De Indische courant

'—— Af gezien -van -de ■vraag,- of -Ja- — pan in oorlog zal geraken met ;. een~ofrmeer~Westersche" landen, en zulks terwijl het nog altijd een onbeslisten oorlog voert in Cntnarstaat—hefvast," dat Japans positie op heden tragisch is, en dat. voornamelijk. door Japans eigen schuld. Japan heeft lessenjvan_zUïrelgeu,geacliie- denis verwaarloosd. Het heeft de geheele wereld tegen zich' in-~ genomen, eondcr daarentegen eenlge nieuwe vriendschappen te vormen, waarmee het een der voornaamste regels van internationale politiek en diplomatie heeft genegeerd. i Vreemd genoeg waren deze regels _ aan Japan geenszins onbekend - ten tijde, ongeveer een menschenleven i—geleden.-toen-Japan-uit—zijn-afzonï~ dering geraakte en in technisch opzicht nog In de kinderschoenen stond wat internationale politiek betrof. Als Japan het gezonde standpunt, dat het omstreeks 1896 nog Innam, trouw was gebleven, zijn huidige positie zou niet tragisch zijn, doch van zijn gunstige ligging en verdere situatie, nu de rest van de wereld in een strijd op leven en dood is gewikkeld. Als andere mogendheden zou den dingen naar de gunst van Japan. r\ • . •• I . 'L-„J?

Nathaniel Pet fer is „associateprofessor ~ of' international relations" aan de Columbia Universiteit, wy vertalen zijn artikel uit het Amerikaansche.' tijdschrift - -r,Asiall—van—Octoberl94l—Men ~ houde in het oog,, dat het ge* - -eehreven werd iutm twee ■ ~ den vóór het uitbreken van het jongste conflict.

Wie deze waarheid inziet, begrijpt ook het innerlijk gehalte der internationale verhoudingen in het Verre —Oosten gedurende dB trotste Jaren en wellicht voor vele komende Jaren. Tusschen 1895 en 1900 verschilde .-Japan* -positie niet veel -van die der voorafgaande tien jaren. Japan moest — In het toekomstig lot der natie zou worden beslist. Met andere woorden, Japan moest zijn vijanden uitkiezen. Alle groot e mogendheden legden sterke ambities aan den dag ten aanzien van China. China was zwak en volgens de harde biologische wet der toenmalige internationale politiek vormde het een prooi voor den sterkere. Japan kon in die dagen een uitweg voor zijn energie vinden naar het Zuiden en den strijd aanbinden met ~-de zeemogendheden; die in China den boventoon voerden — Groót-Brittannië, Duitschland en Frankrijk. Dit zou zijn neergekomen op wat: men • sedert in Japansche politieke discussies is gaan noemen: den drang naar het zuiden. Ook kon Japan zich naar het noorden Wenden en zich richten macht over Korea en Mahtsjoerrje. Japan kon géén twee dingen tegelijk doen. Het was te zwak om zijn krachten in twee richtingen te verdeelen. Mlssf.hlPn is geen enkel land ooit krachtig genoeg geweest om met succes op twee hoofdfronten te strijden, zooals het Duitschland der Hohenzollerns tot zijn schade onder.._ 1941 ien ivergat na 1941, wellicht tot Duitschlands schade voor de tweede

_l__lln elk geval _ waren - de Japansche leiders van die dagen verstandig genoeg om In te zien tot hoever de krachten van het land reikten. Zij waren voortgekomen uit die bizon- . dere klasse, die het land door de Restauratie had gebracht, door de moeilijke en gevaarvolle Jaren na 186Moen ke Westersche mogendheden werden opgeslokt. Anders" dan de mannen, die In Chüia aan het roer stonden, hadden de Japansche leiders begrepen, —dat-voor-zelf behoud - niet alleen- moderne oorlogswapens noodlg' waren, maar'ook die soort van maatschap- ! pij vorm, waarulLmodeniÊ oorlogswa- . pens voortkwamen als een natuurlijk product der samenleving — een Industrieele samenleving dus. ' Om deze reden was Japan dan ook het eenige Oostersche land, dat staande .bleef niet-alleen, maar dat ïl-wöHtJnttfïkkfelde " vtót eer» . macht) die de gelijke werd van andere : groote mogendheden. . - De Japansche regeerders zagen in der in als In 1868. Zij voorvoelden de i komende wereldpolitiek, zoowel met betrekking tot Europa als tot het eigen i .land. Japan kon de wereld niet uitdagen. Het kon alleen zUn voornaam• sten VfJancTüïtklezen, zooals het dien : : bron de grootsicgeva* , ren voortvloeiden* waarna het i zich kon voorbereiden op de taak om • dien vijand te overwinnen. Als een 1 -:■■■{ verder middel tot succes kon het i sluiten-met een i ander land óf andere landen, die ' . . vrees koesterden voor denzelfden -i vijand. - < De keuze van den vijand was niet 1 moeilijk; Na den Chlneesch-Jipan- i schen oorlog hadden Rusland, ' Duitschland en Frankrijk zich ver- 1 s eenlgd methetdocrJapamhetirrootf V ste deel van zijn oorlogsbuit afhandig te maken. Daardoor bewezen zij Japan een grooteren dienst, dan zijzelf, en ook Japan7 toenmaals, beseften. Zij hielden Japan daardoor buiten het broeinest van intriges in het eigenlijke China, waarin Japans kracht gemakkelijk zou hebben kunnen, verloren gaan. • --••—-

