De Indische courant

Hoewel de School of Military Engineering, het hoofdkwartier van het : korps, zijn oude tradities handhaaft . — het is voldoende in herinnering te brengen, dat Gordon, Kitchener en ; Napier daar gestudeerd hebben om . de kracht van deze traditie aan te too- > nen — heeft zij toch niet die centra- : Ie beteekenis als in vredestijd. Oefenbataljons en andere centra zijn , overal verrezen om gelijken tred te houden met de groote expansie, die overal op legergebied zichtbaar is, want hoewel het korps tamelijk sterk ' was In territorlalen zin voor den oorlog, het kader aan officieren was betrekkelijk klein. De Royal Englneers hebben het voordeel, dat zij hun krachten kunnen aanvullen uit de burgerlijke ingenieurs en uit de geoefende vaklieden, maar dat is slechts de helft van het probleem. Voordat deze personen tot soldaten en militaire vaklieden zijn gemaakt, moeten zij een moeilijken en tevens korten weg van training doormaken. Een blik rond de officiers-mess zal u doen zien hoeveel jongere officieren •van dit korps gedecoreerd zijn, nu of in den vorigen oorlog. Dit bewijst, dat het korps ook zuiver militaire deugden bezit. Deze soldaten waren reeds vaak betrokken in andere zijden van den oorlog dan zuiver geniewerk, voordat zij ditmaal Frankrijk verlieten. Men zal ook zelden zooveel betrekkelijk jonge officieren in de hoogere rangen ontmoeten als bij dit korps onder de instructeurs, meestal mannen met een krachtig physiek, een uitgebreide kennis van hun vak, dat zij geheel onder de knie hebben. „, In Frankrijk hoorde men veel over de bekwaamheid van Duitsche militaire ingenieurs in het overbruggen van de Maas, waardoor zij in staat waren den alles overweldigenden opmarsch van hun gemechaniseerde eenheden in stand te houden. WrJ hebben nu in de Libysche woestijn gezien, dai onze Royal Engineers als het noodig is niet minder bekwaam zijn in het bereiden van een weg naar de overwinning. Op de School zag ik vele voorbeelden van het werk hunner veldcompagnieën, uitgevoerd onder moeilijke omstandigheden, soms door mannen, die in het begin van hun leertijd waren. In hun vrijen tijd wijden vele officieren zich aan de samenstelling van handboekjes over uiteenloopende onderwerpen, waarvan een leek nooit gehoord heeft. Ik hanteerde plakken wit schietkatoen en T.N.T., en kleine, zwarte pakjes ammonal, de als „safe" aangeduide springmiddelen, die gebruikt worden bij militaire vernielingen. Ik zag den onschuldigen eenvoud van slaghoedjes, lonten enz. Later za-" gen wij, hoe een dezer explosieve ladingen, door middel van speciale boorwerktuigen, die op een vrachtauto gemonteerd waren, in den grond gelegd, een krater veroorzaakte van 25 voet in middellijn en 8 voet diep in een betonweg, een veel ernstiger en gevaarlijker hindernis op de juiste plaats, dan de meeste bommen uit de lucht ooit kunnen teweegbrengen.'Een doorgang van dezelfde wijdte werd door middel van springmiddelen gemaakt in een driedubbelen gordel van prikkeldraad. Het gebeurde met een Bangalore torpedo, die in aaneengeschakelde gedeelten de springstof 4door de barrière legde onder dekking van een rookgordijn. Van het prikkeldraad bleef niets over dan een laag ftjn stof.

Toen de Franschen in de eerste dagen van den oorlog de Saar blnnerirukten bleken, behalve de mijnenvelden In het Warndt-bosch, de z.g. „boobytraps" de ernstigste hindernissen. De • vijand overtrof zichzelf in slimheid. Een potlood of een horloge, achteloos neergelegd op een I tafel in een huisje langs den weg, een scheefhangend schilderijtje, een schakelaar, een kraan of een handi vat. een open deur, een stoel of een bed, deed bij aanraking een kleine ,bom ontploffen, bedoeld om den persoon, die het had aangeraakt, te dooden of te verwonden, maar niet jhet huis te vernielen. Het geheel 'kwam in werking door middel van 'een electrisch contact of door het losser maken of strekken van een draad. Men vond soms zestig van deze vallen, vaak zeer kinderlijk opgesteld, in een en hetzelfde huis. Het behoort nu niet alleen tot de taak j van de Royal Engineers deze strikken I onschadelijk te maken, maar een detachement toonde ons ook, en dat Is een stukje tooneelopvocring, dat ontleend kon zijn geweest aan „Journey's End", dat zij ook origineele ideeën bezitten van zichzelf om deze soort voetangels en klemmen op verborgen plaatsen op te stellen.

