ONTMOETINGEN IN TIEN JAREN

DOOR BRAM HEMERIK

nr II IEN jaren Zepparoni-kwartet 1 1 Tien jaren JL van voortdurende en nauwgezette studie, van opofferingen en moeilijkheden.

Tien jaren ook van reizen en concerteeren, van successen in het eigen land en ver daarbuiten. Voor ons, kwartette den, echter bovenal het genot om tien jaren lang de schoonheid te beleven welke de mooiste en intiemste wijze van muziekmaken ons, en een ieder die het verstaan kan, brengt.

Over deze jaren is veel, heel veel Ie vertellen. Mooie en minder mooie oogenblikken en belevenissen hebben elkaar opgevolgd, zooals dat in het leven nu eenmaal is.

Vele bittere ervaringen kregen wij te verwerken, waarover ik het hier niet wil hebben, omdat ik dan wellicht minder nette woorden zou gebruiken, en ach, uiteindelijk zijn wij er dankbaar voor, omdat wij hierdoor steeds weer de tanden op elkaar beten, denkende aan het woord: „ dat het werkelijk goede ten slotte de waardeering ontvangt, welke het verdient 11"

En zoo wil ik hier aan een mi] gedaan verzoek voldoien, en U iets vertellen van de ontmoetingen welke wij in de achter ons liggende jaren hadden. Meer of minder amusante voorvallen en gesprekken met U alleen bekende of zelfs beroemde persoonlijkheden, echter ook met menschen wier

HET ZEPPARONI-KWARTET: de heeren Zepparoni (Ie Viool), Van der Ven (2e Viool), Warnan-s (Viola), Hemerik (Cello)

muzikale aspiraties niet boven het Sari Marais uitgaan, en die dikwijls ongewild grappiger situaties scheppen, dan welke grootheid ook.

Wanneer aan de Belgische grens een douanebeambte ons niet wil laten passeeren, omdat hij niet goeid weet of hij invoerrechten moet heffen voor onze muziekinstrumenten, zoo ontspint zich het volgende gesprek:

„Wat zijn dat voor dingen ?"

„Strijkinstrumenten 1"

(Hij bladert in een zeer dik boek bij de S en ontdekt inderdaad deze categorie met als eerste soort vermeld: „viola d'amore);

Met stelligheid constateert hij ; „Dus 4 viola d'amore 11"

Onthutst over zooveel ondeskundigheid zwijgen wij.

„Wat wegen ze ?" „19 Kilo samen 1" komt prompt ons antwoord (ondertusschen staat de laatste verbinding met Brussel, waar wij 's avonds moeten spelen, op vertrekken 1)

„Wat is de waarde ?"

Wij denken met schrik aan de werkelijke hooge waarde onzer trouwe metgezellen en de daaraan verbonden hooge invoerrechten en wagen het erop: