De tijd : dagblad voor Nederland

VANAVOND BEGINT EEN: NIEUW HOOFDSTUK in het; halsbrekende leven van Jan Hen-j drik Kraaykamp ,geheten John-; ny. Vanavond is hij Sancho Panza in „De man van La Mancha" het erfstuk van Paul Kijzer. Als opvolger van Lex Goudsmit, die in Londen Tevje op z'n Engels! wordt. De Rotterdamse Schouw-! burg zal het eerst kennismaken: met deze nieuwe Kraaykamp, die | toch weer zichzelf zal zijn, omdat: er maar één Kraay is.

Opnieuw is Johnny terug, voor de zoveelste keer in zijn leven van vallen! en opstaan. Het voormalige „schuimer- i tje" uit de. Amsterdamse Kinkerbuurt is vu 44 en zelden is een Nederlands j artiest zo vaak opgeblazen en weggeschreven als deze kleine man, die zichzelf eenvoudig Komiek noemt.

„Ik ben veranderd" zegt Johnny en j dat heeft hij meer gezegd. Na al die klappen die bijna altijd volgden op een groot succes. Zoals ook.altijd weer op een definitieve breuk met zijn eeuwige j compagnon Rijk de Gooyc'r het bericht! van een nieuw samengaan volgde.

Johnny de eeuwige brokkenmaker, hebben ze hem genoemd. Letterlijk en figuurlijk is hij dal ook altijd geweest. Hij is ere-lid van talrijke ziekenhuizen waar hij om de zoveel tijd even binnen Wipt. Wanneer zijn auto over de kop is geslagen. Wanneer zijn been is gebroken. Wanneer een zware infectie hem bijna ontarmd heeft. Wanneer zijn keel slechts operatief geheeld kan worden. Wanneer de genecsheven het noodzakelijk achten dat hij een langdurige slaapkuur ondergaat.

JOHNNY KRAAYKAMP niet meer gecompliceerd

Johnny de Brokkenmaker is voor iedere impressario een lastig wingewest. Een grammofoonplatcnmaatschappij haalt hem voor de rechter wegens contractbreuk. Slcesivijk ontslaat hem als hij iveer niet verschijnt. Boltini id-em dito. Maar het talrijkst zijn de knallende ruzies met Rijk de Gooyer. „Ik had een; klein meningsverschil met Rijk" is i

bijna een cliché als het weer eens is

misgegaan. Eens was hij dagenlang gehuld, in een donkere bril om het ' blauwe oog te maskeren, dat bijna de omvang van zijn hoofd aannam, toen het Paar Apart elkaar na een show naar huis bracht. „Het is uit", zei Rijk. „Het is uit", zei John en (met de donkere bril) zaten ze de volgende zondag weer te vissen op Zuwe, hun eigenste stekkie bij de Vinkeveense plassen.

Vier maanden geleden zei Johnny in! De Tijd: „Televisieseries? Daar begin | ik helemaal van mijn levensdagen niet j meer aan". En: ..Ik zal me nooit meer i

associëren mot een duo". Weer scheen de breuk definitief. Maar een dag v.oor zijn eerste optreden als Sancho Panza /.egt Johnnv: „Ik heb net een telegrafische bevestiging, dat is in ons vak wettelijk van kracht". En dan heeft hij het over een televisieserie vooi de Duitse televisie van minstens drie maanden volgend jaar, samen met Rijk de Gooyer.

Johnny: „Ik persoonlijk heb nooit ruzie met hem gehad. Hij heeft in de krant laten zetten: ik werk niet meer met hem. We kregen echter die aanbieding ön toen heb ik gezegd: als er centen te verdienen vallen, doe ik het. Kijk, die ruzie met Rijk, die is van geen belang. In een boze bui zeg je wel eens dingen waar ie spijt van hebt. Wat zeggen mensen die van elkaar, houden, soms niet tegen elkaar?".

— Is het geld doorslaggevend geweest in de nieuwe, koppeling?

