Rotterdamsch nieuwsblad

Van alle uitstekende talenten, die wij in hun leven kennen, is 't buiten twijfel Mozart geweest, in wien het genie op den vroegsten leeftijd was ontwikkeld, terwijl buiten dien muzikalen aanleg al zijne overigen neigingen en wenschen met recht kinderlijk heeten konden. De kleine Wolfgang Mozart had eene oudere zuster, wier groote talenten zeker meer uit waren gekomen voor de wereld, indien ze niet overschaduwd waren geworden door die van haren broeder. Anna Maria, in den huiselijken kring Mannerl genoemd, was zeven jaar oud, toen haar vader haar in 't pianospel begon te onderrichten. Wolfgang telde toen drie jaren. Tot hiertoe had men in hem niets anders opgemerkt dan eene bijzondere levendigheid en eene groote voorliefdevoor de spelen aan zijnen leeftijd eigen ; daarbij toonde hij zich altijd uiterst gevoelig. Elk oogenblik vroeg hij aan zijne huisgenooten, of zij wel van hem hielden, en als zij die vraag ontkennend beantwoordden, begon hij te schreien. "Van den dag af, dat Mannerl onderwijs in de muziek kreeg, was 't alsof er een ommekeer met den knaap had plaats gehad. Met ongeduld wachtte hij, tot het klavier vrij was, en begon zich dan aanstonds te oefenen. Liet men hem stil begaan, dan zag men hem geheele uren bezig, met terzen te zoeken, en zijn gezicht straalde van verrukking, als 't hem gelukte een weiluidenden interval te vinden. De vader sloeg dat met opmerkzaamheid gade, en was 't met zich zeiven niet eens, wat hij er aan moest doen. Evenwel besloot hij eene proef te nemen. Men legde het kind een korte menuet voor. Na verloop van een halfuur speelde het knaapje de menuet zoo zuiver en zoo juist in de maat, dat er niets op aan te merken was. Voor eenigszins langere muziekstukken had hij een uur noodig, en er was nauwelijks een jaar verloopen,toen Wolfgang zijnen leermeester stukken dicteerde, die hij gecomponeerd had. Hij componeerde, voor hij een noot kon schrijven. Nog twee jaren verliepen er, en de knaap kon onder de goede klavierspelers van dien tijd genoemd worden. Zijn onderwijzer, die over de verbazende vorderingen van zijn leerling verrast niet alleen, maar zelfs verontrust was, poogde hem meer terug te houden, dan op te wekken. Hij durfde hem nog niet met de regelen van het componeeren bekend te maken. Maar 't was eene vruchtelooze voorzichtigheid 1 Reeds hield de jeugdige knaap zich bezig met het plan van een klavier-concert, waarop latere kunstregelen zouden worden gebouwd, en dat menige stelling in de kunst afbrak en verwierp, tot hiertoe door de meesters met alle kracht gehandhaafd. Wolfgang begon te schrijven, maar een onverwachte hinderpaal scheen zich aan de voltooiing in den weg te stellen. Daar hij zijne pen altijd tot op den bodem toe in den inktkoker duwde, had hij in plaats van noten niets dan inktvlekken op 't papier gebracht. Dat was eene groote teleurstelling! Hi] weende, maar liet zich toch niet afschrikken, om voort te gaan. Met de vlakke hand veegde hij de vlekken weg, en ging, alleen met de gedachte aan zijn plan bezield, met zijnen arbeid voort. Hoe er dat muziekpapier uitzag, kan men denken 1 Op dat oogenblik kwam zijn vader, die niets wist van het werk van zijn kind, met een zijner vrienden in 't vertrek. — Wat maakt gij daar? was zijne vraag. — Een klavierconcert. Het eerste is bijna af. — Laat eens zien; dat zal wat moois zijn! — Neen, neen, 't is nog niet klaar! — Maar de vader nam 't hem af en begon, bij 't zien van dat papier vol inktvlekken, luid te lachen. Toen hij echter de compositie een weinig nauwkeurig bezag, veranderde zijn gelaat en tranen van vreugde en bewondering ontrolden aan zijne oogen. — Zie eens, zei hij tot zijn vriend, den hoftrompetter Andreas Schachtner, die onderscheidene anecdoten uit de jeugd van Mozart heeft opgeteekend, zie eens, hoe juist en geregeld alles is gezet, maar 't is onbruikbaar, want 't is zoo moeielijk, dat geen sterveling het spelen kan. — Daarom, zoo viel Wolfgang hem in de rede, is 't een concert, men moet zich zoo lang oefenen tot men 't weet. — Doe gij zoo! En hij begon te spelen, maar kon er juist zoo veel uit brengen; dat men zijne bedoeling met het stuk begreep. Hij scheen van meening, dat concerten spelen en wonderen doen hetzelfde was. Wanneer men nu op zoo jeugdigen leeftijd de duidelijkste blijken opmerkt van een muzikaal genie, dan is 't dubbel belangrijk, om aan de andere zijde te zien, hoe kinderlijk eenvoudig de knaap in alle opzichten bleef. Toen zijn vader met hem naar Weenen reisde, werd hij daar de lieveling der aartshertoginnen, dochters van Maria Theresia. Twee prinsessen lieten hem de kamers zien van 't vorstelijk paleis, maar daar de knaap niet gewoon was, om op een zoo gladden grond te loópen, gleed hij uit en viel. De oudste lette daar niet op; maar de jongste, die van Wolfgang's jaren was, hielp hem vriendelijk bij 't opstaan. — Gij zijt braaf, sprak Wolfgang, ik wil u trouwen. Overeenkomstig haren plicht deelde de jeugdige vorstin dat plan aan hare moeder mede, waarop deze den knaap liet roepen, en hem vroeg, wat hem tot zoo goede gevoelens jegens hare dochter bewoog. — De dankbaarheid, antwoordde hij zonder aarzelen, zij was goed voor mij, terwijl hare zuster zich om mij niet bekommerde. De aartshertogin, met wie Mozart had willen trouwen, was Maria Antoinette, later de rampzalige koningin van Frankrijk.

