Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

ipen. De bemtsjes d eagen, mienen allegear dat i( Sinteklaes wie iimme bii el allegear dizze wike. ik hie net san greate steapel brieven. Komt fan de fekansje grif. Of fan it moaije waer. Of fan de müzels of de gryp. hwa sil 't sizze? Doet ik foarige wike yn it sikenhüs roun. seach ik Sint Piter dêr ek omstappen. De bemtsjes dy't him seagen. mienden allegear dat it Sinteklaes wie ~ wiene mar rare forbaesd. Hy hat by sike bern üt Grou west, tink ik. En nou stekke wy de flagge wer even üt foar Atsje! Hwat wie dat moai snein, tn prachtich, feestlik gesicht'. Safolle blide minsken, safolle flaggen en dy moaije belshde mei it optugde fryske hynder der foar, it wie suver in mearke geluk joun ik. Hiene jimme wol sjoen dat ïi praethoekje der in dei earder yn stie'.' It sil guon bern miskien wol üntkomd uv Groetnis fan Muoike Junt.

Akke v. d. Meer, Seisbierrum: Ja, dat wie bitiid. It kin best wêze, dat guon bern it net iens sjoen hawwe, hwant hjir wurdt net op rekkene. Wol fijn, san lang wykein der tusken! En krekt sok moai waer ek noch. Jimme sille wol in soad wille hawn ha mei dy forklaeijerij, net.'

Hinke de Boer, Ljouwert: Fynst it thüs moaijer as op skoalle? Dat komt miskien wol, troch dat je alle dagen nei skoalle moatte en moatten is net altyd sa aerdich. Mar it kin dochs net oergcan. Dou moatst Arme de groetnis mar dwaen, miskien hast op't heden sels de müzels ek wol! Hjir giet it ek al in skoft.

Wimmy Bouma, Rie: Ha jimme in protte wille hawn? Dus jimme founen de alde tegeltsjes wer! Der sit hjir en dêr noch wolris hwat moais yn'e groun en yn in museum hat soks it beste plak. It is moai om al dy alde dingen to sjen. fynst ek net? Hoe gti en e de klean, hast der hwat sukses mei hawn?

Margryt Bouma, id: Ja, dat wie in moaije forrassing foar mem. Seach hja ek raer op? Krekt oft de kabouterkes it dien hiene, nou? Vn hokker klass stou nou? Ha jimme ek in pear dagen fekansje hawn? Krookjcsfekansje neame se it leau'k.

Anneke Wiersma, Minnertsgea: Dus jimme ha wol jierdeifeesten dizze wike. En it skoalreiske is ek al regele, dat witte jimme dan mar. Oft se hjir karnaval hawwe. wit ik net ik leau al dat der wolris soks is. mar ik ha der neat fan heard. Vn augustus ha wy hjir ek in doarpsfeest. dat is altyd tige gesellich.

Armemarie Buwalda. Doanjum: Dat sil wol moai wurde. sa'n lang skoallereiske. Us skoalle giet altyd in wike nei Amelan of Skylge, soms nei Appelskea. Allinne de trije klassen fan master fansels. Om Bakkefean hinne is 't tige moai. Libbet dat iene lamke noch? En binne der al mear komd?

Rein Tsjerk de Leeuw, Grou: Sint Piter is grif nochal mal mei dy, hwant dou hast safolle krige. Ik ha him ek sjoen mei in swarte Pyt, hy roun yn it sikenhüs om. Se hiene net sok hiel moai waer dy deis. mar it hat dochs wolris minder west. Gjin hurde wyn of reinwetter lokkich!

| Gjetsje Hoekema, Südhorn: Wie it in Tnoai stik, dat jimme sjoen hawwe? Oars stiet der meastal hwat fan yn 'e krante. ik haw it nou net sjoen. It sil wol wer in hiel feest west ha yn Grou. Witst de nammen ek fan dy kaktussen?