ais japan aeze zegening toenmaals had begrepen en daarnaast zichzelf ook nog eenige beperkingen had opgelegd, zou het in de afgeloopen laatste vier Jaren niet zooveel van zjjn levensbloed" hebben vergoten. Het zou zijn krachten hebben gespaard voor de kansen, die thans bestaan. Hoe • dit alles ook moge zijn, Rusland, Duitschland en Frankrijk beroofden Japan van zijn oorlogsbuit en schiepen aldus een rekening, die moest wordenvereffendrHeraöèl"en_dëTilE= komst van de drie-mogenheden-interventie werd spoedig duidelijk. Rusland begon zijn langzamen, onverzettelijken opmarsch uit het koude noorden naar de meer bewoonbare deelen - van het jvasteland~=~ln Mantsjoerrje, Korea en Noord-Chlna. Japan verkreeg, een buur, die het vroeg of laat'geheel zou omvamen. Kusiana was de vijand, dat was duidelijk. Rusland moest worden teruggedreven in Siberië, wilde Japan niet ondergaan, ophouden een afzonderlijke jiatie_te.zij schê*provincie te worden. JaparTbereldde zich tot den strijd.voor ali iemand, die zich wijdt aan een enkele doelstelling. Als, onderdeel van i deze voorbereiding begon het" pogingen van verzoening in te stellen. Jegens de andere vijandelijke machten, voor zoover die ook Rusland vijandig waren gezind. Het resultaat was het Britsch-Japansche bondgenootschap. Het besluit was genomen. Wij weten thans uit mémoires en dergelijke bronnen, dat hét niet* werd "genomen zonder aanmerkelijke discussie. _lEr waren, Juist als in de laatste Jaren, twee facties In het land. De eene wenschte een bondgenootschap met Engeland en oorlog met Rusland. De andere wilde tot een schikking komen met Rusland en het noordoosten " van Azië verdeelen met uitsluiting der mededingers. De eerste factie won. Maar geen van belde voelde iets- voor een uitdaging naar alle zijden. Engeland moest helpen um Duitschland en Frankrijk-afzrjdig te houden (zooals later zou blijken was er ook een zekere steun in dit opzicht van de Vereenigde Staten), waarna Japan zich ten oorlog ïTïs~*ir"cuen 'öoTrlbg~T*gbh en "de overwinning behaalde.

Do buit, die in 1895 aan Japan was ontwrongen(iwerd heroverd. En nu was er niemand meer om Japan tot matiging té dwingen. Japan werd betrokken In den strijd om China en ge«wtktc er ten slotte in verward. Japan hield het Ldaotung-schlereiland en den Zuld-Mantsjoerijschen spoorweg; het. grondvestte een monopolie van economische en politieke privileges. Korea werd geannexeerd, Westersche belangen werden uitgedreven en er was een duidelijke neiging tot verdere enkele jaren kwam volle ontwikkeling. De andere mogendheden werden . argwanend en antagonistisch. Maar-de-nadruk-moefc-worden-gelegd op het feit, dat Rusland tot kalmte was gebracht. Er kwamen geheime verdragen met Rusland, waarbij Mantsjoerije werd verdeeld. '...;.: Toen kwam de eerste wereldoorlog en Japan was verblind -door de geboden kansen.- Japans hoötd werd duizelig, maar het verloor zrjnjbezinnlng niet. Het toonde nog altijd eenige zelfbeheerschlng. Na Jxeilstellen op de voornaamste daarvan weer terug, n.l. op den eisch, waardoor hét een protectoraat over China zou hebbén verkregen. _Najle_Conferentie-van-Washington retireerde Japan nog meer. Er waren zöfs"^ekenen-vart=éen^=scwt"=rTan"' Aziatische-Goedo-Buursehap-pelitiek- Gedurende enkele jaren zag Japan af van agressie op het vasteland, waarbij het weinig prijsgaf, maar ook niet meer veroverde. In deze jaren groeide er een zeker liberalisme in"Japarren; werd er een poging gedaan de mllltalrlsten te breidelen, welke poging ontijdig en in zijn gevolgen schadelijker was, dan wanneer die poging geheel ware achterwege gebleven. Want het bracht de militaire kaste tot het uiterste in haar zucht tot 2elf behoud.■_ '•_ |__ * . ~~~~j

