De tijd : dagblad voor Nederland

Sinds mei 1969 is Boy Edgar terug in ons land. Dat spijt hem voorlopig niets. „Ik had een fijne baan in Amerika. Hoofd van een laboratorium in Pennsylvania, directeur van een kliniek en een ziekenhuis. Mijn vrouw en ik voelden ons er aanvankelijk best thuis, maar de ellende begon toen wij vriendschapsbanden aanknoopten met een neger-analist, die bij mij werkte. Langzaamaan begonnen de collega's, onder wie enige „big bosses", ons gezelschap te mijden. Tekenend voor de situatie was dat wij met Kerstmis door niemand werden uitgenodigd en dat wil daar wel iets zeggen. Mijn kinderen kregen last op school bij hun vriendjes. Geleidelijk aan werden wij „uitgevroren". Terwille van vrouw en kinderen en de steeds drukkender eenzaamheid daar — eens per dag kwam er een auto langs — besloot ik naar Holland terug te keren. Ik had een invitatie van het laboratorium in Utrecht waar ik enkele dagen per week kon werken en voor het overige maakte ik mij geen zorgen. Eind 1969 reed ik met mijn vrouw door de Bijlmer. Ik had veel over dit nieuwe stadsdeel gelezen. Zo kijkend naar die grijze tempels wist ik het ineens. Ik zei: weet je wat ik ga doen, ik ga hier huisarts worden. Dat heb ik altijd al gewild. Zo ben ik begonnen. Huisarts is een mooi beroep."

— En je muzikale mogelijkheden voeren er wel bij? „Nauwelijks. Ik heb het drukker dan ooit. Naast mijn werk in Utrecht heb ik nu twee huisarts-praktijken. Ik zit ook in Duivendrecht. Daarnaast kreeg ik een erg mooie opdracht voor een belangrijk onderzoek op mijn speciale vakgebied, dus je begrijpt... Ik heb mijn mogelijkheden weer eens danig overschat."

— Ben je een „normale" huisarts? „Ik weet niet wat men als „normaal" ziet. Kijk eens, mensen mtt een griepje, een keelontsteking of iets dergelijks, daar heb ik g?en moeite mee. Gebroken benen of andere ongelukken laat ik meteen in het ziekenhuis behandelen. Mijn patiënten weten dat ze niet met flauwekul bij mij moeten aankomen. Maar als iemand bijvoorbeeld een dierbaar hontfje heeft verloren en daar last van heeft, dan kan hij altijd hier terecht. Ik praat lang met mijn patiënten. Het belangrijkste is dat ze eens bij hun huisarts kunnen uitpraten. Mijn praktijk speelt zich meer op het psychische vlak af. Ik geloof dat ik mensen kan lielpcn door meer op hun achtergronden in te gaan. De huisarts moet weer de echte vertrouwensman worden van vroeger en niet de man die verveeld receptjes uitschrijft of patiënten onmiddellijk naar een specialist verwijst zonder ze voldoende te kennen. Ik houd er op dat gebied misschien een andere mening op na. Bijzondere „gevallen" zijn nooit uit mijn gedachten weg; ze zijn er en ik moet er een oplossing voor vinden. Dat verwachten ze van je: je moet steeds pasklare oplossingen bedenken. Dat valt niet altijd mee."

— Als je moest kiezen tussen de muziek en de medische wetenschap. Wat zou het dan worden?

„Ik kies onvoorwaardelijk voor beide. Medicijnen en muziek maken het leven voor mij de moeite waard. Het is een passie geworden: ik zou ze niet meer kunnen missen."

— Tien jaar Boy's Big Band, wat zegt dat je? „Ik vind het wel iets. Het orkest is altijd mijn grote liefde geweest. Ik weet niet of de jongens daar even blij mee zijn. Er-leven nogal wat bezwaren jegens mij. Wij kampen constant met een gebrek aan repetitie-tijd en geld.