Alle Hoekema. id: Ja. ik wit wol dat it Sint Piter wie. da' is alle jierren itselde yn Grou. Wie it in moai stik? Nou hast wol wer hwat to pakken mei safolle postsegels. Hast nou ek dubbele? Dan kinst wer ruili

Eva Spoelstra, Ts.iummearum: Ja. dat hiest krekt net woun. It komt op't selde del. hwant der is altyd mar ien dy't it goeije nümer hat. Mar as je der sa nei oan sitte^ is't wolris in bytsje sneu. Us titelroazen steane ek al sa heech. de krookjes bloei.je noch, mar dnt is hast wer dien. De snieklokjes binne al ütblocid. En de primula's bloeije ek al in skol't. Ha jimme al lamkes?

Nynke Dora Wassenaar, Hallurn: Ja. nou hiest ris in pear noflike dagen. Dat moat ek wolris, hwant dit is altyd in dreech skoft. foaral omdat der safolle to learen is mei al dy rippetysjes. Wie it moai. dat forklaeijersfeest? Je na meastal in soad wille.

Jan-Arjen Wassenaar, id: Dat soe ik ek net moai fine, dat san wei by je hüs lans moast. En dan sokke skoandere beammen der mar üt slope, dat griist je ek oan. Hwer moatst dan letter dyn kabelbaen oan fêst meitsje?

Grytsje Janke Zantema, Kimswert: Dus it wie goed ynoarder mei dyn tosken. Better kin it net, soe'k tinke. Der binne op't heden in protte bern mei rare gebitten. De heiten en memmen litte sokke bern faek ek tofolle snobje. Hoe lang duorret san lang wykein?

Koos Zantema, id: Nou, dat wie mar in beste siferlist! Ja, it soe moai wêze as it i'olgjende wer sa goed wie. En hwerom soe dat eins minder wêze? Jimme hawwe nou dochs wer in pear frije dagen, dat sil dy wol noflik oankomme. Ja, it wie in prachtisch öfskie foar Atsje, dat hie se har noait moaijer winskje kind. Elkenien wie bliid.

Gerrit Tacoma, Jislum: Sokke sykten duorje ornaris net sa lang, mar je binne der earst net sa noflik by. It sil nou wol wer oer wêze, tink ik. Ja, je koene sneon en snein moai by de tillefyzje sitte, dêr wie hiel hwat to sjen!

Tineke Tacoma, id: Sokke kwaeltsjes binne wol even forfelend, mar lokkich gauwer foarby. Fijn. dat jimme hieltyd to swimmen kinne. Soks hie men eartiids net, dan koe it allinne simmers mar. Wy ha hjir ek in bad dat forwaerme is, mar it is iepen, dat yn'e winter kin it net brükt wurde.

In gedichtsje der op ta

Moarn! sei de ekster en dounse hwat om. Ek moarn! sei de klyster en pikte yn in blom.

Moai waer! röp de ekster, 'k Ha aeijen, jo ek? Noch net. sei de klyster Mei de blom yn syn bek

'k Moat briede! sei d'ekstcr en hy fleach wer nei 't nest Dy hat, sei de klyster. Ek noait ril hwat rest.

RIEDSEL (slim); As je it ha, is 't der net mear. Salang as je 't ntt ha, is it der noch wol. Oplossing foarige wike: De nammen wiene: Bouma, Hoekema, Hylkema, Zantema, Buwalda, Tacoma, Poortman. De boekebon is foar Tsjerk Hylkema.

Er was eens een bloem Die stond in een schoen Dat vond ze helemaal niei Ze wou liever bij de anderen zijn Op een dag kwam er een meisje een lekker groot ijsje och'arm bloempje In dat kleine schoentje Ik zal je wel ergens anders planten Dan in die schoen van oude kranten Ik zal je wel helpen hoor En als je er niet uitkomt haal ik de boor En daar ging de bloem Uit die nare oude schoen En ze vond het heel erg fijn Om bij haar vriendinnen terug te zijn. door Ingrid Blondeau, Sneek, 10 jaar (etui)

door Nynke Veenstra, Drachten, 7 jaar (viltstiften).

