Gij moet het reeds weten:, op 1 October 1950 telde ons N.V.V. meer dan 400.000 leden. Het bereiken van dit respectabele ledental is een verheugende prestatie en des te opmerkelijker omdat dit geschieddein een tijd, dat benauwende politieke en economische spanningen ieders aandacht gevangen houden. Die 400.000 werden bereikt op een ogenblik, dat de wederopbouw van ons door de tweede wereldoorlog geteisterde land , nog steeds grote offers van de bevolking vraagt Juist daarom schenkt die gestadige groei van het ledental waarbij alle, bij het N.V.V. aangesloten vakbonden hun aandeel leverden ons allen een bijzondere voldoening. Niet alleen omdat hiermee andermaal nadrukkelijk wordt vastgesteld dat het N.V.V. de grootste vakcentrale van Nederland is en daarmede een trotse traditie handhaaft, maar bovenal omdat uit deze ontwikkeling zonneklaar blijkt, dat de resultaten van de

constructieve arbeid van het N.V.V. steeds meer het vertrouwen winnen. Uit het bereiken van dit trotse ledencijfer blijkt iets, wat van bijzonder grote waarde is: de werkdrift van ons landelijk kader, dat door tienduizenden mannen en vrouwen in het gehele land wordt gevormd. Hun paraatheid, hun discipline en hun arbeid vormen de indrukwekkende werfkracht van ons vakverbond. Er is geen twijfel mogelijk: het zijn natuurlijk ook de bereikte resultaten van het N.V.V. welke de belangstelling voor deze vakcentrale zo sterk deden toenemen. Wie de moeite zou nemen om een lijst op te stellen van alle verbeteringen, die sinds de bevrijding voor de werknemer en zijn gezin werden ingevoerd, dank zij de grote activiteit van de vakbeweging, die komt tot een indrukwekkend totaal. Het zal hem duidelijk worden, dat onze vakbeweging inde afgelopen vijf jaren een stuk bestaanszekerheid heeft opgebouwd, dat in het vooroorlogse, rijke Nederland eenvoudig ondenkbaar was. Men denke aan het tot stand komen van de talrijke collectieve arbeidsovereenkomsten, aan de loon- en salarisregelingen. Aldus werden rechten geschapen, waar voorheen willekeur heerste. Denk ook aan de invoering van de betaalde vacantie van ten minste 12 werkdagen en het toekennen van vacantietoeslagen voor steeds groter wordende groepen. De sociale verzekeringswetgeving onderging op vele punten aanzienlijke uitbreiding en verbetering. De ziekengelduitkeringen werden verlengd, de invaliditeitsen ouderdomszorg werd verbeterd en uitgebreid. Bedrijfspensioenfondsen werden opgericht en kregen door wettelijke verp lichts telling een gezonde en veilige basis. Er is een, vrijwel alle loontrekkenden omvattende, wachtgeld- en werkloosheidsverzekering tot stand gekomen, die op het punt staat te worden ingevoerd. De totstandkoming van de Wet op de

Ondernemingsraden en van de Wet op da Bedrijfsorganisatie aan welker voor bereiding het N.V.V. een werkzaam aandeel heeft gehad heeft de mogelijkheid geopend om de werknemers ook in economisch opzicht medezeggenschap te geven bij de gang van zaken in het bedrijfsleven. Hier doet zich de grote invloed gelden, welke de vakbeweging thans in staat is uitte oefenen. Hier volgen wede practijk van de nieuwe organen, die hun werkzaamheden ten bate van het algemeen welzijn verrichten, organen, waarin de vakbeweging als gelijkgerechtigde partner haar taak vervult. Aldus is de vakbeweging, in staat het onder moeilijke omstandigheden opgebouwde levenspeil dagelijks te controleren en om onmiddellijk in het geweer te komen wanneer er gevaren dreigen. Wij willen geenszins beweren, dat alles thans rozengeur en maneschijn is en nog minder, dat alles voortaan vaneen leien dakje zal gaan. Integendeel, de jongste ontwikkeling van de loon- en prijspolitiek van de regering geeft te denken. En de tegenwoordige verhoudingen maken het ons heel duidelijk, dat de sociale gezindheid bij de Nederlandse werkgevers aan het wegebben is. Daarom is waakzaamheid thans meer dan ooit geboden. Juist onder deze omstandigheden is de versterking van het N.V.V. ons bijzonder welkom. Doch het zal een ieder duidelijk zijn, dat die omstandigheden evenzeer een waarschuwing zijn, dat wij het cijfer 400.000 niet als einddoel mogen beschouwen. Nog altijd staat tegenover onze vakbeweging het „leger der ongeorganiseerden”. Dat leger vormt een voortdurende belemmering voor het bereiken van resultaten. Doch vooral dienen de kortzichtigheid en de onverschilligheid der ongeorganiseerden ons een waarschuwing te zijn. Men beseffe wel, dat op die kortzichtigheid het communisme parasiteert. Wij allen weten, dat het N.V.V. niet alleen het levenspeil dient te beschermen, doch ook tot taak heeft krachtig mede te werken aan de verdediging van de democratische vrijheden en de menselijke waardigheid. Daarmee is ons een veel omvattende er verantwoordelijke opdracht gegeven. Het vertrouwen deze te kunnen uitvoeren is door de groeikracht van ons N.V.V. belangrijk versterkt, bij ieder van ons. Wij zullen de kerngezonde massa-organisatie van het N.V.V. tot nog grotere ontplooiing brengen en nieuwe kracht geven aan ons reeds jaren oude devies: NAARSTIG VOLHARDEND VOORWAARTS.