Onder de verhalen, die men hoort — en men moet toegeven, dat het hardnekkig aanhoudende verhalen ztjn — is dat van de Duitsche opdrachten aan fabrieken in het bezette gebied, die zeer langzaam zouden worden uitgevoerd. Steeds zijn het verhalen over materialen, die niet op tijd aankomen, afgewerkte onderdeelen.' die niet op tijd afgeleverd worden op de plaats van montage, volledige machines, die door den regen bedorven worden, of die gebreken blijken te vertoonen, waarvoor geen verklaring kan worden gevonden. De productie kan, naar het schijnt, maar niet worden opgevoerd.

Een Franschman, die uit het bezette gebied kwam, sprak met bitterheid over landgenooten, die zich al te toegankelijk betoonden tegenover de Duitschers. „Velen van hen waren heel vriendelijk tegen de Amerikanen, toen de Amerikanen geld in Frankrijk uitgaven", zei hij, „en nu likken zij de hielen van de Duitschers zoo laaghartig, dat zelfs de Duitschers hen er om verachten. Wij weten, wie het zijn, hun namen zullen worden onthouden en eens..."

Ook een verhaal over het verdrinken van duizenden Duitschers door ongelukken btj het houden van oefeningen voor de invasie op de Fransche kust komt steeds weer terug.

De regeering van Vichy voert een hevige campagne tegen wat zij beschouwt als de twee grootste gevaren: De Gaullisme en communisme.

De Duitschers hebben aangedrongen op strenge maatregelen tegen de aanhangers van De Gaulle en ook de regeering van Vichy is van meening, dat de „scheuring" Frankrijks eenheid dreigt te verstoren nu de eenige hoop is gelegen in het eenparig staan achter maarschalk Pétain.

Dagelijks worden er menschen gearresteerd voor het uiting geven aan gevoelens tegen de regeering of voor het voeren van actie in het onbezette gebied, maar het grootste aantal is gearresteerd als verdacht van communisme.

Hoe actief de communisten zijn of welke tactiek zij volgen in Frankrijk is moeilijk te zeggen, maar naar het schijnt richten zij niet veel uit. De regeering vreest echter, dat als de voedseldistributie nog meei' verminderd wordt, er een spontane reactie zou kunnen ontstaan, die door de communisten zou kunnen worden uitgebuit. Momenteel echter heeft geen enkele communistische actie een kans van slagen, om de eenvoudige reden, dat de Duitschers zulk een actie niet zouden toelaten. Er gebeurt tegenwoordig in Europa heel weinig zonder Duitsche goedkeuring.

i Een speciale correspondent van de „Ti m e s" schrijft aan zijn blad: . De schitterende prestatie van de Royal Engincers (Genietroepen), toen het er om ging een weg te banen voor de tanks naar Bardia, hun gevaarlijken arbeid na I! de branden in Londen en andere gebombardeerde steden, vormen typisch uiteenloopende voorbeelden van de diensten van dit korps in oorlogstijd, niet het minst in den modernen oorlog, die in zoo hooge mate berust op wetenschap en techniek. Bij deze • voorbeelden kan nog gevoegd - — worden hun welberaden dapperheid in het opruimen van bommen, hoewel dit deel van hun taak geen losse praatjes verdraagt en het minder verstandig is verder licht te werpen op het doen en laten van deze in eenzaamheid werkende afdeelingen.