Lytse Nynke en har greate boer Kor dy sieten yn 'e tün to boartsjen. Ynienen róp Mem harren, mar hja woene net komme. Hja roanen dwers troch it hüs hinne. Hja lieten alle doaren iepen stean. Mar, o, wee, dêr stie heit yn ienen foar harren. En njonken heit, stie beppe. Hja hienen lytse Nynke hast to Pakken. Hja fleach tusken heit en bep- Pc troch. gau nei de skuorre ta. Mar wat moast Kor Hij fleach lytse Nynke efternei, ek tusken heit en beppe troch. Hja sêchen mem net foar harren stean, wont it wie sa tsjuster hja sêehen: neat. Vn ienen wie üt: boem, hja botsten beide tsjin mem oan. Au, Au. au, zei mem: au, au. De beid. efteroer. Lytse Nynke foei yn e' tobbe en greate Kor gong fan ski\k op har skoat sitten. It wetter spatt* 'i üt. Mem, Heit en beppe (die 't tichterbij kaem wienen) waerden dweiltrochwiet. Nynke en Kor tochten doe hwat sille heit en mem lilk op üt wêze. Mar beppe moast sa laitsje dat fan e' wêromstuit laken hja allegearc mei.

door Susan de Jong, Heeg. 9 jaar (wasco)

He he wat een lekker weertje o, ja ik moet ook naar de verjaardag van wie van wie. o, ja Gozehanna de heks. Wat zullen we eten gebraden kippepootjes en paddestoelen misschien. Hoe laat is het al o, 8 uur. om 9 uur is er feest, ze gaat eerst afwassen, nog een uurtje, en ze zegt jij kraai kraaloog goed op het huis passen hoor. miauw ja miauw: en jij poes Maartje ook. en niet vechten, zo dan ga ik nu. dag poes dag kraai hier is mijn kado dag goedoppassen ja gozewina. ze ging op haar bezem er heen. o kijk daar stond het huis. ze zette haai- bezem achter de struiken, tring tring. o dag nicht gozehanna wel gefeliciteerd hoor. hier is het kado. eens kijken een bezem o, mijn eigen is gebroken dank u wel. dat heb ik van Siepesap gekregen een mooie taart met padd"stoeltjes. o, dat is ook mooi. we nemen ieder een stukje taart, dat andere is voor de andere heksen, o wat lekker, die paddestoeletjes. hoe laat is het 10 uur. ik ga om 11 uur weg, god. we doen straks ook een spelletje wie het eerste met de bal op de 100 gooit, kijk jij mag eerst o, haast, nu gozehanna op de tien. zo ging het een paar keer. eindelijk gooide Gozewina het erop. ze kreeg een mooi doosje met kralen en een zakdoek, het was 11 uur ze ging weer weg dag Gozehanna. eindelijk was ze weer thuis, dag poes maartje en kraai kraaloog jullie hebben goed opgepast, dit heb ik gewonnen, o wat prachtig kralen en een zakdoek, ik heb ook taart gekregen, omdat jullie zo goed hebben opgepast voor jij poes een vis en jij kraai een stuk kaas.

Een kreeft te Loenen aan de Vecht sliep op zijn scharen en sliep slecht. Dit is eenvoudig te verklaren: zojuist nog waren deze scharen waarop hij zich de blaren sliep geslepen door een scharesliep. TRIJNTJE FOP

Gea Brens lekende dit pianospelende meisje. Misschien is het wel een zelfportret. Gea is tien jaar. zij woont in Sneek en zij krijgt toasco.

door Heleen Kuipers, Nieuwehome, 15 jaar (postpapier).