„Ja, maar ie mag niet schrijven: het belangrijkste. Natuurlijk ls geld belangrijk. Als we morgen de zuurstof wegnemen, stikken we. En ik kan geen krop sla krijgen mot alleen een glimlach. Dat kan ik twee keer doen, dan zegt de groenteman: ga maar een deur verder. Geld is noodzakelijk, maar ik hoef niet rijk te zijn. Ik woon nu in Oud-Maarseveen. Ik heb een auto. een boot. kleurentelevisie, wat wil ie nog meer".

Johnny is altijd zenuwachtig voor een première, maar luj gelooft viet dat Sancho Panza problemen zal neven. „Het is moeilijk liet mannetje te finde». Sancho Panza is te eenvoudig. Begrijp me goed, echt een mannetje is het niet. Ik kan net zo goed zeggen mensie. Het i.s een realistisch denkertje".

In mei is hij, naar hij vermoedt door Guus Hermus zelf, voorgesteld als opvolger van Lex Goudsmit. Kn hij heeft het gelijk gepakt. „Je gaat niet prakkezeren, ,ie gaat niet acht dagen op ie bed zitten, in heilig gepeins verzonken. Ik kreeg het aanbod en zei: ik doe het. Natuurlijk kan hel altijd mis gaan, maar ik ben niet bang Het stuk is goed. Als de mensen het niet mooi vinden, ligt het aan mezelf. Ik heb altijd zelfvertrouwen, anders kan ik wel inpakken in mijn vak. Mijn vak is voor kcelbloedigen. Net als die kerel, die die haan op de toren moet schilderen. Als hij een seconde bang is, lazert ie naar beneden, daar kun .je de klok op gelijk zetten. Als daar straks een man op het toneel staat met verkrampt gezicht en angst in z'n ogen dan is het geen vakman".

„Ik heb ook een verschrikkelijke steun gehad van Hermus en Carry Tefsen. Ga d'r maar aan staan. Steeds moesten ze opnieuw beginnen omdat ik hel niet kon, terwijl z\j tirecies wisten wat er komen ying. Geweldig. Hoe hel gaat, dat moet je natuurlijk een paar dagen afwachten. Ah ik die spanningen heb losgegooid, die koorden. Dat gaal altijd met eeu soort Örrafüiioskramp gepaard".

• Den Haag. 24 juli — Minister Beernink heeft de kiesraad gevraagd of voortaan het invullen van stembiljetten met algemeen gebruikelijke schrijfmiddelen „zoals balpennen" geschrijfmiddelen „zoals balpennen gebalpen ingevulde stembiljetten ongeldig verklaard. De minister zou de kieswet willen wijzigen om iels dergelijks te voorkomep.

Wordt hij een andere Sancho Panza dan Lex Goudsmit? „Natuurlijk. Ik ben Goudsmit niet. Ik heet anders, ik denk anders, ik leef anders. Gelukkig maar".

— Wat is de beste karaktereigenschap van Sancho Panza?

..Zijn oprechte Beloof in de goedheid «fan het leven, dat hij net zo ondergaat als zijn meester. Alleen zegt Don Quiehot het met mooiere woorden. Maar Sancho heeft eenzelfde stuwingskracht naar het goede".

Kraa.vkamp voelt wel overeenkomsten tussen hem en die stuwer Panza „Hij is ook'erg gevoelig".

Vanavond is Johnny Kraay-| kamp Sancho Panza. Maar hij: blijft Johnny Kraaykamp. Alsj Don Quichot' vraagt: „Wat wilt ge mijn kind?", dan kan niemand anders dan Johnny Kraaykamp invallen: „Ik weet precies wat ze wilt". En opnieuw gunt iedereen Johnny het succes waar zijn vakmanschap recht op heeft. Hij gelooft erin, want voor de zoveelste keer is Johnny Kraaykamp een ander mens geworden. „Ik ben veel ongecompliceerder dan vroeger. Je leest toch niets meer van me?". PETER VAN BUEREN

De zomerzonnegloed doortrilt mijn lijf van top tot tenen. Pech, dat ik nu mijn hitteschild aan Armstrong uit moest lenen CHRONOS