Men is geneigd het groote belang van den sappeursarbeid bij het veldleger als heel natuurlijk te beschouwen. Maar ik leerde inzien, gedurende'eenige dagen doorgebracht bij de School of Military Engineering, dat sappeurswerk een kunst is, die voortdurend tot doel heeft, de vindingrijkheid van den vijand te- verijdelen, en dat geheel apart van de physieke problemen bij het slaan van bruggen of het opwerpen van grondwerken, van den omgang met springstoffen, het topografische werk, het technische werk, het slaan van pompen, en, niet te vergeten, den dienst van den gewonen soldaat. Hier worden officieren en onderofficieren, waaronder ook leden van de contingenten uit de Dominions, opgeleid tot instructeurs in de verschillende takken van geniewerkzaamheden, die zich hierdoor kenmerken, dat de sappeur in staat moet zijn zoo noodig datgene, wat hij heeft gewrocht, ook weer te vernietigen. Bij den aanval zijn de veldafdeelingen, als een deel van de frontlijn-formatie — als reen tenminste nog van een'frontlijn mag spreken — aangewezen om bruggen te slaan, versperringen uit den weg te ruimen, mijnen en hinderlagen onschadelijk te maken, en .verder te zorgen voor het onderhoud van wegen en de watervoorziening. Bij den terugtocht, na wellicht r.an andere troepenafdeelingen hulp te hebben verleend bij het maken van loopgraven of vallen, is hun taak juist tegenovergesteld, terwijl bij terugkomst in de stellingen er honderden andere werkjes van technischen aard zijn te doen. Dit alles vraagt, naarmate de oorlog meer een technische oorlog is geworden, een steeds hooger gehalte aan bekwaamheid en kennis. Zooals de commandant van de opleidingsschool hèt uitdrukt: er moeten geen fouten bestaan.

Napoleon had zichzelf overschat, juist zooals Hitler thans doet, toen generaal Sir Charles Pasley, een eminent man als soldaat en geleerde, in 1812 de school stichtte als gevolg van de door Wellington opgedane ervaringen in ' den oorlog. Sedert dien heeft het korps genie zich zeer ontwikkeld. De vroegere ballonkorpsen, bijvoorbeeld, waren de eerste, die in militairen zin zich in de lucht verhieven en deze korpsen oefenden ook veel invloed uit op de yoorloopers van de onderzeeboot. Er is eigenlijk geen vooruitgang in de militaire wetenschappen te noemen, waarbij de genie niet nauw is betrokken. Gepantserde afdeellngen hebben hun eigen speciale sappeurs bij zich; de R. A. F. heeft haar vliegveldafdeelingen uit dit korps.

De Franschen leven nog steeds onder den druk der nederlaag en doen nog weinig in de richting van actueele oppositie tegen de Duitsche overheersching. Maar toch zijn er teekenen, dat zich geheime organisaties beginnen te vormen. Blijkbaar zijn deze gemodelleerd naar het voorbeeld van de Belgische organisaties tegen de Duitsche bezetters in den vorigen Wereldoorlog. Groepen aanhangers van generaal Charles de Gaulle, leider der „Vrije Franschen", hebben demonstraties gehouden, berichten en Britsche krijgsgevangenen uit het land gesmokkeld, en alles gedaan wat zij konden om de industrie, die voor Dtiitschland werkt, te saboteeren.

Niemand kan zeggen hoe sterk zij zijn, of zelfs maar in hoeverre zij in hun pogingen slagen. Men is er in Frankrijk, steeds aan gewoon geweest slagzinnen op de muren gekalkt te zien, aanplakbiljetten te zien beschadigd of geheel vernield, demonstraties te zien houden, die te weinig opzienbarend zijn dan dat de politie er vat op zou kunnen hebben. Er gaat weinig werkelijk effect van uit, maar Róbcrt Okin is een der voor- I naamste medewerkers van de „Associated Press" en is niet lang geleden teruggekeerd in Amerika na een verblijf in Vichy. Wij vertalen zijn artikel uit de „Christian Science Monitor" van I Mei jl. I

zij vormen een uitlaat voor de Fransche meening.

Daar de Gestapo overal in Frank rijk aanwezig is, Is dit ondergrondsch3 werk buitengewoon gevaarlijk. Zoi gevaarlijk, dat er tot heden nog niet-- schijnt te 'zijn gebeurd, waardoor dr Duitschers werkelijk benadeeld werden. Geruchten en anecdoten doen voortdurend de ronde, maar het meeste daarvan blijkt tot de rubriek der vrome wenschen te behooren, zoodat men er sceptisch tegenover moet staan.