De lakei! Wanneer onze Bond zo nu en dan een handlanger van Moscou buiten de deur zet, omdat hij zijn lidmaatschap van onze organisatie misbruikt om verwarring en onheil te stichten, dan wordt onze slechtheid en zgn. partij-politieke onderhorigheid in „De Waarheid” en de E.V.C. organen aan de kaak gesteld. Maar hieronder nu weer eens het zoveelste bewijs dat de E.V.C. de lakei is van de communistische partij. Wij knipten uit „De Werker inde metaalnijverheid” van 14 October jl. het volgende bericht : ,Met ingang van 20 September 1950 is van het lidmaatschap van „De Metaal" geroyeerd: J. Denekamp, Vlasakkerstraat 64 te Rotterdam. Dit royement werd uitgesproken, omdat D. de besluiten van ons Tweede Congres op verschillende punten met voeten heeft getreden. Uit het schrijven van ons Hoofdbestuur aan D. publiceren wij onderstaand citaat: „U onderhoudt vriendschappelijke betrekkingen met het Joegoslavische Vakverbond, dat geheel onder invloed van de Joegoslavische regering staat, die het verzamelen van handtekeningen onder de Oproep van Stockholm verboden heeft en de Wereldvredesbeweging op de meest ergerlijke wijze belastert, welke beweging krachtens de besluiten van de congressen van onze bond en van de Eenheidsvakcentrale door onze organisatie wordt ondersteund in haar edel streven de wereld vrede te handhaven en het atoomwapen uitte bannen. Bovendien verklaarde u geen vertrouwen te kunnen stellen inde publicaties van „De Metaal", de Eenheidsvakcentralc en het Wereldvakverbond, waarbij onze bond is aangesloten en hetwelk door het Joegoslavische Vakverbond stelselmatig wordt aangevallen.” Onze Bond is er trots op te kunnen verklaren, nat zijn ziel democratischsocialistisch is en dat hij de belagers daarvan van zich af zal weten te schudden. Wil de E.V.C.-Metaal nu eindelijk op haar beurt eens toegeven, dat haar overigens zwart zieltje aan het dictatoriale communisme van Moscou is verpand?

Alweer een verloren conflict! Onverantwoordelijk drijven van E.V.C.-bestuur stort classificeerdersgezinnen in ellende.

;CP.) Ten tijde van de door de E.V C georganiseerde en dus verloren havenactie. vergaderde de E.V.C.-Metaal met ongeveer 350 personen in gebouw „De Kroon’ te Amsterdam. Alle aanwezigen zouden classificeerders uit de Amsterdamse bedrijven zijn, maar dat geloven de bij deze actie betrokken classificeerders nu nog niet. Volgens „Werkend Nederland” van 9 September 1950 „blaakte de vergadering van strijdwil” en besloot van Vrijdag 18 Augustus af te staken. Oorspronkelijk was de staking bedoeld als een sympatnlestaking met de havenarbeiders. Eisen waren er nog niet geformuleerd. Eerst herrie, de rest komt wel later, denkt de E.V.C. Die Vrijdagmorgen bleek, dat de arbeiders van enige classificeerbedrijven er niets voor voelden om dit misdadig spel mee te spelen. Zij zagen hierin terecht géén actie ter behartiging van hun belangen doch politieke hetze. Daar wensten velen zich niet voor te laten gebruiken, maar ja, terreur deed de rest. Na enige dagen werden de volgende eisen gesteld; (onthoudt u goed!) 10 % loonsverhoging, een wachtgeldregeling van ƒ 36, een vacantleregeling en een werknemersvertegenwoordiging. Op enkele vergaderingen hebben wij er vooral de aandacht op gevestigd dat de actie tot geen enkel resultaat kon leiden dan tot economische chaos en verarming der betrokken arbeiders. Een poging tot werkhervatting faalde na twee dagen, daar de E.V.C. de arbeiders opriep tot terreur. Dit is inderdaad gebeurd. Bij de Amsterdamse Droogdok Maatschappij werd