ACCENT heeft deze week een vraaggesprek met Me leider van de Tweede Kamer-fractie van de ARP, mr. R. U'. Biesheuvel. De binnenlandse politiek stond centraal: — De drie christelijke partijen kennen elkaar toch langer dan vandaag, voor en na de oorlog hebben zij tezamen in coalitiekabinetten gezeten. Waarom duurt het overleg van de Achttien zo lang? .De christelijke partijen sloten zich in de coalities van voor de oorlog te veel af van de rest van politiek Nederland. In onze dagen is dat anders, de christelijke partijen van vandaag staan wagenwijd open. Wij willen geen blokvorming. Overigens nam de AR pas in 1932 weer zitting in de regering. Daarvoor was zij oppositiepartij, dat was in de tijd van de afwikkeling van ons koloniale erleden. Zeventien jaar werken de KVP en de AR samen. Voor 1971 dient men te streven naar een gemeenschappelijk pakkend kernprogramma. Dat is nieuw, dat is in het verleden niet gebeurd. Rij deze ontwikkeling heeft de leiding van de KVP het gemakkelijker dan die van de beide andere partijen. Zij is immers de grootste. De een of andere vorm van opsplitsing van de AR in een groot geheel heeft geen enkele zin. Daarmee wordt de duidelijkheid niet bevorderd". „.Je moet ervoor zorgen dat je geloofwaardigheid niet wordt aangetast. Dat zou kunnen geschieden wanneer de drie christelijke partijen gescheiden zouden blijven optredn. Met name voor jongeren is dat moeilijk' verteerbaar, want, zeggen zij, men gaat toch uil van één evangelie. Gedrieën proberen wij de praktische politiek op grond van onze overtuiging gestalte te geven, we werken nauw samen, tussen de fracties is nauw overleg over wetsontwerpen, redevoeringen worden op elkaar afgestemd. Als men ons negatief vindt, dan zeg ik dat wij de AR niet een-twee-drie wensen op te doeken."

De hoofdredacteur van de HAAGSh POST \V'. L. Brugsma herdenkt z\jn redacteur en filmcriticus Trino Flothui.t, die op 30-jariQC leeftijd een zeer tragische dood is gestorven. Rrugsnm hield bij de crematie een toespraak waarin h\j zei:

„Het is moeilijk passende woorden te vinden bij het afscheid van Trino Flothuis.

Want de journalist-criticus Flothuis en de vriend en collega Flothuis heeft zijn hele leven gestreden tegen de holle frase, tegen de gelegenheidsgedachte en tegen hel gelegenheidswoord.

Dat is ren strijd die Trino Flóthuis niet heeft kunnen winnen, een strijd die vermoedelijk niet te winnen is, maar een strijd die toch onophoudelijk gevoerd moet worden. Vooral door journalisten. Niemand heeft die strijd voortdurender of met meer tedere afkeer gevoerd dan Trino Flothuis. In die zin.was hij de beste journalist in Nederland."

Ir. J. Tillema, hoofddirecteur (Jemeentewerken van Rotterdam („Stadstimmerman noemt hij zichzelf) gaat binnenkort met pensioen. VRIJ NEDERLAND maakte een p-aatje mcl hem:

„U bent een van de samenstellers van het Plan 2000-K Is dat nu niet een gaaf voorbeeld van manipulatie? Dat plan ligt nu op tafel, er wordt wat tegen gesputterd, maar in feite hebben de deskundigen al uitgemaakt wat er gaat gebeuren vóór de gemeenteraad aan het woord komt.

Dat plan i.s een doodgewoon voorstel van de diensten, gemeentewerken, stadsontwikkeling en havenbedrijf aan het gemeentebestuur. Vóór de oorlog was er geen sprake van coördinatie. Jan bracht een voorstel uit, dat B en W en de raad bespraken en dat dan naar Piet ging vooi uitvoering en dan werd hel weei gewijzigd, enz Maar dal is een krankzinnig inefficiënte werkwijze. Bii grote objecten moeten de diensten zorgen dat ze het bij voorbaat eens zijn en het plan gezamenlijk opstellen. Zo komen die plannen met meerdere handtekeningen op tafel. Bij het Metro-plan waren het er zelfs vijf. de politie inbegrepen.

