Leeuwarder courant : hoofdblad van Friesland

De beweging van de Navigators is afkomstig uit Amerika en dateert uit de dertiger jaren. Grondlegger was Dawson Trotman. Samen met de matroos Lester Spencer besteedde hi avonden aan bijbelstudie en gebed. Toen Spencer ren andere matroos bij Trotman bracht met het verzoek: Leer hem ook wat je mij geleerd hebt, zei Trotman: Dat is nu jouw eigen taak. Lester Spencer onderrichtte toen zelf zijn kameraad en samen bereikten zij weer anderen. Zo werden 125 matrozen op het schip van Spencer christen Omdat het allemaal zeelui waren, werden ze Navigators genoemd.

In Navigators. T. nd van de tweede wereldoorlog waren er navigators op meer dan duizend schepen, militaire bases en legerkampen. Allemaal jongelui, die hun leven wilden wijden aan Christus. En zich in Zijn dienst stellen om weer anderen deelachtig te maken van het Heil in Christus.

De beweging van de Navigators drong door tot Nederland en Friesland. In Leeuwarden zijn nu bijvoorbeeld nog N werkzaam. Auke Lemi der Kooi maakten maand pi n jaar geleden Navigators, nadat ze door een vriendin van mevrouw Lemstra lerentie van een halve dag in de Leeuwarder Fenix-kerk. Ze voelden zich aangesproken door de boodschap. B ' uit gerook belijgedaan in de Gereformeerde Kerk. En desondanks moeten ze het gevoel gehad hebben, dat er aan hun geloof een „dimensie" ontbrak. Na de kennismaking met de Navigators kwam ii duidelijker ke-us, een persoonlijker kiezen voor Christus, •h aanpasse-n aan een andere levensstijl en het zich individueel en met anderen inzetten voor het doorgeven van de blijde boodschap en het daaruit zelf k-ven.

Hebben de Navigators dan soms iets tegen de kerk? Vormen ze een „correctic" op de kerk? De Navigators zelf vormen geen kerk en willen dat ook i-en verlengstuk van de kerk. Van de

„leden" wordt verwacht, dat zij aktief lid zijn van hun eigen k«>rk. Vexirzover Navigators jongelui zijn, die uit een onkerkelijk milieu tot „bekering komen — in de kringen van de Navigators schaamt men zich niet vexar aloude woorden als bekering, wedergeboorte, verzoening, verlossing enz. — dan geeft men hem of haar de raad lid van kerk te worden.

Toch moet het werk van de Ni. tors wel min of meer gezien worden n reactie op het bestaan van de kerk als een wat log institm instrument. Niet alle kerkleden hebben er altijd evenveel behoefte aan hun geloof te koop te lopen", de Navigators willen er graag voor uit komen. Bij hen is er geen „in-het-zog-meelo- Het zijn bek igemensen, die daar dagelijks van willen getuigen en dagelijks naar willen leven.

Bij de Navigators behoren uiteraard Heen gereformeerde jongeren. Er zijn er hervormden, rooms-katholieken, doopsgezinden, baptisten en wat al bij. Ze hebben een gemeenschappelijk punt: hun onvoorwaardelijk geloof in Jezus Christus en dat slecht alle scheidsmuren. Ze zijn éen van zinnen, ook al zijn er uiteraard zaken, waarover de meningen uiteenlopen. Maar hun geloof willen ze dagelijks voeden door een vernieuwende relatie met Jezus Christus en daar willen ze zo veel mogelijk anderen bij betrekken.

Dat laatste is «x>k de reden, dat Auke

Lemstra zijn baan er aan geeft, rieel gezien is dat niet verstandig. Hij heeft een goed salaris en voor de toekomst een waarde- en welvaartvast pensioen, ook al zal hij op dat laatste nog even moeten wachten. Straks zal hij voor hele dagen voor de Navigators gaan werken.

Nu al werken Auke Lemstra en zijn vrouw vele uren in de week voor de Navigators. Als ze dit stuk lezen, zullen ze misschien zeggen: We werken niet voor de Navigators, maar voor Jezus Chris' • voor Hem wil men de i. Tot nu toe hebben de Navigators vexiral gewerkt onder de studerende jongelui. Veel Navigators .-lf ook m ogelul, die hogere beroe-i g volgen. Auke Lemstra en ook mevrouw Lemstra hebben tot nu toe bij heel wat •gen in studentenflats aangebeld met de vraag of ze mochten komen n over de boodschap van het evangelie. Sommigen willen niet Dan kan men niet anders doen het stof van zijn voeten schudden en aanbellen bij de volgende deur. Maar hoe vaak gebeurt het ook niet, dat de jongelui die men opzoekt, wel willen praten, heel graag zelfs?

De laatste tijd bouwen de Navigators hun werk snel uit. Men richt zich inmiddels ook tot de werkende jongeren, tot de jeugd, die de middelbare school bezoekt en ook tot jonge echtparen. Met al deze zaken zal Auke Lemstra zich straks dagelijks bezig houden. Eigenlijk bestaat zijn werk uit drie delen: het Captains Clubwerk voor Int echtparen werk en de voorlichting over de Navigator- l>n kei ken in groeperingen, want aan dat laatste krijgt n r hoe behoefte.

