De tijd : dagblad voor Nederland

MET HUN jongste maanexperiment hebben de Russische geleerden een knap staaltje technisch vernuft weggegeven. Het is immers wel een prestatie om een onbemande raket naar de maan tb sturen, het ding daar netjes aan de grond te zetten, .allerlei spit- en graafwerk te laten verrichten en met een lading maanstenen aan boord weer terug te halen naar de aarde. De Russen hebben hiermee laten blijken dat 7.e •nog steeds hun mannetje staan bij de verdere ontwikkelingen van de ruimtevaart en dat ze nauwelijks achterlopen bij de Amerikanen. Want het blijft natuurlijk een uit zonderlijke prestatie dat de Amerikanen in staat zijn een menselijk retourtje naar de maan te verzorgen, maar het is toch niet uitgesloten dat de Russen de eersten zullen zijn om door middel van hun robotraketten brokken van verder verwijderde hemellichamen naar de aarde te transporteren. Jammer alleen, dat zij nog steeds zo vreselijk geheimzinnig doen over hun vorderingen in de ruimtetechniek. De openhartigheid van de Amerikanen steekt daar wel heel gunstig bij af. Toch kan het haast niet anders of de pioniers van de ruimte — en zo mag je de Amerikanen en Russen wel noemen — zullen er niet onder uit kunnen om in de toekomst wat nauwer samen te werken. Een heel pril beginnetje is er al. Er is een voorzichtig overleg gaande tussen de ruimtereuzen om elkaar te steunen wanneer ruimtevaarders in nood komen te verkeren. De geleerden zelf zullen er nauwelijks bezwaar tegen hebben om van elkaar de fijne kneepjes te leren kennen. Maar ruimtevaart is voorlopig nog in belangrijke mate een kwestie van politiek. En zoals bekend lopen op politiek gebied de meningen van Amerika en Rusland nogal uiteen.

* LANGZAMERHAND beginnen de beriehten binnen te stromen over wat er nu werkelük deze week in het kleine woestijn-koninkrijk Jordanië gebeurd is. Ademloos luistert de wereld naar de verbalen van de vluchtelingen die aan het bloedbad zijn ontsnapt. En het is rondweg verbijsterend dat, terwijl wij ons opwinden over vierhonderd gulden meer In het loonzakje, op enkele uren vliegen van onze grenzen een volk lichzelf dreigt te vernietigen in een allesverwoestende burgeroorlog. Erger nog, dat het vrijwel onmogelijk is de slachtoffers van deze burgeroorlog te helpen.

Het is op dit ogenblik eigenlijk niet belangrijk wie er schu'ld is aan de ramp dif Jordanië getroffen heeft. Het, is trouwens niet meer uit te zoeken. Er Is in dit land tientallen jaren lang door allerlei machten zodanig gelogen en bedrogen, gehitst en gemene zaak gemaakt, dat het niet meer mogelijk is een bepaalde partij, bevolkingsgroep of buitenlandse mogendheid te beschuldigen. In feite heeft d« hele wereld, verenigd in de Volkerenorganisatie, de UNO. schuld aan het drama. Tientallen jaren heeft de UNO zich nu al met de problemen van het Midden-Oosten bezig gehouden. Er zijn inmiddels in dit gebied vier oorlogen gevoerd. Maar bij het verdedigen van allerlei, soms duistere belangen was voor de topfiguren van de internationale politiek het lot van de mensen in de Palestijnse vluchtelingenkampen nauwelijks interessant. Ze waren alleen maar belangrijk als politiek wapen, niet a'ls mensen.

In deze gistende kookpot van de haat is nu de bom gebarsten. Nogmaals, het is op dit ogenblik niet zo belangrijk wie er allemaal schuld aan hebben, wel belangrijk is dat er nu tenminste iets gedaan gaat wórden voor de overlevenden van de ramp. Je zou .wensen dat de Volkerenorganisatie voor even alle meningsverschillen, eigen belangen, vijandigheid en wantrouwen vergat om in een internationale actie Jordanië te hulp te komen, iedere mens daar Palestijn of Jordaniër te' helpen de nachtmerrie van deze week te boven te komen en op te bouwen wat er vernield is. Wij durven wel bijna te voorspellen, dat deze wens niet vervuld xal worden. O ja, ongetwijfeld zullen het internationale Rode Kruis en de Arabische hulpprganisaties doen wat ze kunnen met voedsel en medicamenten. Natuurlijk zullen er straks artsen en verpleegsters naar toe trekken om hulp te bieden. Maar haat, fanatisme en wantrouwen zijn niet te genezen met > medicamenten alleen. Daar" is meer voor nodig. Meer dan de wereld van vandaag kan opbrengen.