Wat ze mij — niet ten onrechte vaak — kwalijk nemen is het feit dat ik bepaalde arrangementen niet helemaal uitschrijf vóór de repetities beginnen. Hoewel ik nog steeds geloof dat jazz voor een groot deel ter plaatse moet ontstaan, begrijp ik hun moeilijkheden erg goed. Ik ga het ook zeker anders doen in de toekomst. Maar het creatief werken ter plaatse zal er nooit helemaal uitgaan. Dat moet, vind ik. Overigens geloof ik dat ondanks bepaalde spanningen de jongens zich wel lekker voelen bij mij; het is één vriendenclub. Ze kunnen tenslotte ook eindelijk weer eens zichzelf zijn. Een orkest is geen machine, ik wil het individu naar voren halen. ledere sectie-muzikant moet er van doordrongen zijn dat er meer uit hem te halen is,

dat hij per definitie solist is. Na een wat moeilijke repetitie kwam Piet Noordijk eens naar mij toe en zei: „Wat ze ook mogen denken, Boy, toch is dit het enige orkest waar je echt jazz kunt spelen in Nederland."1 Zoiets doet je goed."

Kees de jongen Theo Thijssens befaamde boek door Gerben Hellinga en Peter Oosthoek tot sterk Nederlands toneel gemaakt. Cintrum. Utrecht 23, Enschede 24, 25, Haarlem 26, 27 , 28, 29, 30 jan. Het Proces Kafka's beroemde roman in een pure toneelbewerking van de Tsjech ■Tan Grossman met een prachtige Josef K. \an Caiol Linsscn. Theater. Arnhem 23, Groningen 24, Tilburg 25, Apeldoorn 26, Hengelo 29, Deventer 30 jan. Variaties op een Oldipouscomplex. Tilburg 23, Eindhoven 24, Breda 25, Den Haag Hot 27, 28, 29, 30, 31 Jan. Een vrouw oin weg te gooien. Een mal beweeglijk kijkspel met veel komische gags en satirische prikjes, Haagse Comedie. Den Haag 24, Amsterdam 26 jan.

UTRECHT, 23 jan. — In een buitengewone vergadering heeft de faculteit der letteren aan de rijksuniversiteit in Utrecht een nieuwe voorzitter gekozen, prof. dr. J. C. Boogman. Hij is opvolger van de interimvoorzitter prof. H. P. H. Teesing. Hierdoor is een einde gekomen aan het conflict binnen drie faculteiten over het door de afgetreden voorzitter prof. Hügenholt7 gevoerde beleid.

Prof. Boogman ziet als voornaamste taak voor het nieuwe bestuur het bewerkstelligen van een harmonieuze overgang tussen het oude bestel en het nieuwe, namelijk de faculteitsraad zoals die overeenkomstig de wet-Veringa in het najaar moet gaan functioneren. Ook wil hij zo spoedig mogelijk komen tot een nauwer interfacultair contact.

De faculteit verklaarde zich ook akkoord met de door het waarnemend bestuur voorgestelde procedure voor de verkiezing van student-vertegenwoordigers in de voorlopige faculteitsraad.

Van studentenzijde wordt het betreurd, dat hiermee het door de faculteit aanvaarde pariteitsprincipe niet wordt gerealiseerd. Zij hebben echter aangekondigd geen acties te zullen gaan voereh.

