Baas Jai ■-. vcr'.ieugden zich allebei ïn de gunst dei dorpelingen. Van den baas werd g dn', ie een vlijtig maaneka was. steens bereid sa t». helpen, es van den ezel zou ieder u zeggen, dat Ie e mijlen ver in d.-n omtrek niet vond en dat ie i in*.» bewijs »».»; voor de dwaasheid van het g.»- •/.•gd- dat .■!'•■ ezela bes Hst dom moeten zijn. Je hadi • •n. wanneer de baas 10l hem o-i onmiddellijk do bewering, dat ie verstond wal er tot hem | legd, voor goede mum .. nemen. Maar Grauwt.:-- had nog meer ulimtinteiide _OS danlghedeu: hij »yo matig, vlug en gewillig, en duik zij deze vn- ge
Moed."- Jansen zweeg; toen. r.a een poosje, vroeg ze aarzel» d v Je beat eens ging opzoeken en hem de li"- de raken stonden, zou ie je dan geen uitstel willen verleenea?"
„Neen moeder, vlei je daar niet m»»e. Van het oogenblik af. dai hij me da! geld geleend heeft, leerde ik Teunis pas iv zijn ware gedaante kennen. Hij kan me niei uitstaan en bij zal alles doen. wat in zijn macht is. om mij er onder ie krijgen. Kijk eens hier, ik zit hem in den we-, nij denkt, dat ie veel meer zal kunnen ... n ~'.» n- alleen de kennissen bezoekt. O. hij wist wel. wat b- deed, loon ie Grauwtjo als pand wou hebben. Hen ik den ezel kwijt, dan kan ik hier niet meer vandaan, dan ga k met gebonden handen de armoede en de ellende tegemoet. Och, moeder. *M*-adsr, wal m toch van om worden!"
„Ik weel he! n.T , zuchtte 't oude vrouwtje. .Graag zou ze haar man eenige troost woorden toegevoegd hebben, maai se toekemsl lag z.66 somber voor haar. dat ze mol wist. w-al te zeggen. Zwijgend zaten de oudjes biji'.ii. elkander mei tranen in de oogen aanstarend.
Toen eensklaps, verbrak een vr-o tijke s*em de stilte. I-.en aardige jongen k»vam de ksBMT binnen, sloeg de deur in-. o-n CWaal achter zich die»! en z»-i met : ge n in 1i..::. grootva, dag. grOmoe**.
„Dag Plet", luidde 't antwoord, en de beide oudjes d-ilen hun nii.'i'ste l.est. om nlet bedro '■! ... kijken.
. 7 - eens. oude heer", klonk nu weer de leuke jongen-si-m ie di-nki er toch we! om. da' ik morgen Bieeg i naai de keruiis iv Handsberg?"
..'/■ - boor". I' .. eindelijk ■ koopntannetje te kunnen spelen", en, terwijl hij de kamer uitg • op luiden :i!s je blieft. Laat de gek . Zulke koop tg! n,. I rermaard; ii heel den omtrek kwal neii haar be/oek-n ei; d«' kooplieden maakten ei .u deti regel goede zaken.