Enkele weken geleden werd in Amsterdam een meisje aangevallen door pen horde razende wespen. Zij werd onmiddellijk naar het ziekenhuis gebracht en door bliksemsnel ingrijpen wist men haar leven te redden. Ze is inmiddels al weer gezond en wel thuis. In Frankrijk en Italië echter zijn de afgelopen weken al meer dan tien mensen om het leven gekomen door de steek van een enkele

wesp. En deze week overleed in Nederland, een landbouwer aan de gevolgen van één wespensteck. Naar aanleiding van deze berichten vragen veel mensen zich af wat er met de wespen aan de hand is. Zijn ze door een of andere merkwaardige omstandigheid opeens veel gevaarlijker geworden voor de mens? Zijn er meer dan vroeger? Er zijn op het ogenblik inderdaad vrij veel wespen. Meer dan vorig jaar misschien, maar toch niet zoveel dat je van een wespeninvasie kunt spreken. Er zijn wel meer „wespenjaren" bekend. Het fraaie nazomerweer, waardoor de wespen betere levenskansen hebben heeft daar alles mee te maken. Evenmin is tot nu toe geconstateerd dat het wespengif een verandering zou hebben ondergaan waardoor het gevaarlijker is geworden 'voor de mens Volgens de deskundigen is het niet uitgesloten dat de slachtoffers mensen waren die bijzonder vatbaar waren voor het gif, zoals er ook mensen zijn die bijzonder veel last hebben van muggebeten, terwijl een ander daar nauwelijks iets van merkt. Hoewel de steek van een wesp dus zelden dodelijk is, hoeft het toch alle zin om onmiddellijk maatregelen te nemen. Meteen uitzuigen of uitknijpen is het beste. Ook deppen met ammoniak helpt, terwijl nat verband de pijn verzacht. Er wordt wel gezegd dat een wesp vlugger tot steken geneigd is dan de bij. Dat is niet waar. Anders dan • muggen en aanverwante insecten is de wesp geen „bloedzuiger". Ze steekt alleen als ze zich in nood voelt.

Tenslotte, de wespen zijn geen schadelijke insecten. Integendeel.

Het tot ver-over de grenzen bekende Artis kan het financieel niet langer bolwerken. Gelukkig wordt er van alle kanten hulp geboden onder het motto ARTIS MOET BLIJVEN. Ook Jacob de Uil droeg zijn steentje bij.

Langs een aardig kronkelpaadje gaat de jeugd met Juffrouw Kaatje en de meester door het bos; want ze gaan natuurverkennen, ja, ze neuzen langs de dennen en ze speuren op het mos. En ze roetsen langs de takken, proppen alles in hun zakken. „Kijk toch uit!" zegt Juffrouw Kaat. En ze stopt wel twintig scheurtjes in de broekjes en de shirtjes met een lange, zwarte draad. En dan doen ze haasje over, spelen krijgertje en rover, blindeman en Indiaan. Springen stoeiend over paaltjes, tot ze, stikvol dennenaaldjes, lekker zwart naar huis toe gaan. VERA WITTE

DE WETENSCHAP ls voortdurend in de weer om het de mens zo gemakkelijk mogelijk te maken. Het verbaast al niemand meer dat hij winter en zomer overal de mooiste bloemen kan kopen in alle gewenste kleuren. Al naar behoefte worden er magere of vette varkens gefokt en de boer kan kiezen tussen koeien met veel vlees en weinig melk of omgekeerd. Sinds enige tijd houden de geleerden zich nu ook bezig met de kip. Er is al duchtig aan het ei geknutseld zodat iedere fatsoenlijke kip tegenwoordig eieren legt van een bepaalde grootte en kleur terwijl ook de schaal zo perfect mogelijk van vorm en sterkte is. Maar op de moderne kippenfarm waar tienduizenden kippen een bijna machinaal bestaan leiden (of lijden), is de kip zelf belangrijker dan het ei. En nu heeft de kip voor de klppebout-fabrikanten één heel nare eigonschap: het beest heeft veren. Aan die veren heeft echter niemand behoefte. De kip zelf ook niet. In de kippenfabriek kan het beest toch niet vrijuit rondfladderen en de temperatuur is er wel zo te regelen dat het verenpak overbodig is. Een Amerikaanse geleerde, Ursula Abott, is de kipfabrikanten te hulp gekomen en heeft na tal van kruisingen en gegoochel met de erfelijke eigenschappen van de kippen een kippesoort zonder veren gekweekt, een vreemd kaal dier dat bij wijze van spreken zo in de pot gestopt kan worden. Maar of de kipfabrikanten nu beter af zijn is nog maar de vraag. Juffrouw Abott's kippen hebben het zonder hun kleren zo koud, dat er enorm hard gestookt moet worden om te voorkomen dat haar dieren voortijdig diepvrieskippen worden. Maar ook voor dat probleem zal de wetenschap wel weer een oplossing vinden.

HET SAMENSPELEN in bridge laat dikwijls nog veel te wensen over. In het volgende spel seinde de Oostspeler een doubleton en West speelde de kleur door, zodat de Zuidspeler zijn contract op fraaie wijze thuis kon brengen.