— Wat waren de moeilijkheden met Nina Simone tijdens het jubileumconcert? „Nina ken ik al jaren. Ik vind het een groot artieste maar ze heeft Amerikaanse vedette-allures gekregen en dan is het moeilijk werken. Ze dacht tijdens het concert dat ze de mist zou ingaan met enkele stukken omdat die niet voldoende met haar waren gerepeteerd. Na een bepaald stuk verliet zij het podium. Het oubliek dacht dat ze niet meer terugkwam. Ik heb de mensen toen precies verteld wat er aan de hand was. Ik nam gewoon alle schuld op mij. Dat hoorde ze. Toen is ze teruggekomen om Strange Fruit te brengen, alleen aan de piano. Ze deed het voor mij, uit vriendschap. Later hebben wij in Den Haag nog een concert gegeven en toen heeft ze alles gezongen. Het ging fantastisch en het orkest speelde beter dan ooit." — Wat inspireert je in de muziek? (Denkt even na, morst whiskey. op zijn nieuwe spreekkamer-tafel): „Als ik met Misha Mengelberg op De Kring een blues speel op de piano... De muziek van The Ekseption vóór ze de commercieel zo succesvolle klassiekpop formule hadden uitgevonden... De stukken van Duke Ellington, niet de figuur Ellington... Willem Breuker, vooral als hij basklarinet speelt." — Luister je veel naar platen? „Nooit. Ook al zou ik ruimschoots de tijd hebben." —: Wat xcas voor jouw fievoel het beste concert dat jullie ooit gegeven hebben? „Dat was jaren geleden in het Concertgebouw met Max Roach en Abbey Lincoln. Toen gebeurde ,er iets, toen werd er wat je noemt gecommuniceerd met de zaal. Onvergetelijk." — W'at zijn je idealen? „Ergens, bijvoorbeeld in Felix Meritis, een vaste plek te hebben waar je met het orkest zeer regelmatig kunt spelen. Daar zouden mensen moeten komen luisteren en daar zou ook opgenomen moeten wórden voor de radio. Ik zou eens in de veertien dagen een programmaatje willen maken van twintig minuten. Niet te lang, dan kan ik al mijn arrangementen tevoren mooi uitschrijven, dar. zouden we iels geweldigs kunnen doen." — Hoeveel mensen telt de band nu? „Vijfentwintig, geloof ik. Wij hebben tien saxen. Dat ;s zeldzaam voor een big band. Het zija allemaal solisten. Wat dat betreft zou ik willen dat er méér goede mensen voor het koper waren. Ik blijf er naar zoeken." — Directe plannen? „Om half zeven begint mijn spreekuur in Duivendrecht." Even later scheurt boven mijn hoofd in de parkeergarage de stoffige auto van dr. W. Edgar — zonder esculaap — de onaangedane lichten van de Bijlmer tegemoet. FRANS BOELEN

Het bezoek van de oude dame. Dürrenmatts befaamde absurdistische parabel uit 1956 met o.a. Ellen Vogel en Kees Brusse. Nederlandse Cometlie. Haarlem 23, 24, Nijmegen 25 jan.

Het leven en de werken van Leopold 11. Revue-achtig steekspel met gekke toneeleffecten op de vroegere koning van België en diens spel,met de Kongo. Van Hugo Claus. Nederlandse Cornedie. Amsterdam 21 (raat.) 28 Jan. Stippen over lijken. Lieht-satirische eenacters van Yvonne Keuls. Haagse Cornedie Den Haag Hot 23 jan.

Varkens (Live like pigs). Zigeuners krijgen een woningwetwoning toegewezen en raken door hun andere laefgewoonten in conflict met de buurt. Globe. Delft 27, Assen 28, Drachten 30 Jan. Vriend Antoine. Zorgvuldige voorstelling van een virtuoos stuk van Jean Anouilh met vele dubbele bodems, een zeepbel van fraaie formuleringen. Haagse Comedie. Hilversum 27, Den Haag 28 jan. Vrijdag. Eenvoudig sterk stuk van Hugo Claus in een sterke voorstelling. Nederlandse Comedie. Amsterdam 23, 24, Utrecht 25, 30 Jan. De zelfmoordenaar. Fraai uitgewerkte voorstelling van een naïef-satiriseh Russisch stuk met gekke effecten. Nieuw Rotterdams Toneel. Eindhoven 28 jan.

De getemde feeks. Een voorstelling die als een kleurige bloem opengaat in het donkere bestaan van een dronken ketellapper. Arnhem 30 Jan. \

Othello. Een mooi verzorgde voorstelling met André van den Heuvel als Othello en Ton Lutz als Jago. Globe. Groningen 23. Roosendaal 25, Hrcda 26, Rotterdam 28, Tilburg, 29 Jan.

Speurhond. Een persiflage op de Engelse thriller, zelf ook een thriller. Nieuw Rotterdams Toneel. Rotterdam 29 Jan.

De Boodschap. Free jazz-mime-opera van Will Spoor en Willem Bieuker. Miokery Loenersloot t.m. 31 jan. El Joc (Het spel) Heerlijk elownesk-acrobatisch-mimisch spel met satirische inslag van sterke Spaanse «roep. Assen 23, Haarlem 25, Maastricht 26, Eindhoven 27, Breda 28, Rotterdam 29, Middelburg 30 jan.

