De Gooi- en Eemlander : nieuws- en advertentieblad

(Van onze parlementaire redacteur) Gisteren kwam de Eerste Kamer in middagen avondvergadering bijeen ter behandeling van het wetsontwerp inzake verplichte verzekering van werknemers tegen geldelijke gevolgen van onvrijwillige werkloosheid. Niet minder dan acht senatoren voerden daarbij het woord, die op verschillende onderdelen critiek uitoefenden zonder nochtans het ontwerp in zijn geheel af te wijzen. Integendeel, veelal prezen zij het voorstel als een zegenrijke maatregel en sluitstuk van het Nederlandse systeem van sociale voorzieningen. Minister Joekes schetste nog eens in grote '.rokken inhoud en bedoeling der wet en wees er op. dat twee millioen werknemers ervan zullen profiteren. Volgend jaar komt de ouderdomsvoorziening nog aan de orde en dan is de gehele sociale wetgeving afgerond. In vlotte stijl de minister de geopperde bezwaren, die vrijwel neerkwamen op de vroegere, reeds gehoorde. Wat betreft de wachtgeldregeling voor de haven-reserves, meende spreker, dat ook die zal moeten geschieden op de wijze, die de wet aangeeft. Intussen erkent hij de bijzondere omstandigheden bij die soort arbeid en zal dat probleem nader onder ogen zien. Als de werklozenkassen zijn afgewikkeld, zal het werkloosheidsbesluit 1917 kunnen worden ingetrokken. Aan de inwerkingtreding der nieuwe wet zullen nog heel veel werkzaamheden vooraf moetengaan : de oprichting en goedkeuring der statuten, van de diverse bedrijfsverenigingen, de aanstelling van het bestuur van het alg. werkloosheidsfonds enz. Indien zulks met voortvarendheid geschiedt, zal, zo is de voorlopige mening van de minister, op 1 Juli 1950 begonnen kunnen worden met de premiehef-

fing voor deze nieuwe wet. Het is jammer, dat zij niet vroeger tot stand kwam, toen er practisch geen werkloosheid was en er dus een reserve kon worden gekweekt, maar de stand der arbeidsmarkt is ook thans nog vrij gunstig: per ultimo-Augustus waren er 45.950 werklozen, dat is goed 2 procent der aanwezige arbeidskrachten. De minister besloot met de wens. dat ook onder het volk eenzelfde belangstelling voor deze wet zou bestaan als in het parlement was gebleken, dan zou onder de zegen van Boven een belangrijk werk tot stand worden gebracht. Het wetsontwerp werd na kort replieken z. h. st. aangenomen, met de communisten tegen.

Ook Uw ingewanden moeten op tijd gewassen" worden. Neem eens per week één of twee trciïïlira (Ivgez. Med.J

liljsjglSß

(Ingez. Mcd.)

De vertegenwoordigers der negentien Marshall-landen hebben de inter-Europese betalingsovereenkomst voor 1949-'5O ondertekend. In deze overeenkomst zijn de trekkingsrechten (credieten, die door de Marshall-landen in nationale valuta's worden verleend) voor het tweede jaar van het E.R.P. vastgelegd.

De Britse plaatsvervangende secretarisgeneraal van de organisatie voor Europese economische samenwerking deelde mede, dat de waarde van de handel tussen de aan het plan-Marshall deelnemende landen in 1949- '50 naar raming 9\!> a 10 milliard dollar zal bedragen, vergeleken met BVs milliard in de periode van 1 Juli 1948 tot 30 Juni 1949, het eerste jaar van het inter-Europese betalingssysteem.

Naar hij zeide, zal deze uitbreiding van de handel het resultaat zijn van een grotere productie, een ruimere goederenvoorziening en van het inter-Europese betalingsstelsel.

Mevrouw Socn Yat-Sen, de weduwe van de stichter der Chinese republiek, heeft te Peking een redevoering gehouden, waarin zij o.m. verklaarde, dat „de bereidheid tot samenwerking met Sovjet-Rusland, waarop Soen Yat-Sen 24 jaar geleden heeft aangedrongen, thans eindelijk werkelijkheid is geworden." Vervolgens stelde zij het Atlantische pact en „een eventuele unie van de Stille Oceaan, die een economische agressie betekenen om een crisis in Amerika te vermijden" tegenover de „Chinees-Russische broederschap, die steunt op de samenwerking tussen beide volkeren".

