verantwoordelijkheidsgevoel zal nooit een goed beheerder worden.

Nu heeft er voor ons werk niet altijd de juiste waardeering bestaan omdat velen eigenlijk niet weten wat er dagelijks in een kamp omgaat. Daarom zal het blad in deze leemte kunnen voorzien.

Niemand moet dat zich nu als een verwijt aanrekenen, want wij weten ook niet wat de inspectie, directie, controleurs voor moeilijkheden hebben, zoodoende hebben wij ook voor hün werk niet altijd den juisten blik. Wij willen samen een andere gemeenschap opbouwen en moeten daarom evenals in een gezin elkander door en door leeren kennen. Dan komt ook de waardeering voor elkanders arbeid.

In een kamp is het een zeer intens leven het kampleven doorvoelen wij dag en nacht. Wij komen direct in aanraking met de bewoners, veel intensiever dan de inspectie en directie. Ons werk kan een heerlijk werk zijn. Velen der bewoners nemen ons in vertrouwen, wij leeren hun karakters kennen, wij geven raad, en toch .... moeten wij zorgen het gezag over de bewoners te houden, want anders loopt het onherroepelijk mis in het kamp.

Ik stel mij daarom voor iederen maand aan de deur der redactie te kloppen voor een kort bezoek, in de hoop toegelaten te worden. Dan wil ik mijn doen en laten openleggen ter leering mijner collega’s en .... als nu andere collega’s dat ook doen dan kan ik weer van hen leeren.

Zoodoende verrichten wij voor elkaar opbouwend werk.

Op den valreep ontvingen wij nog van J. W. D. Traanberg, Werkkamp „Junne” de navolgende bijdrage: Het is mij een behoefte als een der ~oudste kok-beheerders”

het volgende onder de aandacht mijner collega’s te brengen; De voeding is één der belangrijkste problemen in het kampleven.

2». De collega’s kunnen veel bereiken door elkander vakkundige raadgevingen te verstrekken. De een kan nu eenmaal weinig ingrediënten halen dan de ander.

Ook al zijn de kampbewoners ons niet altijd welgezind, toch moet het steeds zóó zijn, dat wij

als vaklieden de overtuiging kunnen hebben, dat het eten en drinken, dat wij voor hen bereiden, den hoogst bereikbaren graad van volkomenheid bezit,

Het moet voor ons als kok altijd een voldoening blijven te vernemen, dat de kampbewoners „heerlijk” hebben gegeten. Onverschillig of wij een Grand-Diner bereiden, dan wel een eenvoudige voeding verzorgen voor den arbeider vakkundig moet het altijd in orde zijn

(herpeinzingen voor een scheerspiegel

Zijt gij ambtenaar?

Deze gewetensvraag stelde mij op een morgen mijn spiegelbeeld .... Een gewetensvraag is slechts dan gewetensvol te beantwoorden, wanneer de gevraagde ten volle de inhoud van de gestelde vraag beseft.

Wat is een „ambtenaar”? Een ambtenaar is een dagelijks voorkomend verschijnsel, dat een juridische, naast een sociologische, een wetenschappelijk-theoretische, naast een empirisch-practische benaming heeft.

Wij willen ons niet verdiepen in een breedgesponnen beschouwing waarin genoemde factoren listig of kunstvol al naar het temperament het den creërenden auteur ingeeft zijn verwerkt. Wij willen slechts onvolledig, d. w. z.: menschelijk zijn en enkele facetten een kans geven licht terug te kaatsen.

De ambtenaar als object van een juridische definitie.

Kranenburg zegt: „Ambtenaar is ieder, die, bij wijze van speciaal beroep, werkzaam is ten dienste van staatsbestuur of administratie” (zie Kranenburg, Ned. Staatsrecht P 1928, 342 vlg.). De Ambtenarenwet 1929 be-

weert in art. i; „Ambtenaar is hij, die is aangesteld in openbaren dienst om hier te lande werkzaam te zijn”.

Hoogstwaarschijnlijk hebt ge het antwoord reeds gevonden op de vraag, die tevens titel is van dit opstelletje, waarvan prikkelbare lieden waarschijnlijk zullen beweren na het geheel ten einde te hebben gelezen, welke heroïeke daad hen weer tot niet-prikkelbare lieden stempelt dat het onsamenhangend is.

Maar schort het antwoord geven nog even op, want wij stappen zoo uit de theorie regelrecht in de practijk.

De ambtenaar als object van publieke opmerkzaamheid. En wat zal het publiek dan wel aan den ambtenaar hebben opgemerkt? Zijn morgenbui? Hebt gij een morgenbui?

Zijn verbluffende accuraatheid in het klok kijken? Kijkt gij klok? Te pas en te onpas? De wonderhaarlijke handigheid, waarmede hij een loketraampje weet dicht te wurmen voordat de klok (bezig één uur te slaan) koud is? Slaat gij loketraampjes dicht voor in afwachting gebogen hoofden? Of is het