus nauwelijks sprake zijn. Voor de verzorging van het kind is ieder jaar ongeveer een bedrag van ƒ 800 nodig.

Alle leerlingen sparen op dit moment ijverig om het benodigde geld bijeen te krijgen. De 125 meisjes nemen iedere week per persoon een dubbeltje mee. Op deze manier kan per jaar bijna vijf honderd gulden worden verzameld. Eigenlijk is dit nog een beetje te weinig en dus proberen de meisjes via het systeem van „heitje voor een karweitje" of „knakie voor een zakie" de rest bijelkaar te krijgen. Gezien het enthousiasme waarmee alles wordt aangepakt, zal dit vrijwel zeker lukken. Bovendien helpen verschillende clubs ook mee. Trijntje Beimers is namelijk uit de streek afkomstig en bijna iedere bewoner kan vol trots vertellen van het vele goede werk dat zij de afgelopen twintig jaar in Tanzania heeft gedaan.

Ondertussen houden de leerlingen op school nauwkeurig de stand in de gaten. De stand op dit moment is ongeveer ƒ 160. ledere klas tekent op een stuk papier, dat in de gang is opgehangen, zijn eigen stand aan. De papieren van de vijf klassen hangen naast elkaar, zodat iedere klas zal proberen voor zich het hoogste eindbedrag op te eisen. Deze onderlinge wedijver kan alleen maar een positieve invloed hebben op de aktie. De naam, waaronder de aktie wordt gevoerd, is Mtunda. Dit is namelijk de naam van het geadopteerde meisje. De Nederlandse vertaling voor dit woord is „vrucht."

De school hoopt binnenkort kennis te kunnen maken met Mtunda. Er is een fotorolletje naar Tanzania gestuurd, zodat het kind vauit alle mogelijke hoeken en standen gefotografeerd kan worden. Theus de Ruiter, de leidster van het kindertehuis zal de foto's maken. Theus de Ruiter was ook de persoon die de school adviseerde een kind te adopteren. De school had namelijk al eerder akties voor Trijntje Beimers en haar kindertehuizen gevoerd en men vroeg zich af wat er nu gedaan kon worden. Adoptie van Mtunda was deze keer het resultaat.

Drie jaar geleden naaide de school voor het kindertehuis gordijnen en verzamelde men speelgoed en babykleding. In 1972 was Trijntje Beimers een half jaartje in Nederland. Op bijeenkomsten wist zij de mensen enthousiast te maken om verder te gaan. Vorig jaar werd een braderie georganiseerd. De meisjes van de huishoudschool maakten allerlei spullen, die werden verkocht. De opbrengst was meer dan ƒ 2.500. Voor de aktie van dit jaar zijn behalve geld, nog vele andere zaken van harte welkom. Zo is er in de kindertehuizen een tekort aan luiers en zure poedermelk. Om de behoefte aan luiers aan te geven, zijn de „geldthermometers" in de gang afgebeeld in de vorm van een waslijn met luiers Het is niet de bedoeling Mtunda in de toekomst naar Nederland te halen. Met drie andere kinderen is dat wel gebeurd. Ruim vijftien jaar geleden adopteerde Trijntje Beimers in Tanzania Thea, Rosa en Sammy. Deze kinderen zijn nu al meer dan drie jaar in Friesland. De afgelopen jaren is er ook aktie gevoerd om hen in de gelegenheid te stellen verder te studeren. De kinderen konden zich snel aanpassen aan de Nederlandse leefwijze en ook de taal leverde geen onoverkomelijke moeilijkheden op. De twee meisjes zitten nu in de kinderverzorgingsklas van de Prinses Marijkeschool in Leeuwarden. Sammy zit op het Lienward-College. Het is de bedoeling dat de beide meisjes na hun examen volgend jaar, teruggaan naar Tanzania. Zij zullen dan in de kindertehuizen die Trijntje Beimers heeft opgericht, gaan assisteren.

De leerlingen van de huishoudschool hopen dat er flink wat geld binnenkomt, want het versturen van de goederen moet betaald worden. De luchtvracht naar Tanzania is f 18 per tien kilo. Invoerrechten hoeft men niet te betalen. Maar dan moet er voor gezorgd worden, dat men geen nieuwe goederen verstuurd. Daarover moeten namelijk wel invoerrechten worden betaald. De nieuwe luiers, die de school binnenkrijgt, worden dan ook eerst een paar keer goed gewassen, zodat het nieuwe er een beetje af is. Mensen die de aktie een warm hart toedragen, kunnen een geldelijke bijdrage storten op bankrekening nr. 3417.22.189 van de school bij de Rabo-bank in Menaldum, onder vermelding van „Mtunda."

ZIE FOTO BOVEN Onder toeziend oog van enkele leerlingen tekent de lerares mevrouw Hofstede op het „waslijntje" aan hoeveel geld er is ingezameld voor liet geadopteerde kind. Boven het lijntje is gedeeltelijk zichtbaar Mtunda, de baby waar ales om draait.