Mooi weer vandaag. Twee tamelijk nette heren en twee iets minder nette dames op een terras. Haagse Comedie. Den Haag 23, 24, 29 Jan, Groningen 28 Jan. Eva Bonheur. Genoegelijk spel van Herman Heijermans. Nederlandse Comedie. Amsterdam 20 (Den Haag 27 jan.).

Baas in eigen zaak. Drie dochters in opstand tegen hun te bazige vader in het Victoriaanse Engeland. Theater. Nijmegen 23, Eindhoven 25, 27, Kampen 28, Eindhoven 29 jan.

Hotel 't Paradijs. Van Feydeau. Opnieuw een gek slippertje vol complicaties. Ouderwets lachen met o.a. Nell Koppen en Bob de Lange. Nederlandse Comedie. Enschede 26, Breda 28, Amsterdam 29 Jan. In de holte van Je arm. Blijspel van Dmitiri Frenkel Frank in het beproefde genre, met plezier gespeeld door Ton van Duinhoven, Guus Hermus, Ina van Faassen, Truus Dekker. Den Bosch 26, 27, Amersfoort 28, Heerenveen 29, Emmen 30 jan. Kleine Karei en zijn strijd tegen de kastraten. Een groepje studenten speelt de revolutie op de kamer van hun leider Karei, maar die valt door de mand. Jong gespeeld, daardoor leuk. Eindhoven 23, Tilburg 24, Heerlen 25 (mat.) en 26 (2x) Jan.

De Magistraat. Gekke verwikkelingen als bij Feydeau, maar nog onschuldiger. Groot Limbrugs Toneel. Venray 25, Eindhoven 30 jan.

Vlinders zijn vrij. Een blinde jongen (Lex van Delden), die op eigen benen wil staan, zijn bezorgde moeder (Andrea Domburg) en een vlinderachtig meisje (Trudy Labij). Eindhoven 24, Utrecht 27, Hoorn 28, Groningen 29, 30 jan. Vrouwen geen probleem. De malle liefdesproblemen van een verlegen jongeman die flink probeert te doen. (Jules Royaards). Nieuw Rotterdams Toneel, Rotterdam 23, 24, Den .Haag 26, Tilburg 28, Maastricht 29 jan. Tchao! Een jonge liefde nu, met Romeo-en- Julia-achtigu verwikkelingen, het generatieconflict met een glimlach bekeken. Nieuw Rotterdams Toneel. Amsterdam 25, Rotterdam 27, 30 Jan.

Ko van Dijk als een van de twee nette heren in „Mooi weer vandaag", dat vanavond bij de Haagse Comedie in première gaat.

MAANDAGAVOND kan tele visiekijkend Nederland hem weer eens in volle actie bewonderen: een gezette, enigszins gedrongen man, hoofd tussen de schouders, wiegelend van het ene op het andere been, de armen slap omlaag voor zich uit bungelend, twee vuurschietende ogen. Zijn naam is dr. W. Edgar, beroemd specialist op het gebied van hersen-anatomie, huisarts in de Bijlmermeer, componist en leider van het enige grote jazz-orkest waarover ons land de beschikking heeft: Boy's Big Band.

Tien jaar bestaat het orkest, reden waarom de VARA de kijkers deelachtig laat worden aan het jubileumconcert dat het orkest enige tijd geleden in Amsterdam heeft gegeven. Soliste is de opvallende robes dragende Amerikaanse zangeres-pianiste Ninu Simone, met onder meer het door Billie Holiday groot gemaakte Strange Fruit. Maar daarover straks meer.