Mevrouw Soen Yat-Sen is tot ore-voorzitster van de „nationale bond van democratische vrouwen" verkozen.

In een geschreven getuigenis, dat gisteren door de openbare aanklager in het proces tegen de voormalige Duitse veldmaarschalk von Manstein is voorgelezen, verklaart Karl Braun, die ter dood veroordeeld is als lid ivan de SS-dodersgroep D, dat von Manstein 'bevel gegeven heeft tot het uitmoorden van Ide stadje op de Krim.

Braun getuigde, dat von Manstein na de herovering door de Duitsers van het plaatsje Eupatoria bevel gaf alle mannelijke inwoners dood te schieten als represaille voor het doden van 40 a 50 gewonde Duitsers door Russische partisanen. Ongeveer 1200 personen werden in tankgrachten neergeschoten.

Senator Tom Connally (democraat uit Texas) heeft generalissimus Tsjang Kai Tsjek er Woensdag in de Amerikaanse Senaat van beschuldigd „zich uit ae voeten te hebben gemaakt" met 138.000.000 dollar aan goud.

Senator Connally, die zich verzette tegen militaire steun aan het nationalistische China, riep uit: „Tsjang Kai Tsjek liet zijn volk in de steek en vertrok naar Formosa". Hij voegde er aan toe, dat Tsjang Kai Tsjek was gevlucht met goud, dat rechtens toebehoorde aan de nationalistische regering. Tsjang was niet langer de leider van de nationalistische regering en niemand kon zeggen wie de verantwoordelijke leiders in nietcommunistisch China waren, aldus Connally.

Connally is voorzitter van de senaatscommissie voor buitenlandse betrekkingen en de voornaamste woordvoerder inzake buitenlandse betrekkingen van Truman's regering in de Senaat.

Voor het tijdvak van 11 September t.m. 24 September geeft elk der volgende bonnen recht op het kopen van: Voedingsmiddclenkaarten 909 301 vlees (a, b, d,) — 100 gram vlees. 302 vlees (a, b) — 300 gram vlees. 303 vlees d) — 100 gram vlees. 300 algemeen (a, b) — 200 gram kaas of 250 gram korstloze kaas. 312 algemeen (b) —• 200 gram kaas of 250 gram korstloze kaas. 307 algemeen (a b) — 125 gram koffie. 314 algemeen (d) — 100 gram kaas of 125 gram korstloze kaas. Bankaarten Za, Zb, Ze, Zd, Md, Mf, Mh 909 (bijz. arbeid, a.s. moeders en zieken) Geldig zijn de bonnen gemerkt met de letters Z. De bonnen 285. 287, 2SS, 289, 290, 291, 292, 293, 295, 296, 297, 298 en 299 algemeen deï bonkaarten voor voedingsmiddelen kunnen worden vernietigd.

De sterk-nationalistische „Duitse partij" de meest rechtse groep van de partijen, die eventueel deel zullen nemen aan dr. Adenauer's coalitie-regering, heeft geprotesteerd tegen een rede, waarmee Paul Loebe, als oudste lid, de Duitse Bondsdag heeft geopend. De partij beklaagt zich erover, dat Loebe (sociaal-democraat) „een eenzijdige beschouwing over de Duitse schuld" had gehouden en dat hij de slachtoffers der nazis eerst had genoemd in plaats van eerst de slachtoffers van* de oorlog te noemen. „Wij betreuren het, dat Paul Loebe eerst de slachtoffers uit de kringen, die dicht staan bij de politiek van zijn partij, heeft vermeld, in plaats van te beginnen met de slachtoffers, die in alle kringen voor Duits!land vielen, zonder onderscheid van partij", 'aldus een door de partij uitgegeven verklaring. ! Loebe zei in zijn rede, dat hij „de geweldige schuld" erkende, die „door een misdadig regiem op de schouders van het Duitse volk was geladen", en hij herinnerde de geallieerden aan de offers, die door de Duitse tegenstanders van het nazi-regiem werden gebracht. Hij noemde in het bijzonder de : sociaal-democraten, de communisten, personen van het katholieke centrum en zelfs personen uit de rijen der rechtse partijen. De Duitse partij zou zich verzetten tegen vermelding van Duitse schuld in welke vorm ook.