een arbeider daarvoor op staande voet ontslagen, terwijl een ander werd veroordeeld tot 3 maanden gevangenisstraf Mensenleed, dat echter niet telt bij E.V.C.- faestuurders als De Brouwer. Na de verloren havenstaking werd de classificeerdersstaking nog voortgezet, want er daagde een overwinning. Volgens De Brouwer wilden enige werkgevers de eisen inwilligen. In het bijzijn vaneen deputatie der werknemers, werkzaam bij de fa. Van Alphen en de Directie van de fa. Vander Meer en Van Oostrom, moest hij het hoofd buigen; het waren leugens. Desondanks lanceerde de waarheidlievende „Waarheid” II September jl. het volgende bericht: „De stakende classificeerders van de firma Vander Meer en Van Oostrom hebben het werk hervat, ae patroon heeft namelijk de door de arbeiders gestelde eisen ingewilligd. Hetzelfde is het geval met de arbeiders van de fa. Meij”. De E.V.C. had deze berichten hard nodig om de ontevredenheid te sussen. Hieraan waren uiteraard de door de E.V.C. verstrekte steunfooien uit de collectebussen niet vreemd. Terwijl men op de vergaderingen met schijnheilige tirades de classificeerders stond op te hitsen, probeerden De Brouwer en v.d. Heul met de werkgevers in contact te komen om de staking op de een of andere manier te beëindigen. Een manier waarbij de E.V.C. probeerde haar gezicht te redden. Vander Heul verzocht daartoe een onderhoud met de werkgevers niet als E.V.C.-bestuurder, neen, daar schaamde hij zich blijkbaar voor. maar als katholiek!! De samenwerkende bonden hebben de ontwikkeling, in verband met de terreur,

waaronder onze leden hadden te lijden, afgewacht en hun leden molestuitkering verstrekt. Spoedig kwam het einde in zicht. Herhaaldelijk probeerde de „strijdbereide” E.V.C. in contact te komen met de werkgevers. 3 October jl. vond een stakersvergadering plaats alwaar het E.V.C.-bestuur door de aanwezigen gedwongen werd de staking te beëindigen. Aan de werkgevers werd deze dag op 14.00 uur dooreen delegatie der stakers een brief van de volgende inhoud overhandigd; „Mijne Heren, Hiermede bevestigen wij het besluit van de stakingsleiding en de stakersvergadering van 3 October, waar de besluiten werden genomen om het werk te hervatten. Wij vertrouwen er op, dat de genoemde voorstellen Inde brief van

GEMEENSCHAP IN HET ARBEIDSPROCES. Wij vestigen de aandacht van de belangstellenden op de week-endconferentie te Bentveld (Woodbrookershuis) op Zaterdag en Zondag 28 en 29 October a.s., welke in het bijzonder bestemd is voor arbeiders en leidinggevend personeel inde bedrijven. Dr A. van Biemen hoopt het onderwerp „De geestelijk-zedelijke vooronderstellingen” en H. Brave (van ons soclaal-economisch bureau) het onderwerp „Mogelijkheden en moeilijkheden” in te leiden. Er is ruime gelegenheid voor discussie. De cursusprijs is naar draagkracht ƒ 2,50 per persoon en ƒ 4,50 per echtpaar of meer. Aanmelding bij de administratie van de Arbeiders Gemeenschap der Woodbrookers, Bentveldsweg 3, Bentveld.

de stakingsleiding Uwerzijds geen redenen zullen zijn om de wenczaamheden te stagneren. ” Hoogachtend, namens het bestuur, J. Bussink, voorz. De brief werd in deze vorm niet door de werKgevers aanvaard. De delegatie werd terug gezonden om de redactie te wijzigen naar de voorscnruten der werkgevers. Prompt werd diezelfde dag om 16 uur een nieuwe brief bezorgd, voorzien van ae vereiste redactie. Zij luidde: „Mijne Heren, Hiermede bevestigen wij. dat de stakende classificeerders op 3 Oct. jl. de staking hebben opgeheven.” Hoogachtend, namens het bestuur, J. Bussink, voorz.

ü ziet, over de eisen werd niet meer gesproken. De „kiassebewuste” E.V.C., die door middel van Kameraad De Brouwer dit misdadig spel speelde, legde zijn kop inde scnooc van de werkgeversorganisatie. Is het werk dus hervat onder de oude voorwaarden? Meen, het E.V ,C.-resultaat na 7 weken staken is dat de classificeerders met ruim’ ƒ 3,— minder naar huis gaan dan vóór de staking. Waarlijk een schoon resultaat. Geen wonder dat De Brouwer ziek is. „De Waarheid” schreef '4 October Jl., dat de stakingwas opgeheven omdat met de tweede 5 % gedeeltelijk was tegemoet gekomen aan de gestelde eisen! Dat de Raad van Vakcentralen deze 5 % reeds op 1 September had bereikt, was haar „onopgemerkt” voorbij gegaan. Verder fantaseerde zij dat er een nieuwe loonregeling in voorbereiding was. De E.V.C, heeft opnieuw een misdadige opdracht vervuld. Zij is verantwoordelijk voor de 3 maanden gevangenisstraf, welke één der classificeerders ten gevolge van de door haar verrichte ophitsing opliep en van het ontslag vaneen arbeider bij de A.D.M. Voor de ellende inde gezinnen der classificeerders, die zonder een behoorlijke uitkering ineen langdurige uitzichtloze staking werden gedreven. Groot is dan ook de verontwaardiging.

3