THEODEBALD.

Genade, myn vorst, genade! {Theodebald omvat de knieën van Leovigild.)

AGILPH.

De zaak eisclit spoed; luister, mij dunkt, ik hoor de oproerige kreten.

THEODEBALD.

Genade, mijn Vorst, genade!

LEOviGiLD {radeloos.)

Gerechte Hemel! Ontmenschte zoon! Wat zal ik. Welaan dan, Agilph, men voltrekke het vonnis.

HERMENIGILD.

Lang verbeide dag! Heuchelijke tijding! Glorievolle martelkroon! Neem, mijn God, neem gade en kroost in uwe hoede!

THEODEBALD.

Waar gaat gij mijn vader?

HERMENIGILD.

Blijf, dierbare, wees uwe lieve moeder tot troost. Ik ga sterven, martelaar.

THEODEBALD,

Niet zonder mij, barbaren: ik volg mijn vader, {af.)