—i^——>■ —i 10 — Loop naar de maan! zei Turgott. Kun je voor honderdduizend dollar rechtstreeks in je zak nog geen trucje uitdenken, Roger? Laat me niet lachen. : • ' Norroy haalde een dunne zilveren sigarettenkoker te/voorschün .en tikte daarmee nadenkend op de palm van zijn hand. Honderdduizend dollar!» — Ik zal er eens over moeten denken, zei hij. Micschien kan ik er iets op uitdenken... maar het zou dan toch wel ongeveer van gewapend beton moeten zijn. — Natuurlijk kun je er wat op uitdenken. JU en ik zijn niet de mensen, die ergens invliegen. Wil je de bijzonderheden horen? — Ik geloof, zei Norroy nadenkend, dat je me de hele zaak maar eens vertellen moest. Bijna een uur later sloot hij de deur achter Turgott en ging naar de zitkamer terug. Met een afwezige blik in de ogen stak hij een sigaret op en ging aan zijn bureau zitten. Gedurende enige minuten bleef hij nadenkend zitten token. — Een tuuc, mompelde hU.

Er moest een heel goede truc te vinden zijn, of hij zou er zich volkomen buiten houden. Dus dat was, wat hij moest trachten te vinden, hoe lang het ook mocht duren. Toen drukte hij zijn sigaret uit en hervatte de beschouwing van verschillende bladen nieuwe postzegels, welk werkje door Turgott's komst onderbroken was. Postzegels verzamelen was een liefhebberij van hem; een liefhebberij, die zich langzamerhand had gekristalliseerd tot een zeer waardevolle collectie, maar de zegels moesten .glanzend nieuw en perfect zün. Zodat hg zich uitsluitend voor pas uitgekomen zegels interesseerde. Postzegels, diamanten en chique vrouwen. — Roger Norroy waardeerde ze alle drie. Postzegels, diamanten en — Plotseling ging hij rechtop zitten. — Hmmmm, zei hij nadenkend.

