(dorpelingen) wel es meer by 't ende hebt, en dan ten slotte mot men de buul trekken."

u Za 'k ow es wat zeggen, Jan ? Ik hebbe de zake al begreppen. In 1813 toe was ik twintig jaor, net zoo old as y now bunt, en dus wurd dat van 't jaor vieftig jaor; toe heb ze de Franzosen weer 't land uut'edreven. Ik wet 'et nog zoo goed as den dag van van dage, — wy olde luü nuumt et altied den Prusisen winter-, negentien dagen nao sinte Marten is Arem över'egaon [ingenomen] , en op den zelfden dag is de prins weer in 't land 'ekommen."

n Jao, vader! daor he 'k ook wel van 'eheurd en 'elèzen, toe 'k nog nao schole gong; maor urn daor now 'et heele land deur zoo'n lawaai van te maken, da's ummers de muuite niet wérd?"

i/Wo j daor van praoten, Jan? — Nee, dan ken y 't niet. Dat Franse vee hef hier wat te doene 'emaakt. Dat zek 'k ow — as ze daor oaver lézen wilt, daor gao 'k nao toe — en 'k hebbe er ook nog wel wat veur over um er wat toe te geven, as dat mot: daor is wel es vaker endubbeltjen op en aap verkekken. — Jonges, jonges! dat tegenswoordige geslachte begrip 't niet half wat veur tieden of wy al belèfd hebt!"

// Maor, vader! y maakt my zoo neisgierig, da 'k er wel es meer van wetten wol."

0Boe, da's ter deege goed, Jan! 't Is van dage zondag, en dus hew we de tied um er es over te kuyeren [spreken]. — Zoo as ik van mien vader wel es'eheurd hebbe, en y zult et ook wel 'eleerd hebben op schole, hadden wy in vroggeren tied stadholders. De leste stadholder was Willem de Viefde, — en deur en deur goeye kerel, maor — zoo as et altied geet — as y al te goed bunt, dan bun y en andermans gek, zeg et sprekwoord. In die tied mot er zoo'n geweldige troebelerye in 't land 'ewestwèzen, —ow bessevader [grootvader] hef er my smos [soms] weleer vuile van verteld, — en die partye, die tegen den stadholder 'ewest was, hadde zich patriots 'enuumd; die hadden et zoo wied wetten te brengen, dat de Fransen 'ekommen wazzen, en toe hadde onze goejen stadholder de plate motten potsen. Maor toe mot et my hier in 't land en raar boeltjen 'ewest wezen : — ze hadden maor niks 'epraot as van vryheid, aclieiheid en hr uur schap. 1863. IV. " 11