wordt er door de partijen gespoord door de dikke sneeuw, zodat wij kalm kunnen nakomen. Bij het Fuorcla del Cavrein aangeland (2844 m) houden wij halt om te overleggen. Besluit: de beste helft zal met Sepp de Cambrialis proberen. Ik zal wachten met de anderen, of naar beneden gaan.
Plots betrekt de lucht en binnen enkele ogenblikken zitten wij in een steenkoude mist. De moedigen vertrekken toch en even later zijn zij uit ons gezicht verdwenen. Met de Zwitsers samen besluit ik naar de hut terug te gaan, het wordt veel te koud. Een half uur na ons komen ook de Cambrialis-kandidaten helaas afgezakt. Het is 14.30 uur.
Wij plegen overleg om te zien of wij er nog iets voor de jengd uit kunnen halen. Vannit de Hüfi is onder geen omstandigheden iets meer te doen morgen. Wij besluiten dat Sepp vanmiddag nog naar huis gaat en ons morgenochtend (het zal onze laatste dag zijn) om 7 uur in het S.A.G.- hotel zal treffen. De Windgallenhütte biedt misschien nog iets? Wij regelen alles vooreen vroeg vertrek.
25 juli: 4 nur op. Voor het "eerst tijdens deze cursus zo vroeg. Plensregen! 5 uur afscheid en vertrek Hüfihütte. Doornat vinden wij Sepp om 7 nur bij het Kurhaus. Wij krijgen een heerlijk elektrisch kacheltje, waaromheen zich een groepje dankbaar schaart. Dankzij de paraplu is alleen mijn onderste helft nat, dus kan ik dadelijk met Sepp gaan overleggen.
Glazen warme melk doen wonderen. De altijd weer bovenkomende goede stemming doet het bijna moedeloze kletsnatte troepje gauw alle leed vergeten. Doch de regen heeft zo'n invloed gehad dat iedereen allereerst naar Bristen wil gaan. Op Balmensschaggen, bij Sepps vrouw, maken wij nog een halte. Plet is nn droog en er kan buiten „gebunkerd” worden. Weldoorvoed neemt de helft daar afscheid van Sepp. Wij wandelen in een zwoele, zonnige morgen naar Bristen, het dal is mooi, de bomen en al het groen zijn heerlijk na alle sneeuw, regen en rotsen, ’s Middags geniet de jeugd onder Bobs leiding nog een wandeling naar Golzern in stralend weer!
Een klein misverstand met Sepp wordt nog een bof voor de achterblijvers. Hij meende tot en met vrijdag te zijn geëngageerd. De kas kan hem dit gelukkig vergoeden, zodat na ons afscheidsdiner voor 5 deelnemers, die toch nog een paar dagen in het Maderanertal zouden blijven, nog een prachtige
vrijdag 26 juli: Kleine Windgalle op het programma stond. Dat dit een groot succes is geweest, vernam ik later in Zermatt per briefkaart van hen.
Dit is het trieste relaas van een uitermate natte, wat betreft alpinisme weinig snccesvolle en toch alles met elkaar geslaagde jeugdcursus, dankzij de mentaliteit van de jeugdigen, die nauwelijks waren te verslaan!
A. ROELFSEMA
Najaarsreunie 1Q57
Op 17 oktober jl. had in Esplanade te Utrecht de najaarsreünie van onze vereniging plaats. Het is een verblijdend feit, dat een 140-tal leden aan de oproep gehoor had gegeven. En des te verheugender, omdat het gezelschap merendeels uit jonge mensen bestond, hetgeen bewijst, hoe na de oorlog een nieuwe jeugd met alpine aspiraties is ontstaan. Een groot enthousiasme, geboren uit onvergetelijke dagen in het hooggebergte, heeft hen saamgebracht in de Alpen Vereniging en in het bizonder op deze bijeenkomst, wat des te treffender is, omdat het weer in de afgelopen zomer de vreugde van het bergbeklimmen eer geremd dan gestimuleerd zal hebben !
Nu zaten allen bijeen aan een goede maaltijd, tijdens welke onze voorzitter zijn vreugde uitsprak over de grote opkomst en enige woorden wijdde aan het grote aantal bergongelukken, dat door de bekendmaking in de dagbladen het alpinisme in discrediet dreigt te brengen. Voorts memoreerde hij wat deze zomer gepresteerd werd: de geslaagde verenigingstochten, het verheugende feit, dat zovelen de leerschool in de Kaunergrathut bezochten en de bestijging van de Obergabelhorn door de Zuidwand door ons bestuurslid, mej. Roelfsema. De heer Saltet voegde hier nog aan toe de buitengewone prestaties van enkele jeugdige gidslozen in het Mont Blanc-gebied.