Nadat Jock Pemberlain zün laatste klas voor die dag had laten gaan, bleef hi) met zijn vingers op het tafelblad trommelend nadenkend aan zijn lessenaar zitten. Bill Armstrong. die les gaf in de wiskunde, stak zijn hoofd binnen de deur en begroette hem vrolijk. — Gaan we golf spelen, Jock. — Vandaag niet, zei Jock. Er is iets wat ik moet afdoen. Zou je me je wagen willen lenen? — Natuurlijk, zei BUI. Ga je naar je hut? — Wel, zei Jock een beetje voorzichtig, ja... — Mooi. Dan ga ik mee. Ben in geen maand daar geweest. — Op een andere keer, BUI. Zie je...... — Oh, zei Bill, eenzaamheid, hè? Wat is er aan de hand... heb je daar een vrouw? Jock'voelde zich rood worden achter zijn oren. — Dat, wist hjj uit te brengen, ls — eh — amusant. — Is het niet? zei Bill grinnikend. Wel, ik zie je nog wef. Tot ziens, ouwe jongen. Jock reed eerst naar de stad. waar hü een voorraad kruidenierswaren Insloeg en een blik petroleum. Na enig overleg kocht hU ook een exemplaar van Gloeiende Romantiek en voe'le zichzelf een beetje verlegen er mee. Aldus uitgerust verscheen hü bU de hut. Hü vond het meisje in de Morrisstoel zittend met slierten sigarettenrook om haar hoofd. Tot zün verbazing was zü verdiept In zün getypt manuscript. ZU moest zich dan toch zeker wel erg verveeld hebben. — Ha, zei zü onmiddellük, ik ben blü u te zien. — Ben je volkomen op je gemak geweest? — Oh. ja, ik ben zeker op mün gemak geweest, mr. Pemberlain. Behalve dat ik vannacht niet slapen kon — en toen ben ik dit begonnen te lezen voor ik helemaal gek werd. Nou, nou, u heeft een hele voorraad meegebracht. Dat is erg vriendelük van u. — Eenvoudige kost, zei Jock. Hü ging op een kampeerstoeltje zitten en keek haar eens onderzoekend aan. Hü wgs büï** vergeten, hoe zü er uit zag. Nu zag hU, dat zü werkelijk niet onknap was, ofschoon men bijna zou zeggen, ondanks haarzelf, omdat haar haar zo geblondeerd was, dat het op een kilometer afstand naar de peroxidefles wees en dan droeg zij ook nog die verschrikkelijke lange valse wimpers, Haar mond was met lipstick tot een Cupido-boog getekend, maar de lijnen van haar hals en kin waren gracieus en stevig. Zijn strakke blikken joegen haar even het bloed naar het hoofd. — Is er iets, mr. Pemberlain? — Ik zit er over te denken, hoe we verder moeten handelen, Constance. Dit hutje is goed voor een tydelUk verblijf, maar nauwelijks voor een onbepaalde tijd. We moeten zien je op de een of andere manier in het stadsleven in te voegen. Heb je er enig idee van. hoe lang het nodig voor je zal zijn, om die Fishbalm te ontlopen? Dat wist Constance Dawson niet. Maar voor zover het haar betrof, zo lang mogelijk, verzekerde zij hartstochtelijk. — U heeft er recht op. om iets van mij at te weten, zei zij plotseling. U helpt tenslotte iemand, die in cabarets en danstenten gewerkt heeft Soek onderbrak haar haastig, voor zij ook misschien nog een moordenares zou blüken te zijn. — Dat doet er nu minder toe, zei hij haastig. Die bijzonderheden kunnen we wel terzijde laten. Toen glimlachte hü even tegen haar. Ik apprecieer natuurlijk je openhartigheid, Constance. Je wenst niets te dissimuleren. Dat is een bewonderenswaardige eigenschap. — U bedoelt, zei het meisje een beetje onzeker, dat u niets van mij wenst te weten? — Het zou nergens toe dienen, gaf Jock ernstig ten antwoord. Hij dacht even na, en keek haar nog eens aan. — Wat kun je eigenlijk doen? — Ik kan dansen. Ik ben een prima danseres. Ballroom, tap, alles, wat u maar wilt. — Kun je nog iets anders doen? — Wel, ik Zij zweeg en trachtte na te denken. Nou, zei ze eindelijk, ik geloof het niet. — Kun je naaien? — Naaien? Wel. ik kan een ladder in een kous maken of zo lets. Jock trachtte zich nog enige andere vrouwelijke bezigheden voor de geest te halen, behalve dan een zorgzaam moederschap en kwam tot de ontdekking, dat zijn ideeën op dat pun. nogal vaag waren. — Ik denk, dat dansen van niet veel nut zal zijn, hè? vroeg zij somber. — Integendeel, zei Jock. Alles wat je goed doet, heeft zijn juiste plaats. Je hebt een talent voor dansen. leder talent is een rechtstreekse aanwinst. Je bent nog lang niet failliet, Constance. HU keek even op zön polshorloge en stond op. — Ik zal je niet weer kunnen bezoeken voor Maandag of Dinsdag in verband met de vergaderingen van het week-end. Tegen die tijd hoop ik iets voor je uitgedacht te hebben. Adieu Constance.

— Tot ziens, rar. Pemberlain. ZU stond in de deuropening en zag hem snel het pad door de bosjes maagdepalm aflopen, tot zijn magere lange gestalte geheel verdween. Een ogenblik liet zij haar wang tegen de deurpost rusten en keek hem met verwonderde blikken na. HU praatte als een paar dictionnaires en toch was hü bereid het zonder verdere vragen voor haar op te nemen. Dat was wat nieuws voor 'Connie Dtw in. Zij had wel eens van dergelijke lui gehoord, maar zij had ook wel eens van Sinterklaas gehoord en beiden waren tot dusver voor haar nog maar legendarische figuren geweest. Brenton School kwam In massa opzetten bij de inwijding van de Carsden Herinnerings Bibliotheek. Driehonderd jongens groepeerden zich op het brede groene grasveld voor het nieuwe stenen gebouw nvt zün ouderwetse colonnades. Dicht bij de Ingang \saren belangrijke oud-leerlingen, bezoekers, oudere leden van de faculteit en verschillende leden van de Raad van Beheer in jacquet en streepjespantalon op stoelen gezeten. Het was een prachtige dag. Jock stond daar in het warme Juni zonlicht en wachtte op de aankomst van de directeur met de oude Nathaniel Carsden. Bill Armstrong tikte hem plotseling op de schouder. — Je zult me toch wel niet willen vertellen, dat det de oude Mrs. Carsden is, zei h\j. KUk eens even naar die equipage.