Allen kwetsbaar — Zuid «ever Zuid West Noord Oost 1 H. 1 Sch. 3 H. — 4 H. West kwam uit met schoppen aas. gevolgd door de heer. Oost seinde de 8 en speelde de 4 na. West vervolgde met schoppen boer, maar dit had geen zin! West kon uittellen, dat Zuid geen schoppen meer had en de enige kans om het contract down te spelen, zou klaveren moeten zijn. Inderdaad, bij klaveren naspel zou Zuid kansloos 1 down gaan. Het spel verliep nu: Zuid troeft de schoppen, speelt 3 maal troef, incasseert 3 ruiten slagen en speelt klaveren uit de hand. De resterende kaarten waren:

Zuid speelt klaveren 2 en legt in Noord de 10. Oost kan nemen, maar moet in de klaveren vork terugspelen, of ruiten 8 na, getroefd door Zuid en de verliezer in klaveren verdwijnt.

ONLANGS KWAM in een parentoernooi onderstaand spel voor. Aan de meeste tcfels „werd 7 schoppen geboden, via een 2 klaveren opening. Toch was dit spel, op de juiste wijze tegengespeeld, niet te maken. Maar wanneer een West speler achteloos zijn klaveren tweetje weg gooit, maakt Zuid zijn contract door een dwangpositie.

Tegen 7 schoppen kwam West uit met harten heer, door Zuid genomen. Daar Noord geen enkele entree had, buiten ruiten aas, konden de ruitens niet vrij getroefd worden. Er bleef dus alleen een dwangpositie over. Toen Zuid zijn troeven af ging spelen, maakte West de fout klaveren 2 af te gooien! Na klaveren aas en heer ontstond nu de volgende dwangpositie:

Zuid speelt schoppen 7 en West moet harten vrouw houden. Oost moet klaveren vrouw houden, zodat West en Oost een ruiten moeten afgooien, waarna de blinde 3 ruiten slagen maakt. Kan West berekenen dat hij klaveren moet houden? Inderdaad ja! West moet zijn ruiten afgooien; als Zuid de vrouw bezet heeft, is het contract altijd gemaakt. Als Oost de vrouw derde heeft, waar grote kans op is, gezien het groot slem, dan moet Oost zijn klaveren af kunnen gooien. Oost kan uitrekenen dat Zuid maar een ruiten heeft en moet er maar op hopen dat de derde klaveren van West hoger is dan dié van Zuid! Dit was het geval en Zuid zou down gegaan zijn.

MAANDAG BKfNGEN DE ZWEEDSE posterijen een boekje in omloop met zes nieuwe frankeerzegels van elk zeventig ore. De motieven van de zegels hebben alle betrekking op de belangrijkste lakken van handel en industrie in het land: de bosbouw, de scheepvaart, de machine-industrie, de waterkracht, de ertsverwerking en de technische industrie. De zegels zijn verschillend van formaat: de beide middelste zegels zijn twee maal zo breed als de vier hoekzegels. Bij vijf van de zes zegels lopen de ontwerpen in elkaar over. Het ontwerp van de zegels is van Sven-Olov Ehren, die in de drie overheersende kleuren lichtbruin, lichtblauw en lila tegen een witte achtergrond de zes belangrijke inkomstenbronnen van Zweden schematisch weergegeven heeft. Ook komt er maandag een losse zegel van één Zweedse Kroon in omloop die aan de mijnindustrie is gewijd. Deze zegel die behoort tot een reeks met de Zweedse economie als onderwerp, werd ontworpen door Lars Lindeberg. De zegel is — uiteraard — in het zwart uitgevoerd. DE ITALIAANSE POSTERIJEN hebben vandaag 'n zegel van 50 lire uitgegeven tor gelegenheid van de 400ste sterfdag van de beroemde architect lacopa Tatti. Het ontwerp toont de loge van de klokketoren van het Piazetta San Marco in Venetië, 'n werk van Tatti. De zegel is rood-bruin van kleur en heeft een oplage van vijftien miljoen exemplaren. Eerder deze maand kwam Italië met een zegel gewijd aan de 100ste verjaardag van de vereniging van Rome met Italië. De /egel toont links de landkaart van Italië, waarop in het wit de vooraanzichten zijn afgebeeld van het Palazzo Carignano (Turijn), het Palazzo dol la Signoria (Florence) en het Capitool (Rome). Dit als symbool van de drie achtereenvolgende hoofdsteden die Italië heeft gehad. Naast twee verticale ineengevlochten linten in de Italiaanse kleuren (groenwit-rood) staat een citaat vermeld van de staatsman Cavour die de eenheid van Italië tot stand bracht: „Ik heb gezegd en bevestig nogmaals dat Rome en Rome alleen de hoofdstad van Italië moet worden". De zegel is in de kleuren 7.wart, bruin, rood en groen uitgevoerd. Oplage 15 miljoen exemplaren. Op 31 augustus verscheen er een zegel van 50 lire ter gelegenheid van de honderdste geboorte dag van Maria Montessori. De zegel toont naast het portret van de pedagoge een grbep kinderen die onder leiding van een onderwijzeres in de open lucht de gymnastische bewegingen volgens het systeem-Montessori uitvoeren. Van dit veelkleurige exemplaar zijn 15 miljoen exemplaren in omloop gekomen. VICTOR HAFKAMP

Copyright Darjraad B.A. 196 J.