3 Het verschijnen van een aantal . mooie villa's, de stichting van huizenparken, de aanleg van wegen door . terreinen om deze voor villabouw . geschikt te. maken," dragen uiteraard . mede aan de welvaart van een streek r als deze. Maar teveel verwachtingen moet men daarvan niet hebben. De 't verkoop van gronden levert in vele , gevallen maar weinig op, aan de óor_ spronkelijke Inheemsche bezitters. e Dat geld valt op een gloeiende plaat _ enls-spoedtg verdwenenr Er zijn uitzonderingen, maar die bevestigen den regel. Wat in grondspeculatie omgaat, e komt den tani niet ten goede, al zijn 8 zij nu wat wijzer geworden. Ook'de ? kleine man, de blanda en de Indo, die '• zich hier gevestigd hebben, profiteerï den slechts in zeldzame gevallen van " de hoogere grondprijzen , j De ware bronnen van bestaan voor g de werkende Europeanen, (we zeiden . reeds dat de villabewoners hieronder j niet kunnen worden gerekend), te Ratos, Pnenten en Pnprfjnn mnrripn gevonden in het kweeken van bloe" men, het kweeken van groenten, zij het in geringe mate, en de djeroek, cultuur. Voor de meestert hunner is geeft men tevens gelegenheid tot logies, waaruit dan alles bij elkaar een schamel ' bestaantje wordt • opgescharreld I 1- 5 In den crisistijd zijn er velen naar \ deze streken afgezakt, die het met ' steun op deze wijze hebben gepro' beerd. Enkelen is het gelukt zich blij• vend te vestigen. Kleine gepension-1 neerden probeerden óók met bloemen 'en paying guests, wat wind '< in hun zeil te vangen. 1 —Het-werd-geen-rozcngeur en mane• schijn. Want de pensions zijn een ! zwaar concurreerend seizoenbedrij f geworden. En de tuinbouw moest het ! afleggen tegen de Inheemsche kwee' kers. iÏ2. ~ s; —££ ; Zelfs een vluchtig bezoek aan Batoe • en Poedjon geeft den indruk, dat het • met de Europeesche welvaart dérge-1 nëfTdlèTüer werken, over het alge! meen niet goed gesteld is. Het gaat ! er mee als met'den geheelen klein- , I landbouw, waarmee dit werk zeer , nauw verbonden is. Zoodra het in den ; ' levensstrijd moet worden opgenomen , • tegen: ïór*sqofêpüwj&*sf: "i ■ dë'Etirópeaah" het:-'af,-omdatvzrjh*ïe- ; ! vensstandaard hooger staat, I niet uit 1 weeldezuchW maar door harde noodr ~T>êTEüropeeschë kweekers hebben • zich Jaren lang met hart en ziel toe! gelegd op het blóemenvak en zij heb• ben er wonderbaarlijke, resultaten mee .bereikt. Het allerschoonste wat mogelijk was, hebben zij geteeld, ten i kóst«_yan^eid_en_arbeid.-Maar=rnen = kan rïu eenmaal geen patent nemen up een beyasflde roos:—Wanneer öe " kweeker er In geslaagd was een nieuwe bloem op de markt te brengen, dan werd de modekostbaarheid al spoedig gestolen_en gemeengoed, _ : Hoe zou"men op den duur zijn eigendom tegen strooperij kunnen beschermen V Het werd een harde strijd. Enkele groote 'kweekers, die eigen bloemenwinkels hebben er, buiten gelaten en de zeer weinigen die vasten en geregelden afzet hebben ' _ ikweekerij het zout niet meer in de}- jrpap verdienen" en practtsch gesproken :ijs_dan ook~de~bloemenkweek~van Europeesche, in Inheemsche handen - overgegaan, ; . De oorzaak hiervan is, dat de gewo\ ne kooper meer op kwantiteit dan op [ kwaliteit'let, een eigenschap welke volkomen past bij den Inheemschen \ kweeker, die hetzelfde doel nastreeft. , Ga maar eens kijken op den bloemen\ j passer van Malang, waar men voor ; een paar dubbeltjes met'armen vol bloemen wordt verblijd. , De Europeesche kweeker moet kwai curreeren, de Inheemsche evenwel , heeft hoeveelheden noodig. En nu is het een waarheid, dat kwaliteit kweeken geld kost en specialiseeren eischt. Welnu behoudens een enkele, maakt dat specialiseeren den kneuterboer dood. Al zijn liefde en werklust kunnen hem niet baten. De vruchten van zijn arbeid plukt hij niet alléén, want al spoedig strijken er anderen mee. De bloemkweekerij berust thans'ln enkele kapitaalkrachtige Europeesche handen waar het kwaliteit betreft, maar het overgroote deel werd een Inheemsch bedrijf. Kijk maar eens naar de chrysanten. ZIJ waren vroeger zoo groot als een bord>43»=™Jnheen^3cheß°™«flmcn"de' I methode over en al zijn hun producten kleiner, zij verdienen er nog een centje aan, het centje dat noodig is om op zijn wrjze te leven. En de doorsnee kooper is er mee tevreden. De kleine—Europeesche kweeker, die het als zijn Inheemsche collega wel moet gaan zoeken in het kwantum, ziet zich als concurrent door dezen volkomen geslagen, omdat hij meer verdienen moet, wil hij blijven bestaan. Er zijn dan ook vele Europeesche kweekers over den kop gegaan. Het is jammer dat het zoo geloopen is. Maar deze gang van zaken was onvermijdelijk. Er is geen beter rozenland dan Poentenr-ook-Poedjorris-zeef geschikt voor deze teelt. Welk een verscheidenheid! Hoe vele namen! Er is geur en poëzie boven-de - rozenvelden=J>.e Hadl e y, de ma d. Whin n e t, de Comtesse Vandel 1, de Golden dawn, de Ville de Paris,, de Edith Hellen, de Piu.s X,._d_e „Fr a u Car 1 D r us c h' ki, zij werden > ; i kweekers. """'*.., i Wat was het "loon ? < ■Z- - WLzijiL^.vria*a£iÖSf 'ijjaüiêiien ,-•-■ 5 die, zelfs in deze tijden de bloem j willen weren van het feest, omdat zij gelooven daarmee iets nut- ' tigs te doen'. „Dit is geen tijd ! voor geven meer practische geschen_ken Jn^j:en. flpxch jenever tne — i Anderen vinden bloemen nu over- I sparen 1 wat er te sparen valt. Nooit sprak l .de bloem echter schooner taal van vrede én liefde dan in deze c maanden van dreiging. Wanneer— j gij de bloem weert ~Van atsch of < feest, maakt ge een nijvere groep , t van onze samenleving broodeloos t en daarmee wordt de weerkracht c ~der natie niet gediend! Want \ onder die Indische bloemkwee- i ' kers zijn vele mannen die thans v „Jlez.. geweer-dragen,—Zij—hebben—e -vrouwen,- die nu geheeli:alléén,— a

