meer verlaten) de aandacht zullen afleiden naar de Karakorum, waar de behulpzame Pakistaanse regering de (republikeinse) scepter zwaait. (A 57/1).

ANDES en overig ZUID-AMERIKA

Ook bier zijn bet vnl. de beklimmingen van 1956, die de kronieken vullen. Nog vers in bet geheugen ligt uiteraard de Nederlandse expeditie. Daarnaast treft men berichten aan over o.m. de:

Pyramid Peak (+ 5800 m. Cordillera Blanca), waarop een Engels-Amerikaanse expeditie een vergeefse aanval deed. (M 57/1).

Huagaruncho (5880 m, in bet Z. van de Cordillera Blanca), beklommen door de bovengenoemde expeditie, die onder leiding stond van George Band, bekend van de Kangcbencbunga (M 57/1).

Chacraraju (6120 m), waarvan de beklimming al in deze Excerpta werd vermeld, boeiend beschreven door L. Terray in „La Montagne”.

De nabijheid van de Pacific en bet vochtige aequatoriale klimaat zijn de oorzaak van een ijsvorming, die met wanden van 70°, poedersneeuwgraten en de karakteristieke ijscannelures („orgelpijpen”) iedere alpiene verbeelding tart. Technische hoogtepunten waren een bijna verticale ijswand van 20 m compleet met overhang, waarin bijna geen baak hield, en de topgraat, waar in een steile wand van losse sneeuw een spoor als een loopgraaf moest worden aangelegd. Om de topgraat te bereiken werden over een ijsflank van 60° 300 meters vaste touwen aangebracbt.

Taulliraju (5830 m), in hetzelfde artikel beschreven; de ijsproblemen waren bier iets minder groot dan op de Chacraraju, maar dat gemis werd ruimschoots gecompenseerd door een „dalle superbe” van meer dan 30 meter. De laatste 200 m hoogteverschil kostten 12 uur!

Beide beklimmingen vormen het begin van een nieuw hoofdstuk van het alpinisme, maar boden wel grote risico’s: op de Chacraraju maakten 2 deelnemers een val, maar gelukkig in verschillende „gootjes” zodat het touw zich in de tussenliggende „orgelpijp” van sneeuw vast-

klemde; op de Taulliraju maakte Terray een val van 10 meter in de onbetrouwbare losse sneeuw van een steile wand (M 57/1).

Monte Sarmiento (2404 m, Vuurland) een formidabele ijstop met een relatieve hoogte van 2000 m, waarop in 1913 al een poging ondernomen was en die nu beklommen is door een Italiaanse expeditie (R.M. 57/7-8).

Voor 1957 vermelden „Die Alpen” een groot aantal expedities, waarvan echter nog geen resultaten bekend zijn.

Nieuwe of bizondere beklimmingen in de Alpen

Het is merkwaardig hoeveel nieuwe mogelijkheden zelfs op zeer klassieke toppen! er nog steeds zijn. Even frappant is het te zien, hoe als nieuw uitgeroepen beklimmingen na enige tijd toch niet nieuw blijken te zijn. Ook hier betreft het grotendeels feiten uit 1956.

Mont-Blanc-gebied

Tour des Jorasses 0-wand (700 m, V), M 57/1.

Dru W-wand, Ie winterbeklimming, 10-14 maart 1957, door Couzy en Desmaison. De afdaling geschiedde langs dezelfde route met rappels, om het laatste wandgedeelte met minder uitrusting te kunnen beklimmen. M 57/3.

Dru ZW-pijler, de Bonatti-route, is al enkele malen herhaald. Een artikel in de RM toont de „pendules”, die Bonatti als éénling moest maken. En ongehoorde prestatie! (RM 57/1-2).

Tour Ronde N-wand, Ie winterbeklimming 3-2-1957.

Aiguille Noire de Peuterey, N-graat, 23-25 juli 1956, eveneens door Couzy en Desmaison. Destijds gold de afdaling ~en rappel” van deze graat (als onderdeel van de Peutereygraat via de Aig. Noire) al als een waagstuk (in „Der Bergsteiger” 1935 heeft Göttner over die tocht een beroemd artikel geschreven).

Pilier d’Angle, aan de Italiaanse zijde van de Mont-Blanc, een van de laatste spectaculaire problemen, is beklommen door W. Bonatti en Toni Gobbi. Klimduur 3 dagen. M 57/TV.

Grand Capucin du Tacul Z-wand (29 uur, 150 pitons) A 57/2.

Aiguille du Géant Z-wand, Ie winterbeklimming. Aiguille du Midi, ZO-graat („Arête des Cosmiques”).

WALLIS

Lyskamm W-top over de NO-wand. ÖAZ 57/7-8 Mont-Blanc de Moming N.-wand. ÖAZ 57/3-4.

Jagerhorn, 0-graat, Ie winterbeklimming. Mitt A. 57/5.

Matterhorn N-wand, 9e beklimming. Mitt. A. 57/5. De 4e beklimming van de N-wand (zie Kurz, Alpes Valaisannes, dl. 2, 1947) wordt thans weer betwist; men heeft er zelfs het oude huttenboek van de Solvayhut voor uit de kantonale archieven gehaald!