Ellen trok de oude kimono wat vaster om zich heen. Hè, wat was het koud op haar kleine kamertje Even stond ze op om door het raam naar buiten te kijken. Het waaide hard. Ze huiverde, zette zich toen weer voor haar bureau en sloeg het'franse boek open. „Je me lave, tv te laves, il se law.. ." Plotseling werd de deur van haar kamertje opengerukt en Sonja, haar tweelingzusje, stond voor haar. „Moet je horen El, dat leuke liedje is weer voor de radio". Ze kwam Ellens kamertje binnen en zette de transistor op zn hardst. Enthousiast brulde ze mee. „We were all wounded and..." Met een gelaten glimlach leunde Ellen achterover in haar stoel en luisterde. „Vind je het niet machtig?" schreeuwde Sonja om het geluid te overstemmen. „Ja geweldig", schreeuwde Ellen terug. De plaat was afgelopen. Sonja deed de transistor uit en vroeg toen met een blik op het franse boek: „Kan ik je ook ergens mee helpen?"

„Ja graag, maak dat lesje maar even", aanvaardde Ellen dit aanbod. Sonja ging aan het werk. „Wat ben je toch een ziel", mompelde ze terwijl ze verwoed op haar pen kauwde. „Hoezo?" vroeg Ellen verbaasd. „Nou, jullie moeten nu alweer naar school, wij hebben nog een week" „Och ja, so ist das im Leben", Ellen pakte een duits boek uit haar. tas en begon te lezen. Na vijf minuten legde Sonja de pen neer. ..Klaar, kan ik nog wat voor je maken?"

„Nou al klaar? Allemachtig, ik wou dat ik jouw hersens had". „Och kind, wat kan het je schelen, ik. . .ik wou dat ik zo leuk was als jij, . .niemand mag mij op school", Sonja deed alle moeite om haar tranen te bedwingen. „Is.. .is het echt zo erg?" vroeg Ellen medelijdend. Ze liep naar haar zusje toe en sloeg een arm om haar schouders. Sonja liet haar tranen de vrije loop. „Je weet niet half hoe ik er tegenopzie El, om naar school te gaan", snikte ze toen. „Maar je vond het toch altijd leuk op school? vroeg Ellen zacht. „Nee, nee." riep Sonja en huilde nog harder. Even dacht Ellen diep na. Toen kwam er een plan in haar op. Was het een dom plan? Misschien.. .Toch stelde ze het haar tweelingzusje voor. Die was meteen enthousiast. „Oh Ellen! Je bent fantastisch!"

Een week later. Met een keurig rokje aan, een leuk truitje en bijpassende moderne schoentjes stapte Ellen naar het gymnasium. In haar tas zaten de boeken die Sonja gister gehaald had. Op school gekomen liep ze naar een groepje meisjes dat stond te praten. Na een flauw, hoi! praatten ze weer verder. Ellen was erg verbaasd. Was Sonja dan zo saai, dat niemand ooit notitie van haar nam? Toen het even stil was nam Ellen haar kans waar. „Zeg, hebben jullie dat nieuwe liedje al gehoord?" De meisjes keken even op en glimlachten fijntjes. „Hè bah, wat een trienen", dacht Ellen. De bel ging. De leerlingen dromden na.tr binnen.

Sonja fietste het schoolplein van de Mavo op en zette haar fiets op no 98 in het fietsenrek. „Hallo Ellen", schreeuwde iemand en kwam op haar toelopen. Om haar heen stonden vele meisjes. Sonja werd er vrolijk van. „Wat mogen ze Ellen graag", dacht ze „gek. dat ze niet merken dat ik Ellen niet ben. Alle meisjes begonnen te kwebbelen. „Zeg, Ellen kan je duits goed, heb je frans gemaakt? Mag ik 't overschrijven?" Sonja pakte het franse schrift en gaf het aan het meisje. „Goh, wat keurig", zei die terwijl ze naar het lesje keek. „Ja hè? Heeft m'n zus voor me gemaakt!" lachte Sonja. „Gdh! wat goed joh!" het meisje ging midden op het schoolplein zitten en begon met het overschrijven van de franse les. Net toen ze klaar was ging de bel.