Hoe weinig dikwijls te vertrouwen is op zoogenaamde brandvrije gebouwen, leert ons de brand van het hoofdbureau der Western Union Telegraph Company te New-York, de voornaamste telegraaf-maatschappij der Vereenigde Staten. Slechts de aanraking van een telegraafdraad met de geleiding voor het electrisch licht op straat, schijnt de aanleidende oorzaak te zijn van den brand. De voornaamste operatielokalen met hun menigte toestellen en door tallooze draden met de geheele wereld verbonden, werden door het vuur vernield, en de telegraafverbinding werd hierdoor voor een uitgestrekte streek verstoord. De brandschade wordt geschat op circa '/j millioen dollars, en ware het niet, dat op het oogenblik van den brand slechts zeer weinig beambten aanwezig waren, dan waren zeker een menigte menschenlevens te betreuren.

Het gebouw, dat geheel van ijzer en steen was geconstrueerd, en beschouwd werd als volkomen brandvrij te zijn, bleek slechts een brandvrije omkleeding te zijn voor het licht ontvlambare inwendige gedeelte.

Een Amerikaan, Putnam, was sinds twintig jaar in het bezit van een tafel, uit appelboomenhout vervaardigd. |Daar hij voor dit meubel een zeker zwak had, werd de tafel steeds met de uiterste zorg onderhouden. Groot was daarom ook zijne verbazing op een zekeren dag in zijn tafel duidelijk het knagen van een insect te hooren, en dit geluid maandenlang waar te nemen, totdat eindelijk een langhoornige kever uit de tafel te voorschijn trad. Later hoorde hij hetzelfde knagen weer en een tweede kever maakte zijn intrede in de wereld en later verscheen op dezelfde -wijs een derde. Deze laatste verscheen acht-en-twintig jaar, nadat de tafel was gemaakt. Blijkbaar wareft deze kevers in het hout gevangen gehouden in een staat van verdooving, tengevolge van afsluiting van lucht door de verf, ol het vernis. Waar onder gewone omstandigheden het leven van dergelijke kevers zelden langer dan een jaar duurt, voltooide zich onder deze omstandigheden het levensproces zoo langzaam, dat een kwart eeuw noodig was om het diertje de noodige kracht te geven zich uit zijne gevangenschap te bevrijden.