Aan het plan 2000+ zijn twee rapporten voorafgegaan, één van Marris en één van Van Tilburj? Op grond van de behoefte-planning in die rapporten is het plan 2000 + opgesteld. Ik ben de stadstimmerman en daarom werd ik toevallig voorzitter, ook omdat ik het minst geëngageerd was, zoals dat tegenwoordig geloof ik heet. Dat rapport is — en dan kom ik op de tegenstand — uitgelekt, wat vrijwel onvermijdelijk is.

Dan gaan — Jan en alleman mag ik niet zeggen, want er zijn ministers bij — dan gaan er tegenstromingen ontslaan nog voordat de zaak aan de gemeenteraad is voorgelegd Ja, dat is wel een beetje vreemd. Ik kan me wel voorstellen dat dat een gekke situatie is, maar hoe wil je het anders doen? De raad heeft alle recht om alsnog te wijzigen."

In DE GROENE deze week een artikel van de hand van dr. C. J. Dip pel, tol voor kort hoojdscheikundige de. toekomst. Voor de juistheid van de opgegeven getallen kunnen wij echter niet instaan.

„Dit alles is heroïsch Maar het kan ook de dood van de mensheid betekenen — want kunnen we vertrouwen op het Wereldruimtevaart Pact? Het kan ook de westerse mensheid een concreet besef bijbrengen van de dimensies van hel universum. Er is in deze weck wellicht méér kennis van kosmografie doorgedrongen dan in vele schooljaren.

Maar ei is te weinig aandacht besteed aan de dimensies van hel heelal. Dimensiebesef is een van de belangrijkste verworvenheden van de menselijke cultuur. Men hoort thans door elkaar spreken over interplanetair en interstellair verkeer. Aan beide zijn we nog nauwelijks toe. Men bedenke dat we nog volop in het bereik van de aarde zitten, al spreken Amerikaanse senatoren dan al van een ..man op Mars".

De gemiddelde afstand van aarde en maan is zo n 384.000 KM. de reis duurt met een maximumsnelheid vun 40.000 KM per uur een dag of drie. de afstand tot Mars is een 400 miljoen KM. de reis zal een 14 maanden duren, de afstand tot de dichtstbijzijnde sterren waar levensmogelijkheden bestaand geacht worden. 10 lichtjaren, dat is 10 maal miljard maal miljard km en de grootte van het heelal wordt geschat op 10 miljard lichtjaren, dat is nog eens 10.000 maal zo groot."

Over de busramp- liy Diiiunt heelt ELSEVIERS WEEKBLAD gesproken met i,ig. VV. Fick, chef technische dienst van de Eigen Vervoerders Organisatie. In dit interview ivordt geconcludeerd: ..Buitenlandse bussen, die in eigen land al heuvels van enige importantie vinden, zijn veelal uitgerust met een zogenaamde uitlaatrem. Een klep in het uitlaatsysteem remt de bus af op zijn eigen compressie. Geen krachtige rem, maar vooral voor lange afdalingen e'en goede ontlasting voor de luchtdrukremmen. Het zou geen overbodige luxe zijn al.s Nederlandse bussen die in bergachtige streken opereren eveneens met dit type rem zouden worden uitgerust. Ing. Fick wil ook de opleiding van de buschauffeur zien uitgebreid. Aan de huidige vereisten'zou hij graas; 'n uitgebreide rijtest, inclusief het op en af rilden van lange hellingen, zien toegevoegd."