Bij het blusschen van branden, zoowel na bombardementen alt bij in brand geschoten vliegtuigen, maakt men gebruik van de ■ wetenschappelijke kennis van chemicaliën om het vuur te stuiten. .

De genie zorgt ook voor de prikkeldraadversperringen, die de infanterie zooveel last bezorgen.

Sommige van de interessantste oefeningen, die ik zag, bestonden in het leggen van verschillende soorten van bruggen over rivieren. Veel er van is geheim, want in deze kunst kan alles van verrassing afhangen. Sedert den vorigen oorlog heeft men op dit gebied vooral vorderingen gemaakt op het punt van snelheid, met werkgroepen, die in de voorhoeden van een leger werken, en met een steeds zwaarder wordend materiaal, dat in speciale voertuigen wordt geladen. De Duitschers losten deze poblemen op door een uitgebreid systeam van opvouwbare booten en door hun tanks over te brengen op vlotten, die uit twee of vier pontons bestonden, onder dekking samengesteld en die veel gelegenheid boden tot verspreid optreden. Ook wij kunnen hetzelfde doen met opvouwbare booten of pontons, die in twee helften worden meegevoerd, of van een dek zijn voorzien, waardoor zij sterker worden. Zoodra de oeververdediging in stelling is gekomen, kan een zware infanterietank in enkele seconden worden overgevoerd..

Het tafereel was waard door een beroemd schilder te worden vastgelegd op het doek, toen de mannen, scherp.uitkomende tegen de roodgekleurde morgenlucht, met helmen van staal en reddingsgordels om, zwijgend over het water roeiden in aanvalbooten. Naarmate wij hun verschillende werkzaamheden volgden, waarby.zij bijvoorbeeld de zware verbindingsstukken van een kistenbrug "oplichtten en neerlieten, of het bruggendek vastmaakten over het drijvende geheel, zag men duidelijk, dat alles afhangt van hun onderlinge samenwerking, die ten slotte zoo volmaakt wordt, dat zij in staat zijn een rivier te overbruggen in den nacht, zonder een sprankje licht, en dat even perfect als bij dag.

Al het voorgaande geeft nog op verre na geen denkbeeld van de eindelooze vertakkingen van het korps, van de gloeiende vuren, de stoomzagen en electrische boren der verplaatsbare werkplaatsen, de hoogst belangrijke methoden van waterpompen uit den bodem en van *de zuivering van water, het rossen en jagen der voertuigen, de school voor camouflage, en, op het achterterrein, de vruchtdragende werkzaamheden van de spoorwegcompagnieën en de havencompagnie. Onschatbaar werk wordt gedaan door de opname-afdeelingen, samengesteld uit ! mannen van de artillerie en topograj f ie, die, wanneer geen goede kaarten j aanwezig zijn, tot taak hebben deze ;vlug In het veld te vervaardigen uit | allerlei gegevens, waaronder ook rap! porten en luchtfoto's. De hoofdinjstructeur, wiens werkkracht spreek- I woordelijk Is geworden aan de School, I bracht een groot deel van zijn begini jaren door met het in kaart brengen van bepaalde gedeelten van Nigeria. Als men hem hoort verhalen van zijn avonturen, vermengd met herinneringen aan rugby voetbal en boksen en den dienst, gaat men eerst den geest op prijs stellen, de kunde en den trots in het vak, dat het korps der Royal Engineers bezielt.

Wij lezen in het afdeelingsverslag van den. Volksraad betreffende de nieuwe 8.8.-begrooting:

De gunstige verwachtingen, die men bij j de instelling van de eerste gemeenteraden en in de jaren daarna mocht koesteren van de ontwikkeling der decentralisatie, zijn niet in vervulling gegaan. Wel is het aantal gemeenteraden uitgebreid en zijn andere raden in het leven geroepen, maar de macht van het bestuur stond aan een ontwikkeling van die raden in democratischen geest in den weg en dat juist, toen Grondwet «n Indische Staatsregeling aan die . raden meer ruimte beloofden. Van werkelijke decentralisatie ,van werkelijke democratie is, dank zij het autocratisch binnenlandsch bestuur, geen sprake. In werkelijkheid is het bestuur — naar het voorkomt in strijd met de Grondwet — niet naar de locale sfeer overgebracht, omdat alles bleef loopen over de schijven van het centraal binnenlandsch bestuur.