Dr. Nebo zegt, dat een hevige hartklopping steeds kan bedaard worden door zich dubbel ta buigen, met het hoofd naar beneden en de handen afhangend, teneinde een tijdelijke congestie naar het bovendeel van het lichaam te veroorzaken. In bijna alle gevallen van zenuwachtige ol bloedarrne kloppingen, herneemt het hart onmiddellijk zijn natuurlijke werking. Indien da ademhaling gedurende deze beweging wordt gestaakt, heelt de uitwerking des te sneller plaats.

Waarachtig, 't staat bij hem niet goed, Die altoos afmeet wat hij doet; Die nimmer zien laat in zijn hart, Is wis van binnen vuil en zwart; Die gruwt van alle levensvreugd, Is koud voor alle menschendeugd. TOLLENS.

Men vliege niet hooger dan de vleugelen dragen kunnen.

Die 't meeste spreekt, die zegt nog niet 't meest

Zalig is de mensch te heeten, Die wat leed de ziel ook wondt, In de vrijspraak van 't geweten, Kalmte en zelfvoldoening vond.

De onschuld is 't juweel van 'tleven.

Slechts dien regeeringsvorm wil 'k eeren, Die leert ons zeiven te regeeren.

Bloesems ziet g'in knop herboren, Daaruit weder vrucht ontstaan, En uit deze vangt als voren, Het ontwikk'lingswerk weêr aan.

De koning van Pruisen ontmoette eens een soldaat, die het litteeken van een houw dwars over het gelaat had. — In welke kroeg heelt men u zoo toegetakeld ? vroeg hem de koning. — In een kroeg, waar gij het gelag betaald hebt, Sire, te Kollin, antwoordde de soldaat. Te Kollin had het Pruisische leger een nederlaag geleden.

Eene bejaarde dame, die het bericht las dat een oud, uitstekend rechtsgeleerde tot deken van de advocaten benoemd was, riep uit— De arme man! hij heeft een akelig soort van kinderen te bedekken!

Een oud koopvaardijkapitein placht te zeggen, dat het hem buitenshuis hetzelfde was, hoe hij gekleed was; omdat hem daar niemand kende. Even onverschillig was het hem thuis, hoe hij er uitzag, omdat iedereen hem daar kende.

Gij vindt mij vandaag stellig vrij geesteloos, zeide Heinrich Ileine tot een schilder, met wiea hij zeer bevriend was, IJ heeft mij daar juist verlaten, wij hebben te zamen een gedachtenwisseling gehad.

Gij zijt zoo'n aardig meisje Met zulke held're oogen; Gij zijt zoo'n aardig meisje, Met zulke roode lippen.

Zie mij eens aan, lief meisje, Ook ik heb held're oogen, En wil dit niet vergeten — Ook ik heb roode lippen. Wel, reken eens te zamen Vier oogen geven? — Blikken! En, — maak nu eens geen fouten! Vier lippen geven ? —• Kussen I

Eene oude dame, die onlangs Breda bezocht, •werd ca haar terugkeer gevraagd of 't kanaal door het dorp liep. Zij zweeg een poos om na te denken en antwoordde toen: —Ik geloof het niet — ik heb het niet gezien —en als het door 't dorp geloopen is, dan moet het 's nachts gebeurd zijn, terwijl ik sliep.

Men kookt 12 groote appelen tot moes, roert er 6 eieren, 40 gestampte beschuiten, een weinig kaneel, 1 ons boter en 6 eetlepels suiker door, en bakt dit in een taartenpan.

De oplossing van het vorige raadsel it- Rusland, want het heeft de Lappen!

Welke ring is niet rond?