JOURE — Het Stichtingsbestuur van Penninga's Molen in Joure heeft weer wat meer geloof gekregen in de toekomst van het Jouster molenbrood. Sinds de vorige week is men er met behulp van enkele Friese bakkers in geslaagd het aantal verkooppunten in de provincie uit te breiden, bijgevolg er nu in vijf plaatsen „natuurbrood' gebakken wordt van in Penninga's Molen gemalen tarwe.

Blijkens mededelingen van de heer Jan Blankestijn is het Jouster molenbrood voortaan behalve in Joure ook verkrijgbaar in Leeuwarden, Drachten, Gorredijk en Heerenveen (Oranjewoud). De stichting heeft geen winstoogmerk, maar hoopt met de opbrengsten Penninga's Molen, een van de meest gaaf overgebleven exemplaren in het land, als monument en sieraad te behouden.

De stichting heeft intussen beslag kunnen leggen op vier ton op Texel gerijpte tarwe, weliswaar bespoten, maar vanwege de specifieke eilander omstandigheden in zeer lichte mate. Wie het oeroude maalproces wil bijwonen is elke zaterdagmorgen in de molen welkom. Het blijkt dat steeds meer mensen geïnteresseerd zijn in het zien van zo'n volledig werkende wiekendrager. De molen-vrienden in Joure blijven inmiddels voortgaan met het winnen

van meer interesse voor het oude, ambachtelijke beroep, waarvan zij de echte kneepjes van het vak aanleerden (en zich overigens daarin nog wekelijks verder bekwamen) dankzij adviezen van vroegere molenaars. Morele steun bij hun ijveren voor een goede zaak ondervinden zij ook van medische zijde. Zo is een Amsterdamse tandarts een warm pleitbezorger voor het „puur natuur" malen vanwege de heilzame invloed, die de meegemalen zemel op het gebit zou hebben. Bij de fabrieksmatige verwerking van tarwe wordt deze zemel afgescheiden en tot veevoeder verwerkt. Blankestijn: „Deze tandarts vertelde ons dat als iedereen natuurbrood eet, op de lange duur de helft van onze tandartsen zonder werk zou raken".

Ik ben wel eens ziek geweest en dat vont ik zo leuk. bevoorbelt klieront-steking. dat is niet zo leuk, want dan lig je wel een week in bet. en dan moet je moeder wel eens weg. maar dat is niet zo erg. dan neemt ze ook wel een ka-dootje voor je mee. dat vind ik wel leuk. toen ik klieront-steking hat, nam ze ook één kadootje mee. ('t Logboekje, Lemmer)

Sommige kinderen hebben verkering bij ons op school. Maar niet allemaal. Mijn vader en moeder hadden eerst verkering. Mijn moeder had het mij verteld. Ik zal het jullie vertellen. Het ging zo. Mijn vader en moeder moesten een keer naar een danszaal. Toen kwamen ze elkaar tegen. Mijn vader zei wil je mee rijden, ik breng je wel thuis. Maar mijn moeder zei, ik mag niet met vreemde jongens mee gaan. En toen kregen ze nog weer een uitnodiging voor dansen. En toen was mijn vader er weer. Toen zei hij voor de tweede keer, wil je mee rijden. Mijn moeder zei jawel. Waar woon je, zei mijn vader. In Oosterwolde zei mijn moeder. Toen vroeg mijn vader, of mijn moeder wel met hem wou hebben Jawel, zei mijn moeder. En zo zijn ze getrouwd. (De Flecht, Lippenhuizen)

Vanmorgen kwam ik van bed en de lichten deden het niet. Toen kwam Markus en zei: de lichten doen het niet. Toen zei mijn vader: ik had net het melken klaar en ik wacht tot de lichten het weer doen. We hebben met kaarsen gegeten en mijn vader zei: Dat komt wel vaker voor met de ruilverkaveling. Toen heb ik by tafel even gerekend. Toen we weg gingen gingen de lichten weer op. (De Pierewaaier, Holwerd)

Een FILMSTER is iemand, die — foto's draait en dia's. — een film maakt. — allemaal filmen draait. — een ster is op de T.V. — heel beroemd is en op de T.V. komt. — graag filmt hoor! — sexfilms maakt en dan zien laat. — knap is vangezicht, vooral bij mannen. — voorkomt in de film. (It Pompeblêd, Hoarnsterzwaag)

Op een dag deed ik een prop papier in ons vaders schoen. En toen wou ons vader de schoen aan doen. Maar dat kon niet want ik had een prop papier er in gedaan. De volgende morgen deed ik een touw om vaders bloesje. En vader wou hem aan doen maar zijn arm wou niet door de mauw. En ons vader kwam ook net nog op tijd op zijn werk. En de volgende dag was ons moeder jaarrig. En we hadden een veesd gehad. En over twee dagen was ons vader jaarrig- En ik had een ballon boven de deur gehangen en ons moeder prikte erin en er vielen een heele bol rontjes uit. En ons vader vond het een leuk iedee. (Lopend Vuurtje. Arum)