Het koninklijk bezoek aan Brabant heeft overal groot enthousiasme gewekt. Na het bezoek aan Middelbeers, waar men in de boerderij van de vrouwelijke burgemeester, mevr. Muller, aanzat aan een Brabantse koffietafel, ging de tocht verder via Hilvarenbeek, waar de narren der schuttersgilden volgens oud gebruik de schoenen van het koninklijk paar poetsten, naar Tilburg, waar de stoet om kwart over twee gistermiddag bij het paleis-raadhuis arriveerde. Toen het vorstelijk paar op het bordes verscheen kwam aan het gejubel bijna geen einde, waarna een massale spreek- en zanghulde werd gebracht. Reeds om kwart voor drie vertrok de koninklijke stoet ir de richting Ooosterhout, waar een bezoek werd gebracht aan hfc 700-jarig klooster Catharinadal, dat van oudsher relaties met het Oranjehuis heeft. De priorin door tralies gescheiden van het gezelschap, sprak haar vreugde uit over het hoge bezoek en verleende de Koningin, de Prins en gevolg het voorrech* om het Slot te betreden, waar verschillende bezienswaardigheden bezichtigd werden. Op de markt werd even gestopt voor een tableau vivant en voor een groet door de bevolking.

De vijf kilometer lange dijkweg naar Ilogeen Lage-Zwaluwe was om de 25 meter met vlaggen versierd. Aan de haven van Lage Zwaluwe werd het monument bezichtigd dat daar ter herinnering aan de linie-crossers is opgericht. Vervolgens werd aan het koninklijk i nar o.a. voorgesteld soldaat Kooymans uit L,age Zwaluwe, die pas één uur uit Indië terug was. De burgemeester bood een legpenning aan, met de beeltenis van Jan Willem Friso, gemaakt van een draagmedaille van deze Friese stadhouder, die in 1711 in de haven van Lage Zwaluwe verdronk. De Koningin toor hier zeer veel belangstelling voor. Daarop stapte het koninklijk paar in de politieboot, om een bezoek te brengen aan de Biesbosch en te varen langs de plaats waar Jan Willem Friso is verdronken.

Talrijke zeil-, roei- en andere boten en jacnten, alle rijkelijk versierd, brachten hun groet. Intussen reden de auto's naar Sofia's Hoeve, waar een uur later het koninklijke paar, na begroet te zijn door de burgemeester van Werkendam door de bewoners van de polders te zijn toegejuicht, weer instapte. Te 19.30 uur werd het eindpunt van de tocht, Sleeuwijk, bereikt. Hier nam de Commissaris der Koningin in Noord-Brabant, prof. dr. J. E. de Quay, afscheid van het vorstelijk paar. De auto's reden de pont op en nagewuifd door de bevolking van Sleeuwijk, vertrokken Koningin. Prins en gevolg.

Tot dusver mochten de Horecabedrijven (hotels, restaurants, enz.) slechts bij het ontbijt kaas aan gasten verstrekken. Thans mag in deze bedrijven ook buiten het ontbijt kaas worden verstrekt. In verband hiermede deelt het Centraal Distributiekantoor mede, dat de toewijzingen X 428 en X 430 van de coupurekaart X A en X B elk zijn aangewezen voor het betrekken van 50 rantsoenen kaas.

