MENGELINGEN.

Eene anecdote, waarin koningin Victoria en twee jonge scholieren van Eton de hoofdrollen vervullen, doet de ronde door de Londensche dagbladen. Onlangs werd de koningin, toen zij juist te paard naar "Windsor terug reed, door eene regenbui overvallen. Bij de speelplaats der school te Eton — die slechts door de Theems van Windsor gescheiden wordt — aangekomen, veroorloofden zich twee scholieren, die juist aan den ingang stonden, beleefd te vragen, of Hare Majesteit en de hofdame, die haar vergezelde, ook een paraplui te leen wilde hebben. De koningin nam dit aanbod in dank aan, en zond, toen zij op Windsor-caslle was aangekomen, den scholieren den paraplui terug, terwijl zij er voor ieder een afdruk van haar portret, in den vorm van een gouden sovereign, bijvoegde. — // Die ze zeker versnoept zullen hebben?" zal men zeggen. — Neen, ze lieten er een gaatje in boren, en dragen ze nu als medailles op hunne borst.

Naast de deur van een winkel was een briefje geplakt, waarop te lezen stond: // Als er niemand in den winkel is, gelieve men te schellen." Toen nu eens de winkelbedienden naar achteren waren gegaan, om koffij te drinken , werd er jvreeselijk gescheld. Men vliegt gaauw naar voren, en vraagt aan een man, die voor de deur stond, wat er van zijn begeeren was. — //Van mijn begeeren niets," was liet antwoord. //Maar ik kwam juist voorbij, en las dit briefje; en daar ik juist niemand in den winkel zag, heb ik gemeend u misschien te pleizieren met even aan te schellen."

Een jonggetrouwd man kwam kort na zijn huwelijk bij een geestelijke, en verklaarde dat (hij zich van zijne kijfachtige vrouw weder wilde scheiden. //Deze gedachte is u door den booze ingegeven," sprak de man Gods. //Handel naar de Schrift, waarin gezegd, wordt: Wedersta den duivel, en hij zal van u vlieden!" — //Ja, kon ik dat maar!"