„Zo jongelui", een jonge leraar kwam de gymnasiumklas binnen. Vlug keek Ellen in de keurige agenda van haar zusje, en zag dat ze Latijn hadden. „O hemeltje", dacht Ellen, „het begint alweer goed. Latijn!" Ze pakte het boek voor en keek verbaasd naar de vreemde woorden. „Meisje van Dalen, kom maar eens voor de klas. Ellen dacht even na, toen drong het tot haar door, het vreselijke, zij >or de klas komen! O nee! Ze stond op. „Zo Sonja, eens even kijken wat er van je kennis van vorig jaar is blijven hangen. Het werkwoord prijzen. Wat is dat?" Ellen werd er wanhopig van. Ze keek de klas eens in. Helemaal achteraan zat een lelijk uitziende, roodharige jongen. Hij staarde dromerig naar Ellen. „Zeker verliefd op Son", dacht Ellen. Toen hij zag dat Ellen naar hem keek werd hij helemaal rood. Toen prevelde hij iets. Ellen keek goed en zei toen op goed geluk: „Laudare". „Prima Sonja, je hebt er wel lang over moeten denken maar het komt er tenminste uit. Ga maar zitten en de Boer, kom jij maar eens hier jong". Ellen slaakte een zucht van verlichting en ging terug naar haar plaats. Marja, het meisje dat naast haar zat keek haar verbaasd aan. „Zeg Sonja". Ellen keek niet op. „Sonja", fluisterde Marja iets harder. „O, uu. . .ja?" vragend keek Ellen haar buurvrouw aan. „Maar. . .je bent veranderd, laat eens zien zeg.. .je. hebt sproeten!" Toen besloot Ellen alles maar aan het meisje te vertellen. „Maar aan niemand vertellen hoor", eindigde ze haar relaas. „Voelde Sonja zich dan cht op haar gemak bij ons?" vroeg Marja. „Ach ja. maar daar zal ik verandering in brengen!" „Hoe wil je dat doen?" „Marja, wil je de klas even verlaten?" Marja en Ellen schrokken op. „Ik deed het ook meneer!" zei Ellen p achter Marja aan de klas uit. De leerlingen keken elkaar stomverbaasd aan. Sonja, die nooit straf kreeg, Sonja, die altijd de échuld op anderen schoof, Sonja nam nu zomaar de schuld op zich en liep de klas uit. Misschien is ze best leuk, dachten ze eenparig en gingen verder met hun les.

Zo gingen drie weken voorbij. Ellen haalde veel streken uit, zei veel voor en deed alle moeite om er bij te horen. De gymnasiasten waren enthousiast over

„Sonja", de klas was een stuk gezelliger.

Sonja, die al deze tijd op de mavo maakte goede proefwerken en 'le leraren verbaasd staan o\ oplettendheid in de klas

Op iq vond Ellen dat 't genoeg geduurd had. En zo ging Sonja met een waarschuwing van Ellen om zich vlot en leuk te gedragen, naar het gymnasium. Ze werd n omringd door vele vriendinnen. Marja keek haar veelbetekenend aan.. „Ze heeft je plaats in de klas gemaakt Son". fluisterde ze terwijl ze samen de school ingingen.

Jullie weten dat ik al een heel tijdje de Kleine Koerier doe, maar wal nu Ls gebeurd beleef ifc voor het eerst. Bij het werk van jullie dat mij werd toegestuurd waren twee versjes die precies hetzelfde waren, maur ze waren gemaakt door twee verschillende meisjes. Ingrid Blondeau en Irma de Moor, beiden uit Sneeu, schreven allebei een versje getiteld ..Nederland" en dat in beide gevallen begint met: „Ik vind dat Nederland vies wordt" .... Nu gebeurt het wel dal op twee plaatsen op de wereld tegelijkertijd eenzelfde uitvinding wordt gedaan. Men zegt dan dat de tijd rijp was en dat het in de lucht hing, of zo. Maar dat voor twee meisjes, die in dezelfde stad wonen, tegelijkertijd hetzelfde versje in de luclit hing, dat wil er bij mij niet in. zoals dat heet. DUS wat ik graag wil weten is: wie heeft het versje bedaelit en wie heeft het over geschreven en wie denkt dat ik het toch niet zal meiken? Schrijf me alsjeblieft allebei, want dit soort dingen maakt me erg zenuwachtig.