(Van onze correspondent te Batavia)

Wie in de gelegenheid is vele bronnen met elkaar te vergelijken, kan reeds nu, enige weken na de afkondiging van de order „staakt het vuren", ee.i zekere tendens bespeuren: er lopen kloven door de T.N.1., die slechts door de strijd tegen de gemeenschappelijke vijand (Nederland) konden worden overbrugd. Nu deze overbrugging wegvalt blijkt het in bepaalde gevallen zeer moeilijk, in andere gevallen onmogelijk om een scheuring te voorkomen. Men is algemeen geneigd het „staakt het vuren" voor te stellen als een kwestie tussen Nederland en de republiek. Formeel is dat ook het geval, maar in de practijk liggen de moeilijkheden op een geheel ander terrein. Om dit te begrijpen moeten we eerst het republikeinse leger, de T.N.1., eens onder het ontleedmes nemen.

In de eerste plaats heeft men dan de regeringsgetrouwe troepen, die onmiddellijk en onvoorwaardelijk het bevel tot staken der vijandelijkheden hebben opgevolgd. In het algemeen zijn dit de troepen, diè vroeger de T.R.I. (Tentara Republik Indonesia) vormden, en die van meet af achter de revolutie en haar leiders Sukarno en Hatta hebben gestaan, het republikeinse leger dus van 1945—1946. Toen Sjarifoeddin minister van defensie werd, heeft hij alle politieke strijdgroepen, die toen apart opereerden, aangetrokken en opgenomen in het ïationale leger, de T.N.I. (Tetara Nasional Inlonesia).

Deze strijdgroepen kwamen zowel uit het extreem rechtse als utt het extreem linkse kamp. Men vindt er de Klamietische hizboellahs en sabibillas aan de ene kant en de communistische groeperingen aan de andere kant. Van deze laatsten hebben zich de Moeso-opstandelingen met Sjarifoeddin zelf aan de kop in 1948 afgescheiden. Deze bestrijden sindsdien zowel de republiek als dfe Nederlanders en gaan daar momenteel natuurlijk onverminderd mee door. Ten opzichte van deze groep heeft het „staakt het vuren" geen verschil gemaakt. Ook de uiterst rechtse groeperingen hebben zich weer losgescheurd en vormen thans de Darul Islam, de fanatieke strijdgroep, die een Islamietische eenheidsstaat nastreeft en zich juist In deze dagen geweldig roert. De anarchistische instelling van deze groep brengt haar gevaarlijk dicht bU de andere extreme pool: de Moeso-communisten. . Meegaander zijn tot dusverre de Tan Malakka-communisten. Tan Malakka is een oude vos, die de waarde kent van het „beidt uw tijd". Toen Moeso zijn opstand begon, maakte hij zich daarmee meteen de vijand van Tan Malakka, die begreep dat de tijd nog niet rijp was. De gehele wereld hield toen — en houdt nog — het oog gericht op Indonesië. Nog was Nederland er souverein en onderhield het er een groot leger.

Door aan de bel te trekken richtte Moeso ontijdig de aandacht van Amerika op het communistische gevaar dat tot op dat moment zo mooi versluierd was gebleven. Dat zelfs een communist als Sjarifoeddin minister-president en minister van defensie kon zijn zonder ontmaskerd te worden.

Om zo goed mogelijk de blunder van Moeso te herstellen verzamelde Tan Malakka zijn gewapende getrouwen — en dat'is een niet onaanzienlijk leger — om het communisme „de kop in te drukken" en zich zo het aureool van regeringsgetrouwe communistenvreters te verwerven. Een opzet waarin hU volkomen geslaagd is. Nadat men met Moeso en Sjarifoed- Din had afgerekend werd het Moskou-communisme dood geproclameerd, overeenkomstig de wensdroom van Amerika, en werd Tan Malakka, die zich moeilijk voor iets anders dan een communist kan laten doorgaan, tot „Tltoïst" verheven. Thans heeft hij zich met zijn aanhangers — zü het schoorvoetend — achter de sultan van Djokja geschaard bvj diens pogen om de order tot staken van het vuren tot een succes te maken. Maar hoe lang zal hU dit blijven doen? En hier ligt het criterium voor het slagen of niet slagen van de staking der vijandelijkheden. Het probleem ligt niet tussen Nederland en de republiek, maar tussen de loyale elementen en de onruststokers. Nederland staat in wezen naast dit probleem, sedert het de voorwaarde heeft losgelaten „eerst herstel van recht, rust en veiligheid als primaire conditie voor een democratische rechtsstaat, en dan pas overdracht van de souvereiniteit".