D* d.'g. vv .'.:'■«»;■ i' • ' nwind roerde, werd de kraam gewoonweg bestormd, zood.it er tegen viji' uur alet vr"' meer dan een beetje rommel over was. Grool vader kon zijn co»- geloovei), er, liet glom van trots. ...longen, jongen, | •• zadelen", riep grootvader iv verrukking uit: „We zullen moeder de •touw geen oogennttk langer in ongerustheid laten dan strikt noodzakelijk is". ..Nou. grootvader, ik .' bent se trs portie haver -Bfven, dan loopt je nog .—ns zoo vlug". Tueu gnxit.au was, haalde hij rijn beurs voor den d:>ï en constateerde met vreugde, dat ie er een heel gewicht aan bad te torsen. Juist op dat oog-nbiik werd er Op zijn schouder getik! en een onaangename s. ui geide ..Zoo. vader .lans.-n, hoe gaal h.t er mee?" i W.»s Tennis, en grootvader, in 't bewustzijn zijn schuld te kunnen betalen, verklaarde op genoegelijken toon . Hat gaai best Je ziei. dat we voor vandaag zoo ongeveer nttverkocht zijn". „Ja. dat merk ik; bij mij is 'i. niet zoo voorspoedig gegaan, maar enfin, dat tref! goed. BU kun je zeker je schulden afdoen, h-?' ..Zoodia de tijd daarvoor is aangebroken, zal 'l geschied-n. man*'. Mi een nijdig g»-zi< 'ai liep Teun is wo». 11 ij had gehoopt, dat Grauvvtje iv zijn bezit zou komen, maar dat l»-ek er Of 't oogeublik weinig naar. Dien avond, toen vader .lansen weer als van ouds zijn pijpje rookte, vertelde !ii grootmoe, nee flink Piet hem dien dag geholpen had. „Wil je wel gelooven. moeder, dat ik zonder hem 't zoodje nooit zoo voordeel iq kwi.it geraakt zou zijn? Och, och. ik beu zoo blij. dat we nu weer uit de narigheid komen. Neen. zeg. moeder, je hadi het gezicht van dien Tennis eens moeien zien. De veiu dacht, dat Grauwtje al in zijn stal stond, jawel, hoor. morgen brengen! Toch eens ever. kijken, hoeveel dat baasje vandaag heeft opgehaald. Ik wed. da', er nog een aardig sommetje overblijf! als we Tennis gegeven hebben, wat hem toekomt ". .luisi op dat oogeublik kwam Plet binnen: bij had grootvaders laatste woorden geboord en keek met lekere spanning, hoe de hand van den ouden man in den broekzak verdween. Maar wat was dat" Waarom nam groot vaders gezicht plotseling als het ware een lljkkleur aan; waarom viel hij schier bewusteloos achterover in zijn stoel? In doodsangst omringden grootmoeder rn Piet hem. Eenige minuten heersehte er doode»he stilte In 't vertrek, toen weerklonk zwakjes grootvaders stem: ~lk kan mijn beurs niet terugvinden", ~Misschien Is ze uit je zaTi gegleden tn»:i je C: .iiiwtjo verzorgde", opperde grootmoe. in stille hoop. M • hun drieën liepen ze naar 't schuurtje, doorzochten het stroo nog eens eu nog eens, geen beurs te «inden. .Verloren", snikte grootvader in wanhoop. „O, wat moe ik* nu beginnen!'' Droeve dagen braken er root 'f drietal aan. Grootzat als versuft ju ?iju siijel en I'iel verzorgde i - san . eg sou ! ■ i ! ' - ran Grauwtji len ezel vi wie ZOU er hot let dier naai- «1»> i k gaai». : n middag zoo heerlijk van mende sater dronk? Bn d i aten? Ah Ie Plet in ces paar uui delde bij doodt om ' .ing te ha! ;, Zon ie 't duur iin ki.ips buiten kunnen stellen? De noodlottige dag naderde. Voor bet Plet den ezel naar de beek. Het stroompje I g vlak voor 'i dorp, san een wegje. -.ingang gat tot het marktplein. l.ang- ti»-t d. dat weinig gebruikt werd, hadden de bewoner» der omliggende huizen touwen gespannen, « te allen tijde vvaschgoed te drogen hing. 't Werd morgen "n m.dd».;: Aan ei-n dacht nieinu.-t in het huisje van vader .Tan ges vieren stond il ui»- man op uit zijn leunstoel en zei op mlnmoodtl •" tonii: ..Over 'n paar minuten i.» Tennis hier. 'k Zal pro ■• krijgnii. maar 'k weef vooraf, dat het niet lukken zal". I';.- voelde de waterlanders komen *-n ging daarom handig de kamer uit. Werktuigelijk liep i»- d<> Straat op en voor ie 't zelf wir.i. beyond bij sleh aan de beck, waar Ie voortaaa nooit meer behoeide te verschijnen, lel i.' snikkend neer in 't hooge . Om klokslag vijf uur vertoonde Teun is zich bij vader t De oude man verteld. gebeurd s smeekte den woekeraar gedsld te htjliben. Maar. dat was Biets vo,»r Tennis; niet zulk..- dingen hield hij zich niet op. ..!k lieb geen tijd. ken-!", zei ie doodkalm, we 't kort maken, t et il t I de e ..Pan zal 'i d» eze! lm en rijn . zuchtte vader Jansen. ..ibi hom maar uit 1 schuin i i«- halen". Met een irlimlach van voldoening ging Tennis d aehui H'-t beesi. waarnaar i.ij /.do verlangd had. was thans zijn eigendom, en kaap. wie nu eerder dunhij op ds ken . zijn. Lu de ruif zocht ie naar den toom. 't Ding zat heelemaal ouder de haver verin .Maar wa; kreeg ie daar lussi h-n de vinger.-? Was leis hards en ronds. neen. maar hij kon z.jn oogen niet geeen beurs vol zilverstiikken. Schichtig keek Tennis om zich been, niemand ie bespeuren, toen, met 'n »lugge beweging stak hij de beton in den zak. sjiaii'l». vliegensvlug Grauwtje aan, haslde hem uit den .stal en sprong e-r op. teneinde zoo spoedig mogelijk de beur.» in veiligheid te brengen.
