De Fascistische partij heeft de vrouwen doen weten, dat zij in alle steden en dorpen vrouwencomité's moesten oprichten om te waken tegen prijsopdrijving en om een georganiseerde boycott van buitenlandsche goederen in het leven te roepen.

Het dagblad „Giornale d'Italia" en andere bladen doen een beroep op de vrouwen om mee te werken aan de bestrijding van de moeilijkheden, waarin het land verkeert, nu het door de Volkenbondssancties binnen kort op eigen productie is aangewezen. Op de vrouw, die „de kern is van het gezin" (gelukkig, dat men dat openlijk erkent), rust de taak om toezicht uit te oefenen op het verbruik, dit zooveel mogelijk te beperken en te zorgen, dat geen artikelen uit de landen, die aan het embargo meedoen, haar huis binnenkomen.

En de vrouw, die, als ze weet, dat ze noodig is, tot elke opoffering bereid is, heeft alle grieven op zij gezet, grieven, die het gevolg zijn van het haar onthouden van haar burgerschapsrechten en vrijheid van arbeid. Zij heeft thans slechts één ding voor oogen: haar land dienen voor het behoud van wat haar lief is, haar kroost.

Verscheidene vrouwen, zoo melden de bladen, hebben haar trouwringen aan Mussolini gezonden om te versmelten ten behoeve van haar land. En dat zegt wat! Afstand doen van haar trouwring, het symbool van de huwelijkstrouw, doet een vrouw niet licht. Men hoopt, dat dit voorbeeld navolging zal vinden en berekent reeds, dat, als 10 millioen vrouwen dit doen, de schatkist 15 millioen pond sterling rijker zal worden.

Als de oorlog ten einde is, zal men deze vrouwen, die getoond hebben haar land te kunnen en willen dienen, op wier schouders voor een groot deel de taak heeft gerust om het voor een totalen ondergang te behoeden, dan weer evenals de vorige maal met leege handen naar huis sturen ? Zal men haar dan de burgerlijke rechten blijven onthouden, waarop ze aanspraak mogen maken nu ze hebben bewezen goede staatsburgeressen te zijn, die alles voor haar land over hebben ?

Mussolini heeft zich geen tegenstander getoond van de politieke ontvoogding van de vrouw in zijn interview door Georg Sylvester Vierech in

„Schijnwerpers". Daarin toch verklaarde hij o.a.: „Ik ben niet bang om de vrouw politieken invloed te geven. Sommige onheilsprofeten vreezen, dat toename van politieken invloed van de vrouw een ramp voor de wereld zal zijn. Dat ontken ik".

Mussolini behoeft zijn gevoelens dus geen geweld aan te doen, als hij aan de vrouwen politieke rechten geeft. Waarom haar die dan nog langer onthouden ?

Kendal.

S. v. O.-B.

UIT DE AFDEELINGEN.

Maandverslag Afd. Bandoeng van de Vereeniging van Vrouwenrechten.

In October, toen het Bestuur van deze Afd. successievelijk ontslag genonomen had, is Mevr. D. HartelustBoonzaiër uit naam van het H. B. te Batavia naar Bandoeng gekomen om met enkele leden een bespreking te houden.

Het gevolg hiervan is geweest dat een nieuw Bestuur is samengesteld : Presidente.

Mevr. T. Timmerman-Renssen, 12 Engelbert v. Bevervoordeweg. Secretaresse.

Mevr. J. P. d'Angremond-Colthoff, 3 Frisiastraat.

Penningmeesteresse.

Mevr. C. J. Trepper-Lautenbach, Lembangweg 9 — 2.

Lid v. h. Bestuur.

Mevr. M. Tersteege-Deyckerhoff, 31 c. Dagoweg.

De presidente heeft zoo spoedig mogelijk een leden-vergadering doen uitschrijven, ter kennismaking met het nieuwe Bestuur.

Deze vergadering heeft plaats gehad op Vrijdagmorgen 1 Nov. ten huize van Mevr. G. Tramburg-Helsdingen, Sumatrastraat 27. (zie notulen).

Zooals op de vergadering besloten is, is een bijeenkomst belegd ten huize van Mej. Mr. C. Janssen van Raay.

Besloten werd de eerste studieavond vast te stellen op Vrijdagavond 29 Nov. in de KI. zaal van de Theos. Vereen. Na een inleidend woord zal