Bertus Jaarsma. hartelijk bedankt voor je kaart en voor het bedankje. We hebben vn Raalte. waar de opa en omn van Joost en Joris wonen, een echte carnavalsoptocht gezien, toen we daar logeerden. Joris was er helemaal gek van en hij riep zó hard: ..Dag Prins!" toen een meneer met een prachtige steek op en een sleutel in de hand op een praalwagen langs kkwam, dat die meneer een hele hand snoepjes tn zijn richting gooide. En Joris zei chloor: ..Wat een lieve man is die prins" en hij graaide naar serpentines ennaur ..van sukkertjes". dat ut.s confetti, maar dat had hij nog nooit eerder ge

Dag schreeuwers en zwijgers, allemaal de liartelijke groeten van Joost er. Joris en Carolien.

Een erg eng mannetje van Mars of zo. Hans van der Wal heeft hem getekend Hans is elf jaar. hij woont in Drachten en hij krijgt viltstiften.

door Jannie Velsma, Menaldum. S jaar (punniken) Er was eens een sleutel. Geen gewone sleutel Want hij paste op alle sloten en deuren. Weet je bij wie de sleutel lag. Ik zal het je vertellen. Hij lag to'evalig bij de Koningin van Seba. De Koningin gebruikte hem ïiopit Op een

door Geert Wiersma, Driesurn, 12 jaar ((viltstiften)

Ergens in de buurt van Katwijk aan zee woonden in een armlijk huisje twee ouders en twee jongens van een jaar of 13. Het huis zag er somber uit van binnen. Het zat vol met oude meubels De jongens heette Dirk en Jan hun achternaam was van Schaffelaar dit doet ons denken uit de geschiedenis van Jan van Schaffelaar die van de toren sprong in de speerpunten van de vijand. De jongens gingen vaak vissen om brood te verdienen want het was er armlijk zei ik al. Als ze niets gevangen hadden moesten ze zonder eten op een dag stormde het zo en vader en moeder hadden geen vis toch moesten de jongens gaan vissen want ze hadden al een paar dagen niets gegeten en rammelden van de honger Ze gingen naar zee en hadden het voor de wind Opeens hoorden ze een vreemd gerommeL ..He wat was dat", zeiden ze tegelijk maar voor ze wisten wat het was werden ze al meegesleurt de zee in. Nu wisten ze ook niet meer waar ze waren. Toen de storm was bedaard zagen ze in de verte bomen Zou dat Nederland zijn? Néé. maar ze wisten dat niet Ze roeiden er met volle kracht heen en zagen dat het een met bomen en struiken volgegroeid eiland alles was hier zo vol ze gingen aan land en zagen een huisje hee hier heeft iemand gewoond! Wat vreemd! Zo eenzaam en verlaten Ze meerden de boot en onderzochten het eiland. Vorige week: Er waren twee jongens die door een storm op een eiland kwamen en onderzoeken het eiland. De jongens heten Dirk en Jan van Schaffelaar. Toen ze verder waren gingen ze in het huisje gingen ze het onderzoeken Ze zagen dat het vol met vogels, muizen, katten leeuwen en honden was. Het leek wel een dierentuin De dieren zagen de jongens aankomen en sprongen direct op hen af, de jongens werden bang en gingen door het huis toen ze in een hoek opeens door de vloer zakten ze dachten: „Nu zijn we verloren" maar ook daar zagen ze hun ogen uit Allemaal gouden sieraden !,. . misehien waren er dieven die hun sieraden daar hadden gen Jan had een zaklantaarn meegenomen en onderzocht alles „Allemaal vreemde munten",, riep hij uit. Misschien waren het wel Duitse of Engelse of Franse munten De ouders waren thuis ongerust en belden de politie die hen met de politieboot vond hoe dat bleef altijd een raadsel De sieraden werden meegenomen en thuis gekomen hebben de jongens alles verteld De munten zijn naar een man gebracht die er verstand van had en zei dat het uit de tijd van de Romeinen kwam De jongens werden beroemd in Katwijk het geld was naar het museum gebracht en de jongens werden beloont Ook werden ze vereert door de Katwijkers.