De Navigators werken inmidd. Ihi-1 wat landen, van Argentinië tot Okinawa, en van Frankrijk tot Hang Kong. In 1948 zonden de Navigators hun eerste eigen zendeling naar China. Momenteel is een legertje van ruim duizend Navigators dagelijks full time bezig het evangelie te brengen. Auke 'ra zal die gele-dere-n straks ki versterken Het doe nn „snelle bi-keringen" tot stand te brengen, maar om mensen blijvend vexir Je/ winnen. En die zullen zelf de boodschap weer verder dragen. De Navigators spreken in een wat ongelukkige brn.iming van „geestelijke vermenigvuldiging" teil had twaalf discipelen, die aan anderen doon wat zij zelf geleerd hadden. En de Navigators wijzen op de opdracrr Paulus aan zijn geestelijke zoon Timotheus: „Gebeft het onderricht, dat je mij hebt horen geven in het bijzijn van veel getuigen door aan mannen op wie je aan kunt en die bekwaam zijn ook anderen te onderrichten".

Auke Lemstra heeft indertijd als onderwijzer naar Leiden gesolliciteerd en is daar later hoofd van zijn school geworden. Hij was daar toen al bezig om in die omgeving het Navigatorwerk op gang te brengen. Dat lukt. De Sleutelstad telt nu een 150 Navigators. Het zijn geen mensen, die actievoerderig aandoen of oecunv actief zijn. De oecumene, de eenheid van alle gelovigen, beleven ze met iedere Navigator en verder met iedereen, wel of niet-Navigator, die zich een kind van Jezn Hun daadwerkelijke actie richt zich op de man of vrouw, die in hun eigen straat woont of met wie ze samen werken. Men wenst absoluut geen compromis-oecumene, want „dan mis je voorgoed de boot", zegt Auke Lemstra.

Opvallend vinden Auke Lemstra en zijn vrouw, dat in wezen bij de kerkelijke en de van huis uit niet-kerkelijke jongelui dezelfde vragen leven. Men is vaak wel actief in allerlei bewegingen en acties of in kerkelijk maar heeft geen vrede met met zijn daden, omdat men lelijk geen vrede met God heeft. e** ie meent, dat de Navigators een soort brengen, heeft het mis. II daden. En dat • g brengt verhouding tot de medvrijer ut Auke Lemstra en je gaat bewuster met je medemensen om.

Een van de eigenschappen van de Navigators leven uit de ■ heid van het geloof. Christus is niet aan het kruis gestorven om de mens onzekerheid te laten over hun uiteinde- Wat dit betreft verlaten zij zich graag en met vreugde op de beloften van God, die zij niet tv leugenaar willen maken door er maar wat half in te geloven of maar voor de helft te vertrouwen. In allerlei sociale ien de N. in de regel niet 1. Ze komen er door hun evangelisatiewerk trouwens ook niet aan toe. De mena zal zelf veranderd moeten worden — tot bekering komen — wil er uitzicht zijn op een betere maatschappij, zijn zij van oordeel.

De Vrije Evangaefcsche gemeente zou niet zo veel leden hebben geteld als het moderne vervoer het de m. mogelijk had gemaakt on 's zondags van heinde en ver te komen. De wotnen in de hele grote . BanU-ga, dat dua het centrum is ge ven en waar kort na de tweede wereldoorlog een nieuw stei je werd gebouwd. Hoe dal kerkje - men is op het ogenbl | •uwen — tot stand kwaï zou te veel ruimte vree nog uitvoerig te vertellen.

■•ente heeft een eigen (47) uit 'i boekh maar bete „geestelip n de Vrije Evangenrveente van Bantega vo«> enlng. .aardige van het geval te, dat de heer Houwing zelf baptist te. Maar Vrij Evangelischen en baptisten ' zich erg verwant. De Vrij Evangelischen staan trouwens in h«?t algemeen erg open voor andere richtingen. Men wil niet „kerktetisch" l

Centraal in de leer staat de bekering van de mens tot God. Wie een kind van God is en in het Vrije Evangelische kerkje komt als daar avondmaal is, kan daar zonder bezwaar aan dttantmrri, ot men nu hervormd of ger»**forrneerd of wat ook is. I>- e van Bantega hoeft geen rekening te houden met wat synodes en a«i

We kunnen over veel dingen praten, zegt de heer Hou win k, rnaer als we het over Jezus Christus hebben, dan zijn er twee mogelijk!.. den elkaar of we lopen uit elkaar. In het eerste geval zijn er geen muren. Wij hoeven dan ndet meer één te w«. want we zijn het al. In Hem. Wanneer i taal bijkomstige bepadiingen maakt of besluiten neemt, zijn somnee eens ei Dat geeft verwijdering.

■ i'ric sta pp. nes de Heer is te- 1 van de over waar ' e ona redde. Dan wordt oecumene een complete zaak".