De mannot kan niet in de winter buiten blijven. Want dan is het te koud voor hem. Dus een mannot moet in de winter binnen. Geef hem dan niet bevroren eten, geef ze vooral water en marmotevoer. En zun hok moet vris en schoon zijn. Je kunt er ook wel bodemrijn op de boden van het hok strooien. (Snetterblêdtsje, Woudsend)

ik wil konijnneboer worden waarom ik het wil worden weet ik nog niet wij hebben zelf ook konijnen gehad maar nu niet meer de konijn van mij heeft 2 keer jonge konijnjes hard. keer zijn ze dood gegaan toen moesten we ook hoken maken (Chr. nat. school Buitenpost)

Wij hebben thuis een schildpad hij is nou in de winterslaap. We noemen hem Stoffel. Stoffel heeft al twee winters overleefd in een doos in een kast. Nou moeten we afwachten of hij in de lente nog leeft. Zomers moeten we zijn bak schoon maken. Ik heb er nooit zin in Maar we moeten het omstebeurt doen. Hij eet sla en water lust hij niet. Hij is ook wel eens los in de kamer. En als de hond en de poesen er ook zijn dan worden ze jaloers en beginnen ze allemaal sla te eten en pakken alles af van de schildpad. En als ze het gewoon krijgen lusten ze het niet eens en braken het allemaal weer uit. De schildpad loopt ook wel eens buiten. Maar niet altelang want dan gaat hij er vandoor. (De Bau, Damwoude).

DEZER DAGEN hield ons een trouwe Lezeres van onze Hoofdartikelen aan, welke ons vroeg hoe wij onder het televisiestuk van Marijntje stonden, want zij was er niet weg van, integendeel had zij vele ernstige bedenkingen. Nu is het ziezo gelegen, dat wij wel wat anders te doen hebben als iedero avond voor de televisie te zitten en wij zien er het nut ook niet van in, maar nu wij erop gevergd werden, zijn wij er deze week voor zitten gegaan en hebben een aflevering beschouwd. Weinou, om er maar dadelijk mee af te weven, het hoeft om ons niet weer en wij begrijpen niet, dat de mensen dat nu mooi vinden kunnen.

Wü wisten natuurlijk ook wel dat de Brabanders en Limburgers veel lichter over de dingen heen gaan, maar dat het er zo raar om en toe gaat, was ons niet bekend. Persoonlijk zijn wij de vrijzinnige kant het naast en wij kunnen ook wel tegen een grouw woord, maar bijvoorbeeld zon Fluirefluiter dat ging ons veel te ruig. En dan in die herberg, waar hij het bruis op de mond had, zo tergde hij zich met die zogenaamde Zigeuners. Nu weten wij wel, dat er zulke zwankebasten zijn, maar dat hoeft men toch niet op de televisie zien te laten. Dit was gewoon stuitend en toen hij in de kerk op het orgel dat straatlied speelde, was het ons helemaal over.

Ook hebben wij ons geërgerd aan het afgewaaide praat van die mannen, welke voor de herberg aan het struinjagen waren toen deze zogenaamde Flierefluiter daar met dat gijzige vrouwmens aan het dansen was. Onze echtgenote, welke ons gezelschap hield, was hierover zo boos als een zaag en zij merkte ook nog op, dat het toch wel goed fout is als men in zon stuk kinderen optreden laat, want die moeten dat allemaal aanzien.

Nu moet men niet denken, dat wij niet van een kortswijlig stuk houden. Persoonlijk hebben wij vroeger veel bij de Rederijkers gespeeld en zelfs meermalen de regie gevoerd, dat wij weten waar wij het over hebben. Wij hebben dan ook meermalen een komisch stuk opgevterd en dan naaide het er ook wel eens uit, maar zon stuk als dit zouden wij nooit kiezen, want dit is wel zeer plat. Zo zijn wij hier gelukkig niet opgebracht.

Wij hebben ons ook afgevraagd waarom men in dit stuk niet gewoon Hollands spreekt. Wij weten wel, dat ze daar een dialect hebben en daar zullen wij ook niets van zeggen, want dat hebben wij hier ook, maar wij zijn toch allemaal Nederlanders en als men zon stuk opvoert voor het hele land, dan moeten ze dat toch in het Nederlands doen. Als wij hier in Bokwerd een toneelopvoering hebben en er zijn niet-Friezen bij, dan doen wij het ook in het Hollands. En dan moeten die Limburgers niet bij ons komen met het boodschap, dat ze geen Nederlands kunnen, want daar moeten wij allemaal door heen en waar een wil is is een weg. Persoonlijk hebben wij er dan ook nooit werk van gehad. Dit was dan onze mening over Merijntje en dat was dus één keer maar nooit weer, want wij beschouwen dit als tijdvergrijmen en raden onze lezen aan de tijd nuttiger te besteden. (Weekblad Bokwerder Belang).