BOY EDGAR het is een passie geworden

HET IS natuurlijk een interessant aspect van het optreden van dirigent Michael Gielen, vrijdagavond in het Concertgebouw, dat hij gedoodverfd wordt als de toekomstige muzikale leider van de Nederlandse Opera. Interessant, maar ook misleidend. Moet men zijn gedragingen van deze avond als bepalend zien voor zi.jn bestier van het muziektheater? In ieder geval heeft hij omtrent zijn opvattingen inzake Schubert weinig onzekerheid achtergelatun. Van diens Negende,symfonie (in C gr.) heeft hij alle effecten, contrasten en botsingen zo fel en drastisch mogelijk tot klinken gebracht (mot het Concertgebouworkest). Dat deed hij met nogal harde hand en zonder veel consideratie voor de caesuren of andere momenten van bezinning. Kennelijk grondig vertrouwd met alle finesses van het geniale stuk gaf hij zich toch weinig moeite om die ook werkelijk over te dragen. Anders gezegd, zijn lezing maakte een indiuk van gejaagdheid en uiterlijkheid. Van de reverentie en de rcspectueuze liefde waarmede men hier Schubert pleegt te benaderen viel niet veel te bespeuren. Maar er was wel vaart en kracht in deze vertolking. Tevoren had Adrhn Aeschbacher het Pianoconcert van Schumann gespeeld. Ook hierin ve.il uiterlijk-pathetische effecten, veel luid geblaas en geschal om de pianist heen die op zijn beurt zwaar en nadrukkelijk zijn thema's ten tonele bracht. Het was te verwachten dat Adriun Aeschbacher zijn beproefde ouderwetse stijl zou handhaven. En het is ook heel goed mogelijk dat Michael Gielen te zijner tijd aan de Opera zal geven wat haar toekomt: vaart en krachtig geprofileerde leidmotieven. Tenslotte is opera de kunst om van alle kleine menselijke conflicten wereldschokkende vergrotingen te projecteren. H. VAN EEDEN

Van onze correspondent TILBURG, 23 jan. — Curatoren van de katholieks hogeschool in Tilburg hebben besloi.cn dat — buiten de vijf niet universitaire vertegenwoordigers — de eerste hogeschoolraad zal bestaan uit 24 leden, te weten negen vertegenwoordigers van het wetenschappelijk corps, zeven van de administratief-technische geleding en acht van de studenten. De gekozen omvang en het aantal studentenvertegenwoordigers hebben de algemene instemming van het besturenoverleg. Over de verhouding wetenschappelijk - niet wetenschappelijk personeel bestaat meningsverschil. De senaat sprak zich met een meerderheid van ongeveer zestig procent uit voor twaalf zetels van het wetenschappelijk corps, vier voor de ATG en acht voor de studenten. De ATG was voorstander van een paritaire vertegenwoordiging. Eventueel was zij bereid tot een compromis van tien-zevenacht, waarvoor in hoofdzaak ook de overige hoogleraren voelden. Uit een binnen het stafconvent gehouden enquête bleek sterke steun voor het standpunt van het stafconventsbestuur, dat paritaire vertegenwoordiging vereist is. Algehele overeenstemming bestond cr over verdeling tussen de drie faculteiten. Curatoren van de Tilburgse hogeschool zeggen tenslotte te hopen, „dat op basis van deze na rijp beraad en zorgvuldige bestudering der verschillende meningen tot star.d gekomen beslissing algemeen aan de verkiezing voor de eerste hogeschoolraad zal worden deelgenomen.'' Men heeft de verkiezingen gepland voor eind april. De eerste uitvoeringsvoorschriflen hierover worden binnenkort bekend gemaakt.

DEN HAAG, 23 jan. — De musicienne Regina Grelinger is op 82-jarige leeftijd overleden.

Regina Grelingers muzikale carrière omvatte meer dan zestig jaren actief podium werk. Reeds in 1910 speelde zij cello en piano in binnen- en buitenlandse concerten. Zij maakte als celliste deel uit van het Residentie Orkest. Haar muzikale veelzijdigheid was niet slechts instrumentaal gericht — piano, viool, altviool, cello, fluit en harp — maar ook vocaal. In Den Haag, onder anderen bij Roberto Tamanti, en in Milaan voltooide Regina Grelinger haar zangstudies. Als sopraan heeft zij in de twintiger jaren in het voormalig Nederlands Indië deel uitgemaakt van een operettegezelschap en van een Italiaans opera-ensemble. De laatste jaren legde zij zich toe op muzieklessen en sociaal werk.

De begrafenis is maandag. 25 januari a.s. om 13 uur op Oud Kik en Duinen.