DE ONTBINDING van het hu-i welijk na scheiding van tafel enj bed wordt op verzoek van één ler partijen uitgesproken, als de' scheiding ten minste vijf jaar: heeft geduurd. Die termijn kan tot een jaar worden bekort, bij voort-j durend wangedrag van de anderej echtgenoot van die aard, dat continuering van het reeds door tafel j cn bed aangetaste huwelijk zelfsj in die vorm niet kan wordenj gevergd. Wenden partijen zich tezamen tot de rechter, dan zal ontbinding worden uitgesproken' als de scheiding bij indiening van het verzoek een jaar duurde. • gen. Ovei do ontbinding op gezamenlijk verzoek hooft niet veel te worden gezegd: partijen realiseren zich, dat zij zich hebben vet gist, toon zij scheiding j van tafel cn bed aanvroegen of hun! beider positie is zo veranderd, dat zij j thans echtscheiding willen. Dit moet zo spoedig mogelijk kunnen gebeuren. Ie meer omdat als het ontwerp wet wordt.! na scheiding van tafel cn bed geen! ..gewone" echtscheiding meer kan worden gevraagd. lets meer valt te zeggen over de ontbinding op verzoek van één vanj partijen, nadat de scheiding tenminste vijf jaar hooft geduurd. Op deze wijze wordt uiteindelijk aan een partij die dit niet wenst, echtscheiding opgodrongen. Daar staat echter tegenover, dat dit órtk hot middel is om te voorkomen, dat de echtgenoot, die indertijd gqén scheiding van tafel en bed wenste, maar niet moei of niet anders kon krijgen, daarin levenslang moet berusten. Dit conflict van belangen moot worden opgelost ten gunste van de partij die uiteindelijk echtscheiding wil.

Men kan. als hol huwelijk duurzaam ontwricht is en partijen daaruit de konsekwentie hebben getrokken, een van de echtelieden niet duurzaam dwingen lot een ongehuwd leven of een leven in concubinaat met alle nare gevolgen van dien voor hem zelf. voor de vrouw met wie hij samenleeft (de man met wie zij samenleeft) en voor de uit die verhouding geboren kinderen. Ik heb zelfs bepleit dat aan niemand togen zijn zin, scheiding van tafel en bed kan worden opgedrongen. Het wetsontwerp gaat niet zover. Het geeft na vijf, soms na één jaar, de echtgenoot die in de scheiding van tafel en bed moest berusten, hot recht op echtscheiding. Ik vraag mij af .of, aangenomen, dal dit principe aanvaard wordt, de normale termijn niet te lang is. Een soort rouwtijd van vijf jaar kan heel wat onheil aanrichten. Hel wangedrag dat de termijn tot één jaar bekort, zal wel zelden vastgesteld kunnen worden.

OMDAT UITEINDELIJK ook na scheiding van tafel en bed de ontbinding van het huwelijk op verzoek van een van partijen kan plaatsvinden, rijst dan opnieuw het probleem van hel verloren gaan van pensioenrechten en dergelijke voor de andere echtgenoot, met name voor de vrouw. Het ontwerp aanvaardt die moeilijkheid hier niet meer als een verweer tegen do ontbinding dat tot afwijzing kan leiden. Er is geen énkel tot afwijzing leidend verweer meer mogelijk. Ook niet. dat het huwelijk niet is ontwricht, want dat staat reeds vast, omdat en nadat scheiding van tafel en bed is uitgesproken. Maar wel zal eerst een behoorlijke regeling, oen voldoende voorziening moeten zijn getroffen, als het gevaar inzake pensioenrechten zich voordoet. Die voorziening is niet nodig als de andore echtgenoot eigen middelen heeft

om daarvoor to zorgen en ook niet als i zich gedurig aan zeer ernstig wangedrag heeft schuldig gemaakt.

Naar mijn mening zou een soortgelijke bepaling ook ton aanzien van de „gewone" echtscheiding op haar plaats zijn.

Is nu in alle gevallen ontbinding rnnj het huvelijk mogelijk.' óók als slechts ccu van de echtelieden die ontbinding wil? Het antwoord moet ontkennend luiden. Immers als de andere echtgenoot geen scheiding ivi! zal in ieder geval de duurzame ontwrichting van het huwelijk moeten worden aangetoond.

Slaagt de eisende partij daarin niet. dan is echtscheiding, noch scheiding van lafel en bed. die later eenzijdig kan worden omgezet in huwelijksontbinding. mogelijk.

