ONZE BUITENLANDSCHE GASTEN OP HET CONGRES.

Het conflict aan „De Schelde” I te Vlissingen. (v. Sp.) Waarvoor wij herhaalde malen 1 Waarschuwden, is nu geschied. Het perso- I neel van deze groote onderneming bleef op I 24 Mei en bloc buiten de poorten. Spon- I taan, eensgezind, kalm en vooral rustig, ieder die nog werken wilde inde gelegenheid stellende de fabriek te betreden. Thans staan ongeveer 1700 arbeiders reeds ruim 14 dagen inden strijd. Wij zijn er met meer dan goo leden bij betrokken, de Chr. Bond met ongeveer 480, de R.-K. Bond en de Federatie ieder met ongeveer 500 man. Een groep van ruim 100 werklieden staakt wat je nu kan noemen op eigen I risico. Dit laatste deel heeft als ongeorganiseerden een wel wat al te hoogen toon tegen- 1 over de organisatie en haar leden aangesla- I gen en draagt het hart wat al te hoog om I deze fout te erkennen en zich nu bij ons aan te sluiten. Ook deze vrienden hebben een foutieve rekening opgemaakt. Het per- 1 soneel van „De Schelde”, zoo redeneerden zij, is futloos en verzet zich toch niet. Dit deel en de directie van „De Schelde’%be- I hooren beiden tot een niet meekomende garde. Zij kunnen nu eenmaal niet met den I tijd mee. Een geestesrichting, welke wat Star en stijf is en hier heeft de loop der 'geschiedenis weer gesproken ook in Zeeland heeft afgedaan. Ten slotte respecteerèn wijde daad van deze achterblijvers, die er met hun collega’s uitbleven en voor de directie van „De Schelde” hebben wij ook wel wat 'clementie over. Deze handelde natuurlijk voor een groot deel op de mededeeling van haar bedrijfsleiding en bazen. Dit buitengewoon duffe stelletje, dat nu, een uitzon- I dering daargelaten, gewoon de rol van onderkruiper vervult, was onbetrouwbaar en niet geloofwaardig. Wij hebben op verschillende conferen- I ties daarover onze meening gezegd doch 1 men ging het schouderophalend voorbij. Er moest eerst „leergeld betaald worden” 1 I Nu wordt het betaald, maar door beide I partijen. Door ons voor het verkrijgen van I wat meer recht en wat ruimer leven voor I dè massa, door hen voor het behoud van I heerschappij en dividend voor enkele men- I schen. Want hoe staan de zaken? Aan het einde van het vorige jaar werden met deze directie de met de andere bonden ingediende verzoeken voor verbetering I besproken. Het gold wat yerhooging yan loon en doorbetaling van feest- en yacantiedagen. Het werd afgewezen. Dat geschiedde 1 zeer onwelwillend. Bijna ruw, zoo schreven wij reeds. Wat hadden de organisaties van de werk- I lieden feitelijk ook te maken met eventueel in te voeren verbeteringen? In Januari I 1928 zou het loon weer worden herzien. En doorbetaling yan feest- en yacan- I tiedagen? Nu dat regelt de Metaalbond zelf. En als die het dan niet regelt? Nu, dan heb je er ook niets mee te maken. Zoo wij, heeren heerschers in het bedrijf, beschikken, zoo hebben het onze ondergeschikten te slikken en daarmee basta! Ziedaar toon en geest der toen gehouden I besprekingen, waar misbruik werd gemaakt yan een tijdelijke stagnatie ineen deel van het bedrijf. De werklieden besloten dein te voeren yerbeteringen af te wachten en te bezien en wanneer deze niet bevredigend waren, geheel op de afgewezen verzoeken terug te komen. I De loonherziening kwam, maar viel niet mee! Van doorbetaling van feest- en vacantiedagen kwam in het geheel niets terecht. I Wel werd gezorgd voor een nieuwe verrassing inden vorm vaneen bekendmaking aan de fabriekspoorten dat alle werklieden inden scheepsbouw hun mooien zomer aan het bedrijf mochten offeren, omdat men in het vervolg 55 uur per week zou hebben te Werken. Dit toch al deed de maat overloopen en het werd zelfs onder bedreiging met ontslag en bloc maar ook individueel geweigerd. Ook deze waarschuwing was nog met voldoende. De weigering yan overwerken was volgens deze directie alléén maar gekomen ‘omdat de vakvereenigingsbestuurders daartoe opruiden. I Inmiddels was besloten om op de oude I yerzoeken terug te komen. Deze, op | 20 April ingediend, werden reeds öp 3 Mei I besproken. De korte inhoud van deze bespreking komt feitelijk hierop neer; a. Het kan er niet af. (Waar wel? Sp.) j b. Voor een vergelijking van de looneö van j)e Schelde” neme men de loonefii