DE CELLIST Piet Veenstra, lid van de artistieke commissie van het Residentie Orkest, is benoemd tot pro-

gramma-coördinator. Dat betekent een verlichting van de taak van drs. Lüske, die de vorige zomer benoemd was tot artistiek leider van het orkest. De heer Lüske is een zeer dynamisch man, die vitaliscringspogingen ondernam in en ver buiten het Residentie Orkest. Door zijn veelzijdige werkzaamheden heeft hij zich zodanig ingespannen, dat hij enige tijd rust moet houden.

EEN FOLKLORISTISCHE zang- en dansgroep uit de Russische stad Omsk is in New York aangekomen voor een tournee van tien weken, langs 50 Amerikaanse steden. Dit is de eerste Russische groep, die naar de VS gaat op grond van de - Amerikaans—Rus- culturele overeenkomst en sinds het begin van de „storingsacties" van

de Joodse defensieliga. Vorige maand had het Bolsjoi-theater in Moskou een tournee door de VS afgelast, omdat het Kremlin vreesde, dat de veiligheid van de troep in de VS niet verzekerd was.

HET RIJKSMUSEUM in Amsterdam heeft als paastentoonstelling van 6 maart t/m 23 mei „Hollandse schilderijen uit Franse musea", 70 schilderijen van Hollandse 17de-eeuwse meesters uit Frans openbaar bezit. De werken zijn voornamelijk afkomstig uit — vaak zeer afgelegen — provinciale Franse musea, aangevuld met werken uit het Louvre. De schilderijen maken deel uit van de tentoonstelling „Le siècle de Rembrandt", die tot 27 februari wordt gehouden in le Petit Palais te Parijs en daar grote belangstelling ondervindt.

Antonelli voert ons naar de overgan van '36 op '4ó, onzaliger nagedachtenis. De verwerking van de gegevens is echter zo fris en nieuw, dat ze geen onaangename associaties meer oproepen. De mannequins dragen grote hoeden achterover, zodat het haar, omhoog gekamd tot een bos krulletjes boven het voorhoofd, zichtbaar blijft. Heeft Zarah Leander niet iets dergelijks gedragen? De lippen zijn zeer rood en zeer glimmend, de wenkbrauwen rond. De schouders daarentegen zijn vierkant gehouden, de mouwen van bloeses en jaoonnen zijn wijd met een kop, aan de hals wordt een grote strik gedragen. Wat boven de taille een gekleed middagjurkje van imprimé crêpe is, kan onder de taille uitlopen in een shortje van hetzelfde materiaal. Daar gaat dan een lange mantel over. Precies zo heeft het wit satijnen shorthansopje met schortbovenstuk een lang overkleed van bedrukte crêpe. In sportieve versie wordt de short gecombineerd met een tailleurjasje en een zijden bloes met strik aan de hals. Het mag trouwens ook een bloes zijn van wit batist met inzetten in een of twee heldere kleuren, waarbij de stukken aan elkaar verbonden zijn door ajour-werk. Bij shorts worden grote hoeden en hoge hakken gedragen.

Nu weet Antonelli ook wel, dat niet alle vrouwen onberispelijke dijbenen hebben, daarom brengt zij ook een reeks pantalons met midijassen in trencheoatstijl. In een enkel geval heeft zo'n volkomen klassiek pak van marineblauwe streepstof een transparant bovenstuk met zakjes op de buste en niets eronder. De avondkleding van komende zomer vraagt crêpe en nog eens crêpe, in effen pasteltinten, lichte bloemmotieven of sprekende bloemen op zwart fond. Van die donkere crèpe-toiletten had Antonelli enkele prachtige specimina, de pastelkleurige laboreerden aan een teveel aan ruches cn volantjes.

Van een medewerkster

ROME, 23 januari, —

HET ZIET ERNAAR UIT, dat we van de zomer alle lengtes kunnen dragen, behalve mini. Mini is dood, maar heeft een opvolger nagelaten, de ultrakorte short. Zo kort' is zelfs het kortste rokje nooit geweest. Overigens ziet men hem niet in alle huizen. Bij Marucelli geen short, doch alleen midi en maxi. Marucelli speelt nog even met haar oude ideeën — lange jurk (c.q. rok met beha'tje) met kort jasje of pelerine, midipantalon met jasje.