Voorshands zal wel niet worden aanvaard. dat het enkele feit, dat een van partijen van zijn huwelijksbanden wil worden bevrijd, ontwrichting aantoont. Komt het ooit zover, dan begint ons echtscheidingsrecht trekken te vertonen van „verstoting" Mijns inziens is in dat gevaar ook de reden gelegen waarom men niét moet aanvaarden, dat scheiding vfrn tafel en bed kan worden uitgesproken, zonder dat d? gedaagde partij kan tegenwerpen, dat de ontwrichting in overwegende mate aan de aanvrager is te wijten Want dat zou bewerken, dat wie niet al te ongeduldig is, het leven van zijn huwelijkspartner tot een hel kan maken, met als enig doel straks na scheiding van tafel en bed. die verkregen kan worden omdat hij het huwelijksleven tot een hel maaktem en H dus > duurzaam ont». wrichtto. ontbinding van het huwelijk te kunnen eisen

HET ONTWERP BEVAT nog diverse andere belangrijke bepalingen, maar vele daarvan zullen voornamelijk de praktijkjurist interesseren. Dp gang van de rekestprocedure wordt geheel anders opgezet: cr is geen présidiaal verlof meer nodig met alle daaraan verbonden romvslomv Geen verzoeningspoging van de president op het meest ongeschikte moment dat voor verzoening denkbaar is. De vraag of alimentatie aari een echtgenoot wordt toegekend hangt niet meer af van de procespositie van partijen. Tot op heden kon alleen de niet-schuldige partij alimentatie verkrijgen. De vrouw, die in een echtscheidingsvordcring berustte, kreeg dus voor zichzelf geen onderhoudstoelage. Dit verband is ontkoppeld, maar dat betekent niet, dat de alimentatie alleen maar wordt bepaald door de mogelijkheden van de tot alimentatie verplichte enerzijds en de behoeften van de andere echtgenoot anderzijds.

Ook het (slechte) levensgedrag van die andere echtgenoot kan van invloed blijven op de alimentatie. Zeer belangrijk, en wellicht bron van discussie, is ook, dat in het algemeen schriftelijk kan worden overeengekomen. dat een bij overeenkomst vastgelegde alimentatie van de ene echtgenoot ten behoeve van de ander niet door de rechter kan worden gewijzigd als en omdat de omstandigheden zijn veranderd.. In zeer bijzondere omstandigheden heeft de rechter die bevoegdheid echter weer wèl.

Er is ook een regeling getroffen voor het recht op bewoning van de vroegere echtelijke woning na echtscheiding, een kwestie die vaak grote moeilijkheden opleverde, als de vrouw aan wie de kinderen tijdens het proces werden toevertrouwd krachtens rechterlijke beschikking in die tijd alleen, dit is zonder haar man. in de echtelijke wonning mocht verblijven, terwijl de man eigenaar of huurder van het huis was.

We willen deze artikelen die ondanks hun lengte, veel onbesproken moesten laten, afsluiten met de vaststelling, dat hier een ontwerp van wet voorligt, dat zoveel verdiensten heeft, dat het, zij het niet zonder wijzigingen, rechtskracht behoort te verkrijgen.

Uvet myr. M. Defreggvi, hulpbisscliop, van München, die van een oorlogsmisdaad wordt beschuldigd, schrijft de hoofdredacteur van DE NIEUWE LINIE, Gerant run den Boomen. Het Duitse katholieke weekblad Publik heeft ngr. Defregger vorige week aan-. geraden zijn ambt voorlopig ter beschikking te stellen en zelf het initiatief te nemen voor een nieuw onderzoek naar de gebeurtenissen in Italië, icaardoor hij in opspraak is gekomen. Van den Boomen komt in zijn uitvoerig artikel tot de volgende conclusie over mgr. Defregger:

„Hij is een man, die in uiterst moeilijke omstandigheden in een publieke zaak waarmee de levens van enkele tientallen onschuldige mensen gemoeid waren, inderdaad niet zoals hijzelf suggereert de uiterst persoonlijke consequenties heeft getrokken. Niemand zal lichtvaardig stellen dat hii die'consequenties wel had moeten trekken Maar nu hij inmiddels tot een publieke figuui' is geworden, en dat nog wel in de r.k, kerk. moet hij de consequenties trekken die Publiki hem aanbeveelt: voorlopig aftreden en een nieuw onderzoek vragen."!

