MET KOMPAS EN KAART DE BERGEN IN

Met s<*helBen van de auteur

Sluipend en geheimzinnig kruipen de wolken over de bergkammen en zakken loom en vadsig over de gletscher, het gehele berglandschap met een vettige mist omhullend.

Hoe de ~Seilschaft”, hoog op de gletscher, zich ook haast, het is haa' onmogelijk aan de trage omarming van de nevelsluier te ontkomen en spoedig is het gezelschap klimmers omkapseld door een grauwe verlatenheid. Tot overmaat van ramp dwarrelt de sneeuw reeds in dichte vlokken neer. alle sporen onder een smetteloos kleed verbergend.

Gelukkig kent Valentin Figl de weg op zijn duimpje en na een haast eindeloze tocht staan wij plotseling op het Brochkogeljoch.

Als wij na een moeizame tocht na vele uren tenslotte de Braunschweigerhütte bereiken moet ik, als wij met een Viertel Glühwein weer wat op verhaal zijn gebracht, toch van Valentin weten hoe hij het klaargespeeld heeft om feilloos en zonder enige aarzeling de lange weg over de gletschers te vinden.

Hij grinnikt eens in z’n baard en zegt dan; ~Dat is niet in een paar woorden verteld. Kijk ccns, teen we in de mist raakten, wist ik dat wij spoedig langs de Brochkogel Wand moesten komen. Daarom heb ik steeds geluisterd of ik ook steentjes, die hier voortdurend naar beneden vallen, tegen de rotsen hoorde slaan.

Door ervoor te zorgen dat ik dit geluid steeds kon horen, hield ik de juiste richting totdat wij op het joch waren. Hier buigt de route, naar ik wist, direct rechts af en gelukkig voelde ik in de sneeuw het oude spoor, doch spoedig raakte ik dit kwijt, maar toen waren wij al zover gevorderd dat wij de rotswand op een veilige afstand konden volgen, want telkens doemden uit de mist de donkere uitlopers op.”

~Zo ziet U”, zo vervolgde hij, ~op het gevoel, gezicht en gehoor en dank zij het feit dat ik hier geboren en getogen ben, kom ik er altijd wel uit en mocht het ongeluk willen, dat ik op een grote gletscher in een cirkel zou gaan lopen, dan heb ik natuurlijk nog altijd dit instrument” en trots trekt hij zijn Bézard te voorschijn.

Weldra zaten wij met het kompas over de kaart gebogen, terwijl Valentin het gebruik van deze onontbeerlijke benodigdheden voor een zekere oriëntatie in onbekend terrein, met slecht zicht en zelfs in volslagen duisternis, toelichtte.

Reeds spoedig werd het mij duidelijk, welk een prachtige hulpmiddelen kaart en kompas bieden, niet alleen om in noodgevallen de veilige en juiste weg te vinden in onherbergzaam terrein, maar ook, hoezeer zij het genoegen vóór, tijdens en na een tocht kunnen vergroten.

Voor dit deel is een kompasje zoals U wel eens op een potloodslijper vindt*, bestaande uit een schaaltje en draaibaar magneetje, natuurlijk ongeschikt, zelfs als deze onderdelen in een net doosje zijn gemonteerd.