Het al of niet overdragen van de souvereiniteit is reecis sinds Linggadjati geen geschilpunt meer. Het gaat al jarenlang om niets anders dan om de geschikte atmosfeer voor deze overdracht, teneinde een volksuitspraak mogelijk te maken aangaande de leiders, die het vertrouwen hebben om deze souvereiniteit te ontvangen.

Waar Nederland thans binnen vier maanden de zaak, zoals zij reilt en zeilt, gaat overdragen, worden rust en orde de problemen van de rechtsopvolger. Voor Nederland Is het geen doel meer dat „koste wat het wil" moet worden bereikt, maar een taak, die nog 7.0 lang duurt als de souvereiniteit hij het koninkrijk berust. Daarna zullen zij die deze krachten hebben opgeroepen moeten tonen, of ze in staat zijn ze ook weer te bezweren. De geschiedenis dus van Goethes Zauberlehrling. Het gaat niet meer zozeer om incidenten tegen het Nederlandse gezag, maar om die tegen het toekomstige gezag. Het onderdrukken hiervan wordt een kwestie van zijn of niet zün voor de jonge staat. De order .staakt het vuren" is dus nauwelijks een Nederlands probleem, maar veeleer een krachtproef voor de Indonesische machtshebbers van welks slagen of niet slagen de toekomst van het land afhangt.

Een hevig onweder, gevolgd door een waterhoos, die 40 minuten duurde, heeft een groot gedeelte van Andalusië (Spanje) verwoest. Te Monte Sacro zijn vier vrouwen, van wie drie zigeunerinnen, verdronken. Talrijke personen liepen verwondingen op. De hoofdweg van Granada naar Madrid is onbruikbaar. De sneltrein naar Madrid kon het station van Granada niet verlaten, daar de spoorweg op vele punten onderbroken was. Te JeSn staan talrijke straten onder water en een vijftigtal huizen is ondergelopen. De schade aan de wijnbergen is zeer aanzienlijk.

De volgelingen van Gandhi hebben voor December twee wereidvredesbijeenkomsten bijeengeroepen, waartoe 50 personen over de gehele wereld zijn uitgenodigd. De bijeenkomsten zullen de eerste week van December te Santiniketan in West-Bengalen en de laatste week van die maand te Sevagram in de centrale provincies worden gehouden. In die tussentijd zullen de genodigden in staat worden gesteld godsdienstige, sociale en opvoedkundige instellingen in India te bezoeken.

Het plan voor deze bijeenkomsten, die internationaal begrip op basis van waarheid en geweldloosheid tot stand willen brengen, was reeds door Gandhi goedgekeurd.

pHsßFij. - " Wm' j , ï I ■ I v BS mÊÈSx %m üe^/Êeteen^eiïumde

Koningin Juliana en prins Bernhard te Middelheers Zij werden , daar verwelkomd door de enige vrouwelijke burgemeester in Nederland, mevrouw Smulders

By de aanvang der vergadering maakte de heer Pollema (C. H.) enige opmerkingen over de nota van minister Lieftinck inzake de besteding van de tegenwaarde der ontvangen Marshallhulp. Wy hebben daarvan destijds bericht gegeven: de gelden werden grotendeels besteed voor uitgaven, die bereids waren opgenomen in de rijksbegroting voor 1949. De heer Pollema zeide, dat zijn fractie er bezwaar tegen maakte, dat slechts 58 millioen gulden voor productieve doeleinden waren bestemd. De rest van de 240 millioen gulden der tegenwaarde-rekening was wel nuttig besteed, maar had noch de productie verhoogd, noch onze monetaire sanering gediend. Spr. hoopte, dat b\j volgende gelegenheden eerst overleg zal worden gepleegd met het parlement. De nota werd daarop voor kennisgeving aangenomen.

Zonder discussie werd vervolgens aanvaard de aanvulling van art. 429 wetboek van strafrecht en het vervallen van verordening 133 uit het jaar 1940. Deze wijziging verbiedt o.m. het vliegeren binnen een afstand van 500 meter van een bovengrondse hoogspanningsleiding.