Het komt mij hoogst onbegrijpelijk voot dat de luiken van de Kindhovense rampbus juist op die zeei warme zomerse dinsdag 15 juli potdicht hebben gezeten, waardoor de passagiers niet alleen in een benauwde ruimte maar (later) ook als ratten in een val zaten. Als deze luiken geopend waren, dan zouden er beslist minder slachtoffers te betreuren zijn geweest. Dat zou ook het geval zijn als °r in de bus om de zoveel plaatsen een kleine bijl tegen de wand bevestigd had gezeten. Met deze bijlen had men dan de ramen kunnen verbrijzelen en ook dan zouden er beslist géén 21 slachtoffers zijn gevallen. Het is onbegrijpelijk dat er tot op heden geen wetsartikel is dat de aanwezigheid van dergelijke bijlen verplicht stelt voor toufihgears en andere autobussen. Nu moest men tevergeefs met de vuisten op de ramen beuken...

Ook zou het goed zijn als er voortaan een bepaling kwam waarin staat dat overjarige bussen niet langer voor dergelijke trips (langs stelle hellingen e.d.) op de weg komen, ook al zijn ze (op het oor) nog zo technisch goed. Wat in Dinant tot veler ontzetting is gebeurd moet een dusdanige les zijn, althans voor hen die verantwoordelijk zijn, dat d;t nimmer meer mag voorkomen. Dit was verschrikkelijk. Dit was een zeer harde le.* waaruit beslist zeer veel lering getrokken moet worden. De nabestaanden kunnen troost putten uit het besef dat vele landgenoten met hun lot zijn begaan. Het is echter een schrale troost. AMSTERDAM Wim Konings

Mr. J. C. M. LEYTEN te Vught, is rechter in het gerechtshof te 's Hertogenbosch.

Uit het commentaar dat tijdens de maanlanding via de tv gegeven werd, heb ik de indruk gekregen dat sommige commentatoren van oordeel zijn. dat de — zonder meer ontzagwekkende — prestatie van de Amerikanen de mens weliswaar niet gelijk aan God gemaakt heeft, maar dan nu toch wel op het onderste treetje van Zijn Troon heeft gezet. Deze mentaliteit is voor mij gevolg van de grove zelfoverschatting en het gebrek aan oriëntatievermogen van de mens. Toen wij de micro-kosmos nader gingen onderzoeken, vonden wij dat de ondeelbaatvßeachto' algmen bestpnjten» uit protonen, neutronen,; elektronen,'; keerde begonnen we, als gevolg van deze ontdekking respect te. verliezen voor De Troon waarop de Schepper is gezeten. Die de mens nog niet zovec heeft laten evolueren dat hij weet welke ontzaglijke kracht de met razende snelheid ronddraaiende deeltjes van de stof bij elkaar houdt. Of kent de men-- Die Kracht misschien wel, maar is hij Hem vergeten? We zoeken naar de grenzen van het leven. We weten al veel en veel meer dat. enige decennia geleden. Maar dat neemt niet weg dat wij het wezenlijke van het leven nog niet gevonden hebben of hebben wij Het Leven misschien wel gevonden en zijn wij Het verloren of hebben wij Het doodverklaard? Nu reizen wij in de macro-kosmos. Wij voelen ons al meesters van het heelal Beseffen wij wel voldoende dat er tussen vraag en antwoord van astronauten en Nixon ongeveer 21/» seconde verliep en dat — mocht Alpha Centauri planeten hebben en mochten wij er ooit heengereisd zijn — tussen de opmerking van de aarde: „Armstron, ie zakdoek hangt uit je zak" en de reactie: „O.K. ik heb hem erin gestopt" NEGEN JAREN zouden verlopen. En dan is Alpha Centauri nog maar de meest nabije ster. Laat ik zwijgen over andere sterren, sterrenhopen. Het aantal nullen dat gebruikt moet worden om, in wereldse maten de afstanden uit te duiden tot de verste grenzei. van de kosmos (en dat zijn wellicht nog niet de verste) is te veel voor de breedte van een krant. Laten wij ons alleen maar vasthouden aan die nullen. Die nullen dat zijn wij met onze maanreis in verhouding tot de Majesteit van de Schepping. Hoe dichter wij bij iets groots komen, des te hoger rijst het voor or . op en den te kleiner lijken wij Dat is het. wat leidraad zou moeten zijn als we dan toch zo noodzakelijk een ander godsbeeld moeten creëren! CASTRICUM Ch. Julien