Hoofdthema is de monnikspij, het lange gewaad met capuchon en ceintuur, zo luxueus en eventueel frivool van uitvoering als men maar wensen kan. Als ceintuur gebruikt Marucelli keursjes van houtjes. op een rijtje gelegd als bij een xylofoon. Ook de kragen zijn van houtjes gemaakt, op de manier van de Egyptische kraag, rond en schouderbreed. Op zichzelf zijn dat aardige ideeën, maar het is jammer, dat Marucelli er zo monomaan op doordraaft. Op zo'n pij zou een koord- of kralenceintuur, voor mijn part van goud of zilver, niet misstaan hebben, maar het bleven houtjes, tot en met het elegantste, transparantste avondtoilet. De knielange jurkjes van de gezusters Fontana leverden na deze kloosterlijke ascese een merkwaardig contrast op. De Fontana's werken hoofdzakelijk in matrozenstijl met biesjesgarnering, maar de klassieke matrozenkleuren zijn taboe. Het is alles boterbloemgeel, violet, atnazonietgroen, wit. en bruin met wit wat de klok slaat. Het zijn lang niet altijd jurkjes aan één stuk; tunieken met ceintuur over plooirokjes komen veel voor. Tunieken en jasjes met ceintuur worden ook op shorts gedragen. Zij zi.in dan juist een ietsje korter dan het broekje; op rokjes gedragen hebben tunieken en jasjes diezelfde lengte. Bij sommige shortpakjes horen afneembare gespleten plooirokjes. De mantels hebben een getailleerde lijn, meestal een groot aantal lusjes en knopen en soms een eigenaardige kraag. Deze loopt trechtervormig van de bovenrand van het borstbeen naar de punt van de kin. Dat hele traject is dichtgeknoopt, aan de achterkant is de kraag omgeslagen. De hoeden van exotisch stro worden naar voren gedragen. De achterrand is opgewipt, de bol afgeplat naar voren.

De short, zoals die op de Romeinse modeshows te zien was. Hier als opvall'end detail van een avondkostuum.

„Garnett? Niet interessant." „Garnett heeft een prachtig huis in Rome en een nog veel mooier in New York, en dat al sedert jaren. Dat wil dus zeggen, dat ze verkoopt, anders kon ze het niet opbrengen. Dan kan ze niet zo oninteressant zijn." Het internationale clubje girug dus gezamenlijk bij Garnett kijken en wend cn bloc teleurgesteld. De modellen bleken opwarmsels te zijn van tien tot vijftien jaar her. Pakjes met wijd klokkende rokken en korte jasjes met afstaande rug heeft Dior al eens gebracht en ze maken nog even dik als destijds. Mantels met wijd klokkende rug zien we ook niet bepaald voor het eerst, evenmin als aangesloten copes. De lengte van dat alles is 40 cm van de grond, bij cocktail 18 cm. In 's hemelsnaam, knip nog niets af, de werkelijke collecties kunnen best veel langer uitvallen! De imprimé jurkjes met aangesloten lijfje, wijde rok en veel gefladder waren erg lief en vrouwelijk; de avondtoiletten hadden ook iets van déja' vu, maar ze waren mooi. De kleuren waren heel vriendelijk en voorjaarsachtig, met een voorliefde voor alle tinten roze. Niettemin ben ik er niet achter gekomen wat er zo interessant is bij Eleonora Garnett en waardoor het komt dat zij ver-' koopt. Titti Brugnoli behoort evenmin tot de eerste garnituur, maar bleek, ondanks de ook door haar gevolgde Chanellengte, toch veel meer bij de tijd. Ook hier zijn de jasjes kort en recht, maar minder ruim en dus slanker; de rokjes bestaan praktisch uit lossen banen. Soms gaan ze uit, dan blijkt er een shorthansopje onder te zitten. Alle randen en panden en soms de naden zijn omslingerd met schuine steken in een donkerder nuance, soms zijn daarmee ook enkele rónde bloemmotiefjes geborduurd. Effen wordt soms gecombineerd met mozaïekimprimé, ook worden strepen in aflopende tinten gebruikt. Bij alle modellen worden sandalen gedragen, waarvan de sluiting tot halverwege het dijbeen reikt.

JEANETTE TEENGS

Keursjes en kragen gemaakt van houtjes. Een aardig idee van Marucelii.