De autocratische sleutelpositie van het binnenlandsch bestuur doet zich ook in de Indonesische wereld gelden door de hanteering van het erfelijkhetdsbeginsel bij regentenbenoemingen. Het erfelïjkheidsbeginsel verschaft het Europeesch bestuur een middel om de opkomst van een zelfstandig Indonesisch bestuur tegen te houden. Zoolang deze toestand bestaat, kan van ontvoogding van het Indonesisch bestuur nimmer sprake zijn en wordt tevens de animo onder de zonen van prijai's om bij het binnenlandsch bestuur dienst te nemen getemperd. Er bestaat behoefte aan i krachtige figuren in het Indonesisch bestuur, die zich niet al te gemakkelijk ondergeschikt maken aan het Europeesch bestuur. Het Indonesisch

bestuur werpe dan ook niet alle schuld op het Europeesch bestuur, maar steke de hand in eigen boezem en vrage zich af, of het onder zijn leden voldoende personen telt van persoonlijkheid en karakter, die de rechten en de taak, welke het voor zich opeischt. werkelijk waard zijn.

Bij de reorganisatie van het desawezen eischt het bestuur wederom een belangrijke rol voor zich op. In den Volksraad kon de vertegenwoordiger van het binnenlandsch bestuur bij de behandeling van de ontwerpdesa-ordonnantie o. m. verklaren, dat het toezicht op de adat-desa's organisch bij het bestuur thuis hoort.

ledere bevrediging in staatkundig opzicht niet alleen aan Indonesische, maar ook aan Europeesche zijde is een utopie, zoolang de sleutelpositie van het Binnenlandsch Bestuur niet wordt losgewerkt, te meer, daar het Indonesisch bestuur thans aan den leiband loopt van het Europeesch bestuur. Indien niet tijdiz met de liquidatie van dit machtselement wordt begonnen, zal de staatkundige opbouw van Nederlandsch- Indië, welke onafwendbaar is, zich in een dusdanig snel tempo moeten voltrekken, dat wrijvingen, conflicten en andere ernstige moeielij kneden niet kunnen uitblijven.

In aansluiting op bovenstaande beschouwingen verklaarden enkele leden Het wenschelijk te achten, bij de eerstvolgende vacature in het directoraat van het departement van Binnenlandsch Bestuur te breken met de traditie, dat tot directeur steeds een Nederlandsen bestuursambtenaar wordt benoemd. Onder leiding van een niet-bestuursambtenaar verwachten zij betere waarborgen voor een natuurlijke ontwikkeling van de decentralisatie en van de democratische gedachte in het landsbestuur, dan onder leiding van een persoon, die krachtens opleiding len werkkring in den regel voor een conservatief bestuur geporteerd is.

Andere leden zouden zoover niet willen gaan, doch drongen wel met klem aan op zelfstandigmaking van de positie van den adviseur voor de decentralisatie. Wellicht ware voor de bezetting van deze functie te zijner tijd een keuze te doen uit de burgemeesters van de groote stadsgemeenten.

Uit een hoofdartikel In Ge „Sumatra Post": .■,':-.-■'; ' „Een liberaal van den ouden stempel schreef eens In een opstel óver de zich ontplooiende sociaal-democratie den liberalen de, zelf verloochenende taak voor, om hun eigen meesters op te kweeken. . _.-...'.. Men vergt in zekeren zin van ons •Nederlanders in deze dogen iets dergelijks".