Maar hij had buiten den ezel gerekend. Zoodra Grauwtje merkte, dat er ecu vreemde op zijn rug zat. vertikte hij 't doodgewoon verder te gaan. „Vooruit, beest", schreeuwde Teunis. in doodsangst, den ezel meteen de hielen van zijn laarzen in -de zijde drukkend.
Die heleedigiug was te veel voor Gra*a*wtje, fier slak Ie den kop in de lucht en deed een ge-r. eldigon spreng niet de aehterpooten: maar Tennis zat stevig VSSt. Toert dat niet. hielp, zette het hees! het op ren rSO) lu vliegende vaart holde hij de dorpsstraat door. naar het marktplein, waar de meuschen uitliepen, om 't vreemde schouwspel gade te slaan.
Teunis was gewoonweg radeloos. De "belde armen om den hals van den ezel gekneld, riep ie op liartverschourenden toon: „Houdt dat dolle beest dan toch vast". ..Pak hem", .pakken!" Maar niemand, die zich aan den ezel waagde.
Intusschen holde GrsnwtJe verder; 't plein over en tnslle wegje langs, dat naar de beek leidde. Teunis hield zijn hart vast, toen ie aan de touwen dacht. Stel je voor. dat de ez«'l daarin verward raakte. Misschien was 't wel verstandig, zich van het beest af te lal.-n glijden. Maar. ja .vel. daarvoor was 't al te !aa'. Met een vervaarlijken rwaal vloog Grauwtje over het eerste touw. Zoo onverwacht kwam de sprong, dat Teunis geen tijd vond zich te bukken eu er voor een blik SS9 hangen bleef. De ezel schoot onder hem an. het touw kiniute ca daal lag onze vriend netjes in de modder,
Van alle kanten weerklonk luid gelacn; niemand, die er aan dacht hem de behulpzame hand te bieden.
Plet. die nog steeds met itjn gezicht in het gras lag, hief door het ongewone lawaai om hem been, de oogen tip, en toen ie Teunis daar zoo ongelukkig zag liggen, kwam zijn goede hart boven. Haastig liep ie 't wegje af. om den woekeraar te helpen. Toen plotseling stiet ie met zijn voet ergens tegen aan. Hij bukte zich. om 't op te rapen en als een julchkreet weerklonken de woorden: ..Hoera, k heb grootvaders beurs gevonden!"
In ten oogenblik was Teunis op de been en naar den jongen toesnellend. smeekte hij: „Och. nis je blieft, verraad me niet. Ik beloof je, dat ik je schitterend zal beloonen".
Vol minachting keek Piet den ander aan. Toen. na een oogeublik pelnzens, zeide hij: .Goed, ik zal voor ditkeer mijn mond houden maar den eersten den besten keer. dat ik weer over u hoor klagen, zal ik het geheele dorp vertellen wat voor een genieene schurk u bent".
Meteen liep Ie weg. op den voet gevolgd door Grauwt je Hoe het precies kwam, wist niemanc, maar, hoewel Pieter zweeg, was de historie reeds dien avond In aller mond. De dorpelingen maakten het Teunis zóó lastig, dat ie in allerijl ging verhuizen, wat tengevolge had. dat vader Janse-n en zijn kleinzoon voortaan op de ker■ *»;,sen In de buurt het rijk alleen hadden. 11.