van de slechte bedrijven te Dordrecht of die van de Sleephelling te Arnhem. c. In Vlissingen kan met minder genoegen genomen worden omdat het er zoo goedkoop leven is. d. Als 1928 ten einde is zal blijken dat iedere arbeider zeker f 150.— per jaar meer verdiende dan in 1926 en dat is-toch welletjes. Ten slotte wilden de heeren, ja lach niet waarde lezers, om een conflict te voorkomen, in Juni gemiddeld ij cent verhooging toestaan, maar dan onder beding dat men 55 uur per week zou gaan werken en verder zou dan ook dein Juni te geven periodieke verhooging dit jaar achterwege blijven. Voor de feest- en vacantiedagen moesten de werklieden maar een fonds vormen. Dat met deze „toezegging” geen bevrediging waste krijgen, wisten wij van te voren. Op de vergadering, waar wij dit onzen leden voorlegden en er schriftelijk over lieten stemmen, werd het dan ook met bijna algemeene stemmen verworpen. Evenzoo geschiedde dit op de vergaderingen yan de andere organisaties* Een nieuwe bespreking, gehouden op 10 Mei, leverde niets op. Men had ons beter een briefje kunnen schrijven dan aan deze onwaardige vertooning te beginnen. De inhoud ervan had een mededeeling kunnen zijn dat men niet yerdec wenschte te gaan. Deze bespreking w4S niets dan comedie

tegenover de werklieden om te doen voorkomen dat men op overleg prijsstelt. Op deze bespreking werd ons medegedeeld dat men niet verder wensdjte te gaan en zoo de werklieden er geen genoegen mee namen, welnu, dan zou men het uitvechten. Hoe benepen men hier nog denkt, kwam op deze bespreking vooral naar voren toen men ondergeteekende er van beschuldigde op zijn geweten te hebben het geheele personeel van ~De Schelde” te hebben bedorven. Vóór zijn komst, zoo luidde de beschuldiging, had men er 50 lange jaren in vrede mee kunnen werken. De finale vergissing, welke men hier begaat, is wel deze, dat hij, dien men hier beschuldigt, pas te Vlissingen kwam toen er een conflict was. En, heeren directeuren van ~De Schelde”, spreekt eens tegen dat ondergeteekende U niet herhaalde malen voor het komen yan dit conflict heeft gewaarschuwd! De geestestoestand, welke hier thans rondwaart en de sfeer waarin dit conflict thans staat, is dan ook geen andere dan die van ~ik heb 50 lange jaren geheerscht en zal dat blijven doen, als het moet met het wapen van den honger. Dit werd dan ook danig gevoeld door den Rijksbemiddelaar, die het in het belang van de zaak achtte om partijen voorloopig niet bijeen te brengen. Hetgeen toch nogal wat zeggen wil. Dat de practijk in het verloop van deze aangelegenheid dit ook bevestigt, daarop willen wij exen Ingaan,

Welnu het aanbod van deze directie was: gemiddeld cent. Het tusschenvoorstel van den Chr. Bond, ons inziens te vroeg gedaan, was gemiddeld 2J cent. Het verschil bleef dus hier nog 1 cent, wat een uitgave vordert yan f 22.000.— per jaar. Hierbij dient men er rekening mee te houden .dat yerhooging yan de uurloonen nog niet beteekent een verhooging yan het totaal uitte betalen loon. Doorbetaling van feest- en yacantiedagen kost hier ongeveer f 36.000.—. Het totaal te overbruggen verschil was hier, dus ongeveer f 56.000.—. Een verstandige directie yan een zoo groot bedrijf als hier, dat bovendien voor jaren van groote orders is voorzien, waar men jaarlijks f 2.500.000.—. aan arbeidsloon uitbetaalt, laat het voor, dit bedrag niet op een conflict aankomen. jVerstandige menschen halen zoo iets door goede leiding en organisatie uit het bedrijf en het is voor buitenstaanders misschien wat bout gesproken, maar in 1927 was het hier voor een goed deel verkregen kunnen worden door het onnoodig yerrichte overwerken af te lasten* Nu het conflict er, is, zullen wij het hcb! ben uitte vechten. Wij vertrouwen hierbij volkomen op onze leden. De stemming is best en deze ■ zullen wij weten te bewaren. 1 Dat de Zeeuwen gemakkelijk zullen bukken, geloovea wij niet.