weken lang zorgen voor de kweek' bedden, om de zaak gaande te houden. Economie is een lastige wetenschap, ome zuinigheid werkt vaak schadelijk.

Eenige jaren geleden ontmoetten wij, bij zijn schamel huisje een ouden, moeden„maruHli,werd-.wel-niet_gebo=- gen door de jaren, maar zijn gezicht was doorgroefd van rimpels, zijn handen waren krom van het wroeten in de aarde. Hij rook naar den grond, waarvan hij een deel was. In zijn vereelte handpalm lag een wonderschoone roos en met den teederen blik zijner oogen liefkoosde hij haar. Deze man was eens een beroemd tuinder. -Hij werkte schier zonder loon voor menschen, diè hij wilde helpen. Hij kende geen behoeften en deelde zijn armoede, waarvan hij zich niet bewust*schëéhrmët"zij n "höndën«"Tërwsjï de_wind_door_zijn-natte-kleeren blies, sprak hij als een filosoof. „Mij zullen ze-eenmaaMrinderr,—doodr~hangend aan een rozenstruik." Wij wilden hem nu weder opzoeken. Maar hij was heengegaan, voor goed. Van zijn rozentuin werd hij naar Malang gebracht, waar hij nog een uur leefde Groosz, zei men ons dat hij heette. Hij heeft de rozen en de humusrJjke aarde liefgehad met een groote liefde.