Wij lezen in het „Indisch Weekblad": '; ..*.',

„De deelname van Rusland aan den oorlog heeft velen ideologisch in- de war gebracht. Plotseling zien wij den staat, die jarenlang voor ons de belichaming van de godloosheid was, aan onze zijde strijden tegen den gemeenschappelijken aanvaller. Wie ideeën belangrijker acht don bataljons, kan hierover geen onvermengde vreugde koesteren. Allerlei tot nog toe uitgegeven leuzen en parolen dreigen hun gelding te verliezen. Nu wreekt het zich wellicht, dat wij nog te veel den strijd tusschen goed en kwaad' als een strijd zagen, waarin onze geestdrift en onze kracht het beslissend element waren. Al waarschuwden wij onszelf en> anderen, dat de rechtvaardigheid van onze - zaak veel. belangrijker was dan de persoonlijke voortreffelijkheid van onze strijders, niettemin bleef in ons denken het conflict nog veel te veel een worsteling tusschen „de goeden", en „de kwaden". Vandaar dat vele ernstige menschen zich met Rusland als bondgenoot hopeloos gecompromitteerd voelen. Nog zijn wij' niet tot Bybelsche hoogte gestegen. Als de profeten den ondergang van Dabei of andere heidensche machten voorzeggen, beweren zij nimmer dat de volken, die door God daartoe gebruikt worden, in zichzelf beter zijn dan de natie, die ondergaat. Zij zijn veeleer blinde werktuigen in de macht van den Allerhoogste: een zaag of een bijl, waarmede God de trotsche woudreuzen te lijf gaat. Bewustzijn van eigen plaats in de Godsgeschiedenis hoeft er tot het volbrengen van hun taak niet te zijn. Uitdrukkelijk heet het ergens van den voltrekker van Gods oordeelen: „Hoewel hij h*et alzoo niet meent". Evenzoo is het gesteld in het boek Openbaring; in het zeventiende hoofdstuk wordt beschreven hoe de tien hoornen, die tien koningen zijn, ten strijde trekken tegen de deerne, het zinnebeeld van het groote Babel, de anti goddelijke macht aller aardsche tijden. Men Is al lezende geneigd, om deze „tien koningen" te beschouwen als strijders in het heer des lichts: zij brengen immers het oordeel over de deerne: „Zij zullen de deerne haten, en haar berooid maken en naakt, en zij zullen haar vleesoh eten.' en haar met vuur verbranden. Want God heeft hun in hun harten gegeven, dat zij zijn meening doen, en dat zij eenerlei meening doen". Maar er volgt onmiddellijk op: „En dat zij hun koninkrijk aan het beest geven". Zoo ziet men, dat deze machten, Welke Gods oordeel voltrekken, daar zelf nog niet rechtvaardig èn goed om mogen heeten. Zij zijn blinde werktuigen in Gods hand, zichzelf niet bewust dat zij Gods raad volbrengen. Waren zü het zich bewust, zij zouden er zidh, zij het tevergeefs, tegen pogen te verzetten.

Gods raad wordt volbracht. Wie den Bijbelsohen kijk op het wereldgebeuren aanvaardt, die ziet geen reden om iets terug te nemen van hetgeen vroeger gesproken is omtrent den hoogen geestelijken Inzet van den huldigen strijd; op de Russische slagvelden gaat het om dezelfde zaak als overal elders ter wereld: de vernietiging van de tyrannieke macht, dae ons het hart doorwondt, en onder Gods oordeel gevallen is".

Zondagmorgen had op de onderneming Tanah Radja in het Rampahsche een steekpartij plaats, waarbij twee koelies zwaar gewond werden. Een hunner is kort daarop aan zijn wonden bezweken, aldus de „Sum. Post". De gebeurtenis had plaats tijdens den rusttijd, toen eenige koelies, in een kring gezeten, een van hen begonnen te treiteren. De vrouw van een der koelies verzorgde namelijk de maaltijden, niet alleen voor haar echtgenoot doch ook voor een vrijgezel en met dit feit werd de echtgenoot getreiterd, wrarbij men al of niet terecht toespelingen maakte, terwijl ook de vrouw het in dit gesprek moest ontgelden. Plotseling werd de geplaagde zoo maloe, dat hij een parang nam en in het wilde-weg rondom zich heen stak, daarbij twee koelies ernstig verwondend. De anderen wisten hem echter te bedwingen, voor hij nog meer personen in zijn driftaanval kon raken. De twee gewonde koelies werden per auto naar het ziekenhuis Soengel Boeloe overgebracht, alwaar een hunner spoedig den geest gaf. De politie arresteerde den dader, die na zijn aanhouding weer volkomen kalm was geworden en slechts gehandeld had onder den indruk van het oogenblik, waarbij de treiterende woorden hem te machtig waren geworden, i