beter door tot zijn recht. Dat is ongetwijfeld het geval overal waar de arbeid een ambachtelijk karakter heeft. Maar er Is geen sprake van dat de arbeider In een fabriek of op een kantoor als producent tot betere ontplooiing komt als hij In de gedachte van het N.V.V. een certificaat van een centraal beheersinstituut krijgt, zelfs niet als hij In de gedachte van de K.A.B. een altijd klein aandeeltje, na vele jaren, verwerft In het bedrijf waar hij (jarenlang) werkt. Het lijkt allemaal nogal gekunsteld, en men moet verwachten dat het hele bouwsel uit gebrek aan Innerlijke kracht Ineen zal zakken, zodra In een meer normale tijd het beschikkingsrecht over deze vermogensdelen geheel vrij zou worden gegeven.

Al deze plannen wijzen stellig op een leemte In onze maatschappelijke orde: wij moeten meer Investeringen uit ons nationale Inkomen afzonderen dan vóór de oorlog en de hieruit resulterende vermogensaanwas valt aan bepaalde groepen toe. Indien men hier wat aan wil doen, anders dan door middel van de belastingen, dan moet men echter een aanspraak van de gemeenschap formuleren, dan moet men m.a.w. socialiseren. Of dit opportuun Is op dit ogenblik, Is een andere vraag, die hier nog niet mee Is beantwoord. Dit hangt onder meer af van de vraag of de tegenwoordige bezitters van de Investeringen deze In een richting gebruiken die in het nationale belang gewenst Is en of de overheid het bij socialisatie beter zou doen. Daar kunnen wij In dit verband niet op Ingaan. Dat het N.V.V. zich voor de gedachte van het arbeldersaandeel warm maakt, Is echter niet helemaal te begrijpen.

R. BOUDEWIJNS

DE EMMAÜSGANGERS – REMBRANDT

cessie, die onlangs In Breda werd gehouden, tallozen In Nederland diep heeft geschokt en verontrust.

Niet om het feit zelf, maar omdat hier volkomen bewust en weloverwogen werd gehandeld In strijd met de grondwet. Waar zo gehandeld wordt, wordt openbaar, dat men de democratie In wezen ondergeschikt maakt aan andere doeleinden, die on-democratlsch van aard zijn.

Typerend voor nlet-democratlsche politieke samenlevingsvormen Is, dat daar deze eerbied voor de spelregels ontbreekt. Eigenlijk kan men daar ook niet spreken over „spelregels”, maar Is het beter te spreken van „organlsatlemaatregelen”. Wezenlijk Is, dat de eerbied, het loyale In acht nemen, ontbreekt.

In de bezettingsjaren hebben wij dit aan den lijve ondervonden. In de landen achter het Ijzeren Gordijn zien wij het opnieuw gebeuren. En ook elders zijn soms symptomen van een dergelijke houding aanwezig.

Uit het voorgaande volgt ook, dat uiteraard het aantal en het karakter der vastgestelde spelregels beslissend Is voor de concrete gestalte van een democratie.

Dit verklaart ook de felheid, waarmee in een democratie een eenmaal verkregen recht een aanvaarde spelregel! wordt verdedigd. En omgekeerd: waar een sfeer van politieke onverschilligheid de overhand krijgt in een volk, d.w.z.: waar men de waarde en de betekenis van de vaak in moeizame politieke en sociale strijd verkregen „spelregels” niet meer beseft en er geen moeite meer voor over heeft, daar is de democratie in groot gevaar en is een volk rijp voor eèn totalitair régime.

Over deze spelregels te eniger tijd misschien nog qens iets meer. J. H.

Bekering

Open nu alle vensters van Uw huis^

Naar God, opdat zijn licht kan binnenkomen. Zijn wijde vrede zal Uw ziel doorstromen.

Wat eens Uw woning was wordt Zijn tehuis.

Zie, Christus zelf schenkt U den levenswijn. Als Heer des huizes zal Hij ’t brood verdelen.

Dat zonder einde voedt, en dat voor velen

Een teerspijs op de levensweg zal zijn.

Werpt de te zware zorgen van U af; Leg al Uw zonden rustig aan zijn voeten

En ga op weg, de medemens ontmoeten. Om uit te dragen van hetgeen Hij gaf.

Maar keer, wanneer de dag geëindigd is.

Tot Hem, Die U verkwikt met nieuwe gaven En met Zijn milde zegen U wil laven.

Er is een overvloed van brood en vis.

J. F. B. V. d. SCHEER