De natte moessonjstond _reeds f link door. Over den kring van bergen waartusschen de Kali Konto zich een weg breekt, joegen grauwe wolken en de regen sloeg in vlagen over de tuinen, Poedjon zag zijn laatste gasten heentrekken. De seizoenverdiensten, welke de vacantie brengt, staan weldra geheel stil. Het. tou'ristenverkeer houdt op én de winterslaap vangt voor velen aan. De paardjes worden op stal gezet. Het wordt zorgentijd. Totdat weer de seizoenmaanden komen. Maar het werk gaat voort en onder üeaen arbeid vraagt de djeroek onze bizondere aandacht. Daarover morgen.

Onze correspondent te Malang meldt: Ten behoeve van de slachtoffers varr-den-wervéTstörTh" tri" Noörd-Malang werd Zaterdagavond in de districtshoofdplaats Kepandjen (Zuid- Malang) een soiree georganiseerd in de pendopo der woning van den wedono. ir--. -~ :^— De regent van Malang was met djn dochter aanwezig, terwijl uit de res tal van Europeanen waren verschenen, zooals de heeren Van Houweninge, administrateur dêr vezel- Hiderneming Panggoongredjo en 3erritseriT adrriinistrateür der koffie-r »nderneming, Ngredjo. Voorts, waren vete i/geernployéerderiV c>ök van dé •.assaveonderneming Toeren. De pèniopo was geheel, bezet. . ;ewëés"t van een damescomité" ónder presidium van mevr. Moeljadi, echtrenoote van den wedono van Kepanijen, en mevr. Satrijo. secretaresse, iljgestaan door de P. p. K. O. . Om 8 uur werd de feestavond geinend mp.t_een toespraak-van=mevrr ■1 o e 1 ) a dl, _ W^TJ}& velerlei liungeh van"-Oosfèrsché kunst geboden werden. . ;?-■ Na de rede volgde een welkomstlied loor een koor- van Javaansche meises, -eenige tooneefcstukkenr waaroner Pemimpin Prijo Wanito, een kl'rahrian.s, cm, Het, was reeds—everwaal ven toen mevr. Moeljadi een ankwoord uitsprak. Door verkoop an bouquetjes, programma's, dranen, eriz. werd in totaal een bedrag! an bijna / 350 opgehaald, voorwaar, en—prachtig; resultaat—voor "dezen vond!-— tlLi_——— ——-—\