Wie onder de vlag wil en TUSSEN 5 EN 15 JAAR OUD IS, moet het volgende op een briefkaart schrijven: 1. Naam. 2. Adres en woonplaats. 3. Hoe oud je wordt. 4. Verjaarsdatum. Stuur dat minstens DRIE weken van tevoren — beslist NIET later — naar Carolien, p.a. Kleine Koerier. Heideburert 11, Heerenveen. dan kom je de week vóór je verjaardag in de krant. leder kind dat onder de vlag staat krijgt door ons een zelfgemaakte i'elicitatiekaart toegestuurd. Bespaar jezelf teleurstelling en STUUR OP TIJD IN! Hier komen onze nieuwe jarigen. Zaterdag. 2 maart: Marianna Dijkstra. Beetgumermolen, 8 j. (H. G. Heit, Mem, Baukje. Tineke, Jan en Rintjei, Johnny en René Slager (tweeling). Wolvega 6 j. (H. G. Pappa, Mamma, broertje Edwin. Pake en Beppe uit Bakkeveen en Makkinga). Op _ maart: Piet Pieters. Jubbega. 10 j. (H. G. Heit, Mem, Leo en Anja). Melly Janna Radsma, Bakhuizen. 9 j. (H. G. Heit, Mem. Jarig. Paulien en Herman». Hittie van der Veen. Giekerk. 11 j. (H. G. Heit, Mem en Sietse). Op 4 maart: Sylvia Fernanda van Duinen. Franeker. 10 j. (H. G. Mama, Papa, Oma en Opa). Hillie Koopman, Boombergum. 11 i , Wilma Veenstra, Wolvega, 10 j. (H. G. Heit, Mem, Pieter en Gonnie). Op 5 maart: Valentijn Booy. Blesdijke, 5 j. (H. G. Buurman en buurvrouw v. d. Veen. Titia. Paul en Elma uit Blesdijke), Siep Kerkstra. Heerenveen. 7 j. (H. G. Beppe uit Katlijk), Gerlinda Smit, Heerenveen. 6 j. (H. G. Pappa, Mamma en Ingrid). Grietje Vos. Hoornsterzwaag, 11 j. (H. G. Heit, Mem. Bobbie, Janeo. Hiltje, Baukje en Beppe van de 7e Wijk).

Op fi maart: Grieve Janny Leyendekker, Dongjum. 7 j.

Op 7 maart: lbo de Haan, Heerenveen- Zuiri. 9 j. (H. G. Papa. Mama. Peter en I, P.ike en Beppe uit Gorredijk Sjoukje uit Leeuwarden. Beppe. omke. Rudie, oom Jasper. Sieti en Jiska ull Joure), René Horst. Franeker, !t i (H. G. Vader. Moeder en Ellen).

<))i x maart: Oege Kiü.is Hiddema, Blüa 8 I UI <;. Heit. Mem. Pieter Willem. Pake en Beppes), Lisabeth Hofstra. Gorredijk, 8 j (H G. Je vriendinnetje Hiltje Hrjlkema), Hennie Trijntje Jeninga. Wolvega. IL' i. (H G beppe. Mem. Heit, Joke, Albert en Annet) L,ang zullen ze allemaal leven in de gloria hiep hiep hoera! ! ! <_'«..«,

dank! °P cc" mo°'e kaart inzond: Hartelijk