Lucien Baroux en Baby Philippe in „’t Jochie”. Een film die kinderen zal doen schaterlachen, vaders en moeders zal ontroeren. Roxy
Over filmland is een nieuwe ster opgegaan. Een vrouwelijke regisseur, van wie niemand nog gehoord heeft. Léonide Mo guy, heeft een film gemaakt, die Vinderen zal doen schateren, vaders en moeders ontroeren en vrijgezellen bekeeren: „Le Mioche". „Le Mioche" is zoon woord, dat met zijn hakken over de sloot in het offirieele woordenboek komt en in het Nederlandsen ongeveer dreumes bcteekent. De dreumes, die de titelrol speelt, is een schat van een baby van ruim een jaar oud. Spelen is te veel gezegd — gelukkig, want de wereld heeft aan één Shirley Temp!» ruimschoots genoeg. Onze dreumes hoeft alleen maar baby te zijn, en de camera, mits met liefde en eindeloos geduld gehanteerd, bezit dan het geheim, om hem te laten huilen en lachen, wanneer het scenario dat begeert.
Het verhaal van ~Le Mioche" is niet verbluffend, de regie noch verfijnd, noch grootscb. van opzet, maar het geheel heeft een frischheid en een natuurlijkheid, die bijzonder bekoren en de fotografie is voortreffelijk. De entourage wordt gevormd door een pensionaat in een mooi kasteel met veertig lastige, onverstandige, maar als het er op aankomt toch zoo impulsief hartelijke meisjes.
, „>-. twijnt 1 , I ■ . J*7 O , gelijk de leeftijd van vlak voor de hakvlsehjaren dat meebrengt. Zij zijn gekozen uit Frankrijks jongste filmspeelsters en vor« men een vroolijk en spontaan.
troepje. Daartusschen speelt Lueien Baroux met den baby op onverbeterlijke wijze een kostelijke rol. Hij is een niet zoo jonge vrijgezel met een, portefeuille vol leeraarsdiploma's en wascht auto's om aan den kost te komen. Op denzelfden dag, dat hij dit baantje kwijtraakt, maar de kans op een leeraarsbetrekking zich opent, vindt hij den baby op den drempel van zijn kamerdeur in het armelijk hotelletje, waar hij woont. En als dan den volgenden dag zijn aanstelling doorgaat, kan hij er niet toe komen het kind. dat intusschen zijn hart gestolen heeft, naar een vondelingentehuis te> brengen. Maar aangezien voor een intern leeraar op een meisjeskostschool de combinatie van vrijgezel en baby ietwat vreemd is, moet hij zijn schat heimelijk op zijn kamer bewaren. Dat dit met een baby van ruim een jaar tot komische moeilijkheden voert, ligt voor de hand, doch deze beginnen eerst recht, als zijn leerlingen het geheim te weten komen. Eerst maken zij er misbruik van. maar als zij beseffen, hoe gemeen dat is. slaat de stemming om Zij beloven het geheim te zullen bewaren en d» ouderlooze dreumes berft met éen slag veertig zorgzame moeders gekregen. Eenvoudiger wordt de situatie hierdoor echter niet en eigenlijk 'Ijkt de reeks verwikkelingen ten slotte wel wat lang. Maar zij geven camera en spelers gelegenheid tot bekoorlijke opnamen, die dat ruimschoots vergoeden, zoodat we zelfs het happy end — dat via een prachtig schooloproer en het opduiken van de onbekende moeder onvermijdelijk komt — er met plezier bijnemen en verkwikt ons weegs gaan.
Lucien Baroux en <lc baby in ~'t Jochie" in Roxy.