Uit de „Sumatra Post": .'_ „Er zijia lieden geweest, die naar de stadswacht en het V. O. C. vluchtten, omdat het. hun een gevoel van veiligheid gaf. •V.V: Maar er zijn er daarnaast die getrouwelijk bleven ook in de dagen waarin het gevaaf steeds verderaf scheen te wijken en die hun plicht 5 bleven doen. _ I - ■ "■ " ~ leder op zijn plaats en naar zijn wijs, met een rein geweten, zooals het^_•' koninklijk woord ons maaride. : Dat waren de menschen, die in staat bleken een besluit te nemen en het te dragen, de mannen ook die beseften „wat'.' zij besloten hadden- .■>'. -'.- Immers, wie zich met open, onbeschroomd oog durft stellen tegenover . -hetgeen van ons gevergd kan wórden,— weet ook, dat hij karakter, vooral ka-;';i _rakter zal behoeven om den last te— ■; kunnen dragen. •. _.. Hij zoekt de zedelijke lrrarht." ril» noodig is om te kunnen volbrengen wat onze voorouders deden, niet alleen to zichzelf. Hij weet den steun van den onneembaren burcht slechts te . kunnen vinden in een sterk geloof, een eerlijke overtuiging en het besef -dat- hij- strijdt- dia waard is ten uiterste gediend te worden. ■— En het zijn de krachtigen van'overtuiging, die zich door hun plicht te doen thans hebben voorbereid op hun . taak, en daarom ook nu de kern van de openbare meening vormen en zekerheid geven aan de stemming. Maar degenen, die den kop schuw hebben weggestoken, die zich hebben gesust met het defaitistisch idéé dat . het niet zoolt vaart zou loopen, zij die het denkbeeld, dat wij geroepen kunnen worden om alles te offeren, niet alleen ons goed, maar misschien zelfs ons leven of dat van onze kinderen, —niet—konden— verdragen-en—daarom—— maar aan hun 2aakjes bleven denken - als van ouds en die straks de ambus- ■ qué's zullen vormen, zij toonen zich nu verschrikt en ontdaan. Ongerust zijn zij, die bü den handel der wapenen waar anderen zelfvertrouwen en kordaatheid leerden, wegbleven. Ongerust zijn degenen,_die zelfs niet eenrvelfllg~he'Dben' geieera om afstand te doen van hetgeen zij te veel hadden en die alleen reeds om hun doodsbenauwde zorg voor hun geld werden uitgelachen en gehoond. Ongerust zijn ook de dames, die allerlei uitvluchten verzonnen om vrijgesteld te worden van den burgerdienstplicht, de mannen die verzuimden om behoorlijk mede te werken aan —rle lucM.'baschormingoorganis&ties eu— die niet kwamen opdagen bij de vergaderingen, waartoe zij waren uitgenooddgd. Hun ongerustheid groeide, omdat " hUn'gëwéteh^eh"plaagdé.l!--I—'" ; Zij. hebben. *lr.h a*n ri» gpramgn. lijke taak onttrokken en uiteraard konden zij In hun egoïstische—afwe zigheid van alles wat hun aan den oorlogstijd herinnerde, geen zedelijke kracht putten. -Wij beklagen.ze niet, de angstigen en blooden dezer dagen. I Het doet ons slechts genoegen te kunnen zeggen, dat zü de meerderheid van ons publiek ten hoogste ergeren. Maar willen zü een raad aanvaar_ den, laten zij dan sterkte en geestelijl_ken_ moed_2Qeken in het-getrouwelük-— en nauwkeurig vervullen van alle plichten. - Dan worden zij vertrouwd met het gevaar, dat-zij door de diensten die zij verrichten om het te dagelijks onder de oogen zien. En niet alleen, dat zü het zoodoende beter leeren verdragen, maar zü erlangen tevens de zedelüke rust, die—i allen toekomt die hun plicht en. het. mogelüke deden. " . In het beoefenen van den „Plicht" dienen wü dezer dagen de methode tot scholing en versterking, fan het karakter te vinden'voor een oorlogstaak, die wü zullen „moeten" aanvaarden ', als het uur slaat."

| De correspondent tf Japan van de „Loc." meldt, dat een dezer dagen in een ± 50 meter diep ravijn , van dën Goenoeng Watoe Ireng (één van de toppen van den Moerla) een. reeds in Staat van ontbinding ver- . keerend HJk werd gevonden. Het bleek het lijk te zijn van een zekeren Sombro, veehandelaar van de dessa Kelet (onderdistrict Keling), . die. vUf.dasen..tevoren.door een- ze- - keren W. van de desa Modjo (regentschap Pati). eveneens veehandelaar van beroep, was vermoord. De dader is gearresteerd en heeft volmondig bekend. „_____„__ *THiJ verklaarde" sedëft""eenigen tijd met moordplannen te hebben rondgeloopen, omdat Sombro naar ztln__ zijn vröfrw onderhield. Vijf dagen geleden had hij met Sombro afgesproken öm elkaar den volgenden dag te . Temper op den Goenbeng Watoë Ireng te ; ontm,oeten.jPp,deze stille plaats,- 'waiyifcj&Mjïfö nooiVtemarftl' komt, heeft hij Sombro doodgeslagen. Hij sloeg Sombro met de vuist op den nek en het achter-te^SïTï^ï^SS la»g-Jtoida& >deze grond viel W. wachtte daarna nog twee uur en toen zijn slachtoffer werkelijk dood bleek, wierp hij het lijk in het dichtstbij-. zijnde ravijn. Hierop is hij naar Motijo-ternggegaan, ~ doch keerde"~Hêh volgenden morgenjiaar deplaataLyan—_, omdat TïU "een -sterk«n~dr-*ng-daartoe-gevoeMe--(iets wat vele misdadigers met elkaar gemeen hebben). Op aanwijzing van Sombro's vwiw werd hij drie dagen daarna in zijn eigen woning'gearresteerd. _ —-=i_^.

Ter voorkoming van teleurstelling dienen adresverander'no?7j ■ voor abonnementen op een . tnndanig tijdstip te worden dat de._l_ftteond'er>_ iZi-L -Sedert daags tevoren tn het " bezit